Ελληνική Μυθολογία: Η γέννηση της Θεάς Αθηνάς

Η Αθηνά είναι γνωστή ως η θεά της σοφίας, της άμυνας της πόλης, της ύφανσης και της κεραμοποιείας.

Είναι πολεμίστρια, όμως αρκετά είναι τα σημεία που την διαφοροποιούν από τον αδερφό της, τον θεό του πολέμου Άρη. Η Αθηνά μάχεται έξυπνα και ως θεά της σοφίας που είναι κερδίζει τις μάχες. Νικήτρια από το πεδίο της μάχης εκτός του λόγου που αναφέραμε βγαίνει και για έναν άλλο λόγο. Η Αθηνά μάχεται τον δίκαιο πόλεμο.

Αυτός είναι και ο λόγος που ήταν τόσο αγαπητή στους αρχαίους χρόνους και η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη με τρανταχτότερο παράδειγμα την Αθήνα όπου έδωσε και το όνομά της και στην οποία χτίστηκε ο ναός σύμβολο της πόλης, ο Παρθενώνας.

Η γέννησή της από την αρχή φανερώνει τόσο τις δυνάμεις της όσο και την σπουδαιότητα που θα έπαιζε στην ζωή των αρχαίων Ελλήνων.

Κόρη του Δία και της Μήτιδας, σύμφωνα με τον μύθο. Η Μήτις ήταν ο πρώτος έρωτας και κατά πολλούς η πρώτη γυναίκα του Δία. ήταν η συνετότερη από τις νύμφες του βουνού και τις ωκεανίδες που ανάθρεψαν τον Δία στο σπήλαιο που τον έκρυψε η μητέρα του για να ξεφύγει από τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του.

Η Μήτιδα είναι η θεά της σοφίας, της καλής συμβουλής, της πονηριάς και των χειροτεχνιών. Σε γιορτή για την επισημοποίηση της σχέσεώς τους, στον Όλυμπο ο παππούς του Δία ο Ουρανός και η γιαγιά του η Γη απεκάλυψαν στον εγγονό τους πως η Μήτιδα θα του χάριζε πρώτα μία κόρη, η οποία θα ήταν ισάξια του σε δύναμη και σοφία και στην συνέχεια ένα υιό καλύτερό του ο οποίος θα του έπαιρνε τον θρόνο και θα γινόταν ο πρώτος μεταξύ των θεών.

Ακούγοντας αυτά ο Δίας και γνωρίζοντας για την εγκυμονούσα ήδη Μήτιδα κατέφευγε στην τακτική του πατέρα του και αφού πρώτα ξεγέλασε την Μήτιδα δίνοντας της να καταπιεί ένα βοτάνι, (το οποίο είχε ζητήσει από την γιαγιά του) λέγοντάς της πως έτσι θα έκανε γερά παιδιά, την κατάπιε μαζί με το έμβρυο, αφού το μαγικό αυτό βοτάνι την έκανε πρώτα μικρή όσο ένα δάχτυλο.

Από το σημείο αυτό κατέκτησε ολόκληρη την σοφία του κόσμου και ήξερε ανά πάσα στιγμή ποιο είναι το καλό και το κακό. Ύστερα από λίγο καιρό άρχισε να νιώθει ενοχλήσει στον εγκέφαλό του. Μικρά σουβλίσματα λες και κάποιος προσπαθούσε να του τρυπήσει το μυαλό. Οι ενοχλήσεις αυτές συνεχώς γινόντουσαν και πιο έντονες, τόσο που κάποια στιγμή δεν άντεχε άλλο και διέταξε τον Ήφαιστο να τον χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι με το σφυρί του.

Ακούγοντάς το αυτό ο Ήφαιστος δίστασε όμως ο Δίας τον απείλησε πως αν δεν έκανε αυτό που τον διέταζε θα τον ξαναπετούσε από τον Όλυμπο. Έτσι ο Ήφαιστος κατέβασε με όλη του τη δύναμη το σφυρί του στο κεφάλι του Δία, το οποίο άνοιξε και από μέσα πετάχτηκε πάνοπλη με τα λαμπερά της μάτια η θεά Αθηνά. Κληρονόμος της δύναμης του πατέρα της και της σύνεσης της μητέρας της φορώντας περικεφαλαία με λοφίο, κρατώντας ασπίδα και κουνώντας απειλητικά το δόρυ της μέσα σε λίγη ώρα μεγάλωσε και απέκτησε ολόκληρη την θεϊκή υπόσταση και το μεγαλείο της.

Η Αθηνά είναι μία από τις ορκισμένες παρθένες θεές και δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με την Αφροδίτη, με την οποία τσακώνεται συχνά ακόμη και ενώπιον του Δία ο οποίος προσπαθεί να τις συμφιλιώσει. Δεν διστάζει μάλιστα στον τρωικό πόλεμο να οδηγήσει το δόρυ του Διομήδη και να τραυματίσει την Αφροδίτη. Η Αθηνά αν και ορκισμένη Παρθένος δεν γλίτωνε των προκλήσεων. Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο σχετικά με τον έρωτα του Ηφαίστου για αυτήν.

Κάποτε η θεά επισκέφτηκε τον αδελφό της στο σιδηρουργείο του θαυμάζοντας και αναζητώντας ίσως κάποιο από τα υπέροχα όπλα που αυτός κατασκεύαζε. Βλέποντάς την ο Ήφαιστος και εγκαταλειμμένος όπως ήταν από την γυναίκα του την Αφροδίτη την ερωτεύτηκε και άρχισε να την πολιορκεί ερωτικά. Η Αθηνά όμως ήταν αποφασισμένη και δεν θα ενέδιδε σε κανέναν. Το σπέρμα του Ηφαίστου έπεσε στο πόδι της θεάς, η οποία με αηδία το σκούπισε με ένα μάλλινο ύφασμα το οποίο πέταξε στη συνέχεια στη Γη.

Στο το σημείο που έπεσε το πανί γεννήθηκε ο Ερυχθόνιος, τον οποίο στη συνέχεια η Αθηνά ανέθρεψε σαν πραγματικά δικό της παιδί. Αφού το έκλεισε σε ένα μπαούλο, το παρέδωσε στην Πανδρόσα, κόρη του βασιλιά της Αθήνας Κέκρωπα, λέγοντάς της να μην ανοίξει το μπαούλο. Όμως οι αδελφές της το άνοιξαν και έκπληκτες είδαν ένα φίδι να βρίσκετε τυλιγμένο γύρο από το μωρό και κατά μερικούς το ερπετό τις κατάστρεψε ενώ κατά μερικούς άλλους τις τρέλανε και τις έκανε να πηδήξουν από την ακρόπολη.

Καθώς έτυχε θεϊκής ανατροφής από την Αθηνά την ίδια ο Εριχθόνιος απέλασε τον Αμφικτίωνα και έγινε βασιλιάς της Αθήνας, και ήταν αυτός που έστησε μία ξύλινη εικόνα της Αθηνάς στην ακρόπολη και καθιέρωσε τα Παναθήναια προς τιμή της. Από τους γνωστότερους μύθους για την Αθηνά είναι η διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την προστασία και το όνομα της Αθήνας. Η πιο κοινή εκδοχή του μύθου μιλάει για ορισμό ως προστάτη της Αθήνας από τους θεούς, εκείνου που θα έκανε στην πόλη το σημαντικότερο δώρο.

Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του την γη και ένα κατάλευκο άλογο πετάχτηκε. Εντυπωσιάστηκαν οι θεοί καθώς το άλογο είναι ένα δώρο που πολύ θα βοηθούσε τον κόσμο καθώς θα το χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους τόσο για το όργωμα όσο και για τις μετακινήσεις τους, όμως στην συνέχει ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία χτύπησε με το δόρυ της τη γη κα μια φουντωτή ελιά πετάχτηκε.

Βλέποντάς την η θεοί έδωσαν την νίκη στην Αθηνά καθώς θεώρησαν το ευλογημένο δέντρο χρησιμότερο. Μια σειρά άλλων μύθων συνδέονται με την θεά Αθηνά, μέσα από τους οποίος καθίσταται εφικτή η πληρέστερη κατανόηση του ποια ήταν για τους αρχαίους η Αθηνά. Η κρίση του Πάρη, ο οποίος κλήθηκε να αποφασίσει ποια ήταν η ομορφότερη θεά μεταξύ της Αθηνάς της Ήρας και της Αφροδίτης δίνοντάς της το χρυσό μήλο που η έριδα έριξε κάτω από την πόρτα.

Η βοήθεια της στον Περσέα για τον αποκεφαλισμό της Γοργόνας που πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Ο διαγωνισμός ύφανσης με την θνητή αράχνη, την οποία αν και δεν μπόρεσε να κερδίσει στο διαγωνισμό τιμώρησε για την υπεροψία της αλλά και από ζήλια και την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο έντομο.

Η συμμετοχή της στην γιγαντομαχία όπου σκότωσε και έγδαρε τον Πάλλαντα και στην συνέχεια καταπλάκωσε με την Σικελία τον Εγκέλαδο. Τέλος θα αναφέρουμε την διένεξη της με τον Απόλλωνα για την μαντική τέχνη.

Η Αθηνά είχε διδαχτεί από τις Θρίες, τις φτερωτές νύμφες του Παρνασσού την τέχνη του να μαντεύεις το μέλλον από τις πέτρες που παρασέρνουν οι χείμαρροι, όμως ύστερα από τα παράπονα του Απόλλωνα στον Δία και την απόφαση του τελευταίου υπέρ του γιου του εγκατάλειψε με βαριά καρδιά την τέχνη πετώντας σε μια πεδιάδα της πέτρες, η οποία έκτοτε ονομάζεται Θριάσιο Πεδίο.