«Αισθάνεσαι την ενέργεια του χώρου όταν γνωρίζεις ότι περπατάς στον λόφο και από κάτω βρίσκονται τα απομεινάρια τόσων γενεών μέσα στην ίδια πόλη», λέει η επικεφαλής της έρευνας που διεξήχθη από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, Μαρία Βλαζάκη.
Τα νέα στοιχεία της συστηματικής ανασκαφικής έρευνας στο οικόπεδο της οδού Κατρέ αρ. 1, στον λόφο Καστέλλι της Παλιάς Πόλης Χανίων, εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για το ανακτορικό κέντρο της Κυδωνίας. Εκεί όπου πριν από μερικά χρόνια εντοπίστηκε η μεγαλειώδης θυσία νέας κοπέλας και αρκετών ζώων, στα χρόνια των Μυκηναίων στην Κρήτη (13ος αι. π.Χ.), η οποία τελέστηκε μετά τον ισχυρό σεισμό, περίπου το 1250 π.Χ. Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, ο χώρος με το χαλικάσβεστο δάπεδο, όπου έλαβε χώρα η θυσία, είναι μεγάλων διαστάσεων αίθουσα τελετών που ξεπερνά τα 20 μ. μήκος και τα 10 μ. πλάτος, και όχι μια στεγασμένη μυκηναϊκή αυλή, όπως ήταν η αρχική εκτίμηση.
Η έρευνα διεξάχθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, υπό τη διεύθυνση της δρος Μαρίας Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, επικεντρώθηκε στο οικόπεδο «Κατρέ αρ. 1» και στο «οικόπεδο Λιονάκη - Βλαμάκη» και πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο 2021 (Οκτώβριος- Νοέμβριος).
Τα ευρήματα στην ανασκαφή του οικοπέδου Κατρέ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο χώρος είναι μεγάλων διαστάσεων αίθουσα, η οποία χωρίζεται σε τρία κλίτη με δύο σειρές κιόνων, αντίστοιχη με αυτή που βρίσκεται στην Κνωσό.
«Κάθε χρόνο βρίσκουμε κάτι πολύ σημαντικό. Αυτή τη στιγμή επιβεβαιώνεται ότι έχουμε ένα μυκηναϊκό ανάκτορο ή μάλλον ένα μινωικό, αλλά στα χρόνια τα μυκηναϊκά. Ο συγκεκριμένος χώρος είναι μια τεράστια αίθουσα, περίπου 20 μ. μήκος και τα 10 μ. πλάτος. Οταν έγινε ο σεισμός που κατέστρεψε το ανακτορικό κέντρο, εκεί τοποθέτησαν τα εξιλαστήρια θύματα. Στην αρχή, λόγω του εντυπωσιακού μεγέθους, θεωρήσαμε ότι ήταν ανοιχτός χώρος, μια μεγάλη αυλή. Οταν βρήκαμε τους κίονες, εκτιμήσαμε ότι ήταν στεγασμένη, αλλά τώρα αλλάζουν τα δεδομένα», εξηγεί η Μαρία Βλαζάκη στην «Εφ.Συν.». «Εψαξα και βρήκα ότι το μόνο αντίστοιχο οικοδόμημα στην Κρήτη ήταν στο ανάκτορο της Κνωσού. Η αίθουσα της Κυδωνίας ταιριάζει όχι μόνο ως προς τις διαστάσεις αλλά και ως προς τη θέση της με την αντίστοιχη της Κνωσού. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική άκρη του λόφου του Καστελλιού (στην Κνωσό είναι νότια), σημείο κατάλληλο για την είσοδο στο ανάκτορο από την πλευρά του λιμανιού και του κάμπου. Εχουμε παρόμοιες διαστάσεις, εκεί δύο σειρές από πεσσούς, εδώ από κίονες, και παρόμοια χρήση για υποδοχή επισκεπτών και διενέργεια τελετών».
Οι μαθητές βίωσαν την εμπειρία της κεραμικής όπως έρχεται στο φως από τη σκαπάνη του τεχνίτη και όπως συγκολλάται από το χέρι του συντηρητή
Κατά την περυσινή ανασκαφή, αποκαλύφθηκε ότι στη βόρεια πλευρά της αίθουσας ανοίγονται δωμάτια με τοιχογραφίες. «Δυστυχώς, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, γιατί υπάρχει σπίτι. Αυτές τις δυσκολίες έχει μια ανασκαφή που διεξάγεται μέσα στον οικιστικό ιστό. Δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε όλον αυτό τον σημαντικό χώρο, όπως γίνεται στη Φαιστό, στα Μάλια ή στη Ζάκρο, γιατί βρισκόμαστε κυριολεκτικά στον πυρήνα του οικισμού, με πολλές φάσεις τη μία πάνω στην άλλη, που δυσκολεύουν την ανασκαφή. Κάθε χρόνο, σκάβουμε ένα μικρό κομμάτι», εξηγεί η αρχαιολόγος. «Από την άλλη, αισθάνεσαι την ενέργεια του χώρου, όταν γνωρίζεις ότι περπατάς στον λόφο και από κάτω βρίσκονται τα απομεινάρια τόσων γενεών μέσα στην ίδια πόλη. Ο λόφος ήταν πάντα το κέντρο. Δηλαδή στα προϊστορικά χρόνια ήταν το μυκηναϊκό ανάκτορο, η ακρόπολη της Κυδωνίας στα κλασικά χρόνια, στα ύστερα ελληνιστικά, στα ρωμαϊκά χρόνια. Κέντρο ήταν στα βυζαντινά χρόνια, οι Βενετσιάνοι εκεί είχαν το παλάτι του Ρέκτορα, οι Τούρκοι το κονάκι του Πασά και στην Κρητική Πολιτεία έρχεται ο πρίγκιπας Γεώργιος και είχε την έδρα του, για ένα διάστημα».
Σ' αυτό τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο με τα κτίρια - μνημεία είναι που σχεδιάζει η κυβέρνηση να δημιουργήσει τουριστική δραστηριότητα, με πολυτελές ξενοδοχείο. Γεγονός που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, με το σύνολο των Κρητών να συσπειρώνονται και να αντιστέκονται για να υπερασπιστούν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του τόπου και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στη σχετική ανακοίνωση για τα αποτελέσματα της ανασκαφής, η κ. Βλαζάκη σημειώνει: «Η αίθουσα της Κυδωνίας είναι κατά πολύ μεταγενέστερη από αυτήν της Κνωσού, καθώς αντιστοιχεί στο ανάκτορο των μυκηναϊκών χρόνων. Οικοδομήθηκε πριν από τα μέσα του 14ου αι. π.Χ. και καταστράφηκε από τον σεισμό γύρω στα μέσα του 13ου αιώνα, δηλαδή λειτούργησε για περισσότερο από έναν αιώνα. Διακρίνεται από τον συνδυασμό μινωικών και μυκηναϊκών αρχιτεκτονικών στοιχείων, μία ανάμειξη η οποία αντικατοπτρίζει και χαρακτηρίζει όλη αυτήν την περίοδο στην Κρήτη, που συνηθίζεται να αποκαλείται κρητομυκηναϊκή (14ος-13ος αι. π.Χ.). Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι, βεβαίως, τα φοβερά σημάδια που άφησε στο δάπεδο η ενεργοποίηση και επανενεργοποίηση του ρήγματος, το οποίο διέρχεται από τον χώρο αυτόν, τόσο στα μινωικά χρόνια όσο και στην αρχαϊκή και τη ρωμαϊκή περίοδο. Φέτος, με τη διεύρυνση του ανασκαμμένου χώρου, η εικόνα του ρηγματωμένου και καταβυθισμένου μέσα στο ρήγμα δαπέδου είναι συνταρακτική. Η σταδιακή αποκάλυψη του συγκεκριμένου χώρου αποτελεί ένα ισχυρότατο επιχείρημα για τον εντοπισμό, στο σημείο αυτό του λόφου, του νοτίου τμήματος του μυκηναϊκού ανακτόρου της Κυδωνίας. Σε αυτό συντείνει και το γεγονός ότι αυτή ακριβώς η αίθουσα επιλέχθηκε για να δεχτεί τα εξιλαστήρια θύματα, μετά τη μεγάλη θυσία».
Κατά την ανασκαφή στο «οικόπεδο Λιονάκη - Βλαμάκη», ήρθε στο φως τμήμα οικοδομήματος των χρόνων της ίδρυσης των πρώτων μινωικών ανακτόρων, στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Χαρακτηριστικό εύρημα υπήρξε πίθος τοποθετημένος μπροστά στον δυτικό τοίχο ενός δωματίου, αλλά και πλούσια κεραμική, αποτελούμενη κυρίως από σπασμένα, πολυτελή αγγεία αλλά και κύλικες, αγγεία πόσεως κ.ά.
Πηγή: efsyn.gr
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 07, 2022
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: