Αν ήταν δυνατόν να παρομοιαστεί ο Ελληνισμός με κάτι, αυτό θα ήταν ένα καράβι…
Ένα καράβι εφοδιασμένο με κάθε είδους γνώση που κάνει τον γύρο του κόσμου..
Περνάει από διάφορα σημεία πάνω στην γη και αφήνει πίσω του στοιχεία της κουλτούρας, του πολιτισμού, της γλώσσας και της παράδοσής του.
Το καράβι αυτό όμως συναντά μεγάλες φουρτούνες, στις οποίες αντιστέκεται και δεν βυθίζεται!
Φουρτούνες, που δυστυχώς εν πολλοίς προκαλούνται από τους ίδιους τους Έλληνες, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να υποτιμήσουν τα «δώρα του καραβιού» προς την ανθρωπότητα… Τα παρακάμπτουν και περιορίζουν τον θαυμασμό σε καθετί, που συναντούν στους σταθμούς των ταξιδιών τους και «προέρχεται» από τους ξένους.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι «διάσπαρτοι» Έλληνες που αν και άγνωστοι σε πολλούς κρατούν όρθιο το καράβι του ελληνισμού!
Σε αυτούς τους Έλληνες ή αλλιώς Ελληνογενείς θα αναφερθούμε στο παρόν αλλά και σε επόμενα άρθρα!
Προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν με κάθε τρόπο ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και ότι προερχόμαστε από Σλάβους, Ινδοευρωπαίους και κάθε λογής φυλή εκτός από την Eλληνική! Μας «επιβάλλουν» την ψευδό-επιστημονική άποψη ότι οι Έλληνες περιοριζόμαστε στα συμβατικά σύνορα που γνωρίζουμε, την ίδια στιγμή που σε όλον τον κόσμο ξεπηδούν αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο!
Σε προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για τον Ελληνισμό της Μεσογείου, όπου μέχρι και σήμερα διατηρούνται τα ήθη, τα έθιμα και οι αξίες, που μεταλαμπάδευσαν σε αυτούς οι πρόγονοί μας…
Σε αυτό το άρθρο θα πάμε λίγο πιο μακριά, στο Πακιστάν, όπου ζει η φυλή των Καλάς (3.000 περίπου) πάνω στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου (Hindukush), σε υψόμετρο 2.500 μέτρων.
Ελληνική αρχιτεκτονική
Οι ρίζες της συγκεκριμένης φυλής, την οποία οι ισλαμιστές αποκαλούν «καφίρς» (=άπιστη), ξεκινούν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους στρατιώτες του, όταν είχαν φτάσει στα βάθη της Ασίας.
Ο θρύλος αναφέρει ότι οι Καλάς γεννήθηκαν όταν 5 στρατιώτες του Σικαντέρ (Αλεξάνδρου) είδαν τις όμορφες κόρες του Διονύσου στην κοιλάδα του Καφιριστάν. Ένας μάλιστα από τους πρώτους της φυλής των Καλάς ταυτίζεται με τον Σαλακσά (Σέλευκο), στρατηγό του Μ. Αλεξάνδρου και ιδρυτή του Βασιλείου των Σελευκιδών.
Υπάρχει ωστόσο και η εκδοχή να πήραν το όνομά τους από τον Ιππάρχη της θεσσαλικής ίλης ιππικού, τον Κάλας Αρπάλου.
Οι Καλάς εξαιτίας των επιθέσεων από βόρειες φυλές περιορίστηκαν σε τρεις κοιλάδες (Μπιρίρ, Ρουμπούρ, Μπουμπουρέτ) και σήμερα αποτελούν μειονότητα προστατευόμενη από το Σύνταγμα. Αποφεύγουν τους μουσουλμάνους και τούμπαλιν, γεγονός που αποκλείει την πιθανότητα επιμειξίας.
Νεαρές Ελληνίδες Καλάς
Η εν λόγω φυλή, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, καθώς σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα, διατηρεί πολλά από τα έθιμα, την γλώσσα, την μουσική και την κουλτούρα των αρχαίων Ελλήνων.
Πατέρας των θεών, τους οποίους τιμούν από την αρχαία ελληνική μυθιστορία, είναι ο DI ZAU (Δίας Ζευς) και το σύμβολό του, τα κέρατα δηλαδή τράγου (ιερό ζώο Διός στην αρχαία Ελλάδα) κρέμονται έξω από κάθε σπίτι. Πιστεύουν ακόμη στην Thestak (Εστία, θεά του οίκου για τους αρχαίους Έλληνες), στον Μπαλομάιν (Απόλλων), στον Σάγυρκο (Σάτυροι) και στον Διόνυσο, στην Φροτάιτ (Αφροδίτη), στον Μαχεντόν (Μακεδόνα< πιθανόν λόγω του Μ. Αλεξάνδρου), στον Παντσίτα (Πάνας), κ.α.
Τα ιερά τους αγάλματα αναπαριστούν Μακεδόνες στρατιώτες με Ελληνικό χιτώνα και τον Μ. Αλέξανδρο πάνω στο άλογό του, τον Βουκεφάλα.
Ορισμένες από τις τελετές τους έχουν πολλά κοινά σημεία με αντίστοιχες αρχαίες ελληνικές τελετές και κυρίως τα Ελευσίνια και τα Βακχικά Μυστήρια: θυσία ζώων, τελετή καθαρμού-εξαγνισμού των συμμετεχόντων στην τελετουργία με νερό ή με ζωμό σταφυλιών (Βακχικά Μυστήρια προς τιμήν του Διονύσου), ράντισμα του ιερού βωμού με το αίμα του ζώου, κυκλικοί χοροί κλπ.
Επίσης κατά την βάφτιση δίνουν καινούργια ρούχα στο νεογνό, ενώ κατά τον γάμο οι νεόνυμφοι αλλάζουν στεφάνια, κάνουν τρεις φορές το γύρο του ιερού και οι προσκεκλημένοι πετούν ρύζι στο ζευγάρι.
Χρησιμοποιούν ακόμη πολλά ελληνικά μουσικά όργανα, όπως φλογέρα, λύρα, διπλός αυλός, τύμπανα ως συνοδεία στις γιορτές και τους χορούς τους. Παίζουν κι ένα γνωστό παιχνίδι κατά την αρχαιότητα, το «κερητίζειν», που παραπέμπει στο σημερινό χόκεϋ!
Οι άνδρες μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα φορούσαν χιτώνιο-σάκο, που ονόμαζαν «Σακάτσι». Το καπέλο τους θυμίζει την αρχαία μακεδονική Καυσία.
Οι γυναίκες, από την άλλη, έχοντας πλεγμένα τα μαλλιά φορούν καπέλα, στολισμένα με διάφορα μπιχλιμπίδια, ανάμεσα σε αυτά και κοχύλια, που θυμίζουν την θαλασσινή τους καταγωγή. Η ενδυμασία τους μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον αρχαίο ελληνικό χιτώνα.
Το φόρεμά τους είναι κατά βάση μαύρο και είναι κεντημένο στα μανίκια, γύρω από το λαιμό και στον ποδόγυρο.Το σημαντικότερό όμως, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, είναι ότι οι γυναίκες Καλάς, σε αντίθεση με τις μουσουλμάνες, είναι ελεύθερες, ζουν αρμονικά με τους άντρες και δεν έχουν σκεπασμένο το πρόσωπό τους!
Ομοιότητες δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν φυσικά και στην γλώσσα των δύο.
- Χαϊρέτα= Χαίρε
- Ίλα= Έλα
- Πάρειμ= Πορεύομαι, στέκομαι δίπλα< πάρειμι
- Νομ= Όνομα
- Κρατά= Κραταιό
- Χεμάν= Χειμώνας
- Δοντούγια= Δόντια
- Ισπάτα= Ασπάζομαι, χαιρετίζω
Δυστυχώς οι λέξεις αυτές δεν απαντούν σε επίσημο γραπτό λόγο, καθώς οι Καλάς δεν διαθέτουν γραπτά κείμενα, εξαιτίας μίας βόρειας φυλής που πριν από εβδομήντα χρόνια έκαψε τα βιβλία τους.
Το Ελληνικό κράτος φυσικά αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων, που μειώνονται με τον καιρό, εξαιτίας της προσπάθειας βίαιου και ασταμάτητου εξισλαμισμού τους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους εντάξει στις τάξεις του απόδημου Ελληνισμού…
Παρόλ’ αυτά οι Καλάς μένουν όρθιοι και διαφυλάττουν σαν φυλαχτό ανεκτίμητο την ιστορία, την παράδοση, την καταγωγή τους, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι το «καράβι» του Ελληνισμού ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο, όσο και αν κάποιοι «ωρύονται» για το αντίθετο.. Η φωνή τους έχει αντίκρισμα προς το παρόν όμως! Η αλήθεια παρά τα εμπόδια βγαίνει αργά αλλά σταθερά στο φως!
Reviewed by Αναστάσιος
on
Δευτέρα, Οκτωβρίου 21, 2013
Rating:
Λοιπόν για να τελείωνουμε με τα παραμύθια. Οι Καλάς δεν είναι ελληνικής αλλά ινδοϊρανικής καταγωγής, όπως έχει αποδειχθεί από σύγχρονες γενετικές μελέτες και όπως και ο Νίκος Πουλιανός της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρείας παραδέχεται. Αν έφτασαν εκεί μερικοί συτρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου και υπήρχε μια μικρή πολιτισμική επίδραση, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι Έλληνες. Και ούτε το γεγονός ότι ο αρχηγός των Καλάς ισχυρίζεται ότι είναι Έλληνες αποδεικνύει κάτι, διότι με την ίδια λογική θα πρέπει να αποδεχθείται και ότι οι Σκοπιανοί είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, αφού έτσι λέει ο Γκρουέφσκι και του έχουν μέχρι και άγαλμα στα Σκόπια. Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει σε αυτό τον τόπο. Και εγώ πανελληνιστής είμαι, αλλά όταν υποστηρίζουμε αβάσιμες θεωρίες, μόνο κακό κάνουμε στη χώρα μας και δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει να εισαι και εσυ ένας απο τους χιλιαδες εκατονταδες αγραμματους και ανιστορητους ''πανελινιστής''. Οι σκοπιανοί δεν εχουν καμια σχεση με την φυλη των καλάς αν σκεφτεις μονο το οτι τωρα θυμηθηκαν να χτισουν αγαλμα του Αλεξανδρου σε σχεση με τους καλας οι οποιοί λατρεβουν τον Μεγα Αλεξανδρου απο τοτε μεχρι σημερα. Αλλα βεβαια δεν σου εμεινε λιγος χρονος να μορφωθεις και να δεις ποιες οι διαφορες των σκοπιανων και ποιες των καλας. Θα μπορουσα να σου πω πως αβασιμες θεωριες ειναι τα πολιτικα τεχνεσματα των αμοιρων σκοπιανων τα οποια ειναι πιονια των Αμερικανων αλλα βεβαια θελει πολυ μυαλο να το καταλαβεις και αυτο. Σε προτρεπω να διαβασεις και να μελετησεις περισοοτερο εις βαθος και να βρεις μονο σου την αληθεια και το ποιος κανει κακο στην χωρα μας....
Διαγραφήhttp://history-of-macedonia.com/2009/08/12/afganoi-pastoun-eimaste-apogonoi-ton-arxaion-ellinon/
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα γράμμα από τον δάσκαλο των Καλλάς
ΑπάντησηΔιαγραφήKrakai Bumburate 20-8-1996
Αγαπητά αδέλφια μας Έλληνες,
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το μεγάλο δώρο που προσφέρατε στον λαό των Καλλάς. Είναι η πρώτη φορά που τα αδρέρφια μας, οι Έλληνες, σκέφτηκαν για εμάς. Αυτό το σχολείο θα είναι η απαρχή για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Ο αδερφός μας Αθανάσιος Λερούνης και οι άλλοι Έλληνες εκπαιδευτικοί που μας επισκέφθηκαν βοήθησαν στην κατασκευή του σχολείου των Καλλάς. Είναι η πρώτη φορά που μετά από χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες αδερφοί μας επισκέφθηκαν την κεντρική Ασία και βοήθησαν ανθρώπους οι οποίοι ισχυρίζονται πως είναι απόγονοι των Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Αυτό σημαίνει πολλά για εμάς και μας δίνει κουράγιο να επιβιώσουμε σε αυτό το σημείο του πλανήτη μας. Θα είμασταν πολύ ευτυχισμένοι εάν αποφασίζατε να μας επισκεφθήτε. Τα σπίτια μας είναι ανοικτά για τους Έλληνες αδερφούς μας.
Μην μας ξεχνάτε.
Anis Umar .
The fact that Ashoka Edicts in Afghanistan (at Kandahar) were written in both Aramaic (the official language of the Achaemenid Empire) and Greek suggest that a significant Persian and Greek population (descendents of Alexander's army) were present in Afgh
ΑπάντησηΔιαγραφήUpon the death of Alexander the Great in 323 BC, his vast empire, which had never been politically consolidated, broke apart as Alexander's military commanders, the Diadochi ("followers"), began to fight among themselves in a tumultuous twenty-year war known to historians as the Wars of the Diadochi (322-301 BC).
Since the most prized territories lay in Egypt (claimed by Ptolemy), Asia Minor (claimed by Lysimachus) and Greece (claimed by Cassander), little attention was given to the vast territories in the East, from Mesopotamia to Central Asia and India. As a result, Alexander's cavalry commander, Seleucus I Nikator, seized control of these eastern lands and established capitals at Antioch (Syria) and the newly-built Seleucus-on-the-Tigris (60 miles south of Baghdad). As founder of the Seleucid Dynasty, Seleucus Nikator proclaimed himself King of Persia, Syria and Bactria.
Seleucid Rule in Afghanistan (313-304 BC)
By this time, across Bactria in northern Afghanistan, Greeks who remained in the fortresses and surrounding towns built by Alexander's advancing army had firmly rooted themselves, colonized the region, and instilled a decidedly Hellenistic culture in this Central Asian region.
They were joined by Ionian Greeks sent by Seleucus during the 3rd century BC to guard the eastern frontier, further solidifying a Greek influence in the region that would persist for hundreds of years.
Determined to conquer the land that had eluded Alexander decades earlier, Seleucus marched eastward from Syria in 305 BC.
He increased his 50,000-man army with 10,000 Bactrian recruits and proceeded in 304 BC to invade the territory that he considered his rightful inheritance — India. But Seleucus was repelled by 100,000 Indian soldiers and 9,000 fighting elephants under the command of Mauryan emperor Chandragupta (ruled: 324 – 301 BC).
In the peace treaty that followed, Seleucus gave up the lands south and east of the Hindu Kush mountains (the Achaemenid satraperies of Arachosia and Gandhara) to the Mauryans, who allowed Greek administration to continue north of the Hindu Kush, where an independent Graeco-Bactrian kingdom would eventually emerge.. .
The fact that Ashoka Edicts in Afghanistan (at Kandahar) were written in both Aramaic (the official language of the Achaemenid Empire) and Greek suggest that a significant Persian and Greek population (descendents of Alexander's army) were present in Afghanistan
ΑπάντησηΔιαγραφήUpon the death of Alexander the Great in 323 BC, his vast empire, which had never been politically consolidated, broke apart as Alexander's military commanders, the Diadochi ("followers"), began to fight among themselves in a tumultuous twenty-year war known to historians as the Wars of the Diadochi (322-301 BC).
Since the most prized territories lay in Egypt (claimed by Ptolemy), Asia Minor (claimed by Lysimachus) and Greece (claimed by Cassander), little attention was given to the vast territories in the East, from Mesopotamia to Central Asia and India. As a result, Alexander's cavalry commander, Seleucus I Nikator, seized control of these eastern lands and established capitals at Antioch (Syria) and the newly-built Seleucus-on-the-Tigris (60 miles south of Baghdad). As founder of the Seleucid Dynasty, Seleucus Nikator proclaimed himself King of Persia, Syria and Bactria.
Seleucid Rule in Afghanistan (313-304 BC)
By this time, across Bactria in northern Afghanistan, Greeks who remained in the fortresses and surrounding towns built by Alexander's advancing army had firmly rooted themselves, colonized the region, and instilled a decidedly Hellenistic culture in this Central Asian region.
They were joined by Ionian Greeks sent by Seleucus during the 3rd century BC to guard the eastern frontier, further solidifying a Greek influence in the region that would persist for hundreds of years.
Determined to conquer the land that had eluded Alexander decades earlier, Seleucus marched eastward from Syria in 305 BC.
He increased his 50,000-man army with 10,000 Bactrian recruits and proceeded in 304 BC to invade the territory that he considered his rightful inheritance — India. But Seleucus was repelled by 100,000 Indian soldiers and 9,000 fighting elephants under the command of Mauryan emperor Chandragupta (ruled: 324 – 301 BC).
In the peace treaty that followed, Seleucus gave up the lands south and east of the Hindu Kush mountains (the Achaemenid satraperies of Arachosia and Gandhara) to the Mauryans, who allowed Greek administration to continue north of the Hindu Kush, where an independent Graeco-Bactrian kingdom would eventually emerge.. .