Τα μυστικά των αρχαίων αγωνισμάτων

Αθλητικοί αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα και η κρυφή σημασία τους

Και όμως ακόμη κι εδώ οι πρόγονοί μας έκρυψαν ευφυέστατα τα μυστικά τους. Τα διάφορα αγωνίσματα είναι αποτυπώσεις του Σύμπαντος Κόσμου, της συμπεριφοράς του, της κίνησής του, της μορφής του, του τρόπου, των νόμων και κανόνων, αλλά και των υπεροντοτήτων που κινούνται μέσα σε αυτόν.

Η ρίψη σφαίρας (σφαιροβολία), μας δείχνει από μόνη της ένα αντικείμενο που μοιάζει με το σφαιρικό σχήμα των πλανητών. Δεν είναι τρίγωνο, δεν είναι παραλληλόγραμμο σχήμα, αλλά σφαιρικό, όπως οι πλανήτες που «αιωρούνται» στο κενό του διαστήματος..

Η τροχιά που διαγράφει η σφαίρα όταν την πετά ο αθλητής είναι καμπύλη, όπως οι τροχιές των ουρανίων σφαιρών. Εκεί επενεργεί «εξωτερική δύναμις» για την αρχική ώθηση και εδώ επενεργεί ο αγωνιζόμενος.

Η ρίψη δίσκου (δισκοβολία), Δια της περιστροφής του δίσκου αποκτάται τεράστια φυγοκεντρική δύναμις, η οποία κινεί εξακοντίζοντας τον δίσκο σε μεγάλη απόσταση.

Η ρίψη ακοντίου και βέλους (ακοντισμός-τοξοβολία), αρχική ώθηση επιταχυνόμενη σε στόχο. Τι άλλο παρά απομίμηση αχτίνων λέιζερ που στοχεύουν σε σημείο;

Άλμα (εις μήκος), Μεταπήδησης από ένα σημείο σε άλλο. Η προσγείωση στο σκάμμα είναι συμβολική εγκατάσταση σε άλλον πλανήτη προσδιορισμένο από πριν (γι αυτό υπάρχουν συγκεκριμένες διαστάσεις, αποστάσεις και όρια. Οι αλτήρες του αθλητή που αφήνονται πίσω, παραπέμπουν την απομάκρυνση σύνδεσης από τον τόπο εκκίνησης.

Δρόμος, αναπτυσσόμενη ταχύτητα διαφυγής με συγκεκριμένο προορισμό.

Πυγμαχία, σύγκρουση αντιπάλων δυνάμεων με προστατευτικό περίβλημα θωράκιση μονοθέσιου σκάφους και του πύκτη με (χειρο-ιμάντες ).
Πάλη , άμεση εμπλοκή- επαφή με τον εχθρό, όπου υπερισχύει η τεχνική, η δύναμη πυρός, τα ανακλαστικά, η μέθοδος και ο τρόπος εξουδετέρωσης του αντιπάλου.

Αρματοδρομίες , με μηχανικές κατασκευές, όπου μετρά η δεξιότητα του ηνίοχου (πιλότου – χειριστού), η ταχύτητα, η τεχνική και η γνώση των δυνατοτήτων του σκάφους που κυβερνά.

Ας δούμε αναλυτικά τα αγωνίσματα των αρχαίων Ελλήνων.

Στάδιο, δρόμος ταχύτητας 1 στάδιο= 200 μέτρα =600 πόδια. Απόσταση βαλβίδων 192,28 μ.

Δρόμος, Δόλιχος, μακρύς δρόμος αντοχής 7-24 στάδια, συνήθως 20 στάδια. Από 3550- 3800 μ.

Δίαυλος, δρόμος ταχύτητας με διπλή διαδρομή του σταδίου 1299 πόδια, ο σημερινός των 400 μέτρων.

Οπλιτοδρομία, δρόμος με πλήρη εξάρτηση της χάλκινης πανοπλίας ενός οπλίτη με συνολικό βάρος οπλισμού 30 κιλά. Απόσταση 2-4 στάδια.

Πένταθλο (άλμα, δρόμος, ακόντιο, δίσκος, πάλη). Ο Αριστοτέλης ονομάζει τον νικητή αυτού του αθλήματος : «ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»
Άλμα, τετράπλευρο σκάμμα 16 μέτρων με βατήρα. Την απόσταση την μετρούσαν με ξύλινο κοντάρι τον κανόνα. Οι αλτήρες που χρησιμοποιούσαν ήταν δισκοειδείς, ελλειψοειδείς, αμφίσφαιροι, αμφιβαρείς, από 1610 έως 2018 γραμμάρια.

Δίσκος (Ομηρικά -σόλος), δένανε τον δίσκο με ιμάντα, όπως σήμερα με την σφυροβολία. Είχε διάμετρο 0,17- 0,34 και βάρος 1250- 6600 γραμ. Οι επιδόσεις των αθλητών μετρούνταν με πασσάλους και καρφιά.

Ακόντιο, έχουμε δυο περιπτώσεις. Την εκηβόλο βολή σε μήκος και την στοχαστική ρίψη σε στόχο. Μια θηλιά από ιμάντα στο κάτω μέρος του ακοντίου το εκσφενδόνιζε πολύ μακριά.

Πυγμαχία, φορούσαν ιμάντες στα χέρια από δέρμα βοδιού, και ηττημένος ήταν όποιος παραδεχόταν την ήττα του, ή όταν έπεφτε αναίσθητος.

Παγκράτιο, συνδυασμός πυγμής και πάλης. Έχουμε το ορθοστάνδην και κάτω παγκράτιο.

Αρματοδρομίες, δίτροχο άρμα με 4 άλογα, σε 12 ιπποδρομιακούς γύρους. Κατέβαλλαν ιδιαίτερη προσπάθεια να κερδίσουν την εσωτερική τροχιά για να κερδίσουν απόσταση.

Ιππικά αγωνίσματα, ο κάθε ιππέας με το δικό του το άτι έτρεχε σε συναγωνισμό κάνοντας 6 φορές τον γύρο του ιππόδρομου.