Κόμπος του Σολομώντα

Ο κόμπος του Σολομώντα είναι το κοινό όνομα για ένα παραδοσιακό διακοσμητικό μοτίβο που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα και υιοθετήθηκε από πολλούς πολιτισμούς.

Χρησιμοποιήθηκε συχνά σε αρχαία σχέδια συναγωγής και πιθανότατα οδήγησε στη σύνδεση του με τον Βασιλιά Σολομώντα λόγω της φήμης του για σοφία και γνώση. Πολύ κοινό στα ρωμαϊκά μωσαϊκά από τον 4ο αιώνα, φαίνεται ότι έχει υιοθετηθεί ως χριστιανικό σύμβολο, που εμφανίζεται σε διάφορες πηγές και σε μεσαιωνικές εκκλησίες, υποδηλώνοντας ότι το νόημά του και ο συμβολισμός του ήταν ευρέως κατανοητός.

Μια θεωρία αυτού του συμβόλου είναι ότι ήταν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των μεσαιωνικών λιθοδομών και σύμφωνα με την αρχική παράδοση οι πρόδρομοι των Τεκτονών, του έδωσαν ένα μυστικιστικό νόημα σαν ένα σύμβολο αιώνιας κίνησης για τη συνένωση του χωροχρόνου.

Το πιο αποδεκτό νόημά του είναι, αυτό του συμβολισμού της βαθιάς ένωσης του ανθρώπου με τη θεϊκή σφαίρα. Σύμβολο της αιωνιότητας και του απείρου, οι αλληλένδετοι σύνδεσμοι του, αντιπροσωπεύουν το δεσμό που υπάρχει μεταξύ της ανθρώπινης και της θεϊκής φύσης, το Σύμφωνο μεταξύ Θεού και ανθρώπου.

Πολλαπλοί κόμβοι του Σολομώντα σε ένα μωσαϊκό στην Εκκλησία της Γεννήσεως (Βηθλεέμ)

Στην αρχή του Χριστιανισμού, εμφανίζεται συχνά στα ψηφιδωτά των ρωμαϊκών ανακτώρων. Τα χρώματα, μπλε και κόκκινο, δείχνουν, σύμφωνα με τη σχετική συμβολογία, τον ουρανό και τη γη αντίστοιχα.

Από τους κόμπους του Σολομώντα που βρέθηκαν στην Ευρώπη, αυτοί που μοιάζουν περισσότερο με τους μεσοαμερικανικούς όσον αφορά τη διαμόρφωση και τα χρώματα είναι εκείνοι που βρίσκονται στις ιταλικές περιοχές της Ραβέννας και της Ακουιλιάς στις μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, και στις ενετικές περιοχές (Τεργέστη, Γκράδο και ολόκληρης της γειτονικής περιοχής που υποδέχτηκε ένα πλήθος «προσφύγων» που διέφυγαν μετά την εισβολή στην Αττίλα), όπου βρίσκουν κυρίως τις πρώτες παραστάσεις της παλαιοχριστιανικής τέχνης, τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ., όπου ο «κόμπος του Σολομώντα» απολαμβάνει μια νέα αφοσίωση και υιοθετείται ως χριστιανικό σύμβολο και ως ένα από τα πιο διαδεδομένα μοτίβα τους επόμενους αιώνες.

Είναι ενδιαφέρον, για όσους αρνούνται οποιαδήποτε πιθανότητα προ-Κολομβιανής επαφής να εμφανίζεται το ίδιο μοτίβο, με τον ίδιο ακριβώς χρωματικό κώδικα και αλληλοσυνδεόμενο σχήμα, σε κεραμικά και πέτρινα γλυπτά από μεσοαμερικανικές κουλτούρες, όπως αυτή των Μάγιας και των Τοτονάκας.