Η αρχαία Ελληνική μυθολογία χαρακτηρίζεται από από περίεργες σχέσεις μεταξύ των ηρώων της και διάφορες επιγαμίες. Παιδιά γεννιόντουσαν από το κεφάλι κάποιου Θεού (π.χ. η Αθηνά από το κεφάλι του Δία).
Εξορίες, τιμωρίες, φόνοι και ζήλιες μερικά ακόμη στοιχεία και δράσεις μέσα στους μύθους. Και βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι αρπαγές ανθρώπων, όχι μόνο γυναικών αλλά και ανδρών. Στη συνέχεια θα κάνουμε ένα ταξίδι μέσα στη μυθολογία για να δούμε μερικά παραδείγματα γνωστών αλλά και άγνωστων αρπαγών.
Η αρπαγή της Περσεφόνης
Μία από τις πιο διάσημες αρπαγές. Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Θεάς Δήμητρας. Διάσημη για τη ομορφιά της, μία μέρα καθώς μάζευε λουλούδια, ο Πλούτωνας έπειτα από έγκριση του Δία αποφάσισε να την απαγάγει και να την πάρει μαζί του στον Κάτω Κόσμο. Αναστατωμένη η Δήμητρα άρχισε να αναζητάει την κόρη της για αρκετές ημέρες ώσπου έφυγε από τον Όλυμπο, αγανακτισμένη με την αδιαφορία των άλλων θεών και τη μη προσφορά βοήθειας. Προβάλλοντας συνεχώς την οργή της και με τον Δία να μην καταφέρνει να την ηρεμήσει, ο Θεός αποφάσισε να στείλει τον Ερμή στον Κάτω Κόσμο και να ζητήσει από τον Πλούτωνα να αφήσει την Περσεφόνη να ανεβεί στη Γη.
Ο θεός του Κάτω Κόσμου συμφώνησε, αλλά έδωσε στη Περσεφόνη πριν φύγει να φάει ένα ρόδι (σύμβολο της γονιμότητας). Λόγω αυτού η Περσεφόνη δεν θα μπορούσε να μείνει για πάντα μαζί με τη μητέρα της. Έτσι, το 1/3 του χρόνου κατοικούσε στον Κάτω Κόσμο και τα 2/3 μαζί με την Δήμητρα. Όταν η Δήμητρα είχε την κόρη της υπήρχε καλοκαιρία στη Γη. Όμως, όταν έφευγε και έμενε μόνη της υπήρχε κακοκαιρία λόγω της στεναχώρια της. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν αυτό το μύθο για να ερμηνεύσουν τις αλλαγές των εποχών.
Η αρπαγή της Ευρώπης
Άλλη μία αρπαγή ήταν της Ευρώπης από τον Δία. Η Ευρώπη ήταν κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας. Η όμορφη κοπέλα μια μέρα μάζευε μαζί με τις φίλες της λουλούδια σε μια ακρογιαλιά της Φοινίκης. Ο Δίας γοητευμένος από την ομορφιά της αποφάσισε να την πάρει μαζί του. Μεταμορφωμένος σε άσπρο ταύρο πλησίασε την Ευρώπη. Ήσυχος που ήταν η νεαρή κοπέλα τον χάιδεψε και έκατσε πάνω στη ράχη του. Εκείνη τη στιγμή, σαν αστραπή, ο Δίας έπεσε μαζί της μέσα στη θάλασσα και την πήγε μέχρι τη Κρήτη. Όταν έφτασαν στο νησί, ο Θεός φανέρωσε την ταυτότητά του. Μαζί έκαναν τρεις γιους: τον βασιλιά Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.
Μετά από αυτά, αποφάσισε να την αποκαταστήσει παντρεύοντάς την με τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, με τον οποίο δεν απέκτησε επιπλέον παιδιά. Όταν πέθανε η Ευρώπη τιμήθηκε ως θεά με το όνομα Ελλώτις.
Η αρπαγή της Ελένης
Εδώ δεν θα αναφερθούμε στην αρπαγή της Ελένης από τον Πάρη το οποίο οδήγησε στον μακροχρόνιο τρωικό πόλεμο, αλλά στην αρπαγή της Ελένης, σε ηλικία 12 ετών, από τον Θησέα. Σύμφωνα με τον μύθο, η αρπαγή έγινε την ώρα που η Ελένη εκτελούσε έναν λατρευτικό χορό στο ναό της Ορθίας Αρτέμιδος στη Σπάρτη. Ο Θησέας μαζί με τον φίλο του Πειρίθοο την πήραν και την πήγαν στις Αφίδνες της Αττικής όπου θα έμενε με την Αίθρα. Όταν ο Θησέας έλειπε στον Κάτω Κόσμο, οι Διόσκουροι (αδέλφια της Ελένης) βρήκαν το μέρος που βρισκόταν και την πήραν πίσω στη Σπάρτη μαζί με την Αίθρα, η οποία θα εκτελούσε χρέη δούλας.
Η αρπαγή της Αίγινας
Η Αίγινα ήταν κόρη του ποταμού Ασωπού και πολύ γνωστή για την ομορφιά της. Ο Δίας, μαγεμένος από την ομορφιά της (πολύ μπερμπάντης αυτός ο Δίας πηγαίνοντας μόνο με όμορφες) την ερωτεύτηκε και την μετέφερε στο νησί Οινόη (η σημερινή Αίγινα). Ο Ασωπός έμαθε για την κόρη του μετά από λίγο καιρό από τον Σίσυφο. Ο Σίσυφος ως αντάλλαγμα πήρε μια πηγή από νερό που του την πρόσφερε ο Ασωπός. Όμως αυτή του η πράξη έφερε την οργή του Δία. Η τιμωρία του ήταν να κυλά αιώνια μια βαριά πέτρα ως τη κορυφή ενός δέντρου, αλλά κάθε φορά που θα πλησίαζε στη κορυφή αυτή θα κυλούσε ξανά πίσω στους πρόποδές του. Παρόλο που γνωρίζουμε οι περισσότεροι τη περίπτωση του Σίσυφου, ελάχιστοι ξέρουν το λόγο για τον οποίο βρέθηκε σε αυτή τη θέση, καθιστώντας το παράδειγμα της Αίγινας σε μία από τις λιγότερο γνωστές αρπαγές.
Η αρπαγή του Γανυμήδη
Μία διαφορετική από τις άλλες αρπαγές ήταν αυτή του Γανυμήδη από τον Δία. Είναι διαφορετική διότι το άτομο που απήχθη δεν ήταν γυναίκα αλλά άντρας. Ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας, Τρωός και της Καλλιρρόης. Ο Δίας πήρε μαζί του τον όμορφο νέο στον Όλυμπο ως οινοχόο προσφέροντάς του αθανασία. Ως αποζημίωση στο Τρώο, ο Δίας έστειλε ένα ζευγάρι άλογα γοργοπόδαρα σαν τον άνεμο και ένα χρυσό κλήμα.
Τον Γανυμήδη οι αρχαίοι τον ταύτισαν με το θεό των πηγών του Νείλου και τον έκαναν αστερισμό. Είναι ο Υδροχόος του ζωδιακού κύκλου και προσωποποιεί το ανεξάντλητο νερό των σύννεφων που γονιμοποιεί τη γη.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
Σφυροέρα, Σ. Ν. (2006). Η Μυθολογία των Ελλήνων. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
Οι αρπαγές κοριτσιών στην Μυθολογία μας. (2018). Ανακτήθηκε από https://ellinondiktyo.blogspot.com/2018/06/blog-post_27.html. (τελευταία πρόσβαση 5.2.2021)
Ευρώπη (μυθολογία). Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Ευρώπη_(μυθολογία). (τελευταία πρόσβαση 5.2.2021)
Ελένη (μυθολογία). Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Ελένη_(μυθολογία). (τελευταία πρόσβαση 5.2.2021), Maxmag
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Σάββατο, Ιουνίου 12, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: