Μπαφομέτ: Ο Διαβολικός Δαίμονας λατρεύτηκε πραγματικά από Ναΐτες Ιππότες;

Ποιός είναι ο τρομερός δαίμονας Μπαφομέτ που λάτρευαν σαν θεό τους οι διάσημοι για τις συνωμοσίες τους Ναίτες Ιππότες;

Περιεχόμενα άρθρου

Μπαφομέτ: Η γέννηση ενός τρομερού δαίμονα

Μπαφομέτ: Η εμφάνιση του Τραγόμορφου σατανά

Η λατρεία του Μπαφομέτ σήμερα

Ο Μπαφομέτ είναι μία δαιμονική οντότητα που σύμφωνα με καταγραφές λάτρευαν οι Ναίτες Ιππότες, που ήταν μάλιστα ευρύτερα γνωστοί για την τάση τους προς τον πνευματικό σατανισμό και τις σκοτεινές τέχνες. Κατά την διάρκεια της Δίκης των Ναιτών Ιπποτών τον 14ο αιώνα, και πιο συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1314, οι Ναίτες κατηγορήθηκαν πως λάτρευαν αυτή την δαιμονική φιγούρα. Όμως η όψη και η εικόνα του δαίμονα Μπαφομέτ δεν ήταν αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, αφού διαμορφώθηκε πολύ αργότερα. Έτσι η εικόνα και η μορφή του Μπαφομέτ μετατράπηκε σε συνώνυμο του Αποκρυφισμού ώς η απόλυτη απεικόνιση του Σατανά και του κακού. Ποιά είναι όμως η πραγματική ιστορία του δαίμονα Μπαφομέτ;

Μπαφομέτ: Η γέννηση ενός τρομερού δαίμονα

Οι πρώτες γνωστές αναφορές στον Μπαφομέτ βρίσκονται σε ένα γράμμα που έγραψε ένας Γάλλος σταυροφόρος το 1098. Σύμφωνα με τον σταυροφόρο λοιπόν, οι Μουσουλμάνοι επικαλέστηκαν το όνομα του Μπαφομέτ ώστε να τους βοηθήσει λίγο πριν την μάχη στους Αγίους τόπους. Σήμερα πολλοί μελετητές θεωρούν πως το όνομα Μπαφομέτ είναι μία παρερμηνεία του ιδρυτή του Ισλάμ Μωάμεθ που ακούγεται ως “Μοχάμεντ”. Οι Ευρωπαίοι Χριστιανοί της εποχής θεωρούσαν πως το Ισλάμ λάτρευε σχεδόν ειδωλολατρικά τον Μωάμεθ.

Η εξέλιξη του δαίμονα Μπαφομέτ συνεχίστηκε το 1307 όταν οι πανίσχυροι τότε Ναίτες ιππότες βρίσκονταν στην Γαλλία. Ο Βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ΄ βρισκόταν σε τεράστιο οικονομικό χρέος προς τους ιππότες που ήταν αποτέλεσμα του πολέμου με την Αγγλία. Μάλιστα ήλπιζε πως το χρέος αυτό θα διαγραφεί όμως ταυτόχρονα έτρεμε την πολεμική ισχύ των Ιπποτών. Έτσι αποφάσισε να τους συλλάβει και να τους κατηγορήσει ως Αίρεση. Πέραν των άλλων οι Ναίτες κατηγορήθηκαν για ομοφυλοφιλία, βεβήλωση του Σταυρού και λατρεία του δαίμονα Μπαφομέτ. Αρκετοί από τους Ναίτες ιππότες ομολόγησαν για τις κατηγορίες μετά από φρικτά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης και σύντομα ανακάλεσαν, όμως όταν τα βασανιστήρια τελείωσαν, οδηγήθηκαν στην πυρά όπου και κάηκαν.

Ενώ μερικοί Ναίτες παραδέχθηκαν πως ήταν ειδωλολάτρες, φαίνεται πως οι μαρτυρίες τους δεν έμοιαζαν μεταξύ τους. Για παράδειγμα μερικοί υποστήριξαν πως το είδωλο αυτό ήταν το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή, ενώ άλλη πως ήταν το άγαλμα μίας γάτας με τρία πρόσωπα. Η εικόνα του Τραγόμορφου Μπαφομέτ δεν αναφέρθηκε από κανένα Ιππότη κατά την διάρκεια της δίκης, και αυτή η φιγούρα εμφανίστηκε μεταγενέστερα.

Μπαφομέτ : Η εμφάνιση του Τραγόμορφου σατανά

Φαίνεται πως o Μπαφομέτ εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες, αφού το είδωλο του τραγόμορφου Μπαφομέτ που αργότερα μετατράπηκε σε συνώνυμο του σατανά και του κακού εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1854. Η πιο γνωστή αναπαράσταση του Μπαφομέτ είναι μία ζωγραφιά του Γάλλου μάγου Ελιφάς Λεβί [Eliphas Levi] του 19ου αιώνα με όνομα «Ο Μπαφομέτ του Μέντες». Λέγεται μάλιστα πως ο Λεβί με αυτή την φιγούρα ήθελε να απεικονίσει την ένωση δύο αντίθετων δυνάμεων. Ο Μπαφομέτ του Λεβί είναι πολύ παρόμοιος με τον Αιγυπτιακό Ακενατόν και η φιγούρα αυτή είναι ερμαφρόδιτη διαθέτοντας αρσενικά και θηλυκά μέρη του σώματος.

Ο Λεβί συνδύασε τις εικόνες της κάρτας Ταρώ του Διάβολου και τον τράγο που λατρευόταν στην πόλη του Μέντες στην Αρχαία Αίγυπτο ενώ επηρεάστηκε καί από τον τραγόμορφο Πάνα. Δεν είναι ξεκάθαρο όμως αν οι Αρχαίες Αιγύπτιες συνουσιάζονταν με τον τράγο κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών γονιμότητας, αλλά η Καθολική Εκκλησία το ισχυρίζεται και πιθανότατα αυτό να προήλθε από τη θεωρία ότι ο Διάβολος συνουσιαζόταν με τις μάγισσες του.

Η φιγούρα του Μπαφομέτ του Λεβί υιοθετήθηκε από τον περίφημο Αποκρυφιστή που έμεινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως το Μέγα θηρίο. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Άλιστερ Κρόουλι, ο οποίος συνέδεσε τον Μπαφομέτ με τον Σατανά, συνδυάζοντας το είδωλό του με την καταπιεσμένη γνώση και την μυστική λατρεία. Βέβαια ο Κρόουλι υποστήριζε πως ο δαίμονας δεν ήταν εχθρός της ανθρωπότητας μα σύμμαχός της.

Η εικόνα συνέχισε να εξελίσσεται με τα χρόνια. Ο Άντον Λαβέι, που ίδρυσε την Εκκλησία του Σατανά και μετέτρεψε τον Πνευματικό Σατανισμό σε κίνημα εντόπισε μια εικόνα στο βιβλίο «A Pictorial History of Magic and the Supernatural» από τον Maurice Bessy Αυτή ήταν η πρώτη γνωστή δημοσιευμένη δουλειά όπου η πεντάλφα με το κεφάλι τράγου περιβαλλόταν από δύο κύκλους και συμπεριλάμβανε τα Εβραϊκά γράμματα που διαβάζονταν Λεβιάθαν [Leviathan]. Τα ονόματα Σαμαέλ και Λίλιθ συμπεριλαμβάνονταν επίσης σε αυτήν την εικόνα. Ο Λεβιάθαν είναι επίσης γνωστός και ως «Κθούλου» [Cthulu] και είναι ένα όνομα για το φίδι της ενέργειας Κουνταλίνι

O Άντον Λαβέι αφαίρεσε τον Σάμαελ και τη Λίλιθ και αποφάσισε ότι αυτό το συγκεκριμένο σύμβολο αντιπροσώπευε καλύτερα την Εκκλησία του Σατανά και το έκανε το λογότυπο της Εκκλησίας το 1967. Εξαιτίας των Εβραϊκών γραμμάτων και των κύκλων που είναι πολύ προσβλητικά προς τον Σατανά και τους Δαίμονες του, το Ιερατείο του Joy of Satan τα αφαίρεσε και τα αντικατέστησε με τη σφηνοειδή γραφή που γράφει «Σατανάς».

Η λατρεία του Μπαφομέτ σήμερα

Η λατρεία του τραγόμορφου Μπαφομέτ συνεχίζεται και σήμερα, και μάλιστα υπάρχουν μνημεία προς τιμήν του. Το 2012 αναγέρθηκε το μνημείο των 10 εντολών στην Οκλαχόμα και ο Ναός του Σατανά σχεδίαζε να φτίαξει ένα άγαλμα του Μπαφομέτ δίπλα στο μνημείο, ωστόσο το σχέδιό τους σταμάτησε όταν το μνημείο βανδαλίστηκε. Το 2017 όμως αποκαλύφθηκε το άγαλμα του Μπαφομέτ από τον Ναό ως ένα είδος διαμαρτυρίας.

Ανέκαθεν οι άνθρωποι λάτρευαν θεότητες και είδωλα που θα τους προστάτευαν, ή θα τους βοηθούσαν σε στιγμές ανάγκης. Και ανάλογα με τον εσωτερικό τους κόσμο, αυτές οι δυνάμεις αποκτούσαν θετικές ή αρνητικές ιδιότητες. Μέσα στο πέρασμα των αιώνων, θεότητες που κατείχαν σκοτεινές ιδιότητες μετατράπηκαν σε φωτεινά παραδείγματα λατρείας, και άλλα είδωλα που ξεκίνησαν ως δυνάμεις προστασίας κατέληξαν να θεωρούνται οι υπέρτατες απεικονίσεις του κακού.

Μπαφομέτ σε συνεδρία Ελευθεροτέκτονα. Εικόνα από βιβλίο του Leo Taxil.

Η αλήθεια όμως είναι πως και οι δύο ιδιότητες βρίσκοντα μέσα μας. Εμείς οι ίδιοι έτσι αποφασίζουμε το είδωλο που θα αποκαλύψουμε στον εξωτερικό κόσμο. Εκείνο που θα μας προτρέψει να είμαστε φωτεινά παραδείγματα προς την ανθρωπότητα, και εκείνο που θα προτρέψει κάποιον να μετατραπεί σε καταστροφική δύναμη απέναντι σε όποιον του αντισταθεί. Γιατί εμείς οι άνθρωποι εξωτερικεύουμε σε σύμβολα, όλα όσα κρύβονται μέσα μας. Και οι δυνάμεις του καλού και του κακού περιμένουν να εκδηλωθούν, αρκεί εμείς να επιλέξουμε τον δρόμο. Ελπίζοντας πως η επιλογή μας θα είναι πάντα ο δρόμος προς το καλό, παρά η καταστροφική εκτόνωση των αρνητικών παρορμήσεων του ανθρώπου.