Άγνωστοι Έλληνες: Αφρικανικοί σταθμοί στο ταξίδι των Ελλήνων

Η σύγχρονη συμβατική ιστορία μας διδάσκει εδώ και χρόνια ότι οι Έλληνες έμειναν γνωστοί σε όλον τον κόσμο, λόγω του χρυσού αιώνα του Περικλή και της Δημοκρατίας!

Μας διδάσκει ακόμη ότι η δραστηριότητά τους ξεκίνησε αυστηρά τον 8ο αι. π.Χ., τότε δηλαδή που υιοθετήθηκε η «φοινικική γραφή» από αυτούς, το αλφάβητο, κλπ.

Τέλος, μας διδάσκει πως οι Έλληνες (οι λίγοι που υπήρχαν, γιατί σύμφωνα με σύγχρονες θεωρίες, οι περισσότεροι ήταν Σλαβικής, Σημιτικής, και κάθε άλλη καταγωγής, εκτός από ελληνικής) ζούσαν περιορισμένοι στα στενά «ελλαδιτικά» όρια, που γνωρίζουμε σήμερα.

Η Ελληνική ιστορία, τουλάχιστον αυτή που προβάλλεται, αυτά πρεσβεύει.

Έρχονται όμως στο φως οι ιστορίες άλλων λαών απ’ άκρη σ’ άκρη όλου του κόσμου, οι οποίες εκφράζουν μία διαφορετική από την γνωστή σε εμάς εκδοχή. Υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες έφτασαν ως τα μέρη τους, ότι δημιούργησαν εκεί πολιτισμό και ότι άφηναν ενίοτε απογόνους! Και όλα αυτά πολύ πριν τον 8ο αι.!

Μέχρι τώρα είδαμε Κινέζους, Ιάπωνες, Ασιάτες εν γένει, Νότια Αμερική, και άλλους να μιλούν, παρουσιάζοντας στοιχεία, για την Ελληνική παρουσία στην περιοχή τους.

Στο παρόν άρθρο θα δούμε το ίδιο ακριβώς, αυτήν την φορά όμως, από κατοίκους της Αφρικής, πλην του Βορείου τμήματος (Αίγυπτος, Τυνησία, κ.α), με το οποίο θα ασχοληθούμε ξεχωριστά και διεξοδικά σε επόμενες μελέτες μας, λόγω του μεγάλου όγκου πληροφοριών σχετικά με τον Ελληνισμό των περιοχών αυτών.

Αξίζει να αναφέρουμε την μαρτυρία του Κώστα Μητσάκη, ο οποίος ταξίδεψε στην Αφρικανική ήπειρο και δήλωσε ακολούθως:

«Στα πλαίσια του ταξιδιού μου στην Μαύρη ήπειρο, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους θεματοφύλακες του Ελληνικού πολιτισμού στα όρια της αφρικανικής γης και να καταγράψω παράλληλα την πολυδιάστατη ιστορία και διαδρομή του Ελληνικού στοιχείου της Αφρικής μέσα στον χρόνο».

Γνωρίζουμε ακόμη πως ο Ηρακλής στην εκστρατεία του δέχθηκε επίθεση από τους Πυγμαίους, ένα από τα αρχαιότερα φύλα της Αφρικής, που σήμερα ζει κατά μικρές ομάδες στις πιο απρόσιτες ζώνες των ισημερινών δασών της κεντρικής Αφρικής.

Πύργος στην Ζιμπάμπουε γεμάτος με το χαρακτηριστικό ελληνικό Λ

Ας ξεκινήσουμε από την Αιθιοπία, της οποίας το όνομα έχει ελληνική ρίζα και προέρχεται από τα αἲθω + ὃψις (=ο καμένος από τον ήλιο).

Στην Αιθιοπία το 1759, ο Άγγλος εξερευνητής Τζέιμς Μπρους που επισκέφθηκε την χώρα συνάντησε Έλληνες. Σήμερα θεωρείται η χώρα με τους περισσότερους ελληνορθοδόξους κατοίκους.

Αλλά και στην Δυτική Αφρική ανακαλύφθηκαν πανάρχαιες βραχογραφίες, ξίφη και επιγραφές, των οποίων η ταυτότητα, σύμφωνα με τον Γερμανό καθηγητή Λέον Φρομπένιους, είναι η ελληνική. Υπάρχει ακόμη και η φυλή των Ντόγκον, που αποκαλεί τους θεούς, τους οποίους τιμά «Νόμο Ντίας < Δίας»!

Όπως αναφέρει ένας Άγγλος ταξιδιώτης το 1582, μετά την επίσκεψή του στη Σιέρα Λεόνε, συνάντησε μεταξύ των άλλων εμπόρων και έναν γηραιό Έλληνα.

Βραχογραφίες βρέθηκαν και στην Νότια Αφρική, οι οποίες απεικονίζουν λευκές γυναίκες (!), στολισμένες με κοσμήματα και ωραία ενδύματα, οι οποίες κυνηγούν τοξοβολώντας. Φορούν και περικνημίδες, σε αντίθεση με τους εγχρώμους που την ακολουθούν και δεν φορούν τίποτα στα πόδια. Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τον Όμηρο, περικνημίδες φορούσαν μόνο οι Έλληνες σε όλη την ιστορία του ανθρωπίνου γένους.

Στην κεντρική Αφρική , από την άλλη μεριά, ζουν μέχρι σήμερα κάτοικοι, ένα τμήμα των οποίων ισχυρίζεται πως είναι απόγονοι των "λευκών θεών" των "Γκρέκας", ενώ ένα άλλο πως είναι απόγονοι του στρατού του Μ. Αλεξάνδρου, πράγμα αδύνατον, όμως, καθώς ο Μ. Αλέξανδρος δεν έστειλε ποτέ στρατό στην συγκεκριμένη περιοχή.

Έπειτα, στην Ανατολική Αφρική υπήρχε η αρχαία πόλη της Αζανίας, όπως την ονόμασαν οι Έλληνες από το αρχαίο ρήμα ἀζαίνειν (=ξηραίνω), λόγω της ξηρής ακτής της σημερινής Σομαλίας, κάτι που πιστοποιεί και ο G.W.B. Huntingford.

Πόλη Αζανία απαντούσε και στην Πελοπόννησο, βορειοδυτικά της Αρκαδίας, προς τα Καλάβρυτα. Πήρε το όνομά της από τον μυθικό ήρωα Αζάνα.

Σύμφωνα με την παράδοση η έκταση της περιοχής ήταν τόσο πετρώδης, σε βαθμό που η καλλιέργεια καθίστατο σχεδόν αδύνατη.

Από εκεί προέκυψε η παροιμία, που συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι Έλληνες, για όποιον ματαιοπονούσε: «καλλιεργεί την Αζανία».

Οι αγροτικές δυσχέρειες οδήγησαν σε μαζικές μετακινήσεις των Ελλήνων της περιοχής προς άλλες περιοχές, μεταξύ αυτών και η Μ. Ασία, όπου υπήρχε αποικία Αζανών.

Εξίσου σημαντική όμως είναι και η πόλη της Ζιμπάμπουε, το όνομα της οποία σημαίνει πέτρινο σπίτι, λόγω των πέτρινων ερειπίων της αρχαίας πόλης-κράτους, που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την περιοχή. (Ο θεσμός των πόλεων - κρατών δημιουργήθηκε και ίσχυσε μόνο σε περιοχές, όπου υπήρχαν Έλληνες).

Τείχος στην Ζιμπάμπουε

Palacio de las Grecas Νότια Αμερική

Διακρίνετε κάποια ομοιότητα;

Το πέτρινο συγκρότημα που εκτεινόταν σε έκταση 7.000 στρεμμάτων περίπου αποτελεί μέχρι σήμερα μυστήριο για τους αρχαιολόγους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς επετεύχθη ένα τέτοιο "ακατόρθωτο κατόρθωμα".

Μεγάλα σε μήκος και ύψος κτήρια, που φέρουν αρχαία Ελληνικά σύμβολα, κατακλύζουν το εν λόγω συγκρότημα! Ακόμη υπάρχουν τείχη, σχεδόν πανομοιότυπα με τα αντίστοιχα των «Palacio de las Grecas» στον Αμαζόνιο!

Όσον αφορά τέλος την Βόρεια Αφρική, για την οποία θα μιλήσουμε αναλυτικά στα επόμενα άρθρα μας, βρίθει ελληνικής παρουσίας. Τα ευρήματα και οι μαρτυρίες τόσο Ελλήνων όσο και ξένων μελετητών σχετικά με τις εκεί ελληνικές αποικίες, αμέτρητα.

Επομένως και η Αφρική δείχνει να διαθέτει έντονο το ελληνικό στοιχείο. Εκείνο που άφησαν οι Έλληνες πριν χιλιάδες χρόνια και που εξακολουθεί να υφίσταται σε ορισμένες περιοχές, μέσα από τα μνημεία, την κουλτούρα και τις παραδόσεις των ανθρώπων εκεί…

Ωστόσο, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε τον αδιάκοπο αγώνα που δίνουν και σήμερα οι Έλληνες σε μεγάλο αριθμό περιοχών της Αφρικανικής ηπείρου, προσπαθώντας αφενός να βοηθήσουν τους εκεί κατοίκους και αφετέρου να κρατήσουν όρθιο τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία...