Η Μητέρα των Θεών στο Αθέατο Μουσείο

Τη «Μεγάλη Νηίθ, τη δημιουργό του κόσμου» παρουσιάζει από σήμερα στους επισκέπτες του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Μέχρι τώρα, τα 12 πανέμορφα αγαλματίδια που παριστάνουν τη θεά ήταν αθέατα, καθώς φυλάσσονταν στις αποθήκες της αιγυπτιακής συλλογής, όπως λέει στο «Έθνος» η διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Μαρία Λαγογιάννη. Από εκεί τα ανέσυρε η υπεύθυνη της αιγυπτιακής συλλογής Ελένη Τουρνά, ώστε να μεταφερθούν στην ειδική προθήκη του «Αθέατου Μουσείου», στην κεντρική αίθουσα του Βωμού.

Χθες παρουσιάστηκε το έκθεμα για τη Νηίθ. Ενα σύνολο χάλκινων αναθηματικών αγαλματίων της πανίσχυρης και αρχέγονης αιγυπτιακής θεότητας που παρέμεινε κυρίαρχη στη χώρα του Νείλου από την τέταρτη χιλιετία π.Χ. μέχρι και τον 4ο αι. μ.Χ. Θα παραμείνει εκεί έως τις 22 Μαΐου.

Στις 7 και 28 Απριλίου (Παρασκευή)και στις 23 Απριλίου και 7 Μαΐου (Κυριακή) στη 1.00 μ.μ., αρχαιολόγοι του Μουσείου θα υποδεχτούν τους επισκέπτες στον χώρο της έκθεσης και θα συνομιλήσουν μαζί τους για τη «Μοναδική και μυστηριώδη Νηίθ, τη γηραιότερη από τους θεούς» και τις ποικίλες όψεις της θρησκευτικής λατρείας στη μαγική γη του Νείλου.

Για την παρακολούθηση της παρουσίασης είναι απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Η λατρεία της Νηίθ ήταν πιθανότατα λιβυκής καταγωγής και κυριότερο κέντρο της ήταν η αιγυπτιακή πόλη Σαΐς. Θεά του κυνηγιού και του πολέμου, ονομαζόταν και «Μητέρα των Θεών» από τους πιστούς της, καθώς σύμφωνα με την παράδοση αναδύθηκε από τα αρχέγονα νερά του Νουν και δημιούργησε τους θεούς και τους θνητούς. Χαρακτηριζόταν ακόμη ως θηλυκή εκδοχή του θεού Ανουβη, καθώς ήταν και αυτή οδηγός των ψυχών στην κάθοδό τους στον Κάτω Κόσμο.

Πολύ συχνά απεικονιζόταν ως η ιερή αγελάδα, μητέρα του θεού Ρα, ενώ αλλού πάλι έπαιρνε τη θέση της Νέφθυος, ως μητέρα του θεού-κροκόδει- λου Σομπέκ, του Οσιρη και της Ισιδας, με την οποία επίσης συχνά ταυτιζόταν. Σε μεταγενέστερες απεικονίσεις της, η Νήιθ, που ταυτίστηκε με την Αθηνά από τους αρχαίους Ελληνες, είχε ως σύμβολο μία ασπίδα με παράσταση δύο σταυρωτών βελών και έφερε το κόκκινο στέμμα της Κάτω Αιγύπτου στο κεφάλι.

Στην ταύτισή της με την Αθηνά βοήθησε και η μορφή της ως θεάς του πολέμου, αλλά και ως Παρθένου Θεάς, κάτι που διατηρήθηκε στην Παναγία. Ολοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου έχουν στη μυθολογία τους θεές -μεγάλες μητέρες, όπως και θεές- παρθένους.

Αγγελική Κώττη, ethnos.gr