Είχαν οι Ρωμαίοι Ελληνική καταγωγή; Δείτε το παρακάτω άρθρο.
1) Οι Αρχαίοι Έλληνες Ρωμαίοι.
Αυτή καθ' αυτή η ύπαρξη των αρχαίων Ελλήνων Ρωμαίων αγνοείται εντελώς από τους ιστορικούς που εξακολουθούν να υποστηρίζουν το Ψέμα του Καρλομάγνου το 794 στο οποίο οφείλεται το ιστορικό δόγμα ότι η ρωμαϊκή γλώσσα ήταν και είναι τα Λατινικά.
Παρόλο που οι πηγές μαρτυρούν ότι η πρώτη γλώσσα των Ρωμαίων ήταν τα Ελληνικά. Αυτή η πλαστογράφηση της ιστορίας από τον Καρλομάγνο το 794 έγινε στα πλαίσια της ανάγκης να αποκοπούν οι δυτικοί υπόδουλοι στους Φραγκο-λατίνους Ρωμαίοι από τους ελεύθερους Ρωμαίους της Ανατολής.
Ο Φράγκος αυτοκράτορας Λουδοβίκος II (855-875) υποστηρίζει καθαρά το Ψέμα του Καρλομάγνου το 794 με τα ακόλουθα λόγια.
Το 871 έγραφε στον αυτοκράτορα των Ρωμαίων Βασίλειο τον 1ο (867-885) τα εξής: "…μας έχει δοθεί η διακυβέρνηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας λόγω της ορθοδοξίας μας.
Οι Γραικοί έπαψαν να είναι αυτοκράτορες των Ρωμαίων λόγω της κακοδοξίας τους.
Όχι μόνο εγκατέλειψαν την πόλη (Ρώμη) και πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, αλλά παράτησαν και τη Ρωμαϊκή εθνικότητα ακόμη και την Λατινική γλώσσα. Μετανάστευσαν σε άλλη πρωτεύουσα και απέκτησαν εντελώς διαφορετική εθνικότητα και γλώσσα."
Ας συγκρίνουμε αυτή τη φράγκικη ανοησία με την ιστορική πραγματικότητα και την πορεία μέσα από την οποία η Ρώμη έγινε Αυτοκρατορία ολόκληρου του Ελληνόφωνου κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες Ρωμαίοι ήταν το αποτέλεσμα της ένωσης των Ελληνόφωνων φυλών της Ιταλίας.
Αυτές οι Ελληνόφωνες φυλές ήταν οι εξής: Οι Αβοριγίτες που ήρθαν στην περιοχή της Ρώμης από την Αχαία της Ελλάδας, αρκετές γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο.
Αυτοί οι Αβοριγίτες αφομοίωσαν στη φυλή τους ότι είχε απομείνει από τους Έλληνες Πελασγούς της Ιταλίας που είχαν αποδεκατιστεί από μια μυστηριώδη ασθένεια.
Ο Porcius Cato είναι ο μοναδικός που αναφέρεται στην ιστορία των Πελασγών της Ιταλίας και στην ένωσή τους με τους Αβοριγίτες στο De Origines, και επαναλαμβάνεται κατά λέξη από τον Διονύσιο.
Οι Αβοριγίτες και οι Πελασγοί ενώθηκαν με μερικούς αποίκους από την Τροία και έτσι προήλθαν οι αρχαίοι ελληνόφωνοι Λατίνοι της Alba Longa.
Ένα τμήμα αυτών των ελληνόφωνων Λατίνων της Alba Longa, οδηγούμενο από τα αδέλφια Ρωμύλο και Ρώμο ίδρυσαν τη Ρώμη στους Λόφους του Παλατίνου και του Καπιτωλίου.
Συνεργάστηκαν επίσης με μερικούς από τους Έλληνες Σαβίνες της Ιταλίας που είχαν εγκατασταθεί στον γειτονικό Λόφο Quirinal. Οι Σαβίνες είχαν μεταναστεύσει στην Ιταλία από τη Λακωνία της νότιας Ελλάδας.
Οι Ρωμαίοι συνέχισαν τη διαδικασία καθυποταγής και αφομοίωσης των υπόλοιπων Ελλήνων Λατίνων και Σαβίνων στο πολιτικό τους σύστημα.
Μερικοί Κέλτες από τον Δούναβη εισέβαλαν στη Βόρεια Ιταλία και πίεζαν τους Ετρούσκους που στράφηκαν προς τη Ρώμη για βοήθεια.
Αλλά οι Κέλτες νίκησαν τον ρωμαϊκό στρατό που προσπάθησε να τους σταματήσει, προχώρησαν εναντίον της Ρώμης και σύντριψαν τον ρωμαϊκό στρατό εισβάλλοντας στη Ρώμη το 390 π.Χ.
Κατέλαβαν ολόκληρη τη Ρώμη εκτός από τον απόκρημνο λόφο του Καπιτωλίου. Εκεί οι Ρωμαίοι είχαν συγκεντρώσει τη νεολαία τους και όλους τους θησαυρούς και τα έγγραφά τους. Οι γεροντότεροι παρέμειναν στα σπίτια τους.
Οι Κέλτες αφού πήραν ικανοποιητική ποσότητα λύτρων αποσύρθηκαν. Για να εξασφαλιστούν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τη Βόρεια Ιταλία.
Επίσης οι Ρωμαίοι ενσωμάτωσαν στην επικράτειά τους, τους Έλληνες Ιταλούς της Μεγάλης Ελλάδας, τη Σικελία, Σαρδηνία και Κορσική. Αυτή ήταν η έκταση της ρωμαϊκής επικράτειας το 218 π.Χ.
Οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι υπό την αρχηγία του Αμίλκα και ιδιαίτερα του Αννίβα, έγιναν η μεγαλύτερη απειλή για τη Ρώμη μετά την Κελτική κατοχή. Ο Αννίβας εισέβαλε στην Ιταλία με τους περίφημους ελέφαντές του και με σύμμαχο τη Μακεδονία.
Η Μακεδονία κυρίευσε τους έλληνες συμμάχους της Ρώμης. Η Ρώμη έφτασε μέχρι την Ισπανία στην προσπάθειά της να εκριζώσει τα φρούρια των Καρχηδονίων και τελικά πυρπόλησαν την ίδια την Καρχηδόνα.
Οι Ρωμαίοι πέρασαν στην Ελλάδα για να ελευθερώσουν τους Έλληνες συμμάχους τους από τη Μακεδονία και τελικά κατέλαβαν τη Μακεδονική Αυτοκρατορία και την ενσωμάτωσαν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Επίσης η Ρώμη έσπευσε σε βοήθεια των συμμάχων της Γαλατών και Καππαδοκών και τους ελευθέρωσε από τον Βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη τον 6ο (121/120-63 π.Χ.) με αποτέλεσμα την ενσωμάτωση της Αρμενίας, Ασσυρίας και Μεσοποταμίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία εκτεινόταν πλέον σχεδόν μέχρι την Κασπία Θάλασσα.
Κατ' αυτόν τον τρόπο η Μεσόγειος Θάλασσα έγινε λίμνη στο κέντρο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι Έλληνες Ρωμαίοι της Ιταλίας ήταν αυτοί που τελικά ένωσαν τις ελληνόφωνες φυλές σε ένα έθνος που χρησιμοποιούσε επίσης και τη Λατινική γλώσσα.
2) Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί έγραψαν στα Ελληνικά και όχι στα Λατινικά. Γιατί;
Οι πρώτοι τέσσερις Ρωμαίοι χρονογράφοι που έγραψαν στα Ελληνικά ήταν οι Quintus Fabius Pictor, Lucius Cincius Alimentus, Gaius Acilius and Aulus Postumius Albinus.
Το πρώτο κείμενο στα αρχαϊκά Λατινικά ήταν ο κώδικας των Δώδεκα Δέλτων που δημοσιεύθηκε το 450 π.Χ. αποκλειστικά για τους Πληβείους. Τα γένη των Ελλήνων συνέχιζαν να διατηρούν τους δικούς τους κρυφούς νόμους που αποστήθιζαν από την παιδική ηλικία.
Αυτό συνέβη επειδή η παράδοση των ρωμαϊκών Λαϊκών νόμων στα Λατινικά ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της συνέλευσης των ευγενών και των αντιπροσώπων των πληβείων. Με τον καιρό τόσο πολλοί πληβείοι έμαθαν Ελληνικά που έγιναν τμήμα της διοίκησης των ελληνόφωνων επαρχιών.
3) Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί που έγραψαν στα Λατινικά.
Σύμφωνα με τον Κικέρωνα ένας από τους πρώτους Ρωμαίους που έγραψαν πεζά κείμενα στα Λατινικά ήταν ο Sabine Claudius, Appius Caecus ο οποίος ήταν Ύπατος το 307 και το 296 π.Χ. Αυτός εκφώνησε λόγο στα Λατινικά στη Σύγκλητο εναντίον της σύναψης ειρήνης με τον Βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο.
Ο πρώτος Ρωμαίος ιστορικός που έγραψε στα Λατινικά ήταν ο Porcius Cato (234-140 π.Χ.) και ο Lucius Cassius Hemina (γύρω στο 146 π.Χ.).
Λοιπόν ποια γλώσσα μιλούσαν και έγραφαν οι Ρωμαίοι αν όχι Ελληνικά;
Όλα τα προηγούμενα συμφωνούν μεταξύ τους στη γενική σκιαγράφηση των αρχών των Ρωμαίων. Η αιτία γι' αυτό είναι ότι βασίζονταν στις επίσημες ρωμαϊκές "Ιερές Δέλτους" τις οποίες οι ιστορικοί απλώς επαναλάμβαναν.
Με άλλα λόγια ήταν αυτοί οι ίδιοι χρονογράφοι. Ωστόσο τίποτε δεν έχει σωθεί από αυτές τις Δέλτους/χρονικά εκτός των επαναλήψεων στους Ρωμαίους ιστορικούς. Αλλά λίγα από αυτά τα έργα έχουν διασωθεί, εκτός και αν παραμένουν κρυμμένα για να διευκολύνουν το Ψέμα του Καρλομάγνου.
© Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Μετέφρασε από τα Αγγλικά ο Δ. Ν. Λόγγου.
Reviewed by Αναστάσιος
on
Τετάρτη, Απριλίου 09, 2014
Rating:
Προσθήκη στα γραφόμενα που επίσης αποδεικνύουν την ελληνικήν καταγωγήν των Ρωμαίων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή] Ο Διομήδης μετ`α τ`ον Τρωικ`ο Πόλεμο [ηναγκάσθη ν`α φύγει [απ`ο τ`ην Α[ιτωλία λόγ?ω το~υ \οτι ]η {απιστη σύζυγός του Α[ιγιαλεία, μαζ`ι μ`ε τ`ον [εραστ`ην της θέλησαν ν`α τ`ον δολοφο¬νήσουν. Μετ`α [απ`ο πολλ`ες περιπέ¬τειες {εφθασε στ`ην [ Απουλία τ~ης [ Ιταλίας, \οπου [εβο¬ήθησε τ`ον βασιλέα κα`ι [επώνυμο τ~ων Δαυνίων Δα~υνο, πο`υ κι α[υτ`ος @ητο ] Ελλη-νικ~ης καταγωγ~ης, [εναντίον τ~ων [εχθρ~ων του Μεσ¬σαπίων, [επίσης ] Ελ¬λη¬νικ~ης καταγωγ~ης. Ο Δα~υνος το~υ έδωσε τ`ην θυγατέρα του Ε[υίππη ]ως σύζυγον κα`ι μέρος τ~ης χώρας τ`ο ]οπο~ιο κατ[ [αρχ`ας [ονομάσθη Διομήδους πεδίον \υστερα { Αργος \ Ιπ¬πιον, [ Αργυ¬ρίπ¬πα κα`ι { Αρποι. Λέγεται \οτι [εκτίσθησαν [απ`ο τ`ον Διομήδη κα`ι {αλλες πόλεις, ]η Σιπο~υς, ]η Σηπιάς, τ`ο Κανούσιον, τ`ο Πρίντιζι κ.{α. Ο]ι παραδόσεις λένε \οτι τελικ~ως {εγινε [αθάνατος [αφο~υ [επ~ηρε ]ως σύζυγο τ`ην [ανεψι`α τ~ων Διοσκούρων [ Eρμιόνην, θυγατέρα το~υ Μενε¬λάου κα`ι τ~ης ] Ελένης, {η \οτι πέθανε σ`ε μία [απ`ο τ`ις Διομηδείους νήσους, {η \οτι τ`ον σκότωσε ]ο Δα~υνος κα`ι ο]ι σύντροφοί του μετα¬μορ¬¬φώ¬θησαν στ`α πουλιά Διομήδεια, τ`α {αλμπατρος δηλαδή. [ Ελατρεύθη ]ως θε`ος σ`ε πολλ`α μέρη της Ιταλίας κα`ι ο]ι {ανθρωποί του, ]ο λα`ος του δηλαδή, [απετέλεσεν μίαν [απ`ο τ`ις βάσεις τ~ων Ρωμαίων ο]ι ]οπο~ιοι στ`ην πλειοψηφίαν των @ησαν \ Ελληνες {αποικοι, κα`ι Τρ~ωες [ε`αν πιστεύ¬σωμε τ`ον Βιργίλιο, μ`ε [επιμιξίαν [εντοπίων λα~ων.
Πρ`ιν [απ΄ α[υτ`ον βεβαίως (κατ`α τ`ην συμβατικ`ην χρονολόγησιν το~υ Τρωικο~υ Πολέμου, ε@ιναι γνωστ`ον \οτι τ`ο 1250 π.Χ. [αποίκησε στ`ην [ Ιταλία ]ο Ε{υανδρος, στ`ον ]οπο~ιο ]ο βασιλε`υς τ~ων [ Αβοριγίνων Φα~υνος διέθεσε τ`ον λόφο τ`ον ]οπο~ιο [ονόμασε Παλλά¬ντιον> Παλάττιον, τ`ον μετέπειτα γνωστ`ο Παλατ~ινο λόφο.
\ Ομως {εχομε κα`ι τ`ον Δα~υνο {η Δαύνιο, [επώνυμο κα`ι βασιλέα τ~ης Δαυνίας πο`υ ]υπεδέχθη τ`ον Διομήδη ] Η Ωγυγία το~υ [ Αθαν. Σταγειρίτου τ`ον [αναφέρει ]ως υ]ι`ον τ~ης Δανάης, {αν κα`ι πιστεύω \ότι «υ]ι`ος τ~ης Δανάης» πιθαν`ον ν`α ε@ιναι συμβολισμ`ος γι`α το`υς Δαναούς . Ο]ι τρε~ις [αδελφο`ι μετανάστευσαν στ`ην [ Ιταλίαν \οπου κατοίκησαν κοντ`α στο`υς Α{υσωνες. [ Εκε~ι \ιδρυσαν τ`α βασίλεια τ~ων Δαυνίων, Μεσσα¬πίων κα`ι Πευκετίων (Νίκανδρος παρ` Αντ. Λιβερ.).
Κα`ι ο]ι Α{υσωνες πο`υ προηγο~υντο στ`ην [ Ιταλία, @ησαν Πελασγο`ι {αποικοι κα`ι [επώνυμός των @ητο ]ο Α{υσων, υ]ι`ος το~υ [ Οδυσσέως κα`ι της Κίρκης {η τ~ης Καλυψο~υς, {η υ]ι`ος το~υ [ Ιταλο~υ κα`ι τ~ης Λευτα¬ρίας, {η το~υ { Ατλα¬ντος και τ~ης Καλυψο~υς (Στέφ.Βυζ.), επώνυμος και πρ~ωτος βασι¬λε`υς τ~ων Α[υσώνων.
] Ο Α[ινείας \oπως ε@ιναι γνωστ`ον [απ`ο τ`ην Α[ινειάδα {αν κι [εγ`ω δ`εν τ~ης {εχω κα`ι πολ`υ [εμπιστοσύνη , [απώκησεν στ`ην [ Ιταλία κι[ α[υτ`ος μετ`α τ`ον Τρωϊκ`ον Πόλεμον. { Ας μ`ην μακρηγορο~υμε \ομως. Μ~ας [αρκε~ι ν`α γνωρίζωμε \οτι [απ`ο [αρχαιότατους χρόνους ο]ι \ Ελληνες ε@ιχαν σπείρει [αποικίες κα`ι πολιτισμ`ο σ`ε \ολον τ`ον κόσμον, μέχρι πολύ πιθαν`ον κα`ι στ`ην [ Αμερική, \οπου, στ`ην Βραζιλίαν ο]ι κονκι¬στα¬ντόρες ε[υρ~ηκαν πόλεις μ`ε ]ελληνικ`α [ονόματα, κα`ι στ`ις νήσους το~υ Ε[ιρηνικο~υ. Σ`ε {άλλο κεφάλαιον [αναφέρω πολλ`ες [απ[ α[υτ`ες κα`ι μάλιστα {οχι μόνον στ`ην Βραζιλίαν.
{ Αλλες πανάρχαιες [αποικίες @ησαν ο]ι [αποικίες τ~ων Κρη¬τ~ων στ`ην [ Ιταλίαν, \οπως ο]ι πόλεις τ~ων [ Ιαπύγων, ]η πόλις Βίεννα, πάλι [αποικία Κρητ~ων στ`ην Γαλλία κα`ι πολλ`ες {αλλες. Τ`ο πλ~ηθος τ~ων [αποικι~ων κατ`α το`υς κλασσικο`υς χρόνους ε@ιναι [απίθανον. Δ`εν τ`ις παραθέτω [εδ~ω διότι [εν πρώτοις [αναφέρονται \ολες στ`ον τέταρτο τόμο το~υ βιβλίου μου Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΛΕΞΙΚΟΓΡΑΦΗ-ΜΕΝΗ.