Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για τον Ελίχρυσο – Τα βοτανικά χαρακτηριστικά και η ιστορία του

Της Μάρθας Καπλάνογλου, Τεχνολόγου – Γεωπόνου:

Το ελίχρυσο είναι ένα φυτό, που θαυμάζεται για την ομορφιά του φυλλώματος του, τη λαμπερή του άνθηση και το πικάντικο άρωμά του. Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae ή Compositae.

Είναι ένας μικρός, φουντωτός, αειθαλής θάμνος, με εξαιρετικά ελκυστικά,λεπτά, επιμήκη, ασημένια φύλλα, με μια αίσθηση αρώματος κάρρυ.

Γηγενές της Ευρωπαϊκής ηπείρου • Φτάνει σε ύψος ως 60 εκ., και πλάτος ως 90 εκ.

Το όνομά του προέρχεται από τις λέξεις Ήλιος και χρυσός, λόγω των φωτεινών κίτρινων ανθέων του.

Η χρήση του, για παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Είχε, μάλιστα, μελετηθεί, εκτενώς, τόσο από τον Πλίνιο, όσο και από τον Διοσκουρίδη, ενώ συχνά, κοσμούσε και αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς, καθώς το είχαν συνδέσει με τους θεούς.

Μπορεί να αποτελέσει ιδανικό φυτό για διαδρόμους και χαμηλές περιφράξεις, καθώς το καλοκαίρι(Ιούλιο-Αύγουστο) φωτίζουν το χώρο, με τα κίτρινα άνθη τους και την ελκυστική μυρωδιά τους.

Πολλές φορές, μάλιστα τα άνθη του χρησιμοποιούνται και σε ανθοδέσμες, καθώς διατηρούν για πολύ καιρό τα άνθη τους.

Καθώς έχει μικρές απαιτήσεις σε νερό, είναι κατάλληλο για εδάφη που είναι άνυδρα.

Θα ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις με τα αντίστοιχα βιντεάκια ,για την καλλιέργεια του,τις ιατροφαρμακευτικές ιδιότητες και τις διάφορες χρήσεις του.