Ο Τεύκρος (ο οικιστής της πρωτεύουσας της Κύπρου)

Από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο στο 16ο Δ. Σχ. Λάρισας, συγγραφέα

Ο μυθικός ήρωας Τεύκρος ήταν γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και της δεύτερης συζύγου του, της Ησιόνης, που ήταν κόρη του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Συνεπώς ο Τεύκρος ήταν ετεροθαλής αδελφός (από άλλη μητέρα) του Αίαντα.

ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ: Ο Τεύκρος έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, μαζί με τον Αίαντα και και θεωρείτο ο καλύτερος τοξότης όλων των Ελλήνων. Κάποια μέρα του δεκάχρονου αγώνα πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Μετά το θάνατο του Πατρόκλου, συμμετείχε στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του νεκρού διακρινόμενος μάλιστα αφού νίκησε στους αγώνες τοξοβολίας. Τέλος, ο Τεύκρος ήταν μεταξύ της ομάδας των ηρώων που μπήκαν στο Δούρειο Ίππο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: Μετά τον πόλεμο, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω, γιατί δεν εκδικήθηκε για τον άδικο φόνο [αυτοκτονία] του αδελφού του. Έτσι ο Τεύκρος, εξόριστος πια, κατέληξε στην Κύπρο, όπου και φέρεται ως ιδρυτής της πόλης Σαλαμίνας, πολύ κοντά στην κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο. Το όνομα αυτό το έδωσε προς τιμήν της πόλης καταγωγής του. Η αρχαιολογία επιβεβαιώνει ιστορικά την ίδρυση της Σαλαμίνας στα χρονικά πλαίσια διεξαγωγής της Τρωικής Εκστρατείας, δηλαδη γύρω στα 1100 π.Χ, χρονολογία που δεν απέχει πολύ από τον εικαζόμενο χρόνο επιστροφής των Ελλήνων ηρώων από την Τροία. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, μαζί του στην Κύπρο πήγε και ο Ευρυσάκης, ο γιος του Αίαντα από την Τέκμησσα1, του οποίου την φροντίδα είχε αναλάβει ο Τεύκρος. Ο Τεύκρος νυμφεύτηκε την Έννη, την κόρη του Κύπρου2, που κατά μία εκδοχή έδωσε το όνομά του σ΄ολόκληρο το νησί. Οι απόγονοί τους κυβέρνησαν μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.. Κι ενώ τα χνάρια των απογόνων του Τεύκρου χάνονται στην ιστορία, γνωστότεροι ανάμεσά τους ήταν ο Ευέλθων, ο Ονήσιλος και ο Γόργος.

ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Η ιστορία του Τεύκρου ενέπνευσε πολλούς τραγικούς της αρχαιότητας, όπως ο Σοφοκλής και ο Πακούβιος3, που έγραψε την ομώνυμη τραγωδία. Η Σαλαμίνα υπήρξε πρωτεύουσα της Κύπρου για 1000 ολόκληρα χρόνια, εξαιτίας της προνομιακής της θέσης και του λαμπρού της πολιτισμού. Ειδικά κατά τον 8ο-6ο αιώνα π.Χ. άκμασε ο λεγόμενος πολιτισμός της Σαλαμίνας, ενώ κατά τη διάρκεια του Β’ Ελληνικού Αποικισμού υπήρξε διαμετακομιστικός σταθμός. Ανάμεσα στα περίφημα αρχαιολογικά ευρήματα της Σαλαμίνας είναι και η νεκρόπολή της, κτισμένη ανάμεσα στον 9ο-7ο αιώνα π.Χ, αλλά και οι φημισμένοι. κτιστοί βασιλικοί τάφοι.

1. Η Τέκμησσα ήταν θυγατέρα του Τελεύταντα, βασιλιά της Φρυγία ή της Μυσίας. Απήχθη από τον Αίαντα, στη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, και όπως λέει ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος (Carmina 2.4.5-2.4.6), ο Αίαντας «αιχμαλωτίστηκε» με τη σειρά του από την ομορφιά της Τέκμησσας. Μαζί του απέκτησε τον Ευρυσάκη, βασιλιά αργότερα της κυπριακής Σαλαμίνας.

2. Ο Ευστάθιος Θεσσαλονίκης διασώζει ότι ήταν γιος του βασιλιά της Κύπρου, Κινύρα.

3. Ο Μάρκος Πακούβιος (220–130 π.Χ.), ήταν Ρωμαίος τραγικός, που γεννήθηκε στο Βρινδήσιο [Μπρίντεζι] και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Ρώμη. Κέρδιζε τη ζωή του ως δραματικός ποιητής και ζωγράφος. Σε μεγάλη ηλικία, επέστρεψε στο Βρινδήσιο όπου και πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Είναι ο πρώτος δραματικός συγγραφέας που περιορίστηκε στη σύνθεση τραγωδιών. Σώθηκαν αποσπάσματα από 12 τραγωδίες του και από ένα “εθνικό δράμα” (praetexta) πάνω στον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο). Τουλάχιστον μία από τις τραγωδίες του, η Αντιόπη, ήταν απομίμηση του Ευριπίδη, ενώ το “Νίπτρα” είναι, πιθανότατα, του Σοφοκλή.

Πηγή: larissanet