Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Πλούταρχος θα μπορούσε να θεωρηθεί ξεκάθαρα ο πρώτος χορτοφάγος, καθώς πίστευε ότι είναι «ανήθικο» να τρως σάρκα ζώων.
Στο βιβλίο του «Ηθικά», ο Πλούταρχος έχει ένα κεφάλαιο για την κατανάλωση κρέατος στο οποίο γράφει ότι επειδή ο άνθρωπος έχει πρόσβαση σε τόσα πολλά φρέσκα φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς, είναι αδιανόητο να πιέζει τον εαυτό του να τρώει αιματηρή σάρκα ζώων «προσπαθώντας να καλύψει τη γεύση του αίματος με χιλιάδες μπαχαρικά».
Με λόγια που μοιάζουν με τις δηλώσεις αρκετά αυστηρών vegan και χορτοφάγων σήμερα, ο Πλούταρχος περιέγραψε την πράξη της κατανάλωσης κρέατος με εκνευριστικούς και σπλαχνικούς όρους:
«Αναρωτιέμαι τι αίσθηση ένιωσε ο πρώτος άνθρωπος που έβαλε τα χείλη του στο αίμα ενός νεκρού ζώου. Έβαλε το στόμα του στη σάρκα ενός ζώου που σκοτώθηκε. Παρατάσσονται στο τραπέζι του μπαγιάτικα σφάγια. Αποκάλεσε λιχουδιές εκείνα τα μέρη που χρησιμοποιούσε το ζώο για να βρυχάται, να μιλάει, να κινείται και να βλέπει… »
«Πώς μπορούσαν τα μάτια του να αντέξουν τη θέα του αίματος σφαγμένων, πετρωμένων και τεταρτημένων πλασμάτων; Πώς μπορούσε η μύτη του να αντέξει τη δυσοσμία; Πώς θα μπορούσε το μυαλό του να μην αποτρέψει τη γλώσσα του να αγγίξει ξένα έλκη, να απολαύσει χυμούς και υγρά θανάσιμων πληγών;», περιγράφει ο Πλούταρχος σε μια παράγραφο.
Ο Πλούταρχος ήταν χορτοφάγος
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει επίσης ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να τρώει κρέας: «Το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε για να τρώει κρέας είναι εμφανές στη δομή του σώματός του. Πράγματι, το ανθρώπινο σώμα δεν μοιάζει καθόλου με τα σώματα των ζώων που φτιάχνονται για να τρώνε κρέας ... »
«Ο άνθρωπος δεν έχει προεξέχοντα χείλη, αιχμηρά δόντια, αιχμηρά νύχια, σκληρό στομάχι και καυτή αναπνοή ικανή να επεξεργαστεί και να αφομοιώσει τα βαριά συστατικά του κρέατος. Η φύση του ανθρώπου, με τα επίπεδα δόντια, το μικρό στόμα, την απαλή γλώσσα, και την αδύναμη αναπνοή για πέψη, αποκλείει την κατανάλωση κρέατος».
Ο ιστορικός και δοκιμιογράφος συνεχίζει ότι εάν ο άνθρωπος επιμένει ότι πρέπει να τρώει κρέας, θα πρέπει να σκοτώσει το ζώο με γυμνά χέρια, χωρίς να χρησιμοποιήσει τσεκούρια, βέλη ή μαχαίρι.
Υποστηρίζει ότι τα ζώα που έχουν φτιαχτεί για να τρώνε σάρκα, σκοτώνουν άλλα ζώα μόνα τους χωρίς τη χρήση όπλων ή άλλων συσκευών. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος πρέπει να σκίσει το ζώο με τα δόντια του και να το φάει ωμό, όπως το φυσικό κρέας που τρώνε τα κτήνη.
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει επίσης ότι με το ψήσιμο ή το βράσιμο του κρέατος, αλλάζει η γεύση του και στη συνέχεια κοροιδεύουμε τον εαυτό μας χρησιμοποιώντας μπαχαρικά και μέλι για να καλύψουμε τη γεύση του αίματος και να κρύψουμε την ενοχή μας επειδή φάγαμε κάτι που είχε ψυχή.
Η αρχαία Ελληνική διατροφή
Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων ήταν συναρπαστική. Είχαν ποικίλες διατροφικές συνήθειες, και έτρωγαν πολύ λιγότερο από εμάς σήμερα.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι άνθρωποι ξεκινούσαν τη μέρα τους με ένα πολύ άπαχο πρωινό, το οποίο περιελάμβανε λίγο κριθαρόψωμο, βουτηγμένο σε χλιαρό κρασί και σύκα.
Οι Έλληνες εκείνης της εποχής λάτρευαν πολύ τα ψάρια, ίσως και περισσότερο από εμάς σήμερα. Για μεσημεριανό γεύμα, συνήθιζαν να δειπνούν με οποιοδήποτε φρέσκο ψάρι ήταν διαθέσιμο, συμπεριλαμβανομένων τσιπούρας, κέφαλου, σαρδέλας και χελιών.
Υπήρχε πάντα μια ποικιλία από όσπρια από τα οποία μπορούσαν να επιλέξουν, όπως φακές, φασόλια, ρεβίθια, μπιζέλια και κουκιά. Το ψωμί ήταν πάντα μέρος του μεσημεριανού γεύματος, συνοδευόμενο από τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το δείπνο ως το πιο σημαντικό και απολαυστικό γεύμα της ημέρας και συχνά περιείχε πολλά λαχανικά, δημητριακά και ψάρια.
Όσον αφορά τα κρέατά τους, δεν καταναλώνονταν συχνά στην αρχαία Ελλάδα. Στη διατροφή τους, οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στο χοιρινό και το μοσχάρι, ενώ σπάνια έτρωγαν κατσίκι ή αρνί.
Τους άρεσε επίσης από το κυνήγι, ιδιαίτερα τα μικρά πουλιά όπως η τσίχλα και τα ορτύκια που δεν έλειπαν από το αρχαίο Ελληνικό τραπέζι.
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 03, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: