Τη ζωή και το νομοθετικό έργο του περίφημου αρχαίου Σπαρτιάτη νομοθέτη Λυκούργου, την καλύπτει η ομίχλη των μύθων και των θρύλων της αρχαιότητας και μερικοί ιστορικοί των νεότερων χρόνων υποστήριξαν ότι αυτός δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο αλλά συμβολική μορφή.
Βασιλιάς της Σπάρτης, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο πότε έζησε, αν και κάποιες πηγές αναφέρουν τον 7ο π.Χ. αιώνα. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη της γης, επισκέφτηκε την Κρήτη και, πολύ πιθανό, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και την Ιβηρία. Επιστρέφοντας στη Σπάρτη φρόντισε να μεταρρυθμίσει το σπαρτιατικό πολίτευμα. Ο μύθος λέει ότι έφυγε από τη Σπάρτη για πάντα, ώστε να μην αλλάζουν τη νομοθεσία του οι συμπολίτες του, που είχαν ορκιστεί να μην το κάνουν παρά μόνο αν κάποτε επέστρεφε.
Σχετικά με τη χρονολόγηση του βίου του υπάρχουν ιδιαίτερα πολλές αντιφάσεις:
Ο Αριστοτέλης τον τοποθετεί ως σύγχρονο του Ιφίτου, ο οποίος έζησε γύρω στα 884 π.Χ. Με τη συνδρομή του Ιφίτου ο Λυκούργος εγκαθίδρυσε την ιερή εκεχειρία της Ολυμπίας, σύμφωνα με την οποία απαγορεύονταν όλες οι πολεμικές συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και προστάτευε τους Ηλείους από οποιαδήποτε ενδεχόμενη εχθρική επίθεση.
Ο Ξενοφών διαφοροποιείται σημαντικά από τον Αριστοτέλη, τοποθετώντας τον περισσότερο από 200 χρόνια νωρίτερα, δηλαδή στην εποχή των Ηρακλειδών.
Ο Τίμαιος, προκειμένου πιθανόν να υπερκεράσει αυτή τη δυσχέρεια, υπέθεσε ότι υπήρχαν δύο πρόσωπα με το όνομα "Λυκούργος".
Από αυτές τις αποκλίσεις φαίνεται ότι το όνομα του Λυκούργου δεν εμφανίζεται στον κατάλογο των Σπαρτιατών βασιλέων, ένα από τα παλαιότερα "έγγραφα" στην ελληνική ιστορία.
Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό πως ο Ηρόδοτος μπορούσε να αποκαλεί "Λυκούργο" τον κηδεμόνα του ανεψιού του Λαβώτα, ενώ ο Σιμωνίδης τον αναφέρει ως γιο του Πρύτανι, αδελφού του Ευνόμου, Ο Διονύσιος τον θέλει θείο του Ευνόμου και οι κοινότερες αναφορές τον θέλουν γιο του Ευνόμου και κηδεμόνα του ανεψιού του Χαριλάου.
Οι κυριότερες μεταρρυθμίσεις του Λυκούργου ήταν:
Η σιδερένια πειθαρχία των πολιτών κι η κοινή μόρφωση των αγοριών και των κοριτσιών καθώς κι η σκληραγώγησή τους από την παιδική ηλικία.
Η απαγόρευση της χρήσης ασημένιων και χρυσών νομισμάτων, αλλά μόνο σιδερένιων, για να είναι βαριά και να δυσκολεύουν τους Σπαρτιάτες στη μεταφορά τους.
Η υποχρέωση της υποταγής των νεότερων στους γεροντότερους, καθώς κι άλλες σχετικές με τη διακυβέρνηση της πολιτείας.
Οποιοσδήποτε προσπαθούσε να καταλάβει την εξουσία, αναγκάζονταν να φορέσει κρεατικά, και να θυσιάσει τον εαυτό του στα άγρια σκυλιά του Λυκούργου.
Αυτοί οι θεσμοί στάθηκαν ως οι θεμελιώδεις αρχές του σπαρτιατικού πολιτεύματος.
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2018
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: