Η πιο τρομερή και σκληρή μονάδα του Ρωμαϊκού στρατού που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς

Εικόνα arxaia-ellinika ©

Χάθηκαν κυνηγώντας βαρβαρικά φύλα, Δεν βρέθηκε ούτε ίχνος τους

Το τείχος του Αδριανού στη Μεγάλη Βρετανία είναι η απόδειξη ότι οι Ρωμαίοι δεν κατάφεραν ποτέ να αντιμετωπίσουν τα βαρβαρικά φύλα του βορά, σύμφωνα με τους ιστορικούς. Γι αυτό έφτιαξαν το τείχος για να προστατευτούν.

Ακόμα και η ένατη, η πιο τρομερή και σκληρή μονάδα του ρωμαϊκού στρατού, όταν έφτασε στο βρετανικό βορρά, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

Πέντε χιλιάδες επίλεκτοι άνδρες χάθηκαν και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος, ούτε καν από τις ασπίδες ή τα σπαθιά τους, με τα οποία είχαν γίνει μια θρυλικά καταδρομική μονάδα.

Η εξαφάνιση της ενάτης

Η επεκτατική πολιτική που ακολουθούσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πραγματοποιούταν χάρη τον ισχυρό και άρτια εκπαιδευμένο στρατό της. Η κατάκτηση της Βρετανίας ήταν διακαής πόθος των Ρωμαίων από την εποχή του Ιούλιου Καίσαρα.

Την εποχή του αυτοκράτορα Κλαύδιου, συγκεντρώθηκε μεγάλη στρατιωτική δύναμη ώστε να καταλάβει τη Βρετανία, που θεωρούνταν ισχυρός αντίπαλος. Έστειλε συνολικά τέσσερις λεγεώνες με χιλιάδες στρατιώτες. Ανάμεσά τους ήταν η 9η λεγεώνα, που αποτελούσε την αφρόκρεμα του ρωμαϊκού στρατού.

Είχε ιδρυθεί το 65 π.Χ. στην Ισπανία με το όνομα «Ένατη Ισπανική» με επικεφαλής τον Ιούλιο Καίσαρα. Αποτελούταν από 5.000 στρατιώτες και θεωρούταν η πιο δυνατή μονάδα του στρατού. Ξεχώριζε για τον βαρύ εξοπλισμό, τους καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες και την αποτελεσματικότητα της στο πεδίο της μάχης. Η 9η λεγεώνα θεωρούταν ανίκητη γι’ αυτό επιλέχθηκε από τον Κλαύδιο για το δύσκολο έργο της κατάκτησης της Βρετανίας.

Το 43 μ.Χ. η 9η λεγεώνα έφτασε στη Βρετανία. Σε διάστημα δύο ετών, ο οργανωμένος στρατός των Ρωμαίων κατάφερε να κυριεύσει το νότιο τμήμα της Βρετανίας.

Ωστόσο δεν σταμάτησαν εκεί. Οι Ρωμαίοι θέλησαν να επεκτείνουν τα σύνορά τους και να κατευθυνθούν βόρεια του νησιού. Όμως οι φυλές, που ήταν στο βορρά δεν θα παραδίδονταν εύκολα σε κανένα κατακτητή. Πραγματοποιούσαν εξεγέρσεις κατά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τις οποίες ανέλαβε να καταστείλει η 9η λεγεώνα.

Παρά τα πολλαπλά πλήγματα, οι εξεγέρσεις αναχαιτίστηκαν χάρη στο πειθαρχημένο πεζικό. Μετά τις πρώτες μάχες και τις πολλαπλές απώλειες, η 9η λεγεώνα ανασυγκροτήθηκε και συνέχισε να κατευθύνεται ακόμα πιο βόρεια ώστε να κυριεύσει ολοκληρωτικά τη Βρετανία και οι ρωμαϊκές δυνάμεις να εισβάλουν στις περιοχές της κελτικής φυλής των Βριγάντων.

Τα αρχαιολογικά στοιχεία για τη μοίρα της λεγεώνας είναι λιγοστά

Οι Ρωμαίοι παρά την άριστη στρατηγική που ακολουθούσαν είχαν έναν απρόβλεπτο εχθρό. Οι βάρβαροι ήταν ανοργάνωτοι αλλά ήταν άξιοι μαχητές, επίμονοι, γνώριζαν καλύτερα τη περιοχή και μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τους αιφνιδιάσουν.

Μάλλον αυτό έγινε, όταν η φημισμένη λεγεώνα των Ρωμαίων εγκαταστάθηκε στο Γιορκσάιρ για να ελέγχει τον βορρά. Το Γιορκσάιρ σύμφωνα με τις έρευνες, είναι το τελευταίο μέρος από το οποίο δόθηκε η τελευταία αναφορά της λεγεώνας για την επισκευή ενός φρουρίου.

Η τελευταία αναφορά της λεγεώνας, που αποτελείται από 5.000 αξιωματικούς και άνδρες, βρίσκεται στο μουσείο της Νέας Υόρκης, η οποία χρονολογείται από το 108 μ.Χ.

Μετά από εκεί η ύπαρξη της χάνεται και σε καμία ιστορική πηγή δεν αναφέρεται η κατάληξη της. Οι ιστορικοί θεωρούν ως πιθανότερη εκδοχή, η 9η λεγεώνα να έπεσε θύμα κάποιας ενέδρας των βαρβάρων και το γεγονός να αποκρύφτηκε, ώστε να μη πληγεί το γόητρο των Ρωμαίων.

Η εξολόθρευση της πιο δυνατής μονάδας του ρωμαϊκού στρατού άλλωστε θα ήταν ντροπιαστική.