Το βιβλίο του Ενώχ ενώ ήταν ένα από τα ιερά βιβλία της Παλιάς Διαθήκης, κάποιοι -φαντάζεστε ποιοί- το έβγαλαν και το μετέταξαν στα λεγόμενα απόκρυφα, αντικαθιστώντας το με αυτό της "Εσθήρ" που υμνεί τη σφαγή και βέβαια την αντικατάσταση των Ελλήνων, που είχαν τα ηνία της Περσικής αυτοκρατορίας, με Εβραίους.
Γι' αυτούς που δεν γνωρίζουν να πούμε ότι η αχανής Περσική αυτοκρατορία "στήθηκε" με την αφομοίωση περιοχών, που καταλήφθηκαν και θεωρήθηκαν ως εδάφη της.
Το σχέδιο των Νεφελίμ, ήταν να στήσουν μια ισχυρότατη στρατιωτική μηχανή, σαν αυτή των Αμερικανών σήμερα, και να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Ο πρίγκιπας Νεφελίμ, εκ του γένους Μασχραβέχ, Άχουρα Μάζντα, ανέλαβε την εφαρμογή του σχεδίου αυτού, και προώθησε στη διοίκηση, μετά τους κατακτητικούς πολέμους ευφυής Έλληνες, για να ολοκληρωθεί ο έλεγχος, σε λαικό και ατομικό επίπεδο.
Κατόπιν προώθησε Εβραίους στη θέση των Ελλήνων, αφού οι Εβραίοι εθεωρούντο και θεωρούνται πιο "ελέγξιμοι" και πειθαρχημένοι, απο τους απείθαρχους και απρόβλεπτους ΄Ελληνες
Το τι ακριβώς έγινε το αναλύω παρακάτω.
Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, έσυρε στην αιχμαλωσία, πλήθη Εβραίων. Ένας απόγονος αυτών των αιχμαλώτων ήταν ο Μαρδοχαίος, γιός του Ιαίρου, της φυλής Βενιαμίν.
Ο Μαρδοχαίος ζούσε στα Σούσα, και κατόρθωσε να υπηρετήσει στην αυλή του μεγάλου βασιλέως Ξέρξη. Ενεπλάκη σε μια συνομωσία των αυλικών Γαβαθά και Θήρα, που σχεδίαζαν να φονεύσουν τον Ξέρξη.
Ο Μαρδοχαίος κατεμαρτύρησε τη συνομωσία στο βασιλέα και έτσι του εδόθησαν διάφορα προνόμια και δώρα.
Μπόρεσε τότε να βρεθεί πιο κοντά στον πρωθυπουργό της χώρας τον Αμάν τον Μακεδόνα (Ελληνικής καταγωγής). Ο Αμάν -(Εσθήρ Ιρ)-, ήθελε να εκδικηθεί τον Μαρδοχαίο, για την προδοσία του σχεδίου εναντίον του Ξέρξη.
Ίσως ο ίδιος ο Αμάν να ήθελε να αποδυναμώσει την Περσική ηγεσία συμμετέχοντας κι αυτός στη συνομωσία, βλέποντας ότι αυτά που είχε συμφωνήσει με τους Πέρσες, δεν εφαρμοζότανε.
Την εποχή εκείνη, οι Έλληνες είχαν μέγιστα κέρδη, κατέχοντας και ελέγχοντας το εμπόριο στη Μεσόγειο, και τον Εύξεινο Πόντο, με τον τεράστιο εμπορικό τους στόλο. Οι Εβραίοι, ήθελαν να ελέγχουν αυτοί το εμπόριο, κι έτσι φύτεψαν το Μαρδοχαίο στην αυλή του Ξέρξη. Η εξέλιξη των γεγονότων δικαιολογεί την άποψη αυτή, αφού απ΄ ότι φαίνεται Έλληνες και Εβραίοι, προσπαθούσαν να έχουν την εύνοια, ή ακόμη και τον έλεγχο του μεγάλου βασιλέα (και του τεράστιου στρατού του), που βασίλευε σε 127 χώρες, απο τις Ινδίες μέχρι την Αιθιοπία.
Οι Εβραίοι που απο την εποχή του Μωυσέως ονειρεύονταν αυτοκρατορία, προσπαθούσαν να πείσουν τους Πέρσες να χτυπήσουν τις ανεξάρτητες ελληνικές πόλεις - κράτη, παρακινούμενοι και καθοδηγούμενοι, απο τη Λευκή αδελφότητα που είχε δύο πολύ καλούς λόγους να μην θέλει τους έστω και υποταγμένους Έλληνες στο τιμόνι:
α) Προτιμούσαν μια παγκόσμια Περσική ειρήνη μ΄ένα δεσποτικό περσικό καθεστώς την κεφαλή του οποίου μπορούσαν να ελέγχουν, παρά μια ελληνική ειρήνη με τους ελεύθερους στο πνεύμα, ατίθασους και απείθαρχους Έλληνες, τους οποίους δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να ελέγξουν, αφού οι Έλληνες εφάρμοζαν και εφαρμόζουν το "ελεύθερον το εύψυχον".
β) Το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα, έπρεπε να παταχθεί και να σβήσει, διότι αποτελούσε διαρκή κίνδυνο παγκόσμιας αφύπνησης, των καταδυναστευόμενων λαών. Αυτό φόβιζε τους Νεφελίμ τότε. Αυτό τους φοβίζει και τώρα.
Ας δούμε όμως τι έκανε ο Μαρδοχαίος στην αυλή του Ξέρξη, αφού η αποστολή του ήταν να βάλει τον Πέρση βασιλέα να εξοντώσει τους Έλληνες.
Η αποστολή αυτή δεν ήταν εύκολη, αφού ο Πέρσης βασιλιάς αισθανόταν ασφαλής με την ελληνική διοίκηση να κρατάει με στιβαρό τρόπο τα ηνία στο αχανές κράτος του. Με δύο λόγια κοιμόταν ήσυχος.
Την εποχή εκείνη είχε υιοθετήσει ο Μαρδοχαίος την Εσθήρ, κόρη του Αμιναδάβ (Εσθήρ 2,5) που ήταν αδελφός του παρέρα του. Ήταν δηλαδή η Εσθήρ πρώτη του ξαδέλφη. Σκοπός του Μαρδοχαίου ήταν, όταν θα μεγάλωνε, να την παντρευτεί γιατί ήταν κόρη απείρου κάλους.
Την εποχή εκείνη οι αιμομιξίες εθεωρούντο εντελώς φυσιολογικές.
Έτυχε όμως η βασίλισσα Αστίν να δείξει απείθεια στο Μέγα Βασιλέα, και οι σύμβουλοί του (Εβραίοι δάσκαλοι;) τον έπεισαν να επιλέξει άλλη βασίλισσα. Έδωσαν λοιπόν εντολή, οι πιο ωραίες κόρες του βασιλείου να οδηγηθούν στο γυναικωνίτη του Ξέρξη, ώστε να γίνει επιλογή.(Εσθήρ 2,3)
Ο Μαρδοχαίος βρήκε την ευκαιρία να προωθήσει την Εσθήρ στο γυναικωνίτη του οποίου τον έλεγχο είχε ο ευνούχος του βασιλέως Γάι. Η Εσθήρ πήρε εντολή να γίνει βασίλισσα της Περσικής αυτοκρατορίας πάση θυσία.
Επίσης επουδενί λόγω, να αποκαλύψει την ταυτότητα και εθνικότητά της μέχρι να εκλεγεί βασίλισσα. (Εσθήρ 2,10)
Ο Αμάν μαθαίνοντας προφανώς το σχέδιο του Μαρδοχαίου, αποκαλύπτει στον Ξέρξη την ύπαρξη ενός λαού των (Εβραίων), που ζεί διασκορπισμένος σε όλα τα κράτη της αυτοκρατορίας του (Εσθήρ 3,8), αναμεμειγμένος με όλα τα έθνη, όντας όμως διαφορετικός απ΄ όλα, με διαφορετικά οράματα (παγκόσμια κυριαρχία), και διαφορετικούς νόμους. Του αποκαλύπτει επίσης ότι οι Εβραίοι αποτελούν κίνδυνο για την αυτοκρατορία. Ζητά μάλιστα και πετυχαίνει να πάρει απο τον Ξέρξη διάταγμα εξόντωσης των προυχόντων των Εβραίων που επεδίωκαν:
α) την αλλοίωση του κοινωνικού ιστού, και κατάληψη της εξουσίας, και
β) επίθεση της αυτοκρατορίας εναντίον των ελληνικών κρατών.
Εν τω μεταξύ η Εσθήρ ανακηρύσσεται βασίλισσα, σαν η πιο όμορφη γυναίκα της Περσικής αυτοκρατορίας. Εμφανίζεται τότε μια μέρα ενώπιον του βασιλέως, και προσποιείται πώς λυποθυμά, από την μεγάλη της στεναχώρια (Εσθήρ 5,18) για το διάταγμα που πέτυχε να αποσπάσει ο Αμάν. Ο Ξέρξης πέφτει στην παγίδα και έρμαιο της Εσθήρ, αλλάζει το διάταγμα που πέτυχε ο Αμάν.
Δίνει το αυτοκρατορικό δακτυλίδι- σφραγίδα στην Εσθήρ, που με τον Μαρδοχαίο και άλλους Εβραίους ετοιμάζουν άλλο διάταγμα. Πετυχαίνουν να σταυρωθεί ο Αμάν και να πάρουν την περιουσία του. Η Εσθήρ όμως δεν αρκείται στο να πετύχει την εξόντωση του εχθρού του αιμομίκτη πρώτου εξαδέλφου της.
Εξακολουθεί να πιέζει τον Ξέρξη ο οποίος της λέγε "μα τι άλλο θέλεις να κάνω για εσένα (Εσθήρ 8,7) αφού και τον Αμάν σταύρωσα και όλα του τα υπάρχοντα σου τα χάρισα".
Μπαίνει σε ενέργεια τότε το πανούργο σχέδιο του Μαρδοχαίου, και σφραγίζεται νέο διάταγμα με το οποίο οι Εβραίοι μπορούσαν να κάνουν ότι θέλουν με τους εχθρούς και τις περιουσίες τους σ΄ όλη τη περσική αυτοκρατορία (Εσθήρ 8,11 8,12).
Στο διάταγμα αυτό ο Ξέρξης εξηγεί στους σατράπες των 127 επαρχιών (χωρών) της αυτοκρατορίας, ότι δικαίως σταυρώθηκε ο Αμάν που ήθελε να παραδωσει τη εξουσία της αυτοκρατορίας στους Μακεδόνες (Εσθήρ 8,12).
Ο Μαρδοχαίος μετά απο αυτά, κυρίαρχος της αυτοκρατορίας κυβερνούσε με τον Ξέρξη μαριονέτα.
Τα νέα κυκλοφόρησαν παντού, και πολλοί Έλληνες, στους οποίους είχαν δοθεί σημαντικές θέσεις κλειδιά απο τον προηγούμενο πρωθυπουργό τον Αμάν, περιετέμνοντο "δια τον φόβον των Ιουδαίων" που ετοιμάζονταν για τη μεγάλη σφαγή των Ελλήνων (Εσθήρ 8,17).
Τότε όλοι οι σατράπες όλων των σατραπειών και οι υψηλόβαθμοι της αυτοκρατορίας εφοβούντο τους Ιουδαίους, και τους τιμούσαν φοβούμενοι ότι θα ακολουθούσε μεγάλη σφαγή των Ελλήνων.
Το κακό ξεκίνησε απο τα Σούσα, όπου εσφάγησαν 500 άνδρες μαζί και οι 10 γιοί του Αμάν (Εσθήρ 9,6). Εννοείτε ότι οι Εβραίοι τους άρπαξαν τις περιουσίες τους.
Η Εσθήρ (η αγία αυτή γυναίκα των Εβραίων) όμως δεν ήταν ικανοποιημένη. Τότε ρωτάει ο Ξέρξης "οι Ιουδαίοι αφού εδώ στα Σούσα, ενώπιον των οφθαλμών μας φόνευσαν 500 άνδρας, φαντάσου τι θα έκαναν εις τας επαρχίας. Αν δεν είσαι με αυτά ικανοποιημένη ποια είναι η αξίωσίς σου; (Εσθήρ 9,12).
Και η αξίωση έγινε πραγματικότητα.
Την δεκάτη Τρίτη του μηνός Αδάρ εφόνευσαν 15.000 Έλληνες σε όλη την επικράτεια, Έλληνες που προφανώς κατείχαν θέσεις κλειδιά στο διοικητικό και οικονομικό ιστό της αυτοκρατορίας. Όλα αυτά τα έγραψε σε επιστολή ο Μαρδοχαίος, και μαζί με την Εσθήρ όρισαν την γιορτή Πουρίμ (φρουραί), για να θυμούνται οι Εβραίοι την 14η και 15η του μηνός Αδάρ, που ξεκουράστηκαν μετά τις σφαγές των Ελλήνων.
Η Εσθήρ μάλιστα όρισε αυτή τη γιορτή να εορτάζεται στους αιώνας (Εσθήρ 9,13).
Από τότε και μετά, ο Μαρδοχαίος διοικούσε για λογαριασμό του Ξέρξη (Εσθήρ 10,3), η κυβέρνηση του οποίου αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση κυβέρνησης που έχει καταληφθεί από τους Νεφελίμ.
Μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τον ιστό της περσικής διοίκησης, άρχισε η ελληνοπερσική σύγκρουση, που κατέληξε στο κλείσιμο των Νεφελίμ για μια ακόμη φορά στα Τάρταρα απο τον Μέγα Αλέξανδρο.
Οι ελληνοπερσικοί πόλεμοι διήρκησαν περίπου 200 χρόνια.
Όσον αφορά τώρα τα κείμενα του Ενώχ, που απέβαλαν από την Παλαιά Διαθήκη, μας λένε για τη μίξη του DNA των Κρόνιων Γιγάντων με αυτή των ζώων, και τη δημιουργία των γενών των Νεφελίμ.
Τόμος 6, Ο Κώδικας του Σπαθιού
Πηγή: Απο τη σειρά βιβλίων του Δημοσθένη Λιακόπουλου
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τρίτη, Ιουλίου 20, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: