Το μεγάλο μυστήριο των κρυστάλλινων κρανιών

Πολλοί λένε ότι όλα αυτά τα κρανία είναι έργα ενός αρχαίου, πολύ προηγμένου πολιτισμού.... Άλλοι λένε πως έχουν ειδικές δυνάμεις, με βάση μαρτυρίες Ινδιάνων, ενώ υπάρχουν και αυτοί που τα αποκαλούν «απάτη»... Που τελειώνει όμως το ψέμα και που αρχίζει η αλήθεια..;

Σύμφωνα με κάποιους θρύλους των ιθαγενών της Αμερικανικής ηπείρου υπάρχουν 13 κρυστάλλινα κρανία φτιαγμένα από ατόφιο ορυκτό κρύσταλλο (χαλαζία) και τα οποία είναι σε φυσιολογικό μέγεθος και λέγεται ότι μιλούν και μεταδίδουν πληροφορίες.

Φημολογείται ότι τα κρανία αυτά «περιέχουν» σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την προέλευση, το σκοπό και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Kαθώς και απαντήσεις για τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής και του σύμπαντος.

Μάλιστα λέγεται ότι οι πληροφορίες αυτές δεν είναι μόνο σημαντικές για το μέλλον αυτού του πλανήτη αλλά ζωτικές και για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου γένους.

Ο θρύλος

Σύμφωνα λοιπόν με αυτον τον θρύλο τα 13 αυτά κρανία θα ανακαλυφθούν και θα συγκεντρωθούν για να δώσουν τη συλλογική τους σοφία ΜΟΝΟ όταν το ανθρώπινο είδος είναι έτοιμο και εξελιγμένο πνευματικά ώστε να μην κάνει κακή χρήση αυτής της γνώσης.

Παραλλαγές του θρύλου αυτού βρίσκουμε σε πολλές φυλές ιθαγενών της Αμερικής ξεκινώντας από την Κεντρική Αμερική στους απογόνους των Μάγια και των Αζτέκων μέχρι τους ινδιάνους του Πουέμπλο και τους Ναβάχο στις νοτιοδυτικές Η.Π.Α και τους Τσερόκι και Σενέκα στα Β.Α.

Στην πραγματικότητα έχουν «ανακαλυφθεί» πολλά τέτοια κρυστάλλινα κρανία, κάποια μάλιστα από αυτά είναι και σε μεγάλα μουσεία όπως το Σμισθόνιαν, το Βρεττανικό και του Παρισίου αλλά πάντα υπάρχει η υποψία ότι τα εκθέματα μπορεί να μην είναι γνήσια αρχαία μιας και ο χαλαζίας σαν υλικό δεν μπορεί να εκτιμηθεί χρονολογικά με καμμιά γνωστή επιστημονική μέθοδο…

Η Hewlett-Packard

Υπάρχουν περίπου 350 γνωστά κρανία στον κόσμο άλλα υπερμεγέθη και άλλα μινιατούρες όμως ελάχιστα από αυτά είναι σε φυσικό μέγεθος και ακόμη λιγότερα θεωρούνται αυθεντικά.

Το πρώτο κρανίο που ανακαλύφθηκε το 1920 από έναν Βρεττανό ερασιτέχνη αρχαιολόγο σε μη επίσημη ανασκαφή θεωρείται και το τελειότερο από άποψη τεχνοτροπίας και ανατομίας.

Οι έρευνες που διεξήχθηκαν στο συγκεκριμένο κρανίο από την εταιρεία Hewlett-Packard το 1970 είχαν πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Τα τεστ στο κρυστάλλινο κρανίο Mίτσελ-Χέτζες (το πρώτο που ανακαλύφθηκε και το πιο γνωστό αφού είναι και το πιο τέλειο ανατομικά) έγιναν το 1970 στα εργαστήρια κρυστάλλων της Hewlett-Packard στην Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας στην καρδιά της περιβόητης Σίλικον Βάλλεϋ.

Στα τεστ πρωτοεπιστάτησε ο Tζίμ Προύετ που τότε ήταν διευθυντικό στέλεχος του τμήματος ερευνών

Στην αρχή η ομάδα των επιστημόνων που ανέλαβε να κάνει τα τεστ δεν ήταν καν πεπεισμένη ότι το κρανίο ήταν κατασκευασμένο από καθαρό κρύσταλλο κι αυτό γιατί υπάρχουν και κάποια άλλα υλικά που με γυμνό μάτι φαίνονται ολόιδια με τον κρύσταλλο μεταξύ των οποίων και διάφορα είδη πλαστικών και γυαλιού.

Ποιος ήταν ο Μίτσελ-Χέντζες

Ο Φρέντερικ Αλμπερτ ή «Μάϊκ» Μίτσελ-Χέτζες υπήρξε κάτι σαν μύθος για την εποχή του. Ήταν ο αρχέτυπος τυχοδιώκτης εξερευνητής, ό κλασσικός τύπος του Ιντιάνα Τζόουνς και είχε λάβει μέρος σε πολλές αποστολές πάντα όμως με την αγαπημένη του κόρη που ποτέ δεν παντρεύτηκε για να τον συνοδεύει στα υπερατλαντικά ταξίδια του.

Ήταν μέλος της Επιτροπής Μάγια του Βρετανικού Μουσείου και πίστευε ότι το λίκνο του πολιτισμού δεν βρισκόταν στην Μέση Ανατολή όπως γενικότερα θεωρείται αλλά στη μυθική χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας.

Μάλιστα ήταν πεπεισμένος ότι επρόκειτο για ένα αληθινό πολιτισμό ο οποίος είχε εξαφανιστεί μετά από κάποια φυσική καταστροφή και ότι τα απομεινάρια του θα βρίσκονταν στην Κεντρική Αμερική και επιπλέον ήταν αποφασισμένος να το αποδείξει.

Έτσι λοιπόν γύρω στο 1920 ο Βρετανός ερασιτέχνης αρχαιολόγος και λάτρης των εξωτικών πολιτισμών της Αμερικής Μίτσελ-Χέτζες έκανε ανασκαφές στη Κεντρική Αμερική στην Ακτή του Μπελίζ έχοντας μαζί του την υιοθετημένη δεκαεπτάχρονη κόρη του Άννα.

Κατάφερε να αποκαλύψει μια ολόκληρη πόλη από πυραμιδοειδείς κατασκευές που ήταν σκεπασμένες από χώμα και φυτά αφού ήταν μέσα στη ζούγκλα.

Πώς ανακαλύφθηκε το πρώτο κρανίο;

Η κόρη του κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής σιέστας και ενώ όλοι ξεκουράζονταν και της είχαν απαγορέψει να το κάνει κατάφερε να σκαρφαλώσει στα ερείπια της πιο ψηλής πυραμίδας για να δει τη θέα πάνω από τη ζούγκλα.

Ο ήλιος έκαιγε και κάτι αντανακλούσε πάνω στο πρόσωπό της έτσι δεν μπόρεσε να καθίσει αρκετή ώρα εκεί πάνω αλλά κατέβηκε τρέχοντας και είπε στον πατέρα της ότι κοιτώντας χαμηλά μέσα σε μια σχισμή των ερειπίων διέκρινε κάτι που έλαμπε και αντανακλούσε πάνω της.

Ο πατέρας της δεν έδειχνε να την πιστεύει: «To φαντάστηκες» της είπε όμως την άλλη κιόλας μέρα έβαλε όλους τους άντρες που είχε μαζί του να μετακινήσουν όλες τις πέτρες από την κορυφή της πυραμίδας πράγμα που πήρε αρκετές βδομάδες προσεκτικής μετακίνησης λίθων για να δημιουργηθεί μια αρκετά μεγάλη τρύπα.

Ήταν η μέρα των γενεθλίων της όταν η Αννα προσφέρθηκε να είναι εκείνη που θα μπει μέσα στην τρύπα αν και στην αρχή ανησυχούσε μήπως υπήρχαν φίδια ή σκορπιοί εκεί κάτω.

Όπως μας λέει η ίδια: «…Όταν έφτασα εκεί κάτω εξακολουθούσα να βλέπω κάτι να λάμπει και να αντανακλά τη λάμψη του επάνω μου. Το πήρα λοιπόν, το τύλιξα μέσα στο πουκάμισό μου για να μην πάθει ζημιά και τους είπα να με τραβήξουν επάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Ήταν το πιο όμορφο πράγμα που είχα δει».

Το αντικείμενο ήταν όντως αξιοθαύμαστο. Είχε φυσικό μέγεθος και έμοιαζε με ένα αληθινό ανθρώπινο κρανίο, κι ωστόσο ήταν σχεδόν απολύτως διαφανές.

Ήταν ένα αληθινό κρυστάλλινο κρανίο σμιλευμένο σε ένα υπέροχο κομμάτι κρυστάλλου που αιχμαλώτιζε και αντανακλούσε το φως με πανέμορφους και περίτεχνους τρόπους.

Υπήρξε μια στιγμή εκπληκτικής σιωπής καθώς το μικρό πλήθος των εκσκαφέων παρατηρούσε αυτό το περίεργο αντικείμενο, υπνωτισμένοι από τον τρόπο που αντανακλούσε το ηλιακό φως. Ο πατέρας της Άννας το πήρε και το σήκωσε ψηλά για να το δουν όλοι.

Τότε όλοι ταυτόχρονα άρχισαν να ξεφωνίζουν από χαρά: «… Όλοι οι βοηθοί Μάγια άρχισαν να γελούν και να κλαίνε. Φιλούσαν το χώμα κι άρχιζαν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο». Είναι φανερό ότι είχαν πέσει σε μια κατάσταση υστερική για μην πω έκστασης γιατί αυτό έγινε αργότερα:

«…Όταν ήρθε το βράδυ και τα πρώτα αστέρια φάνηκαν στον ουρανό ο Φρέντερικ Μίτσελ-Χέτζες τοποθέτησε το κρανίο με ένα τελετουργικό τρόπο πάνω σε έναν πρόχειρο βωμό που είχαν κατασκευάσει οι Μάγια. Μετά άναψαν φωτιές τριγύρω από το κρανίο και όλοι άρχισαν να το προσκυνούν.

Ύστερα άρχισε ο ήχος των τυμπάνων και μέσα από τη ζούγκλα εμφανίστηκαν ντόπιοι Μάγια στολισμένοι με φτερά από πουλιά της ζούγκλας και δέρματα από ιαγουάρους. Κινούνταν με μεγάλη ευλυγισία και χάρη στο ρυθμό των τυμπάνων.

Έλεγαν ψαλμούς και τραγούδια και έκαναν τελετουργίες και χορούς μπροστά από το κρανίο που ήταν λουσμένο στο φως της πυράς. Από τα βάθη της ζούγκλας εμφανίστηκαν άνθρωποι σαν κάτι να τους είχε καλέσει μέσα από το δάσος.

Ήταν λες και ένα μήνυμα χαράς είχε σταλεί σε όλες τις περιοχές των Μάγια. Ηρθαν πολλοί Μάγια που ούτε καν τους ξέραμε, κι έφτασαν τόσο γρήγορα κι από τόσο μακριά που δεν ξέρω πως κατάφεραν να μάθουν για το κρανίο μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Εκείνοι όμως ήξεραν…»

Κρανίο με μαγικές και μυστηριώδεις δυνάμεις και ιερές γνώσεις

Οι εορτασμοί γύρω από το κρανίο συνεχίστηκαν για αρκετές ημέρες κι ανάμεσα σε κείνους που ήρθαν να το δουν ήταν κι ένας πολύ ηλικιωμένος Μάγια από ένα γειτονικό χωριό. Αυτός τους είπε πως ήταν πολύ πολύ αρχαίο:»… Oι ιερείς των Μάγια λένε ότι είναι περισσότερο από 100.000 ετών.

Οι Μάγια μας είπαν ότι κατασκευάστηκε με πρότυπο το κεφάλι ενός σπουδαίου αρχιερέα πριν από πολλές πολλές χιλιάδες χρόνια επειδή ο ιερέας αυτός ήταν πολύ αγαπητός και ήθελαν να διατηρήσουν τις αλήθειες και τη σοφία για πάντα.»

Ο ηλικιωμένος άνδρας είπε ότι το κρανίο μπορούσε να μιλάει, αλλά δεν μπορούσε να πει με ποιο τρόπο γινόταν αυτό. Πολλοί άλλοι επίσης ισχυρίστηκαν ότι το κρανίο έχει μαγικές και μυστηριώδεις δυνάμεις και άλλοι ότι περιέχει ιερές γνώσεις που μπορούν να μας κάνουν ικανούς να διεισδύσουμε στα μυστικά του μακρινού παρελθόντος ή ακόμη και του μέλλοντος. Κάποιοι επίσης απλώς πιστεύουν ότι το κρανίο ασκεί μια μεγάλη επίδραση στον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται και αισθάνονται.

Από τη στιγμή όμως που έγινε η ανακάλυψη του κρανίου ο Μίτσελ-Χέτζες διεπίστωσε ότι οι εργάτες Μάγια ήταν λιγότερο πρόθυμοι να συνεχίσουν το έργο τους στις ανασκαφές και έτσι μετά από πολύ σκέψη κατέληξε ότι το κρανίο ήταν προφανώς πολύ ιερό και σημαντικό για τους Μάγια και αποφάσισε να τους το επιστρέψει.

Η Άννα είπε ότι ενώ αυτή απογοητεύτηκε γιατί είχε ριψοκινδυνέψει τη ζωή της για να το πάρει εκείνοι ήταν πολύ ενθουσιασμένοι με την μεγαλοψυχία του πατέρα της. Έτσι μετά από αυτό το γεγονός συνέχισαν τις ανασκαφές με ιδιαίτερη προθυμία και ζήλο…

Η πυραμίδα όπου η Άννα είχε βρει το κρανίο ήταν τμήμα περαιτέρω εξερευνήσεων, ενώ 3 μήνες αργότερα βρέθηκε η χωριστή κάτω σιαγόνα του κρανίου θαμμένη κάτω από ένα βωμό στην κύρια αίθουσα της πυραμίδας.

Η Άννα είχε ανακαλύψει αρχικά το πάνω μέρος του κρανίου και όταν οι Μάγια πρόσθεσαν τη κάτω γνάθο στο κρανίο το αριστούργημα ήταν πλήρες. Μετά από αυτό όπως αφηγήθηκε η ίδια, για τρία σχεδόν χρόνια άναβαν φωτιές γύρω του.

Το Κρανιο Μίτσελ-Χέτζες ειναι ενα τέλειο σχεδόν κρανίο σε φυσικό μέγεθος. Είναι απο καθαρό κρύσταλλο χαλαζία, ενώ η κάτω σιαγόνα μετακινείται. Ζυγίζει 5 κιλά, έχει ύψος 13,18 εκ. -πλάτος 12,38 εκ.-μήκος 20 εκ.

Περί το 1927 οι ανασκαφές στη Λουμπααντούν πλησίαζαν στο τέλος τους. Τα οριστικά αντικείμενα καταχωρήθηκαν και στάλθηκαν σε μουσεία. Και ενώ η ομάδα ετοιμαζόταν για αναχώρηση οι Μάγια σε μια ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Βρετανό αρχαιολόγο για τη καλή δουλειά που είχε κάνει στο λαό τους ιατρικά εφόδια, εργαλεία και εργασία του παραχώρησαν το κρυστάλλινο κρανίο.

Έτσι το κρανίο γύρισε στην Αγγλία όπου και εκτέθηκε στο εντυπωσιακό κάστρο Φάρλεϋ στο Μπέρκσαϊρ όπου πλέον κατοικούσε ο Μίτσελ-Χέτζες. Εκεί καλούσε την αριστοκρατία και επιδείκνυε το κρανίο ενώ το ερώτημα που υπήρχε στα χείλη όλων ήταν πως τόσο απλοί «πρωτόγονοι» άνθρωποι που δεν ήξεραν καν τη χρήση του τροχού και που ζούσαν στα βάθη της ζούγκλας να δημιουργήσουν κάτι τόσο ολοκληρωμένο και τόσο τέλειο…

Ποια η χρήση του κρανίου από τους αρχαίους;

Φανταζόμαστε λοιπόν το κρανίο να χρησιμοποιείται ως μέσο χειραγώγησης του λαού από τους ιερείς. Θα μπορούσαν λοιπόν να το χρησιμοποιούν τοποθετημένο σε ένα βωμό στην κορυφή μιας πυραμίδας πάνω από μια μικρή εστία που δε θα ήταν ορατή από κάτω. Τα μάτια του κρανίου θα έλαμπαν κατακόκκινα απ’τη φωτιά ενώ η σιαγόνα θα κινιόταν συγχρονισμένη με τη βαθιά φωνή του ιερέα με την αρωγή των βοηθών.

Ο αρχιερέας θα μπορούσε να το χρησιμοποιεί για να κάνει διάφορες αναγγελίες αναφέροντας πιθανώς τα ονόματα των επόμενων θυμάτων για τις ανθρωποθυσίες τους. Θα πρέπει να ήταν τρομακτικό το θέαμα για τις μάζες των απλών ανθρώπων που συγκεντρώνονταν στην πλατεία ακόμη και για ένα λαό όπως οι Μάγια που αγαπούσαν και γιόρταζαν το θάνατο όπως και τη ζωή.

Αν όμως είχε χρησιμοποιηθεί από το ιερατείο για να επιβάλλει τη δύναμή του στο τρομοκρατημένο λαό αυτό δεν συνάδει με τη χαρά που έδειξαν οι απόγονοι των Μάγια όταν το βρήκαν. Αν ήταν το κρανίο του θανάτου, αυτό που έσπερνε την οργή και τη δίψα του θεού για αίμα δε θα αισθάνονταν έτσι…

Ένας άλλος συγγραφέας ο Σίμπλεϋ Μόρριλ παρατήρησε ότι ενώ το κρανίο ανατομικά είναι σχεδόν τέλειο με ένα περίεργο τρόπο έλειπε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο :Tα αληθινά ανθρώπινα κρανία έχουν μια σειρά από σημάδια πάνω τους που είναι γνωστά ως ραφές του κρανίου.

Αυτές οι ραφές μένουν όταν τα διάφορα τμήματα του κρανίου αναπτύσσονται. Θα ήταν λοιπόν πολύ εύκολο τα σημάδια αυτά να προστεθούν στο κρανίο και να προσδώσουν σε αυτό ένα μεγαλύτερο ρεαλισμό. Το γεγονός ότι έλειπαν φανέρωνε λοιπόν ότι το κρανίο δεν είχε κατασκευαστεί σαν αναμνηστικό κάποιου συγκεκριμένου ατόμου.

Το Διάμεσο Κάρολ Γουίλσον

Το 1959 ο Φρέντερικ Μίτσελ-Χέτζες πέθανε και άφησε το κρανίο στην κόρη του. Η Άννα το είχε στο σπίτι της μονολότι κατά καιρούς επέτρεπε στους επισκέπτες να έρχονται και να βιώνουν οι ίδιοι τη δύναμη του κρανίου βλέποντάς το από κοντά και αγγίζοντας του. Μέσα σε αυτό το διάστημα λοιπόν πολλοί «ψυχικοί» ήρθαν σε επαφή με το κρανίο και οι εμπειρίες τους ήταν πραγματικά εντυπωσιακές.

Μια από αυτές ήταν και η Κάρολ Γουϊλσον που πίστευε ότι τα μυστικά του κρανίου μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο με τη χρήση της «τεχνολογίας του νου». Η Κάρολ Γούϊλσον ήταν η πιο διάσημη ψυχικός του Καναδά. Είχε τακτική συνεργασία με την αστυνομία και είχε βοηθήσει στην εξιχνίαση πολλών εγκλημάτων και χαμένων προσώπων με τη βοήθεια του χαρίσματός της.

Η φήμη της ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας της και άρχισε να συνεργάζεται με τη Βρετανική αστυνομία και όλες τις Αμερικάνικες πολιτείες. Μπαινόβγαινε τόσο συχνά στο Αστυνομικό τμήμα του Τορόντο που τελικά παντρεύτηκε τον διευθυντή του τμήματος ανθρωποκτονιών!

Η Κάρολ Γουϊλσον είδε από κοντά το κρανίο την δεκαετία του 1980 όταν επισκέφτηκε την Άννα μαζί με 2 φίλους της που φιλοδοξούσαν να επιχειρήσουν τον προσδιορισμό της ηλικίας του κρανίου και που δε τα κατάφεραν.

Η ίδια λέει: «…προτού καν δω το κρανίο είχα την προσδοκία ότι κάτι το εκπληκτικό θα συνέβαινε. Όταν όμως το είδα, δε συνέβη απολύτως τίποτα, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Ένιωθα απογοητευμένη. Όλοι όσοι ήταν μαζί μου έλεγαν : «Κοίταξε το φως! Κοίταξε τι υπάρχει μέσα!» κι εγώ κοίταζα και δεν έβλεπα τίποτα. Σκέφτηκα μήπως ήταν κάτι ανάλογο με την καινούργια στολή του βασιλιά και στην πραγματικότητα δεν υπήρχε τίποτα το εξαιρετικό σε αυτό το κρανίο.

Καθώς όμως στεκόμουν εκεί άρχισα να χάνομαι. Τα μάτια μου έκλεισαν κι ένιωθα πολύ νυσταγμένη. Το επόμενο που συνειδητοποίησα ήταν ότι όλοι μου έλεγαν: “Ήταν φανταστικό! Ήταν καταπληκτικό!» Αργότερα ανακάλυψα ότι είχα πέσει σε βαθιά ύπνωση και επί δυο ώρες έδινα πληροφορίες που προέρχονταν από το κρανίο – το μήνυμα του κρανίου αν θέλετε – και δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτε απολύτως»

Τί είπε το κρανίο στην Γουίλσον:

To περίεργο είναι ότι το κρανίο φαινόταν να «προλαμβάνει» τις ερωτήσεις των παρευρισκόμενων δίνοντας αμέσως την απάντηση μέσω της ψυχικού:

«…Σε αυτά που ονομάζετε ερήμους θα βρείτε πολλές γνώσεις. Αλλά θα βρείτε ίχνη του πολιτισμού μας στα περισσότερα μέρη της στεριάς, αν και υπάρχουν πολλά και κάτω από τις θάλασσές σας, ιδιαίτερα κάτω από τους ωκεανούς που ονομάζετε Ατλαντικό, Ινδικό και κάτω από τη Νεκρά θάλασσα.

Εκεί πολύ κοντά στην επιφάνεια της γης , υπάρχουν τα λείψανα του πολιτισμού μας τα οποία σύντομα θα ανακαλυφθούν…Οι ανακαλύψεις αυτές θα φέρουν σύγχυση και θα προκαλέσουν μεγάλη δυσαρμονία.

Η ζωή πάνω σε αυτό το γήϊνο πεδίο είχε πρωτόγονη μορφή αλλά υιοθετήσαμε τη φυσική μορφή η οποία είναι αναγνωρίσιμη από σας. Επιζητήσαμε μόνο να βιώσουμε την πυκνότητα της ύλης και να φέρουμε γνώση και φώτιση.

Δε περιοριστήκαμε όμως σε κάποια από τις «γεωγραφικές περιοχές» όπως τις ονομάζετε. Υπήρχαν πολλοί τόποι ενώ από τα λείψανά μας και από τις διδασκαλίες μας εξακολουθούν να είναι διασκορπισμένα ανάμεσα σε περιοχές της στεριάς και της θάλασσας.

Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας οι οποίοι επιζητούν να ανακαλύψουν σε ποιόν χώρο του σύμπαντος βρισκόμαστε. Μένετε ακόμη όμως προσκολλημένοι στην ιδέα ότι ανήκουμε στην Τρίτη διάσταση και εξακολουθείτε να μην κατανοείτε ότι ανήκουμε σε άλλες διαστάσεις πέρα από τη στοιχειώδη σχετικότητα του χωροχρόνου σας.

Θα θέλαμε να σας πούμε ότι η ουσία του χρόνου είναι μια αυταπάτη. Στην πραγματικότητα ο χρόνος έχει δημιουργηθεί από μια ανώτερη νοημοσύνη σαν ένα μέσον ελέγχου της εικόνας της εγκεφαλικής και της σωματικής λειτουργίας.

Αυτό είναι μια ασφαλιστική δικλείδα για τη φθορά της ύλης αλλά στην ουσία είναι κάτι το ανύπαρκτο. Η σκέψη υπάρχει ανεξάρτητα από το σώμα και τον εγκέφαλο αλλά ο χρόνος είναι δημιούργημα της ύλης.

Η σκέψη δεν υπόκειται στον χρόνο. O χρόνος ως μηχανισμός πέρασε μόνο μέσα στην ύλη και στον τωρινό νου και όχι στη σκέψη ή στο πνεύμα, για να σας κρατά δέσμιους στην Τρίτη διάσταση και μέσα στην περίμετρο του μικρού πλανήτη που ονομάζετε «Γη».

Θα θέλαμε να σας παροτρύνουμε να διερευνήσετε με ειλικρίνεια και κατανόηση όσα μπορεί ο νους να κατανοήσει και όχι εκείνα στα οποία είναι περιορισμένος ο εγκέφαλος.

Ο φυλακισμένος νους

Ο τωρινός σας νους σας κρατά φυλακισμένους στον χώρο, στο χρόνο , στον υλικό και φυσικό κόσμο που εσείς αποκαλείτε «πραγματικότητα». «…Θέλουμε να σας πούμε ότι ο πολιτισμός σας έχει παρανοήσει τη χρησιμοποίηση του φωτός, του ήχου και της ύλης. Γι’αυτό και έχετε ανακαλύψει ΜΟΝΟ όσα πράγματα βρίσκονται πολύ κοντά σε σας… Αλλά ακόμα και τώρα οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις σας παίζουν με παιχνίδια τα οποία δεν κατανοούν.

Παίζουν με το φως και τον ήχο και με αυτά που εσείς ονομάζετε «σωματίδια» και «ακτινοβολία» και θα συμβούν καταστροφές.

Επειδή όμως η επίδραση δεν είναι άμεση και δεν εκδηλώνεται προφανώς κοντά σας, εσείς εξακολουθείτε ασταμάτητα μέχρι που ο πλανήτης αυτός θα διαβρωθεί και θα καταστραφεί. Θα αλλάξει και το σώμα του πλανήτη σας όπως και οι καιρικές συνθήκες και όλα όσα αφορούν τη Γη.

Θα συμβούν μεταβολές πάνω σ’αυτή τη Γη, στο επίπεδο του ανθρώπου, των ζώων, στις μορφές που γνωρίζετε ως «βλάστηση», στις μορφές που γνωρίζετε ως «περιοχές στεριάς» και σε αυτό που γνωρίζετε ως «ατμόσφαιρα».

Θα συμβεί μια καταστροφή μεγάλων συνεπειών, όμως στην ουσία η «καταστροφή» όπως τη χαρακτηρίζετε έχει ήδη αρχίσει. Θα δείτε πολλούς θανάτους στη ζωή σας πάνω στον πλανήτη.

Θα διαπιστώσετε πως θα προκληθούν μεγάλες αλλαγές στη βλάστηση και θα διαπιστώσετε ότι όσα τρέφονται από το έδαφος θα τελειώσουν με το θάνατο. Θα δείτε μεγάλες καταστροφές εξαιτίας αυτού που ονομάζετε «ακτινοβολία» και θα πέσει λιμός σε οτιδήποτε πετά τώρα στον πλανήτη σας.

Θα συμβούν διαταραχές στα καιρικά φαινόμενα κι ένας μεγάλος διαχωρισμός στην ατμόσφαιρα. Θα έχετε δυνατούς ανέμους και τα ζώα θα πεθαίνουν ομαδικά. Τα νερά θα υψωθούν σε περιοχές όπου δεν πρέπει και η στεριά θα βυθιστεί κάτω από τα κύματα. Στεριές θα εξαφανιστούν και οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα ανυψωθούν…

Είναι αλήθεια όλα αυτά;

Από το 1980 που έγινε η προσπάθεια της άντλησης πληροφοριών από αυτές τις τράπεζες μνήμης που εμείς ονομάζουμε κρυστάλλινα κρανία, μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί αρκετά. Τα ζώα πέθαναν ομαδικά, να θυμηθούμε τις τρελές αγελάδες και τη γρίπη των πουλερικών.

Το κλίμα του πλανήτη άλλαξε δραστικά, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε, οι παγετώνες λιώνουν. Ηδη από τη δεκαετία του 1940 η ανθρωπότητα μπήκε στην πυρηνική εποχή και ταυτόχρονα ανακάλυψε ένα νέο τρόπο για τον αφανισμό της: Ναγκασάκι, Χιροσίμα, Τσερνόμπιλ ήταν τα αποτελέσματα της ακτινοβολίας που διαβάσαμε παραπάνω.

Λίγο έλειψε να γίνουν τα ίδια κάπου κοντά μας αυτή τη φορά: το Κοζλοντούι της Βουλγαρίας, ενώ οι 4 εποχές του χρόνου σχεδόν αλλάξανε, μείνανε 2 :Καλοκαίρι και χειμώνας.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Απάτη τα κρυστάλλινα κρανία;

Οι ειδικοί λένε ότι τα δείγματα που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο και Ίδρυμα Σμιθσόνιαν στην Ουάσινγκτον δεν είναι αυθεντικά, καθώς τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δείχνουν ότι στην κατασκευή των κρανίων χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία που δεν διέθεταν οι Αζτέκοι ή οι Μάγια.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Archaeological Science, πρέπει να δώσει τέλος σε δεκαετίες εικασιών σχετικά με την προέλευση των αμφιλεγόμενων αντικειμένων.

Η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχαν η Margaret Sax από το Βρετανικό Μουσείο, και ο καθηγητής Ian Freestone από το Πανεπιστήμιο Κάρντιφ, χρησιμοποίησε προηγμένες τεχνικές για να ανακαλύψει τον τρόπο κατασκευής των δύο κρανίων.

Τι απέδειξαν

Οι επιστήμονες έδειξαν ότι τα κρανία κατά πάσα πιθανότητα διαμορφώθηκαν από ένα εργαλείο με περιστρεφόμενο δίσκο, από χαλκό ή κάποιο παρόμοιο μέταλλο.

Ο κατασκευαστής προσέθεσε ένα λειαντικό τροχό για να επεξεργαστεί ευκολότερα το κρύσταλλο. Η τεχνολογία του «περιστρεφόμενου τροχού» ήταν, σχεδόν μετά βεβαιότητας, άγνωστη στους προκολομβιανούς λαούς.

Αναλύσεις αυθεντικών τεχνουργημάτων των Αζτέκων και των Μάγια έχουν δείξει ότι έγιναν με τη χρήση ξύλινων και λίθινων εργαλείων. Το κρανίο του Βρετανικού Μουσείου έχει λειανθεί με κάποιο σκληρό υλικό, όπως κορούνδιο ή διαμάντι.

Αντιθέτως, στο κρανίο του Σμθισόνιαν χρησιμοποιήθηκε ένα υλικό που λέγεται ανθρακοπυρίτιο. Το ανθρακοπυρίτιο είναι υλικό που άρχισε να χρησιμοποιείται τον 20ό αιώνα: «Αυτό σημαίνει ότι κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ‘50 ή αργότερα», δήλωσε ο καθηγητής Freestone.

Ο κατασκευαστής των κρανίων παραμένει μυστήριο. Ωστόσο, στην περίπτωση του κρανίου του Βρετανικού Μουσείου, κάποιοι ρίχνουν τις υποψίες σε έναν έμπορο γαλλικών αρχαιοτήτων του 19ου αιώνα, τον Eugene Boban. «Υποθέτουμε ότι το αγόρασε ή έβαλε να το φτιάξουν κάπου στην Ευρώπη», σχολίασε ο καθηγητής Freestone.

Ο Boban, σύμφωνα με τα έγγραφα, είχε εμπλακεί στην πώληση τουλάχιστον δύο κρυστάλλινων κρανίων, εκ των οποίων το ένα βρίσκεται στο Λονδίνο και το άλλο στο Παρίσι. Το κρανίο του Λονδίνου πιθανόν κατασκευάστηκε μία δεκαετία πριν από την πώλησή του.

Μόνιμο έκθεμα

Παρά τα ευρήματα, εκπρόσωπος Τύπου του Βρετανικού Μουσείου δήλωσε ότι το αντικείμενο πρέπει να παραμείνει ως μόνιμο έκθεμα. Το κρανίο που βρίσκεται στο Σμιθσόνιαν δωρίστηκε στο μουσείο ανώνυμα, το 1992, μαζί με ένα σημείωμα που ανέφερε ότι είχε αγοραστεί στο Μεξικό το 1960. Τίποτα παραπάνω δεν είναι γνωστό για την ιστορία του.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Freestone, η έρευνα δεν αποδεικνύει ότι όλα τα κρυστάλλινα κρανία είναι ψεύτικα, αλλά θέτει αμφιβολίες για τη γνησιότητα των υπόλοιπων δειγμάτων:

«Κανένα από αυτά δεν έχει καλή αρχαιολογική προέλευση και τα περισσότερα εμφανίστηκαν υπόπτως τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα.»

Πηγή: vradini