Προϊστορικές επεμβάσεις: Γιατί οι πρόγονοί μας άνοιγαν τρύπες στο κρανίο

Οι πρώτες σαφείς ενδείξεις από τις επεμβάσεις χρονολογούνται περίπου 7.000 χρόνια πριν. Εφαρμόστηκαν σε μέρη διαφορετικά όπως η Αρχαία Ελλάδα, η Βόρεια και Νότια Αμερική, η Αφρική, η Πολυνησία και η Άπω Ανατολή. Οι άνθρωποι πιθανώς ανέπτυξαν την πρακτική ανεξάρτητα από τις τοποθεσίες.

Προϊστορικά, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ασκούσαν μια πρωτόγονη μορφή χειρουργικής επέμβασης στον εγκέφαλο, ανοίγοντας μια τρύπα στο κρανίο. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες κρανία σε αρχαιολογικούς χώρους ανά τον κόσμο, με τρύπα στο ίδιο σχεδόν σημείο.

Το ταξίδι της αστρονομίας που ξεκίνησε από το Θαλή και κατέληξε στον Ίππαρχο

Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι έθεσαν τις βάσεις για όλες τις επιστήμες. Ανάμεσα σε αυτές ασχολήθηκαν και με την αστρονομία.

Το μεγάλο εξελικτικό βήμα στην ελληνική αστρονομία πραγματοποίησε ο Θαλής (643 –548 π.Χ.), ο Έλληνας σοφός από την Μίλητο της Ιωνίας. Δεν γνωρίζουμε από που άντλησε ο Θαλής τις γνώσεις του περί του σύμπαντος. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο Θαλής απέκτησε αστρονομικές γνώσεις κατά την διάρκεια των ταξιδιών του στην Αίγυπτο και τη Βαβυλώνα.

Οι ημερομηνίες-σταθμοί που οι Δυτικοί έβλαψαν τον Ελληνισμό

Πότε o Ελληνισμός σε όλη την μακραίωνη ιστορία της, είδε κάποιο καλό από την Δύση;

Ξεκινούμε από την εισβολή των Γαλατών στην Ελλάδα το 279 π.Χ, την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ, τις αλλεπάλληλες εισβολές, λεηλασίες και σφαγές των Ελλήνων από τις διάφορες γοτθικές φυλές, το 250 το 253, το 267, το 269, το 378, το 396 μ.Χ, για να φτάσουμε έπειτα στην Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους, στις λεηλασίες και στην τυραννική Φραγκοκρατία, στην αδιαφορία και απραξία του 1453 για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Επίδαυρος σημαίνει «Δρα Επί της Αύρας»

Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων.

Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διαρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.

Τί πίστευαν οι Αρχαίοι Έλληνες για την έννοια του Παραδείσου;

Οι πρώτοι και πιο σημαντικοί Έλληνες ποιητές ήταν ο Όμηρος και ο Ησίοδος, που απήγγειλαν τις ιστορίες τους σε γιορτές, πανηγύρια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Τα έργα τους απέκτησαν γραπτή μορφή τον 8ο αιώνα π.Χ. Αυτοί δε χρησιμοποίησαν ποτέ τη λέξη «παράδεισος», αφού στην εποχή τους δεν υπήρχε. Η λέξη αυτή μπήκε στην ελληνική γλώσσα τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον ιστορικό Ξενοφώντα, όταν επέστρεφε από τα ταξίδια του στην Περσία.

Ο Ξενοφώντας ελληνοποιώντας την περσική λέξη pairidaeza (περίκλειστος κήπος) δημιούργησε τη λέξη παράδεισος. Στην αρχική της χρήση η λέξη σήμαινε τους βασιλικούς κήπους -γεμάτους άγρια ζώα και γάργαρα νερά- του Πέρση βασιλιά Κύρου και δεν είχε καμιά σχέση με τη μεταθανάτια ζωή. Η λέξη αποκτά για πρώτη φορά πνευματικό περιεχόμενο, όταν οι Έλληνες μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης τη χρησιμοποιούν για να περιγράφουν την Εδέμ στο βιβλίο της Γένεσης.

Η υπερτεχνολογία ενός πανάρχαιου πολιτισμού

Ένα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει μέχρι σήμερα τα βάθη της ιστορίας, προκαλώντας την φαντασία, την περιέργεια και το επιστημονικό ενδιαφέρον.

Αρχαίοι μύθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες αναφορές των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνων των εποχών, αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις που έρχονται να προσδώσουν ένα άλλο νόημα, ή και να επιβεβαιώσουν μερικές φορές τις αρχαίες δοξασίες, δημιουργούν ένα πολύμορφο σύνολο που μεταφέρει αχνά από τα βάθη των αιώνων τον δυνατό παλμό ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ο οποίος στην μεγαλύτερη του έκταση παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξερεύνητος και άγνωστος.

Πέντε μύθοι για την Ελληνική γλώσσα που δεν έχουν καμία επιστημονική βάση

Η γλώσσα δημιουργεί συναισθηματικούς δεσμούς με τους ομιλητές της, ιδίως όταν ταυτοποείται ως συνεκτικός -ο πιο καθημερινός όλων- ιστός του έθνους. Οι δεσμοί αυτοί με τη γλώσσα δημιουργούνται από και δημιουργούν ιδεολογίες για την γλώσσα, άλλες συγκροτημένες άλλες καθόλου. Οι ιδεολογίες αυτές πολλές φορές ανατροφοδοτούνται από μύθους για τη γλώσσα, αυθαίρετους ή και αντίθετους με τη σύγχρονη επιστήμη της γλωσσολογίας. Οι μύθοι αυτοί έχουν συνήθως ένα κοινό μοτίβο και προφανώς δεν συναντώνται μόνο στην ελληνική γλωσσική κοινότητα: η γλώσσα μας είναι ξεχωριστή από κάθε άλλη και ταυτόχρονα βρίσκεται υπό απειλή.

Το σπουδαίο βιβλίο των Ληκύθων παρουσιάζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

“Μέσα στους αρχαίους τάφους, όσοι ανοίγονται στην Αθήνα ή στην ύπαιθρο, ανάμεσα στα ελαιόδεντρα, τα αμπέλια και τις συκιές της Αττικής, βρίσκονται, βαλμένα από τα ευλαβικά χέρια των συγγενών του νεκρού δίπλα στο άψυχο σώμα του, μικρά αγγεία.

Στις περιπτώσεις που δεν το έθαβαν, αλλά το παράδιναν στις φλόγες της πυράς, έρριχναν και τα αγγεία, αφού τα έσπαζαν πρώτα, στη φωτιά κι έτσι σώζονται μισοκαμένα μαζί με τα υπόλοιπα από τα κόκκαλα του νεκρού”.Έτσι ξεκινά το προλογικό της σημείωμα η αρχαιολόγος Σέμνη Καρούζου, σε μια σπάνια καλλιτεχνική έκδοση. Πρόκειται για τις δέκα λευκές ληκύθους του Μουσείου Αθηνών, το χαρακτικό magnum opus του Γιάννη Κεφαλληνού.

Ain Dara: Ο ναός των Γιγάντων

Τα ερείπια του ναού του Ain Dara βρίσκονται στο συριακό χωριό βορειοδυτικά του Χαλεπίου. Χτισμένο γύρω στο 1.300 π.Χ., αυτός ο τόπος λατρείας είναι παρόμοιος στην αρχιτεκτονική και το πεδίο εφαρμογής με τον διάσημο Ναό του Σολομώντα, όπως περιγράφεται στο Βιβλίο των Βασιλέων.

Η πλάκα με στίχους του Ομήρου στα 10 σημαντικότερα ευρήματα του 2018

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, που έγιναν γνωστές το καλοκαίρι, το εύρημα μπορεί να χρονολογηθεί στη ρωμαϊκή εποχή και πιθανώς πριν από τον 3ο αι. μ.Χ.

«Η επιγραφή στην πήλινη πλάκα που βρέθηκε σε θέση με ρωμαϊκά κατάλοιπα σε μικρή απόσταση από το Ιερό της Ολυμπίας, διασώζει τους πρώτους 13 στίχους της Ραψωδίας ξ της Οδύσσειας και σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει ως τώρα η ερευνητική ομάδα, αποτελεί το παλαιότερο σωζόμενο απόσπασμα των στίχων αυτών, σε κάθε περίπτωση των στίχων 1-8, αλλά και των στίχων 9-13, εφόσον επαληθευτεί η προκαταρκτική χρονολόγηση της επιγραφής», είχε διευκρινίσει, μεταξύ άλλων, τον περασμένο Ιούλιο, με ανακοίνωσή της, η ερευνητική ομάδα.

Ο Κίονας με τις τρεις χορεύτριες (Μουσείο Δελφών)

Από τα πιο γοητευτικά και συνάμα αινιγματικά μνημεία που βρέθηκαν στους Δελφούς είναι ο κίονας με τις τρεις χορεύτριες.

Το πανύψηλο μνημείο πρέπει να έφτανε τα 13 μέτρα σε ύψος, και αποτελούνταν από μία κολόνα που περιβάλλονταν από φύλλα ακάνθου από τα οποία ξεπηδούσαν οι τρεις θηλυκές μορφές με τα χέρια τους να ανυψώνονται, σαν να χορεύουν. Πιθανότατα κρατούσαν ένα τρίποδο (που δεν υπάρχει).

Η περιπετειώδης αρπαγή ενός έργου του Πλάτωνα

Πώς, πότε και γιατί έκανε φτερά από το Άγιον Όρος ένα χειρόγραφο του Πλάτωνα που φυλασσόταν σε μοναστηριακή βιβλιοθήκη; Ποιοι ήταν οι δράστες και πώς δικαιολόγησαν την πράξη τους; Η κλοπή μοιάζει μυθιστορηματική και μολονότι η τύχη του χειρογράφου παραμένει άγνωστη έως σήμερα, ήρθαν στο φως όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν τόσο τους πρωταγωνιστές όσο και τον τρόπο με τον οποίο μηχανεύτηκαν την απομάκρυνσή του από τη Χερσόνησο του Αθω.

Το περιστατικό συνέβη τον χειμώνα του 1382-3 από δύο σημαντικές προσωπικότητες του 14ου αιώνα: τον μετέπειτα αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγο και τον Βυζαντινό λόγιο και αξιωματούχο Δημήτριο Κυδώνη, οι οποίοι κατάφεραν να πάρουν το χειρόγραφο από το Αγιον Ορος, manu military, με τη δύναμη δηλαδή της πολιτικής εξουσίας και την απειλή της στρατιωτικής βίας.

Η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη στην Κνωσό μετά το Δίσκο της Φαιστού

Μεγάλη ανακάλυψη με φόντο την Κνωσό καθώς οι ερευνητές μιλούν για σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα.

Σύμφωνα με τον ερευνητή αιγαιακών γραφών δρα Μηνά Τσικριτζή πρόκειται για η κυκλική στεφάνη από ελεφαντοστό, το πιο σημαντικό εύρημα μετά το Δίσκο της Φαιστού.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Τσικριτζής «σας ενημερώνω για την σημαντική ανακάλυψη της αρχαιολόγου Αθανασίας Κάντα στην Κνωσό.

Αποκάλυψη: Βρέθηκε το μέρος που βρίσκεται η Κιβωτός της Διαθήκης

Το Ινστιτούτο αναζήτησης και εξερεύνησης της βιβλικής αρχαιολογίας κατάληξε στο που βρίσκεται η Κιβωτός της Διαθήκης, αποκαλύπτοντας ακόμη και το ποιος την φυλάει.

Απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα και διαχρονικά ερωτήματα του κόσμου, φαίνεται να έδωσε το Ινστιτούτο αναζήτησης και εξερεύνησης της βιβλικής αρχαιολογίας (Bible Archaeology, Search & Exploration Institute-BASE), το οποίο για χρόνια έψαχνε το μέρος που ολοκλήρωσε το ταξίδι του η Κιβωτός της Διαθήκης μετά την αναχώρησή της από την Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.

Μιλάμε για το ιερό κιβώτιο, στο οποίο φυλάσσονταν, μεταξύ άλλων ιερών αντικειμένων, οι πέτρινες πλάκες που πάνω τους ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Θεός στον Μωυσή και όχι για την Κιβωτό του Νώε, με την οποία πολλοί την μπερδεύουν.

Άθικτος ναός βρίσκεται σε υπόγειο χώρο της Αθήνας- Το γνωρίζουν αλλά γιατί δεν το αποκαλύπτουν; | Βίντεο

Η μεγαλύτερη παγκόσμια ανακάλυψη στην υφήλιο. Υπάρχει κάτω από την Αθήνα υπόγειος χώρος αρχαίος που οδηγεί σε άθικτο ναό, τον έχουνε βρει εδώ και… 25 χρόνια με πολλά αγάλματα άθικτα σε άριστη κατάσταση;

Τι φοβούνται να μην αποκαλυφθεί και το κρύβουν 25 χρόνια; Υπάρχουν εικασίες ότι υπάρχει και το χρυσελεφάντινο άγαλμα. Εκεί υπήρχαν ανάγλυφα παντού στον χώρο γεμάτο σαν αυτά που έχει ο Παρθενώνας γύρω γύρω. Τα αγάλματα και ο χώρος τουλάχιστον τότε πριν το ξανακλείσουν ήτανε άθικτος.

Η Ιπποδάμεια και η γυναίκα της πλατείας Συντάγματος

Μια γυναίκα σε μια τομή του αθηναϊκού χρόνου. Τι προκαλεί άραγε σήμερα μια μικρή φωτογραφία που χωράει στη θερμή αγκαλιά μιας παλάμης; Άγνωστη σε μένα αυτή η μορφή, αλλά η φωτογραφία, τραβηγμένη στα μέσα της δεκαετίας του 1930, είναι στα χέρια μου. Είναι τόσο μικρή, ώστε να χωράει σε πορτοφόλι και προσπαθώ να αναπαραστήσω τη σκηνή της πόζας με τον πλανόδιο φωτογράφο της πλατείας Συντάγματος. Ολόγυρα, από τα μέγαρα της πλατείας, ένα μόνο διασώζεται.

Λυδία στη Μικρά Ασία - Η κατά τον Όμηρο Μαιονία

Η Λυδία ήταν αρχαία χώρα στη Μικρά Ασία, η κατά τον Όμηρο Μαιονία. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Λυδοί.

Βασικά όρια της χώρας αυτής ήταν προς Β. η Μυσία, προς Α. η Φρυγία και προς Ν. η Καρία. Το ανατολικό μέρος αυτής που την διέρρεε ο Έρμος ονομαζόταν «κατακεκαυμένη» από την ηφαιστειώδη όψη του εδάφους. Στα δυτικό της εκτεινόταν η Ιωνία με την ιστορική Ιωνική Δωδεκάπολη στην οποία από νωρίς είχε προστεθεί και η Αιολική αποικία Σμύρνη.

Τράπεζες και τοκογλύφοι στην αρχαία Ελλάδα

Οι τράπεζες, ένας από τους βασικούς παράγοντες της ελεύθερης οικονομίας, συχνά τον τελευταίο καιρό απασχολούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Διάφορα συμβάντα, λόγου χάρη συγχωνεύσεις ή αγοραπωλησίες τραπεζών, έχουν αποτέλεσμα τραπεζικά θέματα να βρίσκονται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Προ ημερών, σε σχετική συζήτηση, διαπίστωσα ότι οι συνομιλητές μου ξαφνιάστηκαν όταν έκανα λόγο για τράπεζες και στην αρχαία Ελλάδα και ίσως την ίδια