Πάνω από 100 νέες δομές των Τσατσαπόγια αποκαλύφθηκαν στο Gran Pajatén στο Περού

Πάνω από 100 Νέες Αρχαιολογικές Δομές των Τσατσαπόγια Ανακαλύφθηκαν στο Gran Pajatén στο Περού

Χτισμένες από τον πολιτισμό των Τσατσαπόγια, γνωστών και ως «λαός του νεφελώδους δάσους», οι νέες δομές βρίσκονται σε περιοχή Μικτής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, 500 χιλιόμετρα βόρεια της Λίμα. Ερευνητές που εργάζονται στο Περού ανακάλυψαν πάνω από 100 άγνωστες μέχρι σήμερα αρχαιολογικές κατασκευές στο σύμπλεγμα Gran Pajatén, το οποίο βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Río Abiseo. Το πάρκο είναι διάσημο για τα ερείπια που άφησαν οι Τσατσαπόγια, ένας πολιτισμός που έζησε στις βορειοανατολικές Άνδεις του Περού από τον 7ο έως τον 16ο αιώνα.

«Όλη η ομάδα είναι ενθουσιασμένη», δήλωσε ο Juan Pablo de la Puente, εκτελεστικός διευθυντής του World Monument Fund στο Περού. «Η συμβολή στην καλύτερη κατανόηση της κληρονομιάς των Τσατσαπόγια αποτελεί τόσο ευθύνη όσο και προνόμιο για εμάς τους Περουβιανούς».

Δομές στον αρχαιολογικό χώρο Los Pinchudos, στο Εθνικό Πάρκο Río Abiseo Ευγενική παραχώρηση: World Monuments Fund

Πέρα από τον εντοπισμό περισσότερων από 100 αρχαιολογικών δομών—σημαντική αύξηση σε σχέση με τα 26 κτίσματα που ήταν γνωστά από τη δεκαετία του 1980—η ομάδα αποκάλυψε πως οι Τσατσαπόγια ζούσαν στο Gran Pajatén ήδη από τον 14ο αιώνα. Επιπλέον, έγινε επιτόπια μελέτη ενός δικτύου προ-ισπανικών δρόμων που συνδέουν αρχαιολογικά σημεία σε όλο το Εθνικό Πάρκο Río Abiseo.

«Αν και υποψιαζόμασταν ότι η έκταση του Gran Pajatén ήταν μεγαλύτερη, τα ευρήματά μας ήταν αναπάντεχα, τόσο σε κλίμακα όσο και ως προς το πώς αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τη σημασία του χώρου», είπε ο De la Puente. «Πλέον γνωρίζουμε ότι το Gran Pajatén δεν ήταν μια απομακρυσμένη τελετουργική τοποθεσία, αλλά ένα κεντρικό σημείο ενός οργανωμένου εδαφικού συστήματος, που περιλάμβανε σημαντικούς χώρους όπως το Cerro Central, το Los Pinchudos, το La Playa, το Papayas και άλλα. Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνουν πως οι Τσατσαπόγια είχαν δημιουργήσει ένα εκλεπτυσμένο και διασυνδεδεμένο δίκτυο οικισμών μέσα στο νεφελώδες δάσος, ενωμένο μέσω κοινής πολιτισμικής ταυτότητας και στρατηγικής αξιοποίησης του τοπίου».

Μια μερικώς ανασκαμμένη σκάλα σε δομή του Gran Pajatén κατά την αποστολή του 2024 Ευγενική παραχώρηση: World Monuments Fund

Το Gran Pajatén ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1960 και βρίσκεται πάνω σε μία ράχη με αμυντική και συμβολική σημασία για τους Τσατσαπόγια. Διαθέτει ανάγλυφα διακοσμητικά και τελετουργικά κτίσματα στολισμένα με μωσαϊκά από πέτρα. «Η αρχιτεκτονική του διάταξη, η οπτική του κυριαρχία και η σύνδεσή του με γειτονικές τοποθεσίες μέσω αρχαίων δρόμων δείχνουν πως εξυπηρετούσε τελετουργικούς, διοικητικούς και κοινωνικούς σκοπούς κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού Μοντεκρίστο», εξηγεί ο De la Puente. «Πιθανότατα ήταν πνευματικό κέντρο και σημείο πολιτισμικής αναφοράς—μια έκφραση του τρόπου με τον οποίο οι Τσατσαπόγια οργάνωναν και αξιοποιούσαν το περιβάλλον τους».

Επειδή μεγάλο μέρος του χώρου καλύπτεται από πυκνό δάσος, μέχρι πρόσφατα οι ειδικοί δεν μπορούσαν να απαντήσουν σε ερωτήματα σχετικά με το μέγεθος, τη χρήση και τη διάρκεια κατοίκησης του Gran Pajatén. «Η ανακάλυψη έγινε δυνατή χάρη στη χρήση μη επεμβατικών τεχνολογιών, όπως το Lidar, η επίγεια σάρωση με λέιζερ και η φωτογραμμετρία, που μας επέτρεψαν να ‘δούμε’ μέσα από τη βλάστηση χωρίς να βλάψουμε το ευαίσθητο οικοσύστημα», τονίζει ο De la Puente. «Το αποτέλεσμα είναι ο πιο λεπτομερής χάρτης του Gran Pajatén ως σήμερα και μια πιο καθαρή εικόνα για το πώς οι Τσατσαπόγια διαμόρφωσαν το τοπίο επί αιώνες».

Ερευνητής του World Monuments Fund εξετάζει τα ανάγλυφα γλυπτά στην εξωτερική πλευρά δομής στο Gran Pajatén κατά την αποστολή του 2024 Ευγενική παραχώρηση: World Monuments Fund

Για περίπου χίλια χρόνια, ο πολιτισμός των Τσατσαπόγια ευημερούσε μέχρι που κατακτήθηκε από τους Ίνκας στα τέλη του 15ου αιώνα. Οι οικισμοί τους ήταν χτισμένοι σε υψόμετρο 2.000 έως 3.000 μέτρων, προσαρμοσμένοι σε δύσβατα εδάφη και συχνά σε απομονωμένες περιοχές—γι’ αυτό άλλωστε αποκαλούνται «λαός του νεφελώδους δάσους». Τα νέα ευρήματα ρίχνουν νέο φως στον πολιτισμό τους, τις διασυνδέσεις μεγάλων αποστάσεων και τη περιφερειακή τους επιρροή, ενώ υπάρχουν ακόμα πολλά να ανακαλυφθούν.

«Αυτό που με ενθουσιάζει περισσότερο είναι ότι μόλις ξύνουμε την επιφάνεια», λέει ο De la Puente. «Μέχρι στιγμής έχουμε επεξεργαστεί μόνο το 10% των δεδομένων του Lidar. Οι νέες δομές γεννούν πολλά ερωτήματα: Πώς διατηρούσαν οι Τσατσαπόγια ένα τέτοιο δίκτυο οικισμών σε τόσο δύσβατη περιοχή; Από πού προέρχονταν οι πόροι τους; Τι τους παρακίνησε να εγκατασταθούν εδώ; Το μέλλον της έρευνας είναι γεμάτο προοπτικές και τώρα μόλις ξεκινά το ταξίδι μας».

Πηγή: www.theartnewspaper.com