Απολιθώματα Homo erectus και ζώων 140.000 ετών βρέθηκαν στη βυθισμένη Σουνταλάνδη

Αρχαιολογικές Ανακαλύψεις στη Θάλασσα της Ιάβας: Νέα Εικόνα για τον Homo erectus στη Σουνταλάνδη πριν από 140.000 Χρόνια

Αρχαιολογικά ευρήματα στα ανοικτά της Ιάβας, Ινδονησία, προσφέρουν νέα στοιχεία για τον κόσμο του Homo erectus πριν από 140.000 χρόνια. Θραύσματα κρανίου και άλλα απολιθώματα αποκαλύπτουν μοναδικές πτυχές της ζωής και του περιβάλλοντος αυτών των πρώιμων ανθρώπων, όπως αναφέρει ο αρχαιολόγος Harold Berghuis από το Πανεπιστήμιο Leiden.

Κατά τη διάρκεια εκσκαφών στον πορθμό Madura, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν απολιθωμένα κατάλοιπα 36 σπονδυλωτών ειδών. Πρόκειται για την πρώτη ανακάλυψη απολιθωμάτων από τον θαλάσσιο βυθό μεταξύ των ινδονησιακών νησιών. Η περιοχή αυτή, γνωστή ως Σουνταλάνδη, ήταν κάποτε μια τεράστια πεδινή έκταση. Ανάμεσα στα ευρήματα βρίσκονται και δύο κρανιακά θραύσματα του Homo erectus, τα οποία συνδυαστικά προσφέρουν μια μοναδική εικόνα ενός προϊστορικού οικοσυστήματος και της θέσης του Homo erectus μέσα σε αυτό.

Νέα Επιστημονικά Συμπεράσματα

Απολιθώματα του Homo erectus έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν στη νήσο Ιάβα, με τα πιο γνωστά να προέρχονται από περιοχές όπως το Trinil, το Sangiran και το Ngandong. Μέχρι τώρα, οι ερευνητές πίστευαν ότι ο Homo erectus έζησε απομονωμένος για μακρά περίοδο στην Ιάβα. Τα νέα ευρήματα όμως δείχνουν ότι οι πληθυσμοί του Homo erectus εξαπλώθηκαν και στις γειτονικές πεδινές περιοχές της Σουνταλάνδης κατά περιόδους με χαμηλότερη στάθμη της θάλασσας. Πιθανόν, οι πληθυσμοί ακολούθησαν τους μεγάλους ποταμούς, όπου υπήρχε διαθέσιμο νερό, οστρακοειδή, ψάρια, βρώσιμα φυτά, σπόροι και φρούτα όλο τον χρόνο.

Όπως εξηγεί ο Berghuis, έχουν εντοπιστεί ίχνη κοπής σε οστά υδρόβιων χελωνών και μεγάλος αριθμός σπασμένων οστών βοοειδών, που υποδεικνύουν κυνήγι και κατανάλωση μυελού των οστών. Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι οι πληθυσμοί της Σουνταλάνδης κυνηγούσαν ενεργά υγιή, δυνατά βοοειδή — πρακτική που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε μόνο από πιο σύγχρονους ανθρώπινους πληθυσμούς της ηπειρωτικής Ασίας. Αυτό ίσως υποδηλώνει επαφές ή και γενετική ανταλλαγή ανάμεσα στις ομάδες του Homo erectus και άλλων ανθρώπινων πληθυσμών.

Η περιοχή όπου βρέθηκαν τα απολιθώματα («περιοχή εξαγωγής άμμου»)

Πλατύτερη Θεώρηση της Έρευνας

Η τοποθεσία έχει μελετηθεί σε βάθος τα τελευταία πέντε χρόνια. «Συχνά, σε τέτοιου είδους έρευνες δημοσιεύονται μόνο τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα, όπως τα απολιθώματα ανθρωποειδών», εξηγεί ο Berghuis. «Εμείς παρουσιάζουμε τα αποτελέσματά μας σε τέσσερα εκτενή, πλούσια εικονογραφημένα άρθρα, προσφέροντας ένα μοναδικό παράθυρο στη βυθισμένη Σουνταλάνδη των 140.000 ετών πριν». Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Leiden της Ολλανδίας, σε συνεργασία με ειδικούς από την Ινδονησία, την Αυστραλία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Quaternary Environments and Humans.

Η συλλογή των απολιθωμάτων φυλάσσεται στο Γεωλογικό Μουσείο της Bandung στην Ινδονησία, το οποίο προγραμματίζει μόνιμη και περιοδικές εκθέσεις με τα νέα ευρήματα.

Τι Ήταν η Σουνταλάνδη;

Στην προϊστορική εποχή, το σημερινό ινδονησιακό αρχιπέλαγος ήταν μια τεράστια πεδινή έκταση, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη και τα νησιά αντιστοιχούσαν στις κορυφές των βουνών. «Αποκαλούμε αυτή την περιοχή Σουνταλάνδη», λέει ο Berghuis. «Ο Homo erectus μπορούσε να μετακινηθεί από την ηπειρωτική Ασία στην Ιάβα». Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της Σουνταλάνδης είναι αβαθής θάλασσα και μέχρι πρόσφατα δεν είχαν βρεθεί απολιθώματα στην περιοχή αυτή.

«Αυτό κάνει τις ανακαλύψεις μας πραγματικά μοναδικές», τονίζει ο Berghuis. «Τα απολιθώματα προέρχονται από βυθισμένη κοιλάδα ποταμού που με τον καιρό γέμισε με άμμο. Καταφέραμε να χρονολογήσουμε το υλικό περίπου στα 140.000 χρόνια πριν, δηλαδή στη προτελευταία παγετώδη περίοδο, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν κατά 100 μέτρα χαμηλότερη από σήμερα».

Ένα Οικοσύστημα Όπως η Αφρικανική Σαβάνα

Εκείνη την εποχή, η Σουνταλάνδη έμοιαζε με τη σύγχρονη αφρικανική σαβάνα: ξηρά λιβάδια, στενές λωρίδες δάσους κατά μήκος των μεγάλων ποταμών και πλούσια πανίδα που περιλάμβανε ελέφαντες, ρινόκερους, ιπποπόταμους, βόες, κροκόδειλους, δράκους Κομόντο και ποτάμιους καρχαρίες. Πολλά από αυτά τα είδη σήμερα έχουν εκλείψει ή επιβιώνουν μόνο σε απομονωμένες περιοχές, όπως οι δράκοι Κομόντο στα νησιά Κομόντο και Φλόρες. Αυτή η γνώση είναι εξαιρετικά σημαντική για την κατανόηση της βιοποικιλότητας ολόκληρης της νοτιοανατολικής Ασίας.

Πηγή : www.universiteitleiden.nl