Βόρειο Σέντινελ: Ο πιο επικίνδυνος προορισμός στον πλανήτη

Εκεί βρίσκεται η πιο εχθρική και βίαιη φυλή του πλανήτη, οι συναντήσεις των ντόπιων με τους επισκέπτες δεν έχουν αίσιο τέλος, ενώ όποιος έχει την ατυχία να πέσει στα χέρια τους, σφάζεται επί τόπου!

Σπάνια έχει καταστεί δυνατό να φωτογραφηθούν, καθώς σκοτώνουν όποιον ξένο προσπαθήσει να πλησιάσει και η κυβέρνηση της Ινδίας έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια για επικοινωνία.

Πετώντας πάνω από το νησί που ονομάζεται Βόρειο Σέντινελ, νομίζεις ότι αντικρύζεις έναν ειδυλλιακό τόπο, με πυκνή χλωρίδα και μαγευτικές παραλίες. Όμως αν πλησιάσεις πιο κοντά θα δεις ανθρώπους να σε στοχεύουν με τόξα!

Ζώντας απομονωμένες από την ανθρωπότητα, οι φυλές αυτές δεν έχουν ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμοσμένο στους μολυσματικούς παράγοντες που κομίζουν οι ξένοι.Η φυλή ζει σε συνθήκες αυτάρκειας επί πολλούς αιώνες στο νησί, όπου το ινδικό κράτος έχει απαγορεύσει την πρόσβαση σε οποιονδήποτε. Τις τελευταίες δεκαετίες, κάθε απόπειρα επαφής από τον έξω κόσμο συνάντησε την βίαιη άρνηση της φυλής.

Το Βόρειο Σέντινελ κατοικείται από μια φυλή που αρνείται σθεναρά την επαφή με κάποιον που δεν προέρχεται από την ίδια συνομοταξία και επιτίθεται σε κάθε επισκέπτη με βέλη και πέτρες, ενώ όποιος έχει την ατυχία να πέσει στα χέρια τους, σφάζεται επί τόπου!

Τα μέλη της φυλής αριθμούν από 50 έως 400 μέλη (κανείς δεν ξέρει να πει με ακρίβεια) και θεωρούνται ότι κατοικούν το νησί τα τελευταία 60,000 χρόνια! Το νησί έχει μια έκταση 28 τ.μιλίων και προστατεύεται από ένα κοραλλιογενή ύφαλο, ανάμεσα στην Ινδία και τη Μιανμάρ, δίπλα στις νήσους Ανταμάν. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένα πυκνό δάσος. Οι Σεντινελέζοι πιστεύεται ότι ασχολούνται με το κυνήγι και το ψάρεμα ενώ δεν υπάρχουν ενδείξεις καλλιέργειας της γης.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, υπάρχουν καταγραμμένες αναφορές σε διάφορες προσπάθειες επαφής με τη φυλή, κυρίως από τους Βρετανούς. Το 1879, μια μικρή ομάδα Βρετανών στρατιωτών, έφτασε στο νησί και κατάφερε να πάρει μαζί της δύο ηλικιωμένους (μάλλον ζευγάρι) και τέσσερα μικρά παιδιά που δεν μπορούσαν να τρέξουν μακριά και τους πήραν μαζί τους στην βάση τους, στο Πορτ Μπλερ, για να τους εξετάσουν.

Οι δύο ηλικιωμένοι αρρώστησαν αμέσως και πέθαναν, ενώ τα παιδιά τα έστειλαν αμέσως πίσω δίνοντας τους δώρα και φαγητά για να πάρουν στη φυλή τους. Από αυτό το περιστατικό επιβεβαιώνεται εκείνο που υποστηρίζουν διάφοροι επιστήμονες για τη συγκεκριμένη φυλή.

Ότι δηλαδή η πολυ-αιώνια απομόνωση τους είναι η αιτία που δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα, κάτι που τους κάνει τρομερά ευάλωτους ακόμα και στις πιο απλές καθημερινές ιώσεις.Το 1896 ένας κατάδικος που το έσκασε από τις Βρετανικές φυλακές των γειτονικών νησιών Άνταμαν, κατά λάθος ξεβράστηκε στο νησί, και μερικές μέρες αργότερα βρήκαν το πτώμα του στη παραλία, τρυπημένο με βέλη και με κομμένο το λαιμό.

Το Βόρειο Σέντινελ ανήκε στην Ινδία από το 1947, αλλά στη συνέχεια αναγνωρίστηκε ως κυρίαρχο κράτος. Κάποιες εκτιμήσεις για τον πληθυσμό Sentinelese λένε πως είναι μεταξύ 50 και 150 ατόμων (κάποιες αναφορές εικάζουν πως φτάνουν τα 500 άτομα) κι έχουν τη δική τους γλώσσα, η οποία δεν μιλιέται πουθενά αλλού και δεν σχετίζεται με εκείνες των γύρω νησιών.Ζουν με τρόπο ζωής κυνηγών-συλλεκτών κι έχουν επιτεθεί ξανά σε ανθρώπους που έχουν επισκεφτεί το νησί στο παρελθόν.

Η φυλή των Σεντινελέζων κατάφερε να επιβιώσει από το τσουνάμι του 2004. Ενώ στον υπόλοιπο κόσμο περισσότεροι από 230,000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οι κάτοικοι του Βόρειου Σέντινελ “ένιωσαν” την απειλή και σκαρφάλωσαν στα ψηλότερα σημεία του νησιού. Μετά από τρεις μέρες, ένα ελικόπτερο με διασώστες πέταξε πάνω από το νησί και έριξε φάρμακα και φαγητό. Μια ομάδα από πολεμιστές, βγήκε τότε από το δάσος και άρχισε να επιτίθεται στο ελικόπτερο. Ο επικεφαλής της ομάδας δήλωσε αργότερα ότι από την αντίδραση των ιθαγενών τους φάνηκε ότι μάλλον δεν ήθελαν καμία βοήθεια. Η τελευταία επαφή με τη φυλή των Σεντινελέζων, έγινε το 2006 όταν δυο ψαράδες ψάρευαν καβούρια στα ανοιχτά του νησιού. Το βράδυ έριξαν άγκυρα και αποκοιμήθηκαν μέσα στη βάρκα τους.

Για κάποιο λόγο όμως η άγκυρα λύθηκε και η βάρκα παρασύρθηκε στο νησί. Οι δύο ψαράδες συνελήφθησαν και σκοτώθηκαν επί τόπου. Όταν οι συγγενείς τους απαίτησαν από την ινδική κυβέρνηση να πάρουν τις σωρούς τους πίσω, η αστυνομία αναγκάστηκε να στείλει στην περιοχή ένα ελικόπτερο. Η απάντηση φυσικά ήταν και πάλι μια βροχή από βέλη και ακόντια. Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή των Σεντινελέζων. Η γλώσσα τους είναι άγνωστη και οι συνήθειές τους επίσης. Μάλιστα, μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να έρθει σε επαφή μαζί τους από το 1964, η ινδική κυβέρνηση οπισθοχώρησε. Έτσι οι επισκέψεις πλέον στο νησί απαγορεύονται και το ινδικό ναυτικό έχει επιβάλει μια ζώνη προστασίας 3 μιλίων καθώς οι συναντήσεις των ντόπιων με τους επισκέπτες δεν έχουν αίσιο τέλος.

Το Survival International που αποτελεί φορέα προστασίας των δικαιωμάτων των φυλών ανά τον κόσμο, ανέφερε πως τον τελευταίο χρόνο, το Βόρειο Σέντινελ έχει προσελκύσει ψαράδες, με το ινδικό λιμενικό να διώχνει συνεχώς αλιείς από την περιοχή. Και ο λόγος είναι, πως το γεγονός πως οι Σεντιλέζοι ζουν σχεδόν όπως οι άνθρωποι της παλαιολιθικής εποχής και το γεγονός πως οι περισσότεροι ιθαγενείς των Ανταμαν έχουν εκλείψει, αυτομάτως καθιστούν τους κατοίκους του Βόρειου Σέντινελ την πιο ευάλωτη φυλή στον πλανήτη.

Πιστεύεται πως τα μέλη της συγκεκριμένης φυλής συγκαταλέγονται στους πρώτους ανθρώπους που μετακόμισαν από την Αφρική στα νησιά Άνταμαν και ζουν εκεί για πάνω από 55.000 χρόνια. Η γλώσσα τους είναι διαφορετική από αυτή των άλλων φυλών της περιοχής, κάτι που υποδεικνύει την ελάχιστη, σχεδόν μηδενική, επαφή που είχαν με άλλους πληθυσμούς.

Παρ' όλα αυτά, δεν συνεπάγεται πως ζουν όπως ζούσαν πριν από 60.000 χρόνια, καθώς, μπορεί να χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι της Παλαιολιθικής εποχής, αλλά έχουν καταφέρει να εκμεταλλευτούν τα μέταλλα των πλοίων που έχουν ναυαγήσει εκεί κοντά για να βελτιώσουν τα όπλα τους.

Η μοναδική απομόνωσή τους και η εχθρικότητά τους, που σε μας φαίνεται περίεργη μπορεί να δικαιολογηθεί, καθώς μέχρι τώρα, η επαφή με τον έξω κόσμο δεν τους έχει αποφέρει κάτι άλλο εκτός από βία. Γι' αυτά όλα το νησί έχει χαρακτηριστεί προστατευμένη ζώνη και το TripAdvisor έχει χαρακτηρίσει το νησί στο παρελθόν ως τον πιο επικίνδυνο προορισμό στον πλανήτη.