Γανυμήδης: Ο μυθικός νέος που άρπαξε ο Δίας και τον μετέφερε στον Όλυμπο

Στην Ελληνική Μυθολογία, ο Γανυμήδης ήταν θεοποιημένος μυθικός νέος, περίφημος για την ομορφιά του, από την Τρωάδα. Ήταν πρίγκηπας της Τροίας, γιος του Τρωός, βασιλιά της Τροίας και της Καλλιρρόης, κόρης του θεού - ποταμού Σκάμανδρου.

O Δίας μεταμορφώθηκε σε αετό και αρπάζοντάς τον, μετέφερε στον Όλυμπο, όπου του έδωσε αθανασία και έζησε αιώνια εκεί ως οινοχόος των θεών. Ως αποζημίωση, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να προσφέρει για λογαριασμό του στον Τρώα, πατέρα του Γανυμήδη, ένα ζευγάρι άλογα γοργοπόδαρα σαν τον άνεμο κι ένα χρυσό κλήμα, έργο του Ηφαίστου.

Τον Γανυμήδη οι αρχαίοι τον ταύτισαν με το θεό των πηγών του Νείλου και τον έκαναν αστερισμό. Είναι ο Υδροχόος του ζωδιακού κύκλου και προσωποποιεί το ανεξάντλητο νερό των σύννεφων που γονιμοποιεί τη γη.

Η γλυπτική τέχνη, η ποίηση, η ζωγραφική και η κωμωδία ασχολήθηκαν με τον μύθο του Γανυμήδη. Σήμερα σώζονται σε διάφορα μουσεία συμπλέγματα με κύριο ήρωα τον Γανυμήδη καθώς και τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν στην Πομπηία με αυτό το θέμα. Και νεότεροι καλλιτέχνες όπως ο Τιτσιάνο, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Κορρέτζο ασχολήθηκαν με τον γοητευτικό μύθο της αρπαγής του πανώριου νέου. Το στεφάνι της Δάφνης, όπως αναφέρει ο Πεισίστρατος, του το παραχώρησε ο Δίας για τις υπηρεσίες που του προσέφερε το όμορφο βοσκόπουλο από την Τροία.

Υπάρχει όμως και η εκδοχή που μας δίνει ο Παυσανίας στα Κορινθιακά του. Επισκεπτόμενος την Φλιασία, η οποία συνορεύει με τη Σικυώνα, μας δίνει περιγραφή του πανάρχαιου ιερού άλσους των Φλιασίων. Μας αναφέρει πως για τους ντόπιους το συγκεκριμένο άλσος θεωρείτο τόπος αγιώτατος και ήταν αφιερωμένος στη θεά Γανυμήδαν.

Οι παλαιοί την αποκαλούσαν Γανυμήδαν, ενώ οι πιο νέοι σε ηλικία την ονόμαζαν Ήβη. Σύμφωνα με τον Παυσανία, αυτήν μνημονεύει ο Όμηρος στη μονομαχία του Μενελάου με τον Πάρη, λέγοντας πως είναι ο κεραστής των θεών. Στη θεά οι Φλιασίοι απέδιδαν πολλές τιμές, οι πιο σχετικές όμως είχαν να κάνουν με τους ικέτες, καθώς είχαν δώσει την άδεια να έρχονται στο ιερό αυτό οι κατηγορούμενοι κι αν απελευθερώνονταν από τα δεσμά τους, κρεμούσαν τις χειροπέδες στα δένδρα του άλσους.