Οι κόρες του Νείλου

Ήταν θεός του ομώνυμου ποταμού της Αιγύπτου, του Νείλου. Υπήρξε πατέρας Ναϊάδων νυμφών και σημαντικών γυναικών, οι οποίες έγιναν βασίλισσες στην αρχαία Αίγυπτο και στη Φοινίκη και ήταν πρόγονοι σημαντικών ηρώων της Ελληνικής μυθολογίας.

Μία από τις κόρες του Νείλου ήταν η Μέμφιδα, που παντρεύτηκε το βασιλιά της Αιγύπτου Έπαφο, το γιο του Δία και της αργίτισσας πριγκίπισσας Ιούς, δίνοντας το όνομά της στη σπουδαία πόλη που ιδρύθηκε από το σύζυγό της και αποτέλεσε πρωτεύουσα της αρχαίας Αιγύπτου (Km.t). Παιδί του Έπαφου και της Μέμφιδας ήταν η Λιβύη, από την οποία ονομάστηκε η χώρα δυτικά της Αιγύπτου, αλλά και ολόκληρη η ήπειρος της Αφρικής. Η Λιβύη έσμιξε με τον Ποσειδώνα και απέκτησαν δύο γιους, το Βήλο και τον Αγήνορα. Ο Βήλος έμεινε στην Αίγυπτο, όπου και βασίλευσε, ενώ ο Αγήνορας πήγε στη Φοινίκη και έγινε βασιλιάς της.

Αρχαία Μέμφιδα

Άλλες γνωστές κόρες του Νείλου ήταν η Αγχινόη ή Αγχιρρόη και η Τηλέφασσα (γνωστή και ως Αργιόπη), οι οποίες έγιναν σύζυγοι του Βήλου και του Αγήνορα αντιστοίχως. Η Αγχιρρόη και ο Βήλος γέννησαν τους δίδυμους Αίγυπτο και το Δαναό. Ο Αίγυπτος απέκτησε από διάφορες γυναίκες πενήντα γιους, ενώ ο αδερφός του, ο Βήλος, απέκτησε πενήντα κόρες, τις λεγόμενες Δαναΐδες. Ο Δαναός φοβούμενος τον αδερφό του, έφυγε από την Αίγυπτο και έπλευσε μαζί με τις κόρες του στο Άργος, στην πατρίδα δηλαδή της προ-προγιαγιάς του, της Ιούς, όπου έγινε βασιλιάς, ενώ ο Αίγυπτος έστειλε τους γιους του να παντρευτούν τις Δαναΐδες, ώστε να συμφιλιωθούν μέσω των γάμων τα δύο αδέρφια. Οι Δαναΐδες όμως κατ' εντολή του πατέρα τους σκότωσαν τους συζύγους τους την πρώτη νύχτα του γάμου τους (εκτός από την Υπερμνήστρα που λυπήθηκε το σύζυγό της, το Λυγκέα), με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν από τους θεούς στον Άδη, γεμίζοντας συνεχώς με νερό ένα πιθάρι με τρύπες, «τετρημένον πίθον» («Πίθος των Δαναΐδων»).[2] Η άλλη κόρη του Νείλου, η Τηλέφασσα, από τον Αγήνορα έγινε μητέρα του Κάδμου, του Κίλικα, του Θάσου και της Ευρώπης (την οποία άρπαξε ο Δίας και την έφερε στην Κρήτη, κάνοντάς μαζί της το Μίνωα, το Ραδάμανθυ και το Σαρπηδόνα). Ο Κάδμος μετά την περιπλάνησή του και την άκαρπη προσπάθειά του να βρει την αρπαχθείσα αδερφή του έφτασε στη Βοιωτία και ίδρυσε την πόλη της Θήβας.[3]

Τηλέφασσα

Από την Ωκεανίδα Καλλιρρόη ο Νείλος απέκτησε μία ακόμη κόρη, τη Χιόνη. Μετά την κακοποίησή της από κάποιο γεωργό, ο Ερμής μεταμόρφωσε κατ' εντολή του Δία τη Χιόνη σε νεφέλη χιονιού, που κατέστρεφε τα σπαρτά. Κατά μία εκδοχή, η Ελληνική λέξη για το χιόνι προέρχεται από το όνομά της.

Χιόνη

Κόρες του Νείλου θεωρούνταν και οι Ναϊάδες νύμφες Καλιάδνη (μία από τις γυναίκες του Αιγύπτου) και Πολυξώ (μία από τις γυναίκες του Δαναού), καθώς και η Ανίππη (γιος της οποίας από τον Ποσειδώνα ήταν ο Βούσιρις),[4] η Ευρυρρόη, η Ευρώπη[5] κ.ά.