Κίμων ο Μιλτιάδου: Η ισχυρή προσωπικότητα φόβητρο των Περσών

Κίμων ο Αθηναίος: μια εμβληματική ηγετική φυσιογνωμία της στρατιωτικής και πολιτικής ζωής της αρχαίας Αθήνας που κατατρόπωσε τον πανίσχυρο περσικό ζυγό και έμελλε να αποτελέσει διαχρονικό σήμα κατατεθέν μιας κυπριακής πόλης.

Ο Κίμων υπήρξε Αθηναίος πολιτικός και στρατιωτικός. Γεννήθηκε γύρω στο 510 π.Χ. με πατέρα τον περίφημο στρατηγό Μιλτιάδη ο οποίος κατάφερε να διαλύσει την περσική αντίσταση στη μάχη του Μαραθώνα. Τα γονίδια φανερώς μεταλαμπαδεύτηκαν στο γιο του Κίμωνα, ο οποίος παρά την αρχική κακή του φήμη στην Αθήνα, κατάφερε στη συνέχεια να υψώσει το όνομά του και να το εντάξει στο πάνθεον των ηρωικών μορφών της πόλης. Διέπρεψε στη ναυμαχία της Σαλαμίνας μαζί με τον Θεμιστοκλή, καταφέρνοντας να κατατροπώσει τους Πέρσες το 470, πράγμα που συνέβαλε στο να κερδίσει την εύνοια των συμπολιτών του οι οποίοι δεν δίστασαν να του αναθέσουν τη διοίκηση και τη διαχείριση των κοινών.

Ο προικισμένος στρατηγός μαζί με τον Αριστείδη και τον βασιλιά της Σπάρτης, Παυσανία, εκδίωξαν τους Πέρσες που πολιορκούσαν ελληνικές πόλεις στη Μ. Ασία ενισχύοντας περαιτέρω το κύρος του. Ανάμεσα σε άλλα, κατέλαβε τη Σκύρο νικώντας του Δόλοπες πειρατές που την πολιορκούσαν. Μια άλλη σημαντική επιτυχία του, που είχε ως αποτέλεσμα οι Πέρσες να χάσουν την επιρροή στο Αιγαίο, ήταν η νίκη ενάντια των Περσών στη μάχη του ποταμού Ευρυμέδοντα το 469 π.Χ.

Στα πλαίσια της αθηναϊκής πολιτικής για την αντιμετώπιση των Περσών υπήρξε και η απελευθέρωση της μεγαλονήσου από τους Πέρσες. Η πρώτη προσπάθεια με την αποστολή 200 πλοίων με αρχηγό τον Χαριτιμήδη απέτυχε, ενώ μόλις ανέλαβε τα ηνία ο Κίμων τα πράγματα άλλαξαν άρδην προς το καλό. Πρώτιστος στόχος υπήρξε η πόλη Μάριον από την οποία ο Κίμων πέρασε εύκολα διαλύοντας τον περσικό θύλακα. Ακολούθως, προχώρησε προς το προπύργιο των Περσών και Φοινίκων, την πόλη Κίτιον (σημερινή Λάρνακα).

Εκεί συνάντησε τρομερή αντίσταση και η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Ο αθηναϊκός στρατός χτυπήθηκε από λιμό και λοιμό αλλά το σημαντικότερο πλήγμα ήταν ο θάνατος του πρωτεργάτη και ευφυέστατου στρατηγού Κίμωνα ο οποίος λέγεται ότι προήλθε από πνευμονία. Παρ' όλα αυτά για να μην πέσει το ηθικό των πολεμιστών δόθηκε διαταγή να μείνει κρυφός ο θάνατος του Κίμωνα. Αυτοί πολέμησαν με σθένος και ανδρεία ως την υστάτη πετυχαίνοντας κάποιες σημαντικές νίκες, ωστόσο δεν ήταν ικανές για να κερδίσουν τον πόλεμο λόγω του θανάτου του Κίμωνα, του αποδεκατισμού του αθηναϊκού στρατού αλλά και της άνισης μάχης (μάχονταν ενάντια Περσών, Φοινίκων, Κιλίκων και Κυπρίων). Λόγω της γενναιότητας των Αθηναίων που πάλεψαν με τρομερή θέληση και πάθος μετά το θάνατο του Κίμωνα, έμεινε στην ιστορία η φράση «Και νεκρός ενίκα» διότι υπήρχε η αίσθηση ότι ο Κίμων βρισκόταν εκεί και έδινε οδηγίες στο στράτευμα.

Ο μεγάλος ιστορικός Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Κίμων ετάφη στην Αθήνα αλλά δέχτηκε μεγάλες τιμές από την πόλη του Κιτίου στην οποία εγκαταστάθηκε κενοτάφιο προς τιμήν του. Στην σύγχρονη εποχή, ο ελλαδίτης γλύπτης Γεώργιος Αλεξανδρόπουλος φιλοτέχνησε την προτομή του Κίμωνα της οποίας τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1927 στην Λάρνακα. Εφημερίδα της εποχής γράφει: «μόλις επρόβαλεν η ηρωική μορφή του απελευθερωτού μας έσκιρτησεν απ' άκρου εις άκρον η ελληνική ψυχή». Σήμερα, η προτομή του Κίμωνα βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο των Φοινικούδων, κοντά στην ακτή. Προτομή αφιερωμένη στον Κίμωνα επίσης υπάρχει στο αρχαίο Μάριον, στη σημερινή Πόλη Χρυσοχούς. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι το όνομα του σπουδαίου αυτού στρατηγού δόθηκε σε ένα από τα ιστορικότερα σωματεία της Κύπρου, τον Κίμωνα Ξυλοτύμπου. Το σωματείο αυτό ιδρύθηκε το 1925 στο χωριό Ξυλοτύμπου της επαρχίας Λάρνακας και αυτή τη στιγμή έχει στις τάξεις του πάρα πολλά τμήματα όπως μουσικό, χορευτικό, θεατρικό, καταδύσεων και νεολαίας. Το ποδοσφαιρικό τμήμα σταμάτησε να υφίσταται από το 2006.

Ο Κίμωνας απετέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο ολόκληρου του Ελληνισμού με τις πράξεις ηρωισμού του και την στρατιωτική του δεινότητα. Θέλησε να απαλλάξει κάθε γωνιά του Ελληνισμού από τους Πέρσες, πράγμα που κατάφερε εκπληκτικά έως και τον θάνατό του. Είναι μέρος της μακραίωνης ιστορίας του κυπριακού Κιτίου και της υπέρλαμπρης Αθήνας αλλά και συνεκτικός δεσμός ανάμεσα στον Ελληνισμό της ηπειρωτικής Ελλάδας και αυτόν της Κύπρου.