Αφροδισιακά και ερωτικά σύμβολα στην Κλασική Αρχαιότητα

Ο άνδρας μπορούσε να συνευρεθεί ερωτικά με τη σύζυγό του μέχρι και δώδεκα φορές μέσα σε μία ημέρα.

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο θεσμός του γάμου και οι σχέσεις των συζύγων μέσα σε αυτόν διέφεραν ριζικά από ό,τι γνωρίζουμε σήμερα. Σε πολλές περιπτώσεις, ο ρόλος της γυναίκας ήταν περιορισμένος και συχνά απαιτητικός, ενώ η προσέγγιση στον έρωτα μπορούσε να είναι έως και σωματικά επώδυνη ή εξαντλητική, ιδιαίτερα όταν η έννοια της ισότητας ήταν ανύπαρκτη.

Αντίθετα, για τον άνδρα, οι δυνατότητες ήταν ευρύτερες – και, σύμφωνα με αρχαίες πηγές και μεταγενέστερες μελέτες, με τη βοήθεια φυσικών σκευασμάτων μπορούσε να φτάσει σε επίπεδα σεξουαλικής απόδοσης που ακούγονται εξωπραγματικά σήμερα. Υπήρχαν μαρτυρίες για άνδρες που μπορούσαν να συνευρεθούν με τις συντρόφους τους έως και 12 φορές την ημέρα.

Μέλι και πιπέρι: το «αρχαίο βιάγκρα»

Όπως αναφέρει η ιστορικός Στέφανι Λιν Μπούτιν στο έργο της «Ο μύθος της ιερής πορνείας στην αρχαιότητα», στην ελληνική και ευρύτερη ανατολική αρχαιότητα υπήρχε πληθώρα σκευασμάτων και φυσικών ενισχυτικών που στόχευαν στη βελτίωση της ανδρικής ερωτικής απόδοσης.

Ανάμεσά τους, το μέλι σε συνδυασμό με πιπέρι κατείχε ξεχωριστή θέση, καθώς πίστευαν πως προκαλούσε διαρκή διέγερση. Επιπλέον, χρησιμοποιούνταν και εξωτικά φυτά – όπως ένα ινδικό βοτάνι, τα φύλλα του οποίου παρήγαγαν μια ουσία που, όταν ερχόταν σε επαφή με τα ανδρικά γεννητικά όργανα, προκαλούσε έντονη και συχνή ερωτική επιθυμία. Για να περιοριστεί η δράση της ουσίας, χρησιμοποιούσαν ως αντίδοτο ελαιόλαδο.

Η πορνεία και τα «νομίσματα του έρωτα»

Η σεξουαλική ζωή των αρχαίων δεν περιοριζόταν μόνο στον γάμο. Η πορνεία, ειδικά στην Αθήνα, ήταν θεσμοθετημένη και φορολογούμενη. Οι εκδιδόμενοι – που ήταν συχνά δούλοι ή άνθρωποι χωρίς πολιτικά δικαιώματα – έπρεπε να καταβάλουν φόρους στο δημόσιο ταμείο.

Στα πορνεία της εποχής διακινούνταν ειδικά νομίσματα, γνωστά ως «ερωτικά νομίσματα». Αυτά έφεραν απεικονίσεις σεξουαλικών στάσεων και προσδιορισμούς της «τιμής» ανά στάση, και λειτουργούσαν ως μέσο πληρωμής, αλλά και επικοινωνίας του ζητούμενου.

Το νόμισμα της επιθυμίας

Τα πρώτα νομίσματα της αρχαιότητας κόπηκαν στη Λυδία, στη Μικρά Ασία, τον 7ο αιώνα π.Χ. και είχαν σχήμα φασολιού. Οι Έλληνες αργότερα τελειοποίησαν τη μορφή και το αισθητικό περιεχόμενο τους, δίνοντάς τους δισκοειδές σχήμα, με έμβλημα της εκάστοτε πόλης. Πολλά έφεραν μορφές θεών, ηρώων ή ζώων.

Ωστόσο, κάποια ιδιαίτερα νομίσματα που βρέθηκαν στη Ρώμη του 1ου αιώνα π.Χ. έχουν προκαλέσει απορίες στους ερευνητές. Στη μία όψη απεικονίζονται ερωτικές σκηνές – ακόμη και μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου – και στην άλλη, ένας αριθμός στα λατινικά. Η χρήση τους παραμένει εν μέρει μυστήριο: ήταν μέσο πληρωμής, διαφημιστικό υλικό ή ερωτικό «μενού»;

Επίλογος

Η αρχαιότητα είχε σαφώς διαφορετική σχέση με τον έρωτα και το σώμα. Οι σεξουαλικές πρακτικές, τα φυσικά ενισχυτικά και η θεσμική αποδοχή της πορνείας συνθέτουν ένα ψηφιδωτό ζωής όπου το ερωτικό στοιχείο δεν ήταν ταμπού, αλλά συχνά εργαλείο κοινωνικής ή και πολιτικής λειτουργίας.