Θησαυροί από τον τάφο της πριγκίπισσας των Κελτών στο φως

Ο ασύλητος τάφος μιας γυναίκας αριστοκρατικής καταγωγής και του παιδιού της που βρέθηκε στη νότια Γερμανία χρονολογείται στο 583 π.Κ.Χ..

Ο χώρος του τάφου, που μεταφέρθηκε σε εργαστήριο της Στουτγάρδης στο σύνολό του προκειμένου να μελετηθεί ο  ταφικός θάλαμος, περιέχει τα σκελετικά κατάλοιπα μιας γυναίκας στολισμένα με χρυσά, χάλκινα, κεχριμπαρένια κοσμήματα ενώ περίπου μισό μέτρο μακριά της, βρέθηκαν τα σκελετικά κατάλοιπα ενός κοριτσιού, που εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ δύο και τριών ετών. Εκτός από τα παραπάνω κτερίσματα η γυναίκα θάφτηκε μαζί με την πανοπλία που προοριζόταν για το κεφάλι ενός αλόγου.

Οι ομοιότητες που παρατηρούνται μεταξύ της χρυσής πόρπης που έφερε η γυναίκα και αυτής του παιδιού δείχνουν ότι ίσως υπήρχε οικογενειακή σχέση μεταξύ των δύο ατόμων, αναφέρουν οι αρχαιολόγοι σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό Antiquity.

«Οι πόρπες είναι σχεδόν παρόμοιες σε θέματα διακόσμησης και ύφους», αναφέρει ο συγγραφέας της μελέτης Dirk Krausse, αρχαιολόγος της Κρατικής Υπηρεσίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Baden-Wuerttemberg. «Η τυπολογία και η διακόσμηση των διακοσμητικών στοιχείων υποδεικνύουν την ίδια χρονολογική περίοδο - κατά πάσα πιθανότητα από τους ίδιους χρυσοχόους. Είναι πολύ ιδιαίτερα κτερίσματα. Δεν έχουμε άλλα παράλληλα σε σύγκριση με άλλους τάφους. Τα μόνα γνωστά μέχρι τώρα προέρχονται μόνο από αυτές τις δύο ταφές».

Χάλκινο περιδέραιο διακοσμημένο με χαυλιόδοντες κάπρου

Οι χρυσές πόρπες των δύο ατόμων του τάφου

Χάλκινη ζώνη που έφερε η ενήλικη γυναίκα

Ο τύμβος είναι Κελτικής καταγωγής, από την περίοδο της Εποχής του Σιδήρου, όταν οι Κέλτες κατέλαβαν την σημερινή περιοχή της Γερμανίας. Ολόκληρος ο ταφικός θάλαμος μεταφέρθηκε στα εργαστήρια της Κρατικής Υπηρεσίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Baden-Wuerttemberg το 2011.

Η τοποθεσία του συγκεκριμένου τάφου αποτέλεσε πιθανότατα τον λόγο της καλής διατήρησης των σκελετικών καταλοίπων αλλά και της παρουσίας των κτερισμάτων.

«Μείναμε έκπληκτοι από το γεγονός ότι ο τάφος βρέθηκε ασύλητος», δήλωσε ο Krausse. «Ο τάφος βρισκόταν κοντά σε ένα μικρό ποτάμι ή ρυάκι, σε μια ιδιαίτερη περιοχή με υγρασία, σαν ένα είδος έλους. Οι υπόλοιποι τάφοι που λεηλατήθηκαν κατά την αρχαιότητα βρισκόταν σε ξηρό έδαφος. Τις περισσότερες φορές υπήρχε νερό μέσα στον ταφικό θάλαμο, έτσι δεν ήταν εύκολο να συληθεί».

Οι συνθήκες βαριάς υγρασίας και χαμηλής περιεκτικότητας σε οξυγόνο διατήρησαν τον τάφο χωρίς να καταστραφεί. Έτσι κατέστη δυνατό να συλλεχθούν βιολογικά κατάλοιπα από τον σκελετό της γυναίκας, χωρίς ωστόσο να γίνει το ίδιο και για το παιδί καθώς δεν συλλέχθηκε αρκετό υλικό ώστε να πραγματοποιηθεί τεστ DNA, είπε ο Krausse. Μόνο το σμάλτο από τα δόντια του παιδιού έχει παραμείνει από τα σκελετικά του κατάλοιπα.

Προς το παρόν, η τεχνολογία αλληλουχίας DNA δεν έχει προχωρήσει αρκετά ώστε να εφαρμοστεί στο βιολογικό υλικό του παιδιού. «Αλλά σε 10 χρόνια, 20 χρόνια, ίσως να έχουμε την τεχνολογία», δήλωσε ο Krausse.

Πηγή: The Archaeology News Network, anaskafi