Ξεχάσαμε το παρελθόν μας

Την ιστορία μας. Τους δεσμούς που δένουν τον άνθρωπο με τον άνθρωπο. Απαρνηθήκαμε τον Αριστοτέλη και την αρετή του, το Σωκράτη και τον βίο του, τον Πλάτωνα και την Πολιτεία του. Στον Ελύτη και στο Μονόγραμμα γυρίσαμε την πλάτη. Και δεν συγκινούμαστε πλέον από το άπειρο μπλε που ξοδεύει ο ίδιος ο Θεός στο Αιγαίο για να μην τον δούμε.

Γυρίσαμε το βλέμμα στην πειθαρχεία των Σπαρτιατών αλλά και στην σοφία των Αθηναίων. Θεωρήσαμε την αγάπη και το χρέος προς την πατρίδα υπερβολή και την προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο αφέλεια. Η εμπιστοσύνη αντικαταστάθηκε από την καχυποψία και ο σεβασμός από την απρέπεια. Συνηθίσαμε την ασυδοσία και η εργατικότητα ερμηνεύτηκε σαν χαμαλίκι. Καλύψαμε με χώματα την Ολυμπία και του Δελφούς και αφορήσαμε τα Δελφικά παραγγέλματα.

Εμείς είμαστε η λύση σε κάθε μας πρόβλημα

Το «γνώθι σαυτόν». Ξεχάσαμε να πονάμε. Να πονάμε και να σηκωνόμαστε με θάρρος και τόλμη απέναντι σε αυτό που μας καταδυναστεύει. Σπρώξαμε την αλήθεια και αγκαλιάσαμε την πλάνη. Θεωρήσαμε το δάκρυ προς την σημαία υπερβολή, και την ανατριχίλα, στο άκουσμα του Ύμνου προς την ελευθερία του Δ. Σολωμού, παρωχημένη αίσθηση. Ξεχάσαμε να πολεμάμε. Μέσα μας πρώτα. Με αυτά που μας τραβάνε πίσω. Και ξεχάσαμε να φέρνουμε ειρήνη με τους γύρω μας.

Ξεχάσαμε το παρελθόν μας.

enallaktikidrasi