Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν να φροντίζουν τα πρόωρα νεογνά σε θερμοκοιτίδες, όπως προκύπτει από περιγραφές αρχαίων συγγραφέων, ενώ χαρακτηριστική είναι η αναφορά στο θεό Διόνυσο, ο οποίος «αναστήθηκε» σε θερμοκοιτίδα!.
Όταν γεννήθηκε ο μικρός θεός, ήταν πρόωρο οκταμηνίτικο λιποβαρές νεογνό που χρειαζόταν ιδιαίτερες φροντίδες και θερμοκοιτίδα, που βρέθηκε αμέσως, ίσως όχι με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Ο Ερμής, ο πρώτος μεταφορέας νεογνών, μετέφερε το μικρό Διόνυσο στο όρος Νύσα, όπου τον παρέδωσε στις Υάδες, οι οποίες τον τοποθέτησαν σε σπηλιά, που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια θερμοκοιτίδα, όπως φίλτρο για τον αέρα, ένα είδος διπλού τοιχώματος και προστασία του μικρού θεού από τα ρεύματα αέρα με κάλυψη από πυκνόφυλλο κισσό, εξασφαλίζοντας τη συντήρηση ενός θερμικά ουδέτερου περιβάλλοντος.
Σε αυτή τη θερμοκοιτίδα, έμεινε ο μικρός θεός ως ότου αποκτήσει το κανονικό του βάρος και μεγαλώσει.
Όπως φαίνεται, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εξαιρετικές γνώσεις σχετικά με τη φροντίδα των πρόωρων νεογνών σε περιβάλλον θερμοκοιτίδας.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Περιγεννητικής Ιατρικής, το οποίο διεξήχθει στη Θεσσαλονίκη από γιατρούς του Περιφερειακού Αντικαρκινικού-Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών Άγιος Σάββας», σε συνεργασία με ιδιώτες συναδέλφους τους από τα Χανιά.
Πηγή: ethnos.gr
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Δευτέρα, Μαΐου 22, 2017
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: