Μεγαλειώδη πέτρινη μορφή του Δία στον Όρλιακα

Στην κορυφή του Όρλιακα (βουνό της Πίνδου, ύψους 1.453 μέτρων η ηλικία του οποίου ξεπερνάει τα 300.000.000 χρόνια) και πάνω από το χωριό Σπήλαιο, σχηματίζεται σε μία από τις κορυφές του Βουνού, μία μορφή ενός γενειοφόρου ανδρός.

Ο Όρλιακας βρίσκεται στο νομό Γρεβενών και συνορεύει με την Βασιλίτσα. Φημίζεται για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα ενώ ξεχωρίζει για την μεγάλη ποικιλία μανιταριών (περίπου 1.000 είδη). Σύμφωνα με τους επιστήμονες αποτελεί ιδανικό “σπίτι” για τις αρκούδες, αφού στις σπηλιές του βρίσκουν καταφύγιο τα μεγάλα θηλαστικά, πέφτοντας σε λήθαργο τους χειμερινούς μήνες.

Επιστήμονες που μελέτησαν το βουνό υποστηρίζουν ότι ο Όρλιακας πριν από εκατομμύρια χρόνια ήταν νησάκι του Ωκεανού της Τηθύος όταν υπήρξε η υπερήπειρος Παγγαία.

Ο Όρλιακας υψώνεται κοντά στην οροσειρά της Πίνδου και σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο πήρε το όνομά του από από τα ουρλιαχτά των λύκων που ακούγονταν τη νύχτα από τις κορυφές του, ονομάστηκε έτσι από τα ουρλιαχτά των λύκων που ακούγονταν τη νύχτα από τις κορφές του. Ο τοπικός θρύλος αναφέρει επίσης ότι οι διαβάτες έβλεπαν νεράιδες να περνούν ανάμεσα στα δέντρα του.

Η γιγαντιαία “προτομή” του Δία βρίσκεται δίπλα στο χωριό Σπήλαιο των Γρεβενών, οι κάτοικοι του οποίου έδωσαν γενναίες μάχες κατά των Τούρκων στην Ελληνική επανάσταση.

Ο οικισμός του Σπηλαίου σύμφωνα με έρευνες αρχαιολόγων είναι ένα από τα παλαιότερα κατοικήσιμα χωριά της περιοχής. Από την εποχή του σιδήρου το 1100 π.Χ. βρισκόταν στην ίδια τοποθεσία που καταλαμβάνει και σήμερα. Σε κοντινή απόσταση έχουν ανακαλυφθεί τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης με μήκος 1 χλμ. όπως και νεκροπόλεις όλων των ιστορικών και προϊστορικών χρόνων.

Σε κοντινή απόσταση με τον οικισμό βρίσκεται και η μονή της Παναγιάς Σπηλιώτισσας, η οποία είναι διάσημη σε όλη τη Δυτική Μακεδονία και αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους θρησκευτικούς επισκέπτες.

Εκτός από τη μεγαλειώδη πέτρινη μορφή του Δία, ο Όρλιακας φημίζεται για τα μανιτάρια του και το φυσικό του κάλλος..Τα δάση στο βουνό είναι πυκνά και αποτελούνται από διάφορα είδη βελανιδιών -κυρίως μακεδονική δρυ- και πουρνάρια, ενώ στα ψηλότερα αναπτύσσονται μικρά δάση από μαυρόπευκα και έλατα.

Τα ποτάμια σκεπάζονται από πλατάνια, ιτιές, φράξους και σκλήθρα, ενώ άλλα δέντρα της περιοχής είναι οι αγριοκερασιές, τα πυξάρια, τα σφενδάμια, οι φτελιές, οι φλαμουριές, οι οστρυές, οι γάβροι, τα πλατάνια, οι λεύκες, οι κρανιές, οι αγριοκουμαριές, αλλά και λίγα άτομα από οξιές.

Είναι σημαντικό ότι στα ψηλότερα τμήματα του βουνού υπάρχουν κάποια μεγάλα άτομα του σπάνιου ίταμου (Taxus baccata). Στον Περιβολιώτικο και στον Βελονιά απαντάται το σπάνιο ψαθί Typha shuttleworthii. Λόγω της γειτνίασης με τους μεγάλους ορεινούς όγκους της Πίνδου, στο βουνό απαντώται πολλά ενδιαφέροντα είδη της χλωρίδας.