Υπάρχει ένα Ελληνικό χωριό στη Μάνη, στη χερσόνησο της Πελοποννήσου, που ονομάζεται Νεοχώρι όπου όλοι οι κάτοικοι καυχιούνται ότι είναι πραγματικοί απόγονοι των Σπαρτιατών.
Ενώ οι Μανιώτες ισχυρίζονται ότι οι πρόγονοί τους ήταν αυτόχθονες στο νοτιοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου, ακόμη και πριν η Σπάρτη γίνει διάσημη πόλη-κράτος, οι δεσμοί μεταξύ της Σπάρτης και της Μάνης ήταν συνεχείς από την αρχαιότητα.
Οι αρχαίοι Μανιώτες ήταν σκλάβοι και γαιοκτήμονες που πλήρωναν το 50% τοις εκατό των αγροτικών προϊόντων τους ως δέκατο, ή φόρο στη Σπάρτη. Στις πλουσιότερες περιοχές της εξωτερικής και κάτω Μάνης, οι γαιοκτήμονες είχαν και είλωτες (δούλους).
Οι στενοί δεσμοί αρχαίων Μανιωτών και Σπαρτιατών αποδεικνύονται επίσης από την κοινή λατρεία ορισμένων θεοτήτων. Οι Σπαρτιάτες όχι μόνο σεβάστηκαν τις παραδοσιακές θρησκευτικές τελετές των Μανιωτών, αλλά τις υιοθέτησαν.
Οι Σπαρτιάτες απόγονοι του Νεοχωρίου
Σε προηγούμενο ρεπορτάζ του BBC στο χωριό Νεοχώρι της Μάνης, ο πρώην ιδιοκτήτης καφενείου Γιώργος Οικονομέας - ο οποίος δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γενέτειρά του - υποστήριξε ότι οι χωρικοί είναι πραγματικοί απόγονοι των γενναίων Σπαρτιατών.
«Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση για το πώς θα ήταν η ζωή στην Αρχαία Σπάρτη, μην ψάχνετε άλλο», είπε στον δημοσιογράφο. «Είμαστε όσο Σπαρτιάτες μπορούμε».
Για να αποδείξει περαιτέρω την άποψή του, ο 86χρονος Μανιώτης, η σωματική διάπλαση του οποίου υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να πηδήξει στο πεδίο της μάχης ανά πάσα στιγμή, σέρβιρε στον δημοσιογράφο ένα λαλάνγκι, μια τραγανή λωρίδα ζύμης τηγανισμένη σε ελαιόλαδο.
Ο Οικονομέας εξήγησε ότι το λαλάγγι πήρε το όνομά του από τον Λέλεγκα, τον πρώτο βασιλιά της Σπάρτης, ο οποίος ζήτησε να προετοιμαστεί το λαλάγγι για τον στρατό του, και στη συνέχεια έγινε βασικό για όλους τους Σπαρτιάτες.
«Οι Μανιώτες είναι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών», είπε κατηγορηματικά ο Οικονομέας, υπενθυμίζοντας ότι η μητέρα του τον τάιζε βραστά αυγά για να τον κάνει να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση.
Σπαρτιάτες και Μανιώτες
Κατά την ελληνιστική περίοδο, η χερσόνησος της Μάνης παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Σπαρτιατών. Οι Μακεδόνες υπό τη διοίκηση του βασιλιά Φιλίππου Ε ’προσπάθησαν να εισβάλουν στη Μάνη και στην υπόλοιπη Λακωνία κατά το 219 π.Χ. - 218 π.Χ., αλλά απέτυχαν.
Όταν ο Νάμπις ανέλαβε τον σπαρτιατικό θρόνο το 207 π.Χ., εφάρμοσε κάποιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Το 195 π.Χ., κατά τη διάρκεια του Ρωμαϊκού-Σπαρτιατικού Πολέμου, οι Ρωμαίοι-σύμμαχοι με την Αχαϊκή Ένωση-κατέλαβαν το σημαντικό λιμάνι του Γυθείου μετά από μακρά πολιορκία.
Οι σύμμαχοι στη συνέχεια πολιορκούν τη Σπάρτη και προσπαθούν να αναγκάσουν τον Νάμπις να παραδοθεί. Στο πλαίσιο των όρων της συνθήκης ειρήνης, οι παράκτιες πόλεις της Μάνης αναγκάστηκαν να αυτονομηθούν.
Οι πόλεις σχημάτισαν το «Κοινό των Ελεύθερων Λακώνων» με πρωτεύουσα το Γύθειο υπό την προστασία του Αχαϊκού Συνδέσμου. Ο Νάμπις έφτιαξε ένα στόλο και ενίσχυσε τον στρατό του και προχώρησε στο Γύθειο το 192 π.Χ.
Οι δυνάμεις του Νάμπι νίκησαν τον στρατό και το ναυτικό της Αχαϊκής Συμμαχίας υπό τον Φιλοποίμηνο στο Γύθειο, αναγκάζοντας τον στρατό του Αχαϊκού Συνδέσμου να υποχωρήσει στην Τεγέα.
Μετά από αυτό, ένας ρωμαϊκός στόλος υπό τον Ατέλιο κατάφερε να καταλάβει ξανά το Γύθειο λίγους μήνες αργότερα. Ο Νάμπης δολοφονήθηκε αργότερα εκείνο το έτος και η Σπάρτη έγινε τότε μέλος του Αχαϊκού Συνδέσμου.
Επιμέλεια άρθρου: Κωνσταντίνος Ντίνος
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τετάρτη, Αυγούστου 11, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: