Επιστήμονες λένε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος μπορεί να πέθανε από παγκρεατική νέκρωση

Ο Μέγας Αλέξανδρος μπορεί να πέθανε από νέκρωση του παγκρέατος, όχι από οποιαδήποτε άλλη ασθένεια για την οποία εικάζεται στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της ελονοσίας ή της πνευμονίας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης Ελληνικής μελέτης.

Ο Δρ Θωμάς Γερασιμίδης, ομότιμος καθηγητής Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μελετά την πιθανή αιτία θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το 1995.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης του, έχει απορρίψει πολλές θεωρίες, εστιάζοντας στα επίπονα περιγραφόμενα συμπτώματα που έδειξε ο μεγάλος κατακτητής τις τελευταίες μέρες της ζωής του εμβληματικού Έλληνα ηγεμόνα.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Γερασιμίδης μετά από δεκαετίες έρευνας είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από οξεία νέκρωση του παγκρέατος. Αυτή η κατάσταση πιστεύεται ότι προκλήθηκε από χολολιθίαση, ή πέτρες στη χολή, σε συνδυασμό με ένα βαρύ γεύμα και μια μεγάλη ποσότητα κρασιού.

Μελέτη αναλύει την πιθανή αιτία θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο καθηγητής και η ομάδα του διάβασαν όλες τις πηγές που περιγράφουν τις τελευταίες ημέρες του Αλεξάνδρου, από ιστορικούς όπως ο Αρριανός, ο Πτολεμαίος, ο Πλούταρχος, ο Κόιντος Κούρτιος και άλλοι, για να καταγράψουν την περιγραφή της κατάστασής του και τα συμπτώματα που εμφάνισε. Η ασθένεια του μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη κράτησε μόλις δεκατέσσερις ημέρες πριν από το θάνατό του.

«Η έναρξη των συμπτωμάτων ήταν (χαρακτηρίζεται από) έντονο κοιλιακό άλγος μετά από ένα πλούσιο γεύμα και κρασί, ακολουθούμενο από πυρετό και μια καθημερινή προοδευτική, θανατηφόρα υποβάθμιση σε διάστημα δεκατεσσάρων ημερών», φέρεται να είπε ο Δρ Γερασιμίδης σε ρεπορτάζ στο Sputnik.

Την πρώτη μέρα της ασθένειάς του, ο Αλέξανδρος υπέστη έντονο κοιλιακό άλγος συνοδευόμενο από υψηλό πυρετό, έτσι οι γιατροί προκάλεσαν εμετό, που ήταν η αποδεκτή θεραπεία εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια ακολούθησαν κρύα μπάνια, προφανώς σε μια προσπάθεια να πέσει ο πυρετός του ασθενούς.

Τη δεύτερη μέρα, ο Αλέξανδρος ήταν εξαντλημένος και έτρεμε, ενώ εξακολουθούσε να υποφέρει από κοιλιακές διαταραχές. Ωστόσο, ταξίδεψε στο παλάτι του Μήδιου, του στρατιωτικού που είχε αντικαταστήσει τον φίλο του Ηφαιστίωνα, που είχε πεθάνει, και έφαγε πάλι ένα βαρύ γεύμα και ήπιε πολύ κρασί όσο ήταν εκεί.

Την τρίτη μέρα, ο υψηλός πυρετός του Αλέξανδρου συνεχίστηκε, με περισσότερο ιδρώτα και ρίγη, ενώ άρχισε να αντιμετωπίζει δυσκολία στην αναπνοή και αναγνώρισε ότι ένιωθε εξαντλημένος.

Τις επόμενες μέρες, η υγεία του μεγάλου κατακτητή επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο, με υψηλό πυρετό και ίκτερο, ενώ αντιμετώπισε και δυσκολία στην επικοινωνία, συνοδευόμενη από αυταπάτες.

Τελικά, στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ., σε νεαρή ηλικία 33 ετών, ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από σοβαρή σήψη που προκλήθηκε από νέκρωση του παγκρέατος, γράφει ο Δρ Γερασιμίδης στην περίληψη της έρευνάς του.

Άλλες θεωρίες απορρίφθηκαν

Η έρευνα και η πεποίθηση του γιατρού ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από νέκρωση του παγκρέατος τον οδήγησε να αποκλείσει προηγούμενες θεωρίες για τον θάνατο του μεγάλου κατακτητή.

Η θεωρία της ελονοσίας αποκλείστηκε γιατί, παρόλο που το κύριο σύμπτωμά της ήταν ο πυρετός, ο πυρετός του Αλέξανδρου δεν ήταν ο τύπος που σχετίζεται με την ελονοσία. Δεν αναφέρθηκαν διαστήματα απόκρισης πυρετού, τα οποία θα μπορούσαν να υποδεικνύουν τριτογενή ή δευτεροβάθμιο πυρετό.

Επιπλέον, η ελονοσία συνήθως δεν προκαλεί θάνατο με αυτόν τον τρόπο ή τόσο σύντομα μετά την εμφάνισή της.

Η θεωρία της πνευμονίας απορρίφθηκε και από την Ελληνική ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Γερασιμίδη, καθώς υποστηρίζει ότι η πνευμονία σπάνια προκαλεί κοιλιακό άλγος, παρόλο που παρουσιάζει συμπτώματα πυρετού.

Ο γιατρός Γερασιμίδης απέκλεισε επίσης τον τυφοειδή πυρετό, καθώς δεν υπήρχε επιδημία του και δεν αναφέρεται ότι ο Αλέξανδρος είχε διάρροια πριν από τον πόνο στην κοιλιά.

Ομοίως, η θεωρία του ιού του Δυτικού Νείλου απορρίφθηκε επειδή προκαλεί εγκεφαλίτιδα και όχι κοιλιακό άλγος και παραλήρημα.

Υπήρξε μια πρόσφατη πρόταση ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έπασχε από το σύνδρομο Guillain-Barré, μια σπάνια διαταραχή κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται στα νεύρα, προκαλώντας συμπτώματα όπως αδυναμία των άκρων, οδηγώντας σε πλήρη παράλυση.

Το γεγονός ότι το σύνδρομο Guillain-Barré συχνά προηγείται από μια μολυσματική ασθένεια όπως μια λοίμωξη του αναπνευστικού ή η στομαχική γρίπη οδήγησε τους επιστήμονες να πιστέψουν ότι αυτή θα μπορούσε να ήταν η αιτία θανάτου του Αλέξανδρου.

Ωστόσο, όπως υποστηρίζει ο Γερασιμίδης, τα κύρια συμπτώματα που παρουσίασε ο Έλληνας κατακτητής ήταν ο υψηλός πυρετός και οι κοιλιακοί πόνοι.

Ο ερευνητής αρνείται επίσης να δεχτεί τη θεωρία ότι ο Αλέξανδρος πέθανε από κατάθλιψη εξαιτίας του θανάτου του Ηφαιστίωνα, του καλύτερου φίλου του και στρατηγού του στρατού του. Η κατάθλιψη είχε αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό του σύστημα, λέει μια θεωρία, καθιστώντας τον ευάλωτο στις λοιμώξεις.

Ωστόσο, ο Έλληνας επιστήμονας λέει ότι ο Αλέξανδρος δεν έπασχε από εξουθενωτική κατάθλιψη σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο, υποστηρίζει, ακόμη και στις πρώτες μέρες της ασθένειάς του ο Αλέξανδρος εξακολουθούσε να συνεργάζεται με τους στρατηγούς του για να σχεδιάσει την επόμενη εκστρατεία του.