Ύδατα της Στυγός: Ο καταρράκτης με την απαράμιλλη ομορφιά όπου ορκίζονταν οι Θεοί

Τα Ύδατα της Στυγός, γνωστά σήμερα με την ονομασία Μαυρονέρι ή Αθάνατο Νερό, είναι οι πηγές του ποταμού Κράθη στον Χελμό της Αχαΐας σε υψόμετρο 2.100 μ., σε ένα τόπο απαράμιλλης και άγριας ομορφιάς. Τα νερά της πηγής πέφτουν από μεγάλο ύψος και ήταν φημισμένα κατά την αρχαιότητα.

Εκεί σύμφωνα με την μυθολογία δίνανε όρκο οι θεοί. Η αθανασία και η αιώνια ζωή που ήταν και το μεγάλο όνειρο του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους, τον έκανε να ψάχνει αλλά και να συνεχίζει μέχρι σήμερα να ερευνά για το ελιξίριο της αθανασίας που έχει συνδεθεί με την Στύγα που βρίσκεται στον Χελμό Αχαΐας.

Ο μύθος

Η Στύγα ήταν µια από τις Ωκεανίδες. Κατοικούσε μακριά από τους θεούς και είχε τα βουερά παλάτια της στα Τάρταρα.

Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις Ορφικοπυθαγορικές δοξασίες για τη μετενσάρκωση. Ανέβλυζαν από ένα ψηλό βράχο και ύστερα χάνονταν μέσα στη Γη, ενώ θεωρούταν πως είχαν φοβερές ιδιότητες. Με αυτά καταπιάστηκαν ο Ησίοδος, ο Όμηρος, ο Ηρόδοτος.

Σύμφωνα με τους μύθους, τη Στύγα τη φυλάνε νύχτα μέρα δράκοι ακοίμητοι. Στην Τιτανομαχία ο Δίας με τους άλλους θεούς, το αδέλφια του, πολέμησε κατά του πατέρα του, του Κρόνου, που είχε τη βοήθεια των δικών του αδερφών, των Τιτάνων. Όμως, την παράταξη του Δία ήρθε να ενισχύσει η τιτανογενιά της φοβερής Ωκεανίδας της Στύγας, που ‘χε παιδιά της το Κράτος και τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη. Η Στύγα του συμπαραστάθηκε και στη Γιγαντομαχία.

Στα ύδατα της Στύγας ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος. Ήταν ο πιο μεγάλος όρκος των θεών και στα νερό της οι θεοί έκαναν την ποινή τους, όταν ήταν τιμωρημένοι. Το όνομά της προκαλούσε φόβο σε θεούς και ανθρώπους. Έλεγαν πως κανένα ζωντανό ον δεν επρόκειτο να ζήσει, εάν έπινε από το νερό αυτό. Το γυαλί, οι κρύσταλλοι, τα πήλινα αγγεία έσπαζαν μόλις βυθίζονταν σ’ αυτό. Αλλοιώνονταν τα μέταλλα ακόμη και ο άργυρος και ο χρυσός και το ήλεκτρο (κεχριμπάρι). Μόνον οι οπλές των αλόγων άντεχαν, γι’ αυτό οι θεοί το έπιναν μέσα σε κύπελλα καμωμένα από οπλή αλόγου.

Η Ψυχή ψάχνοντας να βρει το ταίρι της, τον Έρωτα, υποχρεώθηκε από την Αφροδίτη να κουβαλήσει νερό από τη Στύγα.

Ο άτρωτος Αχιλλέας μόλις γεννήθηκε τον βούτηξε η μητέρα του Θέτιδα στα ύδατα της Στύγας για να τον κάνει αθάνατο. Η “Αχίλλειος Πτέρνα” όμως δεν βράχηκε από τα ύδατα κι έτσι βρήκε την ευκαιρία ο Πάρις να τον σκοτώσει αργότερα στον κάμπο της Τροίας με το βέλος του.

Στη ρίζα του βράχου όπου πέφτει το νερό του καταρράκτη υπάρχει πηγή µέσα σε σπηλιά απ’ όπου βγαίνει πολύ νερό. Το νερό αυτών των πηγών κυλώντας µέσα στο φαράγγι ανάµεσα σε βράχους, άµµο και χαλίκια χάνεται βαθιά µέσα στη γη κι αυτό δηµιούργησε το µύθο ότι το ποτάµι µε τα νερά της Στύγας χύνεται στον Άδη για να ποτίσει το σκοτεινό βασίλειό του.