Το Montauk Project, ένα πείραμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την αποφυγή των ραντάρ των Ναζί, οδήγησε σε πρωτοποριακά επιτεύγματα στον έλεγχο του μυαλού (mind control), στο ταξίδι στο χρόνο και στις διαδιαστατικές πύλες (portal).
To Montauk Project θα μπορούσε να είναι η καλύτερη πηγή περιθωριοποιημένων θεωριών συνωμοσίας. Το ταξίδι στον χρόνο, η τηλεμεταφορά και το mind control είναι όλα αναπόσπαστα στοιχεία της ιστορίας, ενώ οι επαφές με εξωγήινους και η σκηνοθετημένη προσσελήνωση του προγράμματος Απόλλων προσθέτουν χρώμα σε ένα ήδη άγριο σκηνικό. Και όμως, παρά το ότι αποτέλεσε έμπνευση για την πολύ επιτυχημένη σειρά του Netflix "Stranger Things", λίγοι το έχουν ακουστά.
Τα τελευταία 50 χρόνια, θέματα όπως η Περιοχή 51 (Area 51) ή η δολοφονία του Κένεντι έχουν κυριαρχήσει σε παραφυσικές συζητήσεις, αλλά και σε συζητήσεις που αφορούν τα μυστικά του κράτους. Ακόμα και οι οπαδοί της Επίπεδης Γης επέστρεψαν πιο δυνατοί μετά από μια παύση μερικών αιώνων.
Πώς λοιπόν το Montauk Project -με βάση το οποίο υποτίθεται ότι σκοτεινά στοιχεία του αμερικανικού στρατού μετέτρεψαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε απομακρυσμένες περιοχές του Λονγκ Άιλαντ σε ένα κόμβο παράνομων, πρωτοποριακών ερευνών για το παραφυσικό- έμεινε στο ράφι σε αυτή την αναγέννηση της συνωμοτικής σκέψης;
Ας δούμε λοιπόν την πραγματική ιστορία πίσω από το άγνωστο πρόγραμμα.
Οι απαρχές της ιστορίας του Montauk Project
Το Montauk Project φέρεται ότι αφορούσε σε απαγωγές ορφανών και παιδιών που το είχαν σκάσει από τα σπίτια τους που υποβλήθηκαν σε σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια
Ο μύθος του Montauk Project ξεκίνησε σοβαρά κάπου στα 1992 με το βιβλίο του Preston B. Nichols "The Montauk Project: Experiments In Time" (εδώ σε pdf).
Υπήρχαν ήδη φήμες ότι, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο -εμμονικός με τον Ψυχρό Πόλεμο- αμερικανικός στρατός διεξήγαγε πειράματα ψυχολογικού πολέμου στο ανατολικό άκρο του Λονγκ Άιλαντ. Έτσι, μπορεί κανείς να πει ότι το βιβλίο του Nichols απλά "έριξε λάδι στην φωτιά".
Τόσο το -σήμερα- εθνικό πάρκο Camp Hero, όσο και η αεροπορική βάση Montauk -ο στρατός έδωσε ένα τμήμα του Camp Hero στην Πολεμική Αεροπορία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο- λέγεται ότι ήταν κομβικά σημεία αυτής της έρευνας του παραφυσικού. Το βιβλίο του Nichols σκιαγραφεί μια εικόνα τόσο αλλόκοτη που καταντάει επιστημονική φαντασία. Ο Nichols αρχίζει λέγοντας ότι έγραψε το βιβλίο αφού "ανέκτησε" τις αναμνήσεις του από την εποχή που ήταν ερευνητής στο πρόγραμμα. Στη συνέχεια, περιγράφει λεπτομερώς το εσωτερικό των εγκαταστάσεων, τις διαδικασίες, τις προηγμένες τεχνολογίες και τα πολυάριθμα περιστατικά που ήταν μάρτυρας.
Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου, άρχισαν και άλλοι να λένε ότι και αυτοί ήταν ενήμεροι για την παράνομη έρευνα που διεξήγαγε το Montauk project, ξεκινώντας τον βασικό μηχανισμό μιας θεωρίας συνωμοσίας.
Το βιβλίο του Nichols περιγράφει πειράματα mind control και τηλεπάθειας, άνοιγμα πυλών στο χωροχρόνο, επαφές με εξωγήινη ζωή και απαγωγή παιδιών που το έσκασαν από το σπίτι τους -όλα αυτά κατόπιν για ένα αμερικάνικο στρατιωτικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε με χρυσό των Ναζί, ο οποίος αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το μόνο που δεν αναφέρει ο Nichols είναι οι Ναΐτες Ιππότες...
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνείται σθεναρά κάθε έρευνα που περιγράφεται στο βιβλίο του Nichols που συνέβη είτε στο Camp Hero είτε στο σταθμό Πολεμικής Αεροπορίας του Montauk.
Το Πείραμα της Φιλαδέλφεια
Μερικοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η υποτιθέμενη έρευνα του αμερικανικού Ναυτικού σχετικά με την αορατότητα στα ραντάρ το 1943 όχι μόνο εξαφάνισε εντελώς το USS Eldridge, αλλά στην πραγματικότητα το μετέφερε στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια.
Η ιστορία του Montauk Project διασταυρώνεται με την παλιά και πολύ γνωστή θεωρεία συνωμοσίας του αποκαλούμενου "Πείραμα της Φιλαδέλφειας" το 1943. Σύμφωνα με τον μύθο, ο αμερικανικός στρατός προσπαθούσε να βρει τρόπους να παρακάμψει τα ραντάρ των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιώντας ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Σε ένα ναυπηγείο στην Φιλαδέλφεια της Πενσιλβανία, το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο εκείνου του έτους, οι διάφορες εκδοχές της ιστορίας λένε ότι το USS Eldridge (το οποίο, το 1951 παραχωρήθηκε μαζί με άλλα τρία πλοία στην Ελλάδα, στα πλαίσια των προγραμμάτων στρατιωτικής βοήθειας Military Assistant Programs (M.A.P.). Το Eldridge "βαφτίστηκε" Α/Τ Λέων και τα πλοία ήταν γνωστά σαν τα τέσσερα "θηρία".
Τα πλοία παρέμειναν σε υπηρεσία ως το 1991-1992, οπότε και παροπλίστηκαν), όχι μόνο δεν ήταν αόρατο στο ραντάρ, αλλά ήταν εντελώς αόρατο με γυμνό μάτι. Επιπλέον, μεταφέρθηκε μέσω μιας τρύπας στο χωροχρόνο στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, πάνω από 350 χλμ μακριά. Μερικά λεπτά αργότερα, όταν το Eldridge επανεμφανίστηκε στο ναυπηγείο της Φιλαδέλφεια, μερικά μέλη του πληρώματος είχαν "κολλήσει" στα μέταλλα του πλοίου. Πολλά μέλη του πληρώματος τρελάθηκαν λόγω του αποπροσανατολισμού που βίωσαν, καθώς το πλοίο ήταν σε μια "hyperspace bubble" (υπερσυμπαντική φούσκα) που υπήρχε έξω από τον χωροχρόνο.
Προφανώς, η ιστορία αυτή πάσχει και σχεδόν όλες οι βασικές λεπτομέρειες είναι είτε ασυμβίβαστες με προφανείς χρονολογικές ασυνέπειες ή παραβιάσεις των καθιερωμένων νόμων της φυσικής. Επιπλέον, καμία ιστορία που αφορά το Πείραμα δεν είναι ίδια με τις άλλες, ενώ όσοι υπηρετούσαν στο Eldridge το 1943 αμφισβητούν πλήρως την ιστορία. Παρ' όλα αυτά, αυτή η θεωρία συνωμοσίας είχε ξεπεραστεί ήδη από το 1955 -τουλάχιστον.
Μια ιστορία δύο Portal: Από το πείραμα της Φιλαδέλφεια στο Montauk Project
The Montauk Project: Experiments in Time
Κάπου εδώ αρχίζει να εμπλέκεται το Montauk Project. Το 1984, γυρίστηκε μια φτηνή -που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν μια ξεχασμένη B-movie- ταινία για το Πείραμα της Φιλαδέλφεια, με τον εύστοχο τίτλο "The Philadelphia Experiment", που παρουσιάζει τα βασικά σημεία αυτού του υποτιθέμενου συμβάντος. Ο μόνος λόγος που θα παρουσίαζε κανείς κάτι τέτοιο σε μια ταινία είναι ότι αυτή η ταινία ήταν κάτι σαν καταλύτης για την ιστορία του Montauk Project.
Το 1988, ο 57χρονος Al Bielek είδε την ταινία και ισχυρίστηκε ότι βίωσε μια ακατανίκητη αίσθηση, κάτι παρόμοιο με ντέζα βου. Χρησιμοποιώντας θεραπείες και πρακτικές της Νέας Εποχής (New Age), ο Bielek είπε ότι μπορούσε να ξεκλειδώσει πολλές καταπιεσμένες αναμνήσεις σχετικά με την εκτεταμένη εμπλοκή του, όχι μόνο στο Πείραμα της Φιλαδέλφεια, αλλά και σε κάτι που ονομάζεται Montauk Project και που αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.
Υποστηρίζοντας ότι είχαν σβήσει τη μνήμη του -με τη χρήση της τεχνικής MK-Ultra της CIA (κωδικό όνομα ενός μυστικού, παράνομου ερευνητικού προγράμματος της CIA, του οποίου τη διαχείριση είχε το Γραφείο Επιστημονικών Πληροφοριών. Το επίσημο κυβερνητικό πρόγραμμα ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, εκμεταλλευόμενο Αμερικανούς και Καναδούς πολίτες ως πειραματόζωα στις δοκιμές ελέγχου του νου)- για να διατηρηθεί η μυστικότητα του προγράμματος, ο Bielek ισχυρίστηκε ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Edward Cameron και ότι μαζί με τον αδελφό του, Duncan Cameron, το 1943 σε ηλικία 20 ετών, ήταν μέλη του πληρώματος στο Eldridge.
Το 1990, ο Bielek είπε την ιστορία του στο συνέδριο Mutual UFO Network λέγοντας ότι, όχι μόνο το Πείραμα της Φιλαδέλφεια ήταν πραγματικό, αλλά ότι αυτός και ο αδελφός του ήταν πάνω στο πλοίο όταν αυτό συνέβη. Ο ίδιος ο Νίκολα Τέσλα είχε κατασκευάσει τον "εξοπλισμό" που προκάλεσε την απόδραση του Eldridge από το χωροχρόνο και ότι είχε ανοίξει μια "σκουληκότρυπα" στο μέλλον, η οποία έριξε τα δύο αδέλφια στη μέση του Camp Hero του Montauk στις 12 Αυγούστου του 1983.
Σε αυτό το σημείο, η ιστορία του Bielek γίνεται τόσο περίπλοκη και αυτο-θεοποιείται που, πραγματικά, δεν αξίζει να μπει κανείς στον κόπο να συνεχίσει. Όμως, αυτό έδωσε ώθηση στον ίδιο και τον αδελφό του να συνεργαστούν με το Montauk Project, το οποίο είχε αναπτυχθεί από την ηλεκτρομαγνητική έρευνα του Πειράματος της Φιλαδέλφεια. Ο Bielek ισχυρίζεται ότι στη δεκαετία του '70 έγινε φίλος με τον Nichols και ότι μαζί ανέπτυξαν την "Montauk Chair", μια συσκευή ανάγνωσης του μυαλού που αποτελούσε βασική συνιστώσα όλου του προγράμματος.
Η καρέκλα Montauk, ψυχική κατασκοπεία και πύλες μέσα στο χρόνο και το χώρο
Ο Nichols ισχυρίστηκε ότι τελικά ανέκτησε καταπιεσμένες αναμνήσεις για την πραγματική του ταυτότητα και ότι είχε δουλέψει για το Montauk Project.
Ο Nichols, στο βιβλίο του περιγράφει την υποτιθέμενη δουλειά του στην Montauk Chair, ισχυριζόμενος ότι χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητισμό για να προάγει τις ψυχικές δυνάμεις οποιουδήποτε καθόταν σε αυτήν. Ο Duncan Cameron -κατά μια παράξενη σύμπτωση- έτυχε να έχει σημαντικές ψυχικές ικανότητες, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας να εκφράζει αντικείμενα με το μυαλό του χρησιμοποιώντας τη συσκευή. Ίσως αυτό ακούγεται οικείο στους φανατικούς του Stranger Things, όπου μια παρόμοια συσκευή χρησιμοποιείται από τον χαρακτήρα της Eleven (που την υποδύεται η Μίλι Μπόμπι Μπράουν) για να ανοίξει μια πύλη σε μια παράλληλη, εναλλακτική διάσταση, το Upside Down. Στον μύθο του Montauk, ο Cameron και άλλοι ψυχικοί χρησιμοποιούσαν την Montauk Chair για να ανοίξουν πύλες μέσα στον χωροχρόνο στο κυνήγι διαφόρων στόχων του προγράμματος.
Ο Nichols περιέγραψε ακόμη ένα πείραμα στο βιβλίο του που είναι περίεργα παρόμοιο με την απομακρυσμένη προβολή, μια ιδέα του παραφυσικού που στην πραγματικότητα διερευνήθηκε από τη CIA. Ο Nichols γράφει:
"Το πρώτο πείραμα αποκαλούνταν 'The Seeing Eye'. Με μια τούφα μαλλιών κάποιου ή άλλου κατάλληλου αντικειμένου στο χέρι του, ο Duncan μπορούσε να επικεντρωθεί στο άτομο και να δει μέσω των ματιών του, να ακούσει μέσω των αυτιών του και να νιώσει μέσω του σώματός του. Στην πραγματικότητα, μπορούσε να δει μέσω άλλων ανθρώπων οπουδήποτε στον πλανήτη".
Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο που περιγράφει τα πειράματα ελέγχου μυαλού του MK-Ultra Project. Ορισμένες πληροφορίες έχουν αποκρυφτεί.
Ανάμεσα στους ισχυρισμούς του Nichols υπάρχει και ένας που αφορά την απαγωγή μικρών παιδιών -κάποια όχι μεγαλύτερα από τεσσάρων χρονών- για να χρησιμοποιηθούν ως υποκείμενα στα διάφορα πειράματα του Montauk Project. Ο Nichols αναφερόταν σε αυτά τα παιδιά ως τα "αγόρια του Montauk" και ότι τα είχαν πάρει από το δρόμο ή ακόμα και από τα σπίτια τους. Σύμφωνα με τον Nichols, καταστράφηκαν ψυχολογικά τόσο πολύ από το πρόγραμμα που, για το υπόλοιπο της ζωής τους, τα περισσότερα ξέχασαν εντελώς το χρονικό διάστημα που πέρασαν στο Camp Hero.
Όμως, όπως ο Bielek και ο Nichols, τουλάχιστον ένας ακόμη άντρας ισχυρίστηκε παρόμοια "ανάκτηση" αυτών των τραυματικών αναμνήσεων. Ο Stewart Swerdlow, ένας 52χρονος που ζούσε στο Μίσιγκαν, είπε στην The Sun το 2017 ότι ήταν ένα από τα "Montauk Boys" του Nichols και ότι αυτός και άλλοι είχαν υποβληθεί σε τρομερή κακοποίηση:
"Όταν ξεκίνησαν τα πειράματα, στόχευαν σε 'αναλώσιμα' αγόρια, όπως ορφανά, παιδιά που το είχαν σκάσει από το σπίτι τους ή παιδιά εξαρτημένων γονιών από ναρκωτικά. Τα παιδιά που δε θα έψαχνε κανείς. Στόχος τους ήταν να μας τσακίσουν το μυαλό έτσι ώστε να μπορούν να μας προγραμματίσουν ... άλλαζαν την θερμοκρασία από πολλή ζέστη σε πολύ κρύο, πρώτα λιμοκτονούσαμε και μετά μας τάιζαν υπερβολικά. Θυμάμαι ότι με είχαν δείρει με ξύλινο σωλήνα.
Τους άρεσε να κρατούν το κεφάλι μας κάτω από το νερό μέχρι να πνιγούμε. Αυτό ήταν αποτελεσματικό -κάνει ένα άτομο υπάκουο στον 'διασώστη' του. Επίσης, χρησιμοποίησαν LSD για να βάλουν το μυαλό μας σε μια τροποποιημένη κατάσταση".
Ο Swerdlow πρόσθεσε ότι παρακολούθησε ο ίδιος να χρησιμοποιούν σεξουαλική κακοποίηση ως μέσο πίεσης σε αυτά τα παιδιά. Ο Swerdlow ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος και άλλα αγόρια του Montauk στάλθηκαν στον Άρη και επέστρεψαν σε βιβλικούς χρόνους μέσω τεχνολογιών χωροχρόνου του Camp Hero.
Ο Nicholas ισχυρίστηκε ότι όταν κάποιος καθόταν στην καρέκλα Montauk, ότι οραματιζόταν, πρώτα εμφανιζόταν σε μια οθόνη πομπού και μετά εκδηλωνόταν στον πραγματικό κόσμο, είτε σε στερεή, είτε σε διαφανή μορφή. Το Montauk Project έκλεισε όταν ο Nichols και ο Duncan Cameron -μαζί με άλλους συμμετέχοντες- επαναστάτησαν κατά του project:
"Τελικά αποφασίσαμε ότι δεν αντέχαμε άλλο το πείραμα. Το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης ενεργοποιήθηκε από κάποιον που πλησίασε τον Duncan ενώ εκείνος ήταν στην καρέκλα και απλά του ψιθύρισε 'ήρθε η ώρα'. Εκείνη τη στιγμή, άφησε ελεύθερο ένα τέρας από το υποσυνείδητό του.
Και πράγματι, ο πομπός απεικόνισε ένα τριχωτό τέρας. Ήταν μεγάλο, τριχωτό, πεινασμένο και άσχημο. Όμως, δεν εμφανίστηκε υπόγεια σε κενό σημείο. Εμφανίστηκε κάπου στη βάση. Έτρωγε οτιδήποτε μπορούσε να βρει. Και έσπαγε τα πάντα.Πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι το είδαν, αλλά σχεδόν όλοι περιγράφουν ένα διαφορετικό κτήνος".
Ο Nichols είπε ότι έπρεπε να καταστρέψουν όλο τον εξοπλισμό ώστε να εξαφανίσουν αυτό το πλάσμα, να το στείλουν πίσω στην αρχική του διάσταση, ή κάτι που θα είχε παρόμοιο αποτέλεσμα. Αυτός ο ισχυρισμός στο βιβλίο του αποτελεί έμπνευση για μια παρόμοια σκηνή στο Stranger Things, όπου η Eleven καλεί ένα τέρας, το οποίο παρομοίως προκαλεί τον όλεθρο.
Σύμφωνα με το Variety, οι δημιουργοί της σειράς, Matt και Russ Duffer, εμπνεύστηκαν τόσο από το πρόγραμμα που αρχικά είχαν επιλέξει ως τίτλο της σειράς το "Montauk". Όταν ο Charlie Kessler, ο σκηνοθέτης της μικρού μήκους ταινίας "The Montauk Project", κατέθεσε αγωγή εναντίον των αδελφών, ο χώρος άλλαξε από το Λονγκ Άιλαντ στα προάστια της Ιντιάνα. Ανεξάρτητα από τη διαμάχη με τον Kessler, η σειρά βασίζεται στο έργο του Nichols. Με τον χαρακτήρα του Dr. Brenner (που τον υποδύεται ο Μάθιου Μόνταϊν) που βασανίζει μικρά παιδιά όπως η Eleven -της οποίας το όνομα υποδηλώνει ότι προηγουμένως υπήρξαν τουλάχιστον 10 υποκείμενα δοκιμών- και τέρατα από άλλες διαστάσεις που απελευθερώνονται στο επίπεδο της ύπαρξής μας, η σειρά καταγράφει πολύ καλά την ουσία του υλικού.
Υπάρχει καθόλου αλήθεια στο Montauk Project;
Η "αληθινή ιστορία" του Stranger Things
Μια σφραγισμένη είσοδος στις υποτιθέμενες υπόγειες εγκαταστάσεις του Camp Hero. Ο Nichols ισχυρίστηκε ότι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα υπόγεια επίπεδα γέμισαν με τσιμέντο μόλις το πρόγραμμα έκλεισε.
Σύμφωνα με τον Nichols, τα υπόγεια του Camp Hero γέμισαν με τσιμέντο μόλις καταστράφηκε όλος ο εξοπλισμός και έκλεισε το πρόγραμμα. Η μνήμη οποιουδήποτε ενεπλάκη στο έργο διαγράφηκε με τη χρήση τεχνικών MK-Ultra.
Ωστόσο, οι παροπλισμένες εγκαταστάσεις στο Camp Hero εξακολουθούν να στέκονται όρθιες, προσελκύοντας μέχρι και σήμερα περίεργους περαστικούς και ντόπιους. Η εγκατάσταση SAGE Radar έχει γίνει ορόσημο για τα σκάφη που πλέουν γύρω από το Λονγκ Άιλαντ, οπότε παρέμεινε όρθιο όταν η Πολεμική Αεροπορία έκλεισε την τελευταία από τις επιχειρήσεις ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας το 1984, δίνοντας στο μέρος μια μυστηριώδη, ανησυχητική παρουσία.
Από τη μεριά του, ο στρατός αμφισβητεί ότι κάτι σαν το Montauk Project συνέβη στο Λονγκ Άιλαντ. Αναμφισβήτητα, αν οποιοδήποτε μέρος της ιστορίας ήταν αληθινό, οι πιθανότητες ο αμερικανικός στρατός να αναγνώριζε απαγωγές παιδιών και την υποβολή τους σε έρευνες του παραφυσικού είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες.
Όμως, τέτοιες αρνήσεις κάνουν ιστορίες σαν το Montauk Project αληθοφανείς. Η αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε έρευνες για mind control και την απομακρυσμένη προβολή -όπως αρνείται και τους ισχυρισμούς του Nichols- μέχρι τη στιγμή που αποχαρακτηρίστηκαν τα έγγραφα για το MK-Ultra και άλλα παρόμοια project.
Ενώ πολλοί ντόπιοι θεωρούν ότι το Montauk Project είναι ένα μύθευμα, δεν είναι απόλυτα πεπεισμένοι από την επιμονή του στρατού των ΗΠΑ ότι το Camp Hero και οι εγκαταστάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας ήταν εντελώς νομότυπες.
Ένας γιατρός χορηγεί μια δόση LSD σε έναν εθελοντή κατά τη διάρκεια του κυβερνητικού προγράμματος MK-Ultra. Ο Stewart Swerdlow ισχυρίζεται ότι είχαν δώσει σε αυτόν και σε άλλα παιδιά παρόμοια δοσολογία κατά τη διάρκεια το Montauk Project.
"Ακόμη και σήμερα, περιπολούν την βάση και την παρακολουθούν... Προφανώς, δε θέλουν κόσμο εκεί μέσα ακόμη και σήμερα", δηλώνει ο πρόεδρος του τοπικού εμπορικού επιμελητηρίου. "Όσο περισσότερο το ψάχνω, τόσο περισσότερο αρχίζω και πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο γελοίο. Γνωρίζουμε ότι υπήρχε ενδιαφέρον από τον στρατό για παραφυσικά φαινόμενα. Το Stargate Project, το οποίο ξεκίνησε το 1978 και αργότερα αποχαρακτηρίστηκε, ερευνούσε το κατά πόσον οι ψυχικοί μπορούν να εκτελούν 'απομακρυσμένη προβολή' και να 'βλέπουν' γεγονότα από μεγάλες αποστάσεις. Το MK-Ultra χρησιμοποιούσε ευάλωτους ανθρώπους, όπως φυλακισμένους. Έτσι, γιατί να είναι τόσο δύσκολο να στοχεύσουν στα ορφανά ή σε αγνοούμενα αγόρια; Μοιάζουν υποκείμενα που μπορούν να βρεθούν εύκολα. Και το Montauk ήταν η ιδανική τοποθεσία. Τον χειμώνα είναι σαν πόλη-φάντασμα".
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τετάρτη, Ιουνίου 30, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: