Τα Μυστηριώδη πράσινα παιδιά του Woolpit

Είναι ένα κοινό στερεότυπο ότι οι εξωγήινοι μπορεί να έχουν πράσινο χρώμα δέρματος, από πράσινους Αρειανούς έως τον αιγυπτιακό θεό Osiris, που απεικονίζεται με πρασινωπό δέρμα. Η αρχαία κελτική μυθολογία απεικονίζει συχνά τον Πράσινο Άνθρωπο, που χρονολογείται πριν από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και, στην Αγγλία του 12ου αιώνα, υπάρχει η ιστορία των περίεργων πράσινων παιδιών του Woolpit. Αυτή η ιστορία φαίνεται να βασίστηκε σε πραγματικούς ανθρώπους που μπορεί να έχουν απόγονους σήμερα.

Η ιστορία υφαίνεται από τις εκθέσεις δύο διάσημων Άγγλων χρονικογράφων, του William από το Newburgh, ενός μοναχού από το Αυγουστινιανό μοναστήρι του Newburgh και του Ralph από το Coggeshall, ενός μοναχού της μονής του Cistercian. Ο Ralph άκουσε την ιστορία από έναν άνδρα με το όνομα Richard de Calne και έγραψε για αυτό στο Chronicon Anglicanum γύρω στο 1189. Ο William έγραψε για αυτό αργότερα στο Historia rerum Anglicarum, που δημοσιεύθηκε το 1220.

Η ιστορία

Στα μέσα του 12ου αιώνα στην αγγλική κομητεία του Σάφολκ, υπήρχε μια αρχαία πόλη που ονομαζόταν Woolpit. Στα παλαιά αγγλικά, το όνομα της πόλης ήταν wulf-pytt, που ονομάστηκε από λάκκους που σκάβονταν στο έδαφος για να πιάσουν λύκους εκείνες τις ημέρες. Οι λύκοι σκότωναν τα ζώα και τρομοκρατούσαν τους χωρικούς, αλλά σήμερα, αυτό το χωριό είναι διάσημο για τα δύο πράσινα παιδιά.

Γύρω στο 1150, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Στεφάνου, οι χωρικοί που δούλευαν στα χωράφια συνάντησαν δύο παιδιά κοντά σε ένα λάκκο λύκου που ήταν αγχωμένα και μιλούσαν μεταξύ τους σε μια άγνωστη γλώσσα. Μια εκδοχή του παραμυθιού λέει ότι αναδύθηκαν από το λάκκο του λύκου, δύο φορές πιο ψηλός από τα παιδιά.

Τα παιδιά φορούσαν περίεργα ρούχα άγνωστα στους χωρικούς και μιλούσαν μια μη αναγνωρίσιμη γλώσσα. Και τότε, φυσικά, το δέρμα τους ήταν πράσινο, ένα εντυπωσιακό θέαμα, αλλά κατά τα άλλα, φαινόταν να είναι φυσιολογικά παιδιά.

Στην ιστορία του Ralph από το Coggeshall, τα παιδιά παραλήφθηκαν από τον Sir Richard de Calne, τον άνθρωπο που του είπε την ιστορία. Εκεί, τους πρόσφεραν φαγητό, αλλά αντέδρασαν σε ότι τους δόθηκε σαν να μην το είχαν ξαναδεί και αρνήθηκαν να φάνε.

Φαινόταν ότι τα παιδιά θα λιμοκτονούσαν μέχρι που συνάντησαν κάτι γνωστό: πράσινα φασόλια. Στην ιστορία του Ralph, βρίσκουν τα φασόλια στον κήπο και τα καταβροχθίζουν. Σε μια άλλη αφήγηση, τα παιδιά εντόπισαν έναν υπηρέτη που κουβαλούσε ένα πιάτο με φασόλια και τα ήθελαν αμέσως. Στη συνέχεια, τα παιδιά τρέφονταν με φασόλια, αλλά σιγά σιγά συνήθισαν και άλλα τρόφιμα. Καθώς η διατροφή τους άλλαξε, το πράσινο χρώμα του δέρματος τους άρχισε να φαίνεται φυσιολογικό.

Δυστυχώς, το αγόpι πέθανε λίγο αργότερα, υποκύπτοντας σε άγνωστη ασθένεια μετά από μια περίοδο σοβαρής μελαγχολίας και λήθαργου. Ωστόσο, το κοpίτσι επέζησε και ονομάστηκε Άγκνες. Καθώς προσαρμόστηκε στη νέα της ζωή, έμαθε αγγλικά και τελικά μπορούσε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με την καταγωγή της και του αδελφού της.

Ένας πράσινος κόσμος λυκόφωτος

Σύμφωνα με το Historic UK:

«Είμαστε κάτοικοι της γης του Αγίου Μαρτίνου, ο οποίος αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο σεβασμό στη χώρα που μας γέννησε».«Είμαστε αδαείς [για το πώς φτάσαμε εδώ]: θυμόμαστε μόνο αυτό, ότι σε μια συγκεκριμένη ημέρα, όταν ταΐζαμε τα κοπάδια του πατέρα μας στα χωράφια, ακούσαμε έναν υπέροχο ήχο, όπως είμαστε συνηθισμένοι να ακούμε στο St. Edmund’s, τις καμπάνες να χτυπούν και ενώ ακούγαμε τον ήχο με θαυμασμό, βρεθήκαμε ξαφνικά, όπως ήμασταν, ενθουσιασμένοι, ανάμεσα σας στα χωράφια όπου θερίζατε.“

«Ο ήλιος δεν ανατέλλει στη γη των συμπατριωτών μας- είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό το λυκόφως, το οποίο, προηγείται της ανατολής ή ακολουθεί το ηλιοβασίλεμα. Επιπλέον, μια συγκεκριμένη φωτεινή χώρα φαίνεται, όχι πολύ μακριά από τη δική μας, και χωρίζεται από αυτήν με ένα πολύ υπολογίσιμο ποτάμι.“

Μια άλλη εκδοχή της ιστορίας λέει ότι τα παιδιά βοσκούσαν τα βοοειδή του πατέρα τους και άκουγαν τα κουδούνια, έπειτα μπήκαν σε μια σπηλιά και βγήκαν στο Woolfpit. Δεν μπορούσαν να βρουν το δρόμο πίσω και ανακαλύφθηκαν από τους χωρικούς.

Η Άγκνες βαφτίστηκε και έζησε και εργάστηκε για τον Sir Richard και αργότερα παντρεύτηκε τον αρχιερέα του Ely, Richard Barre. Το ζευγάρι είχε τουλάχιστον ένα παιδί, έτσι οι απόγονοι της μπορεί να υπάρχουν σήμερα.

Η πηγή ισχυρίζεται ότι η εύρεση των απογόνων ήταν δύσκολη, ίσως ένα προσεκτικά φυλαγμένο τοπικό μυστικό.

Το 1978, ο τοπικός συγγραφέας και λαϊκός τραγουδιστής Μπομπ Ρόμπερτς έγραψε στο A Slice of Suffolk ότι:« Μου είπαν ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στο Woolpit που «κατάγονται από τα πράσινα παιδιά», αλλά κανείς δεν θα μου πει ποιοι είναι! »

Ποια ήταν τα πράσινα παιδιά;

Μέχρι σήμερα, μυστήριο περιβάλλει αυτήν την ιστορία και πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτά τα παιδιά προέρχονταν από άλλο κόσμο ή διάσταση. Είναι πιθανό να ήρθαν μέσω κάποιας πύλης και κατέληξαν στη σχετικά πυκνοκατοικημένη αγγλική πόλη;

Ήρθαν πραγματικά από ένα λυκόφως όπου όλοι είχαν πράσινο δέρμα; Γιατί δεν ήταν τόσο εξοικειωμένοι με το έντονο ηλιακό φως; Γιατί αναγνώρισαν και αποδέχτηκαν μόνο τα πράσινα φασόλια, αρνούμενα άλλα τρόφιμα; Τέλος, αν ήταν συνηθισμένα παιδιά, γιατί δεν προσπάθησαν ποτέ να βρουν συγγενείς;

Τώρα είναι πολύ πιο διασκεδαστικό να φανταζόμαστε ότι τα πράσινα παιδιά προέρχονταν από έναν άλλο κόσμο. Και, ιστορικά, υπάρχουν παρόμοιες αρχαίες ιστορίες ουράνιων όντων που υπήρχαν σε έναν υπόγειο ή κρυφό κόσμο, προσπελάσιμο μέσω πυλών.

Η Tuatha Dé Danann της Ιρλανδίας ήταν μια προ-κελτική ιρλανδική φυλή θρύλων που λένε ότι ήταν «λαμπερά όντα» που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε έναν υπόγειο κόσμο. Μπορεί να είχαν απομακρυνθεί από τους Κέλτες, οι οποίοι συχνά απεικόνιζαν τον Πράσινο Άνθρωπο. Σήμερα η Tuatha ζει σε μοντέρνα παραμύθια και επικές ταινίες και μυθιστορήματα για ξωτικά όπως το Lord of the Rings.

Εάν λάβετε υπόψη όλες τις θεωρίες, δεν υπάρχει ακόμα σαφής και οριστική απάντηση. Αν η Άγκνες και ο αδερφός της ήταν φλαμανδικά παιδιά που είχαν χάσει τους γονείς τους, γιατί δεν αναφέρει ότι έχασε τον πατέρα της; Είπε ότι βοσκούσε τις αγελάδες του πατέρα της, αλλά δεν αναφέρει τίποτα ασυνήθιστο. Ο πράσινος χρωματισμός του δέρματος ήταν ο κανόνας στον τόπο καταγωγής τους; Και τέλος, πώς κατέληξαν τα παιδιά σε ένα λάκκο στο έδαφος, αφού ταξίδεψαν σε ένα σπήλαιο;

Παραμένουν άφθονα ερωτήματα σχετικά με τα πράσινα παιδιά του Woolpit, γεγονός που το καθιστά ένα συναρπαστικό μυστήριο σήμερα.

Πηγή: apocalypsi.gr