Παλλάς του Βελλετρίου

Η Παλλάς του Βελλετρίου είναι αριστουργηματικό έργο γλυπτικής τέχνης της αρχαίας Ελλάδας. Ονομάζεται έτσι, επειδή το μόνο πλήρες αντίγραφο που σώζεται σήμερα βρέθηκε στο Βελλέτριο της Ιταλίας και εκτίθεται στο Λούβρο.

Το αρχικό καλλιτέχνημα ήταν κατασκευασμένο από χαλκό. Σήμερα διασώζεται ένα καλοδιατηρημένο πλήρες αντίγραφο από μάρμαρο, καθώς και πολλά μαρμάρινα αντίγραφα της κεφαλής.

Το άγαλμα παριστάνει την θεά Αθηνά σε μεγαλοπρεπή πόζα. Στηρίζεται στο αριστερό πόδι, με το δεξί πόδι να αναπαύεται στο πλάι. Ο δεξιός βραχίονας είναι υπερυψωμένος και κρατάει το κοντάρι του δόρυτος που με το άλλο άκρο του ακουμπάει στην γη. Το δεξί χέρι λείπει από τον αγκώνα και κάτω και έχει αντικατασταθεί. Ο αριστερός βραχίονας είναι ενωμένος με τον κορμό του σώματος. Το δεξί χέρι λείπει επίσης από τον καρπό και κάτω. Υπάρχει ένα χάλκινο νόμισμα της Αθήνας, που έχει την ίδια αναπαράσταση, και γι' αυτό ξέρουμε ότι το άγαλμα αυτό της Αθηνάς κρατούσε στην ανοιχτή δεξιά παλάμη ένα αργυρό ομοίωμα της Νίκης.

Αμφιδρόμια: Η εντυπωσιακή τελετή «ένταξης» του νεογέννητου στην οικογένειά του στην αρχαία Ελλάδα!

Η επίσημη αποδοχή του παιδιού από την οικογένεια γινόταν με τα “Αμφιδρόμια”. Στην αρχαία Αθήνα καθώς και σε άλλες αρχαίες πόλεις Αμφιδρόμια ονόμαζαν την μετά το τοκετό τελετή του καθαρμού.

Μετά τον τοκετό πλένονταν και καθαρίζονταν η λεχώνα, το βρέφος και όλοι όσοι έρχονταν σε επαφή μαζί τους.

Επειδή τόσο η γέννηση όσο και ο θάνατος αποτελούσαν γεγονότα που συνδέονταν κατά τις τότε αντιλήψεις με την ακαθαρσία που έπρεπε αμέσως να εξαλειφθεί...
Ο τοκετός θεωρούνταν διαδικασία μιαρή που προκαλούσε δηλαδή πνευματική μόλυνση.

Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και η Ευδαιμονία

Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, από τον Σωκράτη και μετά, συμφωνούσαν ότι ο τελικός στόχος του ανθρώπου είναι η ευδαιμονία και ότι αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι σε κάθε τους πράξη είναι η ευτυχισμένη ζωή. Παρακάτω θα παραθέσω τις κυριότερες θεωρήσεις περί της ευδαιμονίας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε ότι από αυτές τις απόψεις ξεκινούν όλες οι φιλοσοφικές θεωρίες για την ηθική.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Η λίμνη που βοήθησε να σπάσει η «κατάρα» του Ποσειδώνα στην Αθήνα

Ο μύθος θέλει την θεά Αθηνά να ήρθε σε μεγάλη διαμάχη με τον θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα για το ποιος θα πάρει υπό την προστασία του την πόλη της Αθήνας.

Οι δύο θεοί στάθηκαν μπροστά στον τότε βασιλιά της πόλης, τον Κέκροπα και με δικαστές τους υπόλοιπους θεούς, ξεκίνησαν την αναμέτρηση. Ο Ποσειδώνας υποσχέθηκε να γίνει η πόλη θαλασσοκράτορας, χτυπώντας με την τρίαινά του το έδαφος και σχηματίζοντας στο έδαφος μία μικρή λίμνη με νερό, την «Ερεχθηίδα θάλασσα». Η Αθηνά, από την άλλη, φύτεψε στο βράχο της Ακρόπολης μία ελιά, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπούς.

Αρίστιππος ο Κυρηναίος: Ο αρχαίος φιλόσοφος που είχε ως μοναδικό σκοπό της ζωής του την ηδονή

Αν και το θέμα μας είναι μια φιλοσοφική σχολή που ιδρύθηκε στην αρχαία Ελλάδα, ας πάρουμε τα πράγματα λίγο ανάποδα προκειμένου να «εγκλιματιστούν» και όσοι δεν έχουν επαφή με το… αντικείμενο. Αν υπήρχε στη σύγχρονη εποχή η ηδονιστική σχολή ένας από τους βασικούς εκφραστές της θα ήταν ο θρυλικός ποδοσφαιριστής, Τζορτζ Μπεστ.

Πως «δένει» μια αρχαία φιλοσοφική σχολή, με έναν σύγχρονο ποδοσφαιριστή; Απλό... Κάποτε ο Μπεστ, γνωστός για τις κραιπάλες και τα οργιώδη γλέντια που συμμετείχε, είχε πει: «Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου στο ποτό και στις γυναίκες. Τα υπόλοιπα τα σπατάλησα»!

Αυτό που μέσα από το φλεγματικό βρετανικό χιούμορ ήθελε να πει ο Μπεστ ήταν πως ήταν ένας άνθρωπος παραδομένος στις ηδονές που του πρόσφεραν οι γυναίκες και τα ποτά. Και για να επανέλθουμε σιγά- σιγά στο… παρελθόν, κάτι ανάλογο με τον Μπεστ πρέσβευαν και οι οπαδοί της ηδονιστικής σχολής.

Τα Άλογα του Αχιλλέως (Κ.Π. Καβάφης)

Κωνσταντίνος Καβάφης (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 (17 Απριλίου με το π.η.) – Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933)

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,

που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,

που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,

άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Aχιλλέως·

η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε

για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.

Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,

την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν

τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο — αφανισμένο —

μια σάρκα τώρα ποταπή — το πνεύμα του χαμένο —

Το μέγα μυστήριο της Ομάδας Έψιλον

Η Ομάδα «Ε» αποτελεί εδώ και χρόνια ένα διαπρεπές αίνιγμα της ελληνικής κοινωνίας, ακολουθώντας λες τις ίδιες μυστηριώδεις διαδρομές των ανθρώπων που τόσο θαυμάζει, των αρχαίων Ελλήνων.

Οι περισσότεροι έχουν ακούσει κάτι κάποια στιγμή για την Ομάδα Έψιλον, όλο και κάποια εκπομπή ανακαλούν ενδεχομένως από τα παλιά, ενώ δεν λείπουν κι αυτοί που γνωρίζουν ένα-δυο πράγματα. Ή πιστεύουν πως γνωρίζουν. Γιατί αν τους ζητήσεις να σου περιγράψουν τι ακριβώς είναι, θα ομολογήσουν πως ουσιαστικά δεν έχουν ιδέα.

Η τελευταία φορά που απασχόλησε την καθημερινή ειδησεογραφία ήταν εξάλλου κι αυτή από σπόντα. Ήταν Οκτώβριος του 2015 όταν πέντε ακροδεξιοί που συνελήφθησαν στην Καλαμάτα για δύο βομβιστικές επιθέσεις, μία στην Τράπεζα της Ελλάδος στην Καλαμάτα και μία στο άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μυστρά, δήλωσαν μέλη της Ομάδας «Ε». Αν πρέπει να το πούμε, δεν ήταν.

H κλειστή κοινότητα που λέγεται πως κατάγεται από τους θρυλικούς πολεμιστές της Αρχαίας Ελλάδας

Το τοπίο θυμίζει τον κυματισμό της θάλασσας, με τα απόκρημνα βράχια να μοιάζουν σαν να κρέμονται από τη χερσόνησο, στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Από τους απότομους λόφους, μικρά πέτρινα σπίτια που θυμίζουν κάστρα στέκουν αγέρωχα, με την πλάτη τους στον επιβλητικό και κολοσσιαίο Ταΰγετο. Με τα νώτα τους καλυμμένα από το εντυπωσιακό βουνό, μοιάζουν να αγναντεύουν στωικά τα νερά του Ιονίου.

Με την περιγραφή αυτή παρουσιάζει το BBC στους αναγνώστες του τη Μάνη, χαρακτηρίζοντας τους Μανιάτες «μια κλειστή κοινότητα που λέγεται πως κατάγεται από τους Σπαρτιάτες, τους θρυλικούς πολεμιστές της Αρχαίας Ελλάδας».

Όταν οι Iron Maiden έκαναν μαθήματα ιστορίας για την Μακεδονία

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1986 οι Βρετανοί «θρύλοι» του Heavy Metal, Iron Maiden, κυκλοφόρησαν επίσημα, μέσω της δισκογραφικής εταιρίας “EMI”, τον δίσκο με τίτλο «Somewhere In Time» όπου περιείχε και το τραγούδι ύμνο για τον Μέγα Αλέξανδρο, «Alexander the Great». Διαβάστε τους στίχους του τραγουδιού που λέει ιστορικές αλήθειες:

“Alexander The Great”

“My son ask for thyself another Kingdom, for that which I leave is too small for thee” (King Philip of Macedonia – 339 B.C.)

Near to the east In a part of ancient Greece In an ancient land called Macedonia Was born a son To Philip of Macedon

Αντιγράφοντας το παρελθόν

«Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη». Αν ο νομπελίστας ποιητής συμπύκνωσε μέσα σε πέντε λέξεις ένα χαώδες κεφάλαιο της ιστορίας της τέχνης, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης άντλησε έργα από τη δεξαμενή της διαχρονικής καλλιτεχνικής δημιουργίας για να μας διηγηθεί ποικίλες ιστορίες αντιγραφής είτε ως δημιουργικής και συμβολικής έμπνευσης είτε ως πιστής μίμησης. Στην πρωτότυπη θεματική της έκθεσης «Αντιγράφοντας (σ)το παρελθόν», 110 έργα αρχαίων και σύγχρονων δημιουργών που εμπνεύστηκαν ή μιμήθηκαν έργα προγενέστερων πολιτισμών προσεγγίζουν το πολυσήμαντο φαινόμενο και τα παρακλάδια του.

Οι Κέλτες, περιγράφει η έκθεση, κόβουν τα πρώτα τους νομίσματα αντιγράφοντας τα νομίσματα του μακεδονικού βασιλείου που μετέφεραν στις πατρίδες τους ως αμειβόμενοι μισθοφόροι στους Ελληνιστικούς στρατούς.

Ο Αντίνοος των Δελφών

Ο Αντίνοος είναι άγαλμα της ρωμαϊκής περιόδου του οποίο βρέθηκε στους Δελφούς, κοντά στον ναό του Απόλλωνα. Η κατασκευή του χρονολογείται γύρω στο 130 μ.Χ.

O Αντίνοος ήταν ένας νέος εξαιρετικής ομορφιάς καταγόμενος από την Βιθυνία, που υπήρξε σύντροφος του αυτοκράτορα Αδριανού. Πνίγηκε στα νερά του Νείλου, με την πεποίθηση ότι η θυσία του αυτή θα βοηθούσε στο να παραταθεί η ζωή του προστάτη του.

Συντετριμμένος από το θάνατο του Αντίνοου, ο Αδριανός που ήταν ένθερμος οπαδός της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας αλλά και ευεργέτης πολλών ελληνικών ιερών και πόλεων, μεταξύ αυτών και του ιερού των Δελφών, διέταξε να στηθούν αγάλματα του όμορφου μα άτυχου νέου, που τόσο είχε αγαπήσει, σε όλα τα ιερά και τις πόλεις, σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας του.

Βρέθηκε η χαμένη Ατλαντίδα; Ειδικοί υποστηρίζουν ότι την εντόπισαν στη Μεσόγειο | Βίντεο

Το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας αποτελεί ίσως έναν από τους πιο πολυσυζητημένους μύθους ανά την υφήλιο, έναν θρύλο που εξάπτει εδώ και αιώνες τη φαντασία συγγραφέων, ιστορικών, επιστημόνων και εξερευνητών.

Τώρα μια ομάδα ιστορικών θεωρεί ότι έλυσε επιτέλους τον γρίφο. Μετά από ενδελεχή μελέτη δορυφορικών φωτογραφιών αρχαίων ερειπίων ανοικτά της νότιας Ισπανίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αποτελούσαν τα τείχη του λιμανιού της θρυλικής πόλης.

Πολλοί από τους αρχαιολογικούς χώρους που μελέτησαν οι ερευνητές ήταν ήδη γνωστοί στους αρχαιολόγους και πιστεύεται ότι κατασκευάστηκαν από τους αρχαίους προγόνους μας και τους Ρωμαίους. Οι ερευνητές της ιδιωτικής εταιρείας δορυφορικής απεικόνισης Merlin Burrows, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι βρήκαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα κτίσματα αυτά οικοδομήθηκαν από τους μυστηριώδεις κατοίκους της Ατλαντίδας.

Η χειρότερη χρονιά στην Ιστορία της ανθρωπότητας ήταν επί Ιουστινιανού

Αν σας ρωτούσε κάποιος ποια είναι η χειρότερη χρονιά στην ανθρώπινη ιστορία, τι θα απαντούσατε; Το 1347 μ.Χ., με το ξέσπασμα της Μαύρης Πανώλης στην Ευρώπη είναι μια προφανής επιλογή. Όπως και οποιοδήποτε έτος μεταξύ του 1941 και του 1945, την περίοδο δηλαδή του Ολοκαυτώματος ή το 1918, όταν εμφανίστηκε η ισπανική γρίπη, σκοτώνοντας περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους.

Κι όμως μελέτη της ομάδας του καθηγητή Αρχαιολογίας και Μεσαιωνικής Ιστορίας του Χάρβαρντ, Μάικλ ΜακΚόρμικ, υποστηρίζει ότι πιο «μαύρη» χρονιά είναι το 536 μ.Χ.

Πρόκειται για την δέκατη χρονιά εξουσίας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Δεν καταγράφεται τίποτα αξιοσημείωτο ιστορικά, ωστόσο κάτι περίεργο συνέβαινε στον ουρανό: μια μυστηριώδης «ομίχλη» έκρυψε την ήλιο, βυθίζοντας τις θερμοκρασίες και προκαλώντας χάος σε όλο τον πλανήτη: ξηρασία, άγονες καλλιέργειες, θερινό χιόνι στην Κίνα και παγκόσμια επιδημία πείνας.

Υπάρχουν στοιχεία ότι «ένοχες» για τη συγκεκριμένη περίοδο, αλλά και για άλλες μεταγενέστερες ανάλογες, είναι οι ηφαιστειακές εκρήξεις σε πυρήνες πάγου.

Οι μονομάχοι του Τρωικού πολέμου

Η Ιλιάδα, το κατ’ εξοχήν έπος του Τρωικού πολέμου, αποτελεί μια επική αφήγηση 52 ημερών του δέκατου έτους του πολέμου, όταν οι Έλληνες αφού κατάκτησαν τις γύρω περιοχές, πολιορκούν στενότερα την Τροία.

Περιλαμβάνει κρίσιμες μέρες μαχών και νύχτες και μια σειρά μονομαχιών, που φαίνεται πως ήταν και η κύρια πολεμική τακτική των αντιμαχόμενων μερών. Άλλες απ’ αυτές ολοκληρώνονται, άλλες είναι αμφίρροπες ή ματαιώνονται "μεταφυσικά".

Η μονομανία μεταξύ του Πάρη και του Μενέλαου (ραψ.Γ), δεν είχε αδιαμφισβήτητο νικητή, λόγω θεϊκής παρέμβασης, της Αφροδίτης, που εξαφανίζει μέσα σε σύννεφο τον αγαπημένο της Πάρη.

Ο μύθος του Ενιπέα

Με έδρα και ορμητήριο το Λιτόχωρο, κωμόπολη χτισμένη στις ανατολικές απολήξεις του Ολύμπου, οι ταξιδιώτες έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν το μαγευτικό φαράγγι του Ενιπέα.

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, τον Ενιπέα, τον ωραιότερο από τους ποτάμιους θεούς, γιο του Ωκεανού και της Τηθύος, ερωτεύτηκε η Τυρώ, κόρη του βασιλιά Σαλμωνέως και της Αλκιδίκης. Ο θεός Ποσειδώνας, που είδε την Τυρώ και την ερωτεύτηκε, πήρε τη μορφή του Ενιπέα, για να μπορέσει να την κατακτήσει. Αυτή εξαπατήθηκε και δέχθηκε τον Ποσειδώνα. Ο θεός του υγρού στοιχείου αποκάλυψε στη συνέχεια την ταυτότητά του στην Τυρώ και της προανήγγειλε τη γέννηση των δίδυμων παιδιών τους, του Πελία και του Νηλέα.