Τι πίστευαν οι στοχαστές της αρχαίας Ελλάδας για την εξωγήινη ζωή

Υπήρχαν σχολές σκέψης στην Αρχαία Ελλάδα που έκαναν εικασίες για την εξωγήινη ζωή προσπαθώντας να απαντήσουν στα πολλά ερωτήματα σχετικά με το σύμπαν.

Η αριστοτελική κοσμοθεωρία ενός ενιαίου, πεπερασμένου κόσμου χωρίς εξωγήινους είχε μεγάλη επιρροή στην αρχαία Ελληνική σκέψη.

Ωστόσο, η πιθανότητα ύπαρξης ζωής πέρα από τη Γη είναι αυτή που ξεκίνησε στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα π.Χ.

Ο Αναξίμανδρος (περ. 610- περ. 546 π.Χ.), ένας φιλόσοφος που έζησε στη Μίλητο, συνέβαλε σε μια βασική ιδέα. Ήταν ο πρώτος που πρότεινε ότι η Γη είναι ένα σώμα που επιπλέει σε ένα άπειρο κενό που συγκρατείται από τίποτα. Αυτή ήταν μια πρωτόγονη άποψη για τη δομή του σύμπαντος μας.

Επιπλέον, έκανε εικασίες για τις απαρχές και την προέλευση της ζωικής ζωής και ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι προέρχονται από άλλα ζώα που ζούσαν στα νερά.

Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία του, τα ζώα ξεπήδησαν από τη θάλασσα πριν από πολύ καιρό, γεννήθηκαν παγιδευμένα σε έναν αγκαθωτό φλοιό, αλλά, καθώς μεγάλωναν, ο φλοιός θα στέγνωνε και τα ζώα θα μπορούσαν να τον σπάσουν.

Τέτοιες ιδέες ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του Αναξίμανδρου που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ήταν αδύνατο για τον άνθρωπο να καταλάβει τόσα πολλά για την προέλευση των ανθρώπων.

Αρχαία Ελλάδα: Εισαγωγή στην ιδέα της εξωγήινης ζωής

Οι πρώτες εικασίες για την εξωγήινη ζωή που έγιναν δημοφιλείς στην αρχαία Ελλάδα ήταν αυτές των Επικούρειων φιλοσόφων.

Ο Δημόκριτος και ο Επίκουρος πίστευαν ότι το σύμπαν ήταν το αποτέλεσμα μιας τυχαίας σύγκρουσης ατόμων και πίστευαν ότι όχι μόνο ήταν πολύ πιθανό να υπήρχαν άλλοι κόσμοι στον κόσμο αλλά και να κατοικούνταν.

Ο μαθητής του Επίκουρου Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός θεώρησε ότι η ιδέα του «κόσμου» μας ήταν η μόνη ως απίθανη, παρόμοια με το «αν φύτρωνε ένα μόνο στάχυ σε μια απέραντη πεδιάδα».

Αυτές οι υποθετικές «άλλες γαίες» ήταν μακρινοί πλανήτες πέρα από τον δικό μας.

Ο Αριστοτέλης από την άλλη πίστευε ότι η ύπαρξη άλλων κόσμων ήταν αδύνατη.

Οι οπαδοί του Αριστοτέλη βρήκαν την έννοια των πολλαπλών κόσμων πολύ αφηρημένη. Ήθελαν να παρατηρούν τα πράγματα αντί να τα φαντάζονται απλώς.

Υπάρχουν θεωρίες ότι ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων, που χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ., δεν θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί από άνθρωπο της εποχής αλλά από ανώτερη νοημοσύνη, πιθανώς από εξωγήινους.

Επιπλέον, τον 5ο αιώνα π.Χ., ο ποιητής Πίνδαρος έγραψε για αγάλματα που ζωντάνεψαν σαν κινούμενα και αναπνέοντα πλάσματα. Σήμερα, θα λέγαμε αυτά τα ρομπότ, αλλά τι πραγματικά ενέπνευσε τον Πίνδαρο να γράψει για αυτά τα αγάλματα;

Πυθαγόρας και Αστραίος

Η ιστορία του Πυθαγόρα και του Αστραίου ξεχωρίζει στην Ελληνική μυθολογία. Λέγεται ότι, μια μέρα, ο Μνήσαρχος, ο πατέρας του φιλοσόφου, βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος κάτω από ένα δέντρο, να κοιτάζει τον Ήλιο.

Ο Μνήσαρχος ονόμασε το μυστηριώδες παιδί Αστραίο, που κυριολεκτικά σημαίνει «αστεροπαιδί» στα Ελληνικά. Στη συνέχεια έδωσε το παιδί στον Πυθαγόρα για να γίνει υπηρέτης και μαθητευόμενος του.

Κάποιοι είπαν ότι το παιδί στάλθηκε στη Γη από εξωγήινους για να διδάξει στον ιδιοφυή Έλληνα μαθηματικό τις μεγάλες του θεωρίες στα μαθηματικά και την τριγωνομετρία, οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι σήμερα.

Οι Ρωμαίοι ακολούθησαν τους Έλληνες, όπως έκαναν συχνά, επεκτείνοντας την αντίληψη των Ελλήνων για την εξωγήινη ζωή.

Ο Ρωμαίος Επικούρειος ποιητής Λουκρήτιος έγραψε: «Τίποτα στο σύμπαν δεν είναι μοναδικό και μόνο και επομένως σε άλλες περιοχές πρέπει να υπάρχουν άλλες Γαίες που κατοικούνται από διαφορετικές φυλές ανθρώπων και φυλές θηρίων».

«Οι Έλληνες θεοί ήταν εξωγήινα όντα»

Στο βιβλίο του, Odyssey of the Gods: The Alien History of Ancient Greece, ο Ελβετός συγγραφέας Έριχ φον Ντένικεν (Erich Von Daniken) προτείνει ότι οι Έλληνες θεοί ήταν στην πραγματικότητα εξωγήινα όντα που έφτασαν στη Γη πριν από χιλιάδες χρόνια.

Χρησιμοποιώντας αμφίβολα αρχαιολογικά στοιχεία και τα γραπτά των αρχαίων, συμπεριλαμβανομένου του Αριστοτέλη, ο φον Ντένικεν προσπαθεί να αποδείξει ότι οι εξωγήινοι θεοί του Ολύμπου διασταυρώθηκαν με ανθρώπους, έκαναν γενετικά πειράματα και εκτρέφαν μυθικά πλάσματα, όπως οι κένταυροι και οι Κύκλωπες.

Στο βιβλίο, ο Ελβετός συγγραφέας, ο οποίος έγραψε δύο δωδεκάδες βιβλία για εξωγήινα όντα που αναμειγνύονται με ανθρώπους και διαμορφώνουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, προτείνει ότι αυτό που ονομάζουμε Ελληνική μυθολογία είναι, στην πραγματικότητα, πραγματική ιστορία.

Ισχυρίζεται ότι η τοποθεσία του Μαντείου των Δελφών ήταν ένας σταθμός ανεφοδιασμού αεροσκαφών και ότι η αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρας από τον Ιάσονα ήταν μια αναζήτηση για ένα απαραίτητο εξάρτημα αεροσκάφους.

Μια άλλη από τις θεωρίες του είναι ότι οι αρχαίες πόλεις της Τροίας και της Ατλαντίδας ήταν μία και η ίδια και καταστράφηκε σε έναν πόλεμο μεταξύ εξωγήινων ή των απογόνων τους.