Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης

Στον Αρθουριανό κύκλο, Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης ήταν άνδρες, στους οποίους αποδόθηκε το χρίσμα της Ιπποσύνης και είχαν θέση στη Στρογγυλή Τράπεζα στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου. O Αρθούρος, ο μυθικός βασιλιάς της Ουαλίας είναι ένα πρόσωπο αμφίβολης ιστορικής αυθεντικότητας, του 6ου αιώνα μ.Χ., πάνω στο οποίο συγκεντρώνονται τα αρχετυπικά ιδανικά της βρετανικής μοναρχίας, που συμβολίζεται από την ένωση του λευκού και του κόκκινου τριαντάφυλλου. Κατά τη παράδοση ήταν γιος της Ιγκραιν και του Ούθερ Πεντραγκον, αρχηγού των Βρετανών. Στη Στρογγυλή Τράπεζα δεν υπήρχε κεφαλή του τραπεζιού, κάτι που συμβόλιζε την ισότητα μεταξύ όλων των μελών. Ο αριθμός των Ιπποτών παραμένει αδιευκρίνιστος, καθώς κυμαίνεται από 12 μέχρι και 150 ή περισσότερους.

Αναφορές στους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης γίνεται ακόμα κι από τους πρώιμους συγγραφείς που ασχολούνται με τον Αρθούρο, καθώς συνήθως του αποδίδουν μια συνοδεία από εκπληκτικούς πολεμιστές. Στο έργο του Geoffrey of Monmouth, η αυλή του Αρθούρου ελκύει τους μεγαλύτερους ήρωες από κάθε γωνιά τηςΕυρώπης. Σε ουαλικές πηγές, όπως το Μαμπινόγκιον, οι ακόλουθοι του Αρθούρου έχουν υπερφυσικές ικανότητες, ενώ κάποιοι χαρακτήρες εμφανίζονται με εναλλακτικά ονόματα, όπως ο Cai (Σερ Κέι), ο Bedwyr (Μπέντβιρ) κι ο Gwalchmai (Γκάγουεν). Με την ονομασία Αρθουριανός Κύκλος ή Βρετανικό Ζήτημα είναι συλλογικά γνωστοί οι μύθοι που σχετίζονται με την κελτική ιστορία και τους θρύλους των Βρετανικών Νήσων, ιδιαίτερα όσον αφορά το Βασιλιά Αρθούρο και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ο Γάλλος ποιητής του 12ου αιώνα Ζαν Μποντέλ δημιούργησε την ονομασία αυτή στους παρακάτω στίχους του επικού του ποιήματος Chanson de Saisnes: Ne sont que iii matières à nul homme atandant, De France et de Bretaigne, et de Rome la grant. (μετάφραση: "Δεν υπάρχουν παρά τρία ζητήματα που θα 'πρεπε να απασχολούν τον καθένα: της Γαλλίας, της Βρετανίας και της μεγάλης Ρώμης.) Ο Αρθούρος αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο στο Βρετανικό Ζήτημα, αν και συμπεριλαμβάνονται και κάποιοι άλλοι λιγότερο γνωστοί θρύλοι των Βρετανικών Νήσων. Στον Αρθουριανό κύκλο, η Στρογγυλή Τράπεζα ήταν ένα μυστικό τραπέζι συγκεντρώσεων στο Κάμελοτ, όπου ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Ιππότες του μαζεύονταν για να συζητήσουν ζητήματα υψίστης σημασίας για το βασίλειο. Η ιδέα της Στρογγυλής Τραπέζης χρονολογείται από το έργο του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ Historia Regum Britanniae, αλλά η πιο δημοφιλής ιστορία προέρχεται από τοΜέρλιν του Robert de Boron. Σε αυτήν, η Τράπεζα κατασκευάστηκε από το Μέρλιν ως μίμηση του τραπεζιού στο Μυστικό Δείπνο. Στη Στρογγυλή Τράπεζα δεν υπάρχει κορυφή του τραπεζιού, άρα κανένα άτομο δεν κατέχει προνομιούχο θέση, κανένας δεν είναι αρχηγός όπως συνηθιζόταν στοΜεσαίωνα.

Οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης ήταν¨ Αγκλοβαλ, Αγκραβαιν, Γκάγουεν, Γκάρεθ, Γκάλαχαντ, Γκρίφλετ, Σερ Εκτορ, Σερ Κέι, Λάμορακ, Λάνσελοτ, Λεόντεγκρανς, Λάιονελ, Λούκαν, Μάλαγκατ, Μπεντβιρ, Σερ Μπορς, Ουριενς, Πέλλινορ, Πέρσιβαλ Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Άγκλοβαλ (αγγλ. Sir Aglovale de Galis) είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης κι ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιάΠέλλινορ, αδερφός του Πέρσιβαλ και του Λάμορακ. Κατά τον Κύκλο της Βουλγάτας, ο Άγκλοβαλ πεθαίνει στα χέρια του Γκάγουιν κατά την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Αντιθέτως, στο έργο του Τόμας Μάλορι"Le Morte d'Arthur", είναι ανάμεσα στους Ιππότες φρουρούς κατά την καταδίκη της Γκουίνεβιρ στην πυρά και σκοτώνεται κατά τη συμπλοκή μεταξύ των φρουρών και των ανδρών του Λάνσελοτ, που οργάνωσε τη διάσωση της βασίλισσας. Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Άγκραβαϊν (αγγλ. Sir Agravaine, Agravain) είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, γιος του βασιλιά Λοτ και της Μοργκάουζ του Όρκνεϊ, αδερφός του Γκάγουιν, του Γκάχερις, του Γκάρεθ και του Μόρντρεντ (όταν ο τελευταίος δεν παρουσιάζεται ως γιος της Μοργκάνα λε Φέι).

Περιγράφεται ως όμορφος στην όψη και ικανός μαχητής, αν και έχει τη φήμη του μοχθηρού. Κατά μια εκδοχή, αυτός κι όχι ο αδερφός του, Γκάχερις, ανακαλύπτει τη μητέρα του,Μοργκάουζ, μαζί με τον εραστή της, Λάμορακ, και τη σκοτώνει. Επίσης, σε ορισμένες πηγές είναι αυτός που αποκαλύπτει την παράνομη σχέση της βασίλισσας Γκουίνεβιρ και του Λάνσελοτ και σκοτώνεται από τους άνδρες του Λάνσελοτ μαζί με τα αδέρφια του, Γκάχερις και Γκάρεθ, κατά τη διάσωση της Γκουίνεβιρ από την πυρά. ποΣτον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Γκάγουεν είναι από τους επιφανέστερους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, ενώ συχνά ταυτίζεται με τονΟυαλό πολεμιστή Gwalchmei. Πατέρας του είναι ο Λοτ, ενώ μητέρα του στις περισσότερες πηγές εμφανίζεται η Μοργκάουζ κι έτσι οΜόρντρεντ είναι ένα από τα αδέρφια του, μαζί με τους Γκάχερις, Άγκραβαϊν και Γκάρεθ. Σύμφωνα με διάφορες ιστορίες, είναι ένας γενναίος κι ευγενικός ήρωας, ο οποίος επιβιώνει από πολυάριθμες και μεγάλες δοκιμασίες, όπως η ιστορία που περιγράφεται στο έργο Sir Gawain and the Green Knight, ενώ σε άλλες ιστορίες παρουσιάζεται σαν κωμικός ήρωας, γυναικοκατακτητής και βίαιος, έχοντας πάθος για εκδίκηση. Διεκδικεί, μαζί με άλλους, το Άγιο Δισκοπότηρο, αλλά του το αρνούνται λόγω των κριμάτων του. Εξάλλου, εμπλέκει τα αδέρφια του σε ένα κύκλο εκδίκησης εναντίον του Πέλλινορ και του γιου του, Λάμορακ, καθώς ο Πέλλινορ είχε σκοτώσει τον πατέρα τους, Λοτ.Όταν ο Λάνσελοτ σώζει τη Γκουίνεβιρ από την καταδίκη της στην πυρά, ακολουθεί μάχη με την ακολουθία του Αρθούρου, κατά την οποία σκοτώνονται δυο αδέρφια του Γκάγουεν. Αυτό προκαλεί το έντονο μίσος του για το Λάνσελοτ κι ωθεί τον Αρθούρο σε πόλεμο εναντίον του: αυτές οι διαμάχες θα σημάνουν τη ρήξη μεταξύ των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Ο Γκάγουεν τελικά τραυματίζεται από τοΛάνσελοτ και πεθαίνει στο Ντόβερ.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Γκάρεθ είναι γιος του βασιλιά Λοτ και της Μοργκάουζ του Όρκνεϊ, ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ο χαρακτήρας του εμφανίζεται στο έργο του Τόμας Μάλορι "Le Morte d'Arthur", όπου αποτελεί παράδειγμα ιπποτισμού. Όταν η Γκουίνεβιρ καταδικάζεται στην πυρά κι ο Λάνσελοτ οργανώνει τη διάσωσή της, κατά λάθος σκοτώνει στη μάχη τον Γκάρεθ και τον Γκάχερις. Ο Γκάγουεν απαιτεί την τιμωρία τουΛάνσελοτ και στρέφει τον Αρθούρο εναντίον του, οδηγώντας έτσι στη ρήξη μεταξύ των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Γκάλαχαντ είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του Βασιλιά Αρθούρου κι ένας από τους τρεις ευρετές του Αγίου Δισκοπότηρου. Είναι ο νόθος γιος του Λάνσελοτ κι είναι γνωστός για τη γενναιότητα και την αγνότητά του. Ο Γκάλαχαντ προέρχεται από την ένωση του Λάνσελοτ με την κόρη του Βασιλιά Pelles, Ελέιν, όταν η τελευταία με μαγικό τρόπο ξεγέλασε τοΛάνσελοτ και κοιμήθηκε μαζί της, νομίζοντας πως είναι η Βασίλισσα Γκουίνιβερ. Ο Μέρλιν ο Μάγος προφητεύει ότι ο Γκάλαχαντ θα ξεπεράσει σε ανδρεία τον πατέρα του και θα επιτύχει στην αποστολή του για το Άγιο Δισκοπότηρο. Αργότερα ο Γκάλαχαντ βρίσκει τον πατέρα του, ο οποίος και τον χρίζει Ιππότη κι έρχεται στο Κάμελοτ. Χωρίς να συνδειτοποιήσει τον κίνδυνο που διέτρεχε, ο Γκάλαχαντ έφτασε στη Στρογγυλή Τράπεζα και κάθισε στην Επικίνδυνη Θέση. Η θέση αυτή παρέμενε κενή για το μοναδικό άτομο που θα έφερνε εις πέρας την αποστολή για το Άγιο Δισκοπότηρο κι οποιοσδήποτε άλλος καθόταν εκεί έβρισκε το θάνατο. Ο Γκάλαχαντ όμως επέζησε κι ο Βασιλιάς Αρθούρος του έθεσε ως δοκιμασία να τραβήξει ένα σπαθί από ένα βράχο. Όταν το πραγματοποιεί κι αυτό, οΑρθούρος ανακηρύσσει τον Γκάλαχαντ το μεγαλύτερο ιππότη και τον καλεί να ενταχθεί στον Κύκλο των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Ύστερα από ένα όραμα με το Άγιο Δισκοπότηρο, ξεκινάει η αποστολή για την ανεύρεσή του, την οποία και ολοκληρώνει επιτυχώς.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Γκρίφλετ αγγλ. Sir Griflet) είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, ξάδερφος του Λούκαν και του Μπέντβιρ. Κατά τον Τόμας Μάλορι στο έργο του "Le Μorte d' Arthur", ο Γκρίφλετ ήταν ένας από τους Ιππότες που σκοτώθηκαν κατά τη συμπλοκή των ανδρών του Λάνσελοτ με τους φρουρούς στην καταδίκη στην πυρά της Γκουίνιβερ. Σε κάποιες πηγές, αντί του Μπέντβιρ, εμφανίζεται ο Γκρίφλετ ως ο τελευταίος που είδε ζωντανό το Βασιλιά Αρθούρο στη Μάχη του Κάμλαν και πέταξε το Εξκάλιμπερ στη Λίμνη.

Στον αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Έκτορ είναι ο πατέρας του Σερ Κέι και ανάδοχος πατέρας του Βασιλιά Αρθούρου. Ο χαρακτήρας του παρουσιάζεται σε κείμενα σχετικά με την εποχή τουΑρθούρου και το Άγιο Δισκοπότηρο, καθώς και σε έργα όπως το Le Morte d'Arthur του Τόμας Μάλορι. Στις πηγές αυτές, ο Μέρλιν παίρνει τον Αρθούρο από τους φυσικούς γονείς του, το βασιλιά Ούθερ Πεντράγκον και την Ιγκρέιν, και αναθέτει την ανατροφή του στο Σερ Έκτορ, που τον μεγαλώνει σαν γιο του μαζί με το Σερ Κέι, χωρίς να του αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Μετά το θάνατο του Ούθερ Πεντράγκον, γίνεται στο Λονδίνο διαγωνισμός, όπου συγκεντρώνονται όλοι οι πιθανοί διάδοχοι του θρόνου. Εκεί πηγαίνουν κι ο Σερ Έκτορ με τον Κέι και τονΑρθούρο. Όταν ο πρώτος χάνει το σπαθί του σε έναν αγώνα, ο Αρθούρος υπόσχεται να του βρει άλλο κι έτσι, σύμφωνα με το θρύλο, βρίσκει σε ένα βράχο το Εξκάλιμπερ και το παίρνει έυκολα. Ο Κέι προσπαθεί να ιδιοποιηθεί την ιστορία, αλλά ο Σερ Έκτορ αναγνωρίζει την αλήθεια κι έτσι είναι ανάμεσα στους πρώτους που χρίζονται Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Κέι (αγγλ. Sir Cai, Kay) είναι γιος του Σερ Έκτορ, ο οποίος ήταν θετός πατέρας του Βασιλιά Αρθούρου. Είναι ένας από τους πρώτους και πιο πιστούςΙππότες στον Αρθούρο.

Ο Κέι κι ο Αρθούρος ανατράφηκαν σαν αδέρφια από το Σερ Έκτορ. Μετά το θάνατο του Ούθερ Πεντράγκον, γίνεται στο Λονδίνο διαγωνισμός, όπου συγκεντρώνονται όλοι οι πιθανοί διάδοχοι του θρόνου, όπου πηγαίνουν κι εκείνοι. Όταν ο Κέι χάνει το σπαθί του σε έναν αγώνα, ο Αρθούρος υπόσχεται να του βρει άλλο κι έτσι, σύμφωνα με το θρύλο, βρίσκει σε ένα βράχο το Εξκάλιμπερ και το παίρνει. Ο Κέι προσπαθεί να ιδιοποιηθεί την ιστορία, αλλά τελικά λέει την αλήθεια κι έτσι αποκαλύπτεται η πραγματική ταυτότητα του Αρθούρου. Στο έργο του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ "Historia Regum Britanniae", εμφανίζεται μαζί με τον Μπέντβιρ να συνοδεύουν τον Αρθούρο και να αντιμετωπίζουν ένα γίγαντα στο Μον Σεν Μισέλ. Πολύ λίγα στοιχεία υπάρχουν για το θάνατό του. Κατά τον Geoffrey Monmouth και άλλους, σκοτώνεται στον πόλεμο ενάντια στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Λούκιο, ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές σκοτώνεται στη Γαλατία, σε μάχη ενάντια των Ρωμαίων.

Στον Αρθουριανό Κύκλο, ο Σερ Λάμορακ (αγγλ. Sir Lamorak) είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, γιος του Πέλλινορ και αδερφός του Πέρσιβαλ και του Άγκλοβαλ. Ο Λάμορακ ήταν εραστής της Μοργκάουζ, βασίλισσας του Όρκνεϊ και χήρας του βασιλιά Λοτ, ο οποίος είχε σκοτωθεί στη μάχη από τον πατέρα του Λάμορακ, Πέλλινορ. Όταν τους ανακαλύπτει ο γιος της, Γκάχερις (σε άλλες εκδοχές της ιστορίας παρουσιάζεται διαφορετικός γιος), σκοτώνει τη μητέρα του, αλλά χαρίζει τη ζωή στο Λάμορακ, επειδή ήταν άοπλος. ΟΓκαγουέιν και τα υπόλοιπα αδέρφια του Γκάχερις σκοτώνουν το Λάμορακ για εκδίκηση.

Ο Λάνσελοτ (ή με το προσωνύμιο Λάνσελοτ της Λίμνης) είναι αναμφίβολα ο πιο διάσημος από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Είναι πρότυπο ιπποτισμού, αλλά κι ένας χαρακτήρας που βασανίζεται εσωτερικά. Δεν παρουσιάζεται σε ουαλικές πηγές ούτε σε κάποιο βιβλίο του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, κι έτσι μπορεί να προήλθε από ιρλανδικούς ήβρετανικούς μύθους. Ο Λάνσελοτ είναι γιος του Βασιλιά Μπαν της επαρχίας Μπενουάκ στη δυτική Γαλλία. Ανατρέφεται όμως από την Κυρά της Λίμνης, η οποία και τον παρουσιάζει στην αυλή του ΒασιλιάΑρθούρου σε ηλικία δεκαοχτώ ετών. Η υπεροχή του στη μάχη κι η ευγενική του φύση γίνονται σύντομα αντιληπτές από όλους κι έτσι συμμετέχει στη Στρογγυλή Τράπεζα.

Λάνσελοτ και Γκουίνιβερ

Η πιο δημοφιλής ιστορία του είναι ο έρωτας και η παράνομη σχέση του με τη γυναίκα του Αρθούρου, τη βασίλισσα Γκουίνιβερ. Η βασίλισσα Γκουίνεβιρ είναι η γυναίκα του Βασιλιά Αρθούρου. Το όνομά της προέρχεται από το ουαλικό Gwenhwyfar, που σημαίνει Λευκή Νεράιδα ή Λευκό Φάντασμα. . Η προδοσία τους απέναντι στον Αρθούρο σηματοδοτεί την αρχή της πτώσης του βασιλείου.Η σχέση τους ενσωματώνεται και στο μύθο του Άγιου Δισκοπότηρου. Όταν ο Λάνσελοτ τυχαίνει κι είναι φιλοξενούμενος του Pelles, κατόχου του Δισκοπότηρου, εκείνος κανονίζει με μαγικό τρόπο, ώστε ο Λάνσελοτ να περάσει τη νύχτα με την κόρη του, Ελέιν, πιστεύοντας ότι είναι η Γκουίνιβερ. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Γκάλαχαντ, ο οποίος αργότερα πηγαίνει στην αυλή του Αρθούρου και μαζί με άλλους ιππότες ξεκινούν την αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο. Στον ίδιο το Λάνσελοτ το αρνούνται λόγω της μοιχείας που διέπραξε. Η σχέση του Λάνσελοτ με τη Γκουίνιβερ αποκαλύπτεται κάποια στιγμή κι ο Αρθούρος αναγκάζεται να διατάξει την εκτέλεση της Βασίλισσας λόγω απιστίας και προδοσίας. Ο Λάνσελοτ παρεμβαίνει και σώζει τη Γκουίνιβερ και φεύγει με προορισμό τη Γαλλία, όπου τον ακολουθεί κι ο Αρθούρος. Ωστόσο, ο γιος του, Μόρντρεντ σχεδιάζει να παντρευτεί τη Γκουίνιβερ και να ανεβεί στο θρόνο. Ο Αρθούρος επιστρέφει και στην τελική μάχη του Κάμλαν σκοτώνει το Μόρντρεντ, αλλά ο ίδιος τραυματίζεται θανάσιμα και μεταφέρεται στο νησί Άβαλον. Ο Λάνσελοτ καταφτάνει πολύ αργά μετά την τελική μάχη και την αποχώρηση του Αρθούρου. Συναντάει τη Γκουίνιβερ για τελευταία φορά, πριν εκείνη κλειστεί σε μοναστήρι, και αποτραβιέται στο ησυχαστήριό του στο Γκλάστονμπερι, όπου και πεθαίνει έχοντας πληρώσει για τις αμαρτίες του. Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Βασιλιάς Λεόντεγκρανς (αγγλ. King Leodegrance) είναι ο πατέρας της Γκουίνιβερ και άρχοντας του Κάμελιαρντ, ενός βασιλείου στη νότια Αγγλία. Κατά κάποιους μύθους, είναι ο κάτοχος της Στρογγυλής Τραπέζης, την οποία και παραδίδει στο Αρθούρο ως μέρος της προίκας της Γκουίνιβερ, μαζί με εκατό ιππότες.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Λάιονελ (αγγλ. Sir Lionel) ήταν γιος του Βασιλιά Μπορς της Γαλατίας κι αδερφός του Μπορς του Νεότερου. Μετά το θάνατο του πατέρα τους, τα δυο αδέρφια στάλθηκαν για εκπαίδευση στον ξάδερφό τους, Λάνσελοτ. Ο Λάιονελ κι ο Μπορς συνόδευσαν το Λάνσελοτ στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου, όπου έγιναν Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Κατά την αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο, ο Λάιονελ δέχτηκε επίθεση και κινδύνευσε να πεθάνει, αλλά ο Μπορς δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει, καθώς την ίδια στιγμή έπρεπε να σώσει από βιασμό μια νεαρή κοπέλα. Αργότερα, θυμωμένος ο Λάιονελ απειλεί να σκοτώσει τον αδερφό του κι έτσι αποδεικνύεται ανάξιος για το Δισκοπότηρο, σε αντίθεση με τον Μπορς, που αρνείται να σηκώσει όπλο ενάντια στον αδερφό του. Ο Λάιονελ συνοδεύει στην εξορία το Λάνσελοτ μετά την αποκάλυψη της παράνομης σχέσης του με την Γκουίνιβερ και συμμετέχει στις μάχες ενάντια στις δυνάμεις του Αρθούρου. Επιστρέφουν στη Βρετανία για να καταστείλουν τα εναπομείναντα στρατεύματα του Μόρντρεντ μετά τη Μάχη του Κάμλαν, όπου ο Λάιονελ σκοτώνεται από το γιο του Μόρντρεντ, Μέλεχαν, κι ο Μπορς εκδικείται το θάνατό του. Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Λούκαν (αγγλ. Sir Lucan the Butler) είναι ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, καθώς κι ο υπεύθυνος της βασιλικής αυλής του Αρθούρου. Είναι αδερφός του Μπέντβιρ και ξάδερφος του Γκρίφλετ. Στις περισσότερες πηγές, είναι ανάμεσα στους τελευταίους Ιππότες που παραμένουν στο πλευρό του Βασιλιά Αρθούρου στη Μάχη του Κάμλαν, ενώ συχνά αναφέρεται ως ο τελευταίος που πεθαίνει στη μάχη.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Μάλαγκαντ (αγγλ. Sir Meleagant, Maleagant, Malagant) ήταν αρχικά ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, γιος του Βασιλιά Bagdemagus. Ο Μάλαγκαντ ήταν κρυφά ερωτευμένος με τη Βασίλισσα Γκουίνιβερ. Τα αισθήματά του αποκαλύφθηκαν κάπως, όταν αναμείχθηκε σε διαμάχη με το Λάμορακ για τη σύγκριση σε ομορφιά μεταξύ της Γκουίνιβερ και της Μοργκάουζ του Όρκνεϊ. Ο Μάλαγκαντ αποφάσισε να αποκτήσει αυτό που ήθελε με δραστικά και βίαια μέσα. Έστησε ενέδρα στη βασίλισσα και τη συνοδεία της σε έναν από τους περιπάτους της, την απήγαγε και τη μετέφερε στο βασίλειό του. Τα νέα έφτασαν στον αγαπημένο της, Λάνσελοτ, ο οποίος αποφάσισε να τη σώσει. Έφτασε στο κάστρο και απέτρεψε βιαιοπραγία του Μάλαγκαντ απέναντί της. Ο Λάνσελοτ προκάλεσε σε μονομαχία τον Μάλαγκαντ, αλλά εκείνος του έστησε παγίδα και τον φυλάκισε σε ένα υπόγειο κελί. Ο Λάνσελοτ κατάφερε να ελευθερωθεί και στη μονομαχία που ακολούθησε, σκότωσε τελικά το Μάλαγκαντ. Η ιστορία του Μάλαγκαντ φαίνεται να έχει προγενέστερες ρίζες σε ουαλικές ιστορίες σχετικά με τον Αρθούρο, όπου εμφανίζεται με το συγγενές ετυμολογικά όνομα Melwas.

Στην ουαλική λογοτεχνία και στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Μπέντβιρ (αγγλ. Sir Bedivere ή Bedwyr) είναι από τους πρωταρχικούς Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του Βασιλιά Αρθούρου, δεύτερος σε σειρά μετά το Σερ Κέι. Είναι αδερφός του Σερ Λούκαν και ξάδερφος του Σερ Γκρίφλετ. Έγινε οινοχόος του Βασιλιά και άρχοντας της Νορμανδίας. Αν και μονόχειρ, περιγράφεται σαν γοητευτικός κι εξαίρετος πολεμιστής. Μαζί με τον Αρθούρο και τοΣερ Κέι, αντιμετώπισε ένα γίγαντα στο Μον Σεν Μισέλ. Οι περισσότεροι συγγραφείς υποβιβάζουν το χαρακτήρα του Μπέντβιρ, παρά το γεγονός ότι στους αγγλικούς μύθους έχει αξιομνημόνευτο ρόλο, καθώς ήταν ο τελευταίος Ιππότης που στάθηκε δίπλα στον ετοιμοθάνατο Αρθούρο, έχοντας επιζήσει από τη μάχη του Κάμλαν. Έπειτα από επιθυμία τουΑρθούρου, πέταξε το Εξκάλιμπερ στη Λίμνη, ήταν μάρτυρας στην μυθική αναχώρηση του Αρθούρου για το Άβαλον και έπειτα αποσύρεται σε ένα ερημητήριο του Γκλάστονμπερι μέχρι το τέλος της ζωής του.

Σημείωση: Το Εξκάλιμπερ (Excalibur), σύμφωνα με τον μύθο, ήταν ένα σπαθί το οποίο ήταν καρφωμένο σε έναν βράχο και όποιος ιππότης κατάφερνε να το βγάλει απο εκεί θα γινόταν βασιλιάς της Αγγλίας. Το Εξκάλιμπερ στον βράχο το είχε βάλει ο πατέρας του Αρθούρου Ούθερ Πεντράγκον λίγο πριν πεθάνει. Πολλοίιππότες συνέρρεαν γύρω από αυτό και προσπαθούσαν να το βγάλουν, πολλοί μονομαχούσαν για το ποιος θα το τραβήξει πρώτος. Σε μια τέτοια μονομαχία σπάει το σπαθί ενός ιππότη και αυτός διατάζει τον υπηρέτη του να του φέρει ένα άλλο. Αυτός τότε τράβηξε το Εξκάλιμπερ και το έβγαλε από τον βράχο, ο υπηρέτης ήταν ο Αρθούρος ο οποίος έγινε ο βασιλιάς της Αγγλίας. Όταν ο Αρθούρος τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη με τον αδελφό του Μόρντρεντζήτησε από τον ιππότη Μπέντβιρ να το πετάξει στην πρώτη λίμνη που θα συναντούσε μπροστά του, αυτός προσποιήθηκε δύο φορές ότι το έκανε, ο Αρθούρος επέμενε και τελικά το πέταξε. Από τα νερά της λίμνης εμφανίστηκε η κυρά της λίμνης, η νόμιμη κάτοχος του, η οποία το πήρε για πάντα μαζί της.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Σερ Μπορς (γαλλ. Bohort) ήταν γιος του Βασιλιά Μπορς της Γαλατίας κι αδερφός του Λάιονελ. Ο Βασιλιάς Μπορς ο Πρεσβύτερος ήταν αδερφός του βασιλιάΜπαν, κι έτσι θείος του Λάνσελοτ. Μετά το θάνατο του πατέρα τους, τα δυο αδέρφια Μπορς και Λάιονελ στάλθηκαν για εκπαίδευση στον ξάδερφό τους, Λάνσελοτ, κι αργότερα τον συνόδευσαν στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου, όπου έγιναν Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης.

Στον Αρθουριανό κύκλο, ο Ούριενς ή Ούριεν ήταν βασιλιάς της Βόρειας Ουαλίας και σύζυγος της Μοργκάνα λε Φέι, ενώ ανήκε στους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Σύμφωνα με πηγές, ο Ούριεν υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο. Ήταν γιος του Cynfarch Oer και βασιλιάς στη Βόρεια Αγγλία και Νότια Σκωτία κατά τον 6ο αιώνα. Κατά το έργο Historia Britonnum, δολοφονήθηκε κατ' εντολήν ενός συμμάχου του, που ζήλευε την επιτυχία του. Οι ουαλικές Τριάδες τον αποκαλούν στρατηγό της Βρετανίας. Είχε τέσσερις γιους, απ' τους οποίους ο μεγαλύτερος, ονόματι Ογουέιν (Owain), τον διαδέχθηκε. Ο Ούριεν παρέμεινε δημοφιλής χαρακτήρας στην Ουαλία για αιώνες, μέχρι που ενσωματώθηκε ως "Βασιλιάς Ούριενς" στον Αρθουριανό κύκλο. Στους θρύλους λέγεται πως ο γάμος του με τη Μοργκάνα λε Φέι δεν ήταν ιδιαίτερα ομαλός. Κατά έναν μύθο, η Μοργκάνα σχεδιάζει να πάρει η ίδια το σπαθί Εξκάλιμπερ, να σκοτώσει τον Ούριενς και τον Αρθούρο, ώστε να ανέβουν στο θρόνο η ίδια κι ο εραστής της, Άκκολον. Στις πηγές εμφανίζεται πάντα ως πατέρας του Όουεν (Owain), ενώ στην ουαλική παράδοση έχει μια κόρη που λέγεται Μόρβυντ. Στον Αρθουριανό Κύκλο, ο Πέλλινορ είναι ο βασιλιάς του Listenoise ή του Βασιλείου των Νήσων, πατέρας του Λάμορακ, του Άγκλοβαλ και του Πέρσιβαλ, ενώ είναι κι ένας από τουςΙππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ο Βασιλιάς Πέλλινορ ήταν ξακουστός για την αέναη καταδίωξη του θρυλικού Τέρατος, που είχε κεφάλι φιδιού, σώμα λεοπάρδαλης και πόδια λιονταριού και ελαφιού. Κάποια στιγμή συναντάει το Βασιλιά Αρθούρο και τον προκαλεί σε μονομαχία. Ωστόσο, αργότερα γίνεται ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους και Ιππότες του.

Στο πεδίο της μάχης, ο Πέλλινορ σκοτώνει το βασιλιά Λοτ του Όρκνεϊ. Οι γιοι του Λοτ, ανάμεσά τους ο Γκαγουέιν κι ο Γκάχερις, παίρνουν εκδίκηση και σκοτώνουν τον Πέλλινορ. Ο Πέρσιβαλ ή Πέρσεβαλ είναι ένας από τους θρυλικούς Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του βασιλιά Αρθούρου. Είναι γνωστός για τη συμμετοχή στην αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Στις περισσότερες ιστορίες, πατέρας του είναι ο βασιλιάς Πέλλινορ, ενώ αδέρφια του οι ιππότες Σερ Τορ, Σερ Άγκλοβεϊλ, Σερ Λάμορακ και Σερ Ντόρναρ. Μετά το θάνατο του πατέρα του, μεγαλώνει με τη μητέρα του στα δάση της Ουαλίας μέχρι να γίνει 15 ετών. Όταν συναντάει σε εκείνα τα μέρη τυχαία μια ομάδα ιπποτών, εντυπωσιάζεται από την ηρωική τους όψη και τα κατορθώματά τους και επιθυμεί να γίνει κι ο ίδιος ιππότης. Καταφθάνει στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου, όπου αποδεικνύει την αξιοσύνη του σαν πολεμιστής κι έτσι γίνεται ένας από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ο Πέρσιβαλ είναι ένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες στην αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Μαζί με τον Σερ Μπορς, συνόδευσε τον Γκάλαχαντ στην αναζήτησή του, μέχρι και την ολοκλήρωση της αποστολής τους.

Σημείωση 1: Ο Μέρλιν, (Merlin) βασική μορφή του αρθουριανού κύκλου εμφανίζεται στα υπάρχοντα αρχεία (Armes Prydein, Y Gododdin) από τις αρχές του 10ου αιώνα ως προφήτης μόνον, αλλά ο ρόλος του εξελίχθηκε βαθμιαία σε εκείνον του μάγου, του προφήτη και του συμβούλου, σε όλες τις εξελικτικές φάσεις του βασιλείου του βασιλιά Αρθούρου. Του δόθηκε το όνομα Εμρίς (ή Αμβρόσιος) κατά τη γέννησή του στο Καέρ-Φύρντιν (Καρμάρθεν). Μόνο αργότερα έγινε γνωστός ως Μέρλιν, εκλατινισμένη εκδοχή της ουαλλικής λέξης Μύρρντιν, από τον τόπο της γέννησής του. Τούτος ο τύπος επινοήθηκε -όπως και πολλοί άλλοι- πιθανώς από τον Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, καθώς δεν ήθελε ο χαρακτήρας του Μέρλιν να σχετίζεται με τη γαλική λέξη merde, που σημαίνει «περίττωμα».

Σημείωση 2: Το Άγιο Δισκοπότηρο ή ιερό Γκράαλ ήταν ένα σκεύος που χρησιμοποιήθηκε κατά το μύθο από τον Χριστό στο τελευταίο δείπνο και δόθηκε στον Ιωσήφ της Αριμαθείας. Εκεί συγκεντρώθηκε κατά τον ίδιο μύθο το αίμα και ο ιδρώτας του Ιησού, την ώρα που τον κατέβαζε ο Ιωσήφ από το Σταυρό.

Σημείωση 3:Στον Αρθουριανό κύκλο, η Στρογγυλή Τράπεζα ήταν ένα μυστικό τραπέζι συγκεντρώσεων στο Κάμελοτ, όπου ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Ιππότες του μαζεύονταν για να συζητήσουν ζητήματα υψίστης σημασίας για το βασίλειο. Η ιδέα της Στρογγυλής Τραπέζης χρονολογείται από το έργο του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ Historia Regum Britanniae, αλλά η πιο δημοφιλής ιστορία προέρχεται από το Μέρλιν του Robert de Boron. Σε αυτήν, η Τράπεζα κατασκευάστηκε από το Μέρλιν ως μίμηση του τραπεζιού στο Μυστικό Δείπνο. Στη Στρογγυλή Τράπεζα δεν υπάρχει κορυφή του τραπεζιού, άρα κανένα άτομο δεν κατέχει προνομιούχο θέση, κανένας δεν είναι αρχηγός όπως συνηθιζόταν στο Μεσαίωνα.

Σημείωση 4: Η Κυρά της Λίμνης είναι ένας χαρακτήρας που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον Αρθουριανό Κύκλο. Μεταξύ άλλων, η Κυρά της Λίμνης δίνει στον Αρθούρο το Εξκάλιμπερ, τον μεταφέρει στο Άβαλον μετά τη μάχη του Κάμλαν, ενώ επίσης είναι αυτή που σαγηνεύει τοΜέρλιν και αναλαμβάνει την ανατροφή του Λάνσελοτ μετά το θάνατο του πατέρα του. Πολλοί διαφορετικοί γυναικείοι χαρακτήρες αναφέρονται με αυτή την ονομασία, όπως η Νιμούε, η Βιβιάν ή η Νινιάν και άλλες παραλλαγές.

Στον Αρθουριανό κύκλο, η Στρογγυλή Τράπεζα (Round Table) ήταν ένα μυστικό τραπέζι συγκεντρώσεων στο Κάμελοτ, όπου ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Ιππότες του μαζεύονταν για να συζητήσουν ζητήματα υψίστης σημασίας για το βασίλειο. Η ιδέα της Στρογγυλής Τραπέζης χρονολογείται από το έργο του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ Historia Regum Britanniae, αλλά η πιο δημοφιλής ιστορία προέρχεται από το Μέρλιν του Robert de Boron. Σε αυτήν, η Τράπεζα κατασκευάστηκε από το Μέρλιν ως μίμηση του τραπεζιού στο Μυστικό Δείπνο. Στη Στρογγυλή Τράπεζα δεν υπάρχει κορυφή του τραπεζιού, άρα κανένα άτομο δεν κατέχει προνομιούχο θέση, κανένας δεν είναι αρχηγός όπως συνηθιζόταν στο Μεσαίωνα.

Πηγή: vasileiatsakli