Η απόκρυφη πλευρά στην Μεγάλη “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα Φεραίου

Η μεγάλη “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα Φεραίου, πέραν του πατριδογνωστικού της χαρακτήρα με τα αρχαία νομίσματα και τις άλλες αρχαίες παραστάσεις, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς αρχαίας ονοματολογίας και εσκεμμένης παραμόρφωσης της αποτύπωσης του χώρου.

Σε μια εποχή, όπου ήδη ο Άγγλος πλοίαρχος Κουκ, είχε οδηγήσει επιστημονική αποστολή γεωγράφων και αστρονόμων στην Νέα Ζηλανδία, για να μελετηθεί από το ενδεδειγμένο γεωγραφικό πλάτος η έκλειψη του πλανήτη Αφροδίτη, η χαρτογραφία είχε εξελιχθεί κατά πολύ από την εποχή του Μερκάτορα (Γεράρδος ή Ριχάρδος ή Μερκάτορας Κρέμερ, γεωγράφος – χαρτογράφος του 16ου αιώνα), οι δε χάρτες απεικόνιζαν αρκετά πιστά την πραγματικότητα.

Οι αποκρυφιστές γνωρίζουν ότι ο χάρτης του Ρήγα ανταποκρίνεται στην αιθερική πραγματικότητα του Ελλαδικού χώρου, ο οποίος έλκει την μορφή του από την διάταξη του αστέρος του Κυνός! Έτσι, ενώ σε μια άλλη χώρα, οι διάφορες πόλεις ματαξύ τους, ανά τρεις, σχηματίζουν, ως επί το πλείστον, σκαλινά τρίγωνα, στην Ελλάδα, όπως απέδειξαν οι Θ. Μανιάς και Α. Αλεξίου, δημιουργούνται πάνω από 800 ισοσκελή τρίγωνα – όμως μόνο ένα ισόπλευρο. Οι δε ευθείες που ενώνουν τις πόλεις μεταξύ τους περνούν από τρεις εώς πέντε πόλεις και ιερά.

Όμως, στον χάρτη του Ρήγα, τα περισσότερα σχηματιζόμενα τρίγωνα είναι ισόπλευρα ή ορθογώνια και οι πόλεις που συναντούμε απ’ ευθείας είναι από οκτώ εώς δέκα, πράγμα που για τον γνώστη της εσωτερικής πραγματικότητας καταφανώς υποδεικνύει την, σε αιθερικό επίπεδο αστρική, πνευματική σύνδεση μεταξύ τους! (Να σημειώσουμε ότι οι νεότεροι ερευνητές, Θ. Μανιάς κ.α. εργάσθηκαν σε σύγχρονους χάρτες).

Είναι το ίδιο σχετικά φαινόμενο που παρατηρείται στην αριθμολογία, λόγω ιεράς προελεύσεως της Ελληνικής γλώσσας. Οι αριθμοί δύναμης των αρχαίων ελληνικών λέξεων συμπίπτουν στο 80% των περιπτώσεων με τα αριθμητικά δυναμικά των αντίστοιχων λέξεων της Νεοελληνικής!

Σημειώστε ότι τον χάρτη του Ρήγα τον επανέκδοσε ο Άνθιμος Γαζής το 1810, προσαρμόζοντάς τον πιο κοντά στην “πραγματικότητα”.

Οι περιπέτειες του Ρήγα Φεραίου, η μόρφωσή του, το συγγραφικό του έργο και η συμμετοχή του στους φιλοσοφικούς κύκλους της εποχής, τον κατέστησαν ικανό να καθοδηγήσει τον χαράκτη Φρανσουά Μίλλερ στη δημιουργία της Χάρτας.

Επιπλέον, για τον Εθνομάρτυρα Ρήγα, ότι έπρεπε να ισχύει ήταν το εθνικό κριτήριο. Γιατί ότι εθνικό ήταν γι’ αυτόν και αληθινό. Έτσι τόνισε ότι θεωρούσε πως έπρεπε να γίνει άμεσα αντιληπτό από τον χρήστη του χάρτη του. Για παράδειγμα, το άγνωστο από τους περισσότερους Μαραθονήσι, ή αρχαία Ομηρική Κρανάη, έχει αφύσικα τεράστιο μέγεθος σε σχέση με την πραγματικότητα, ενώ στον Πόρο ξεχωρίζει μόνο το Μόδι, που μόλις την τελευταία δεκαετία ανακαλύφθηκε σαν Μυκηναϊκός οικισμός και το οποίο πολύ σπάνια σημειώνεται σε σημερινούς χάρτες!

Ο αναγνώστης καλείται να ερευνήσει και να μελετήσει αυτές τις μυστικές πλευρές και τους κρυφούς συμβολισμούς τους στο χάρτη του Ρήγα, όπως είναι η τοποθέτηση της Δωδώνης βορειότερα των Ιωαννίνων, η ευθυγράμμιση Βυζαντίου, Αγίου Όρους, Ολύμπου και Νεκρομαντείου Αχέροντος, κ.λ.π. στην εσκεμμένη παραμόρφωση του χάρτη της Ελλάδος, έτσι ώστε οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις, τοποθετημένες στις κορυφές τέλειων ισόπλευρων τριγώνων και παράλληλα σε γραμμική παράθεση ανά δέκα περίπου, να ενώσουν συμβολικά την όποια πνευματική ενέργεια τους είχε απομείνει (σαν πνευματικές οντότητες πόλεων) και να δώσουν στον Ελληνισμό την απαραίτητη δύναμη που θα οδηγούσε, μέσω της επανάστασης του 1821, στην απελευθέρωσή του από τον τούρκικο ζυγό.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι πριν από τους Έλλήνες ερευνητές, με το θέμα του γαιωδετικού τριγωνισμού του Ελληνικού χώρου, ασχολήθηκε ο Jean Richer, ο οποίος για την εργασία του αυτή, που εκδόθηκε σε βιβλίο (Η Ιερή Γεωγραφία Του Ελληνικού Κόσμου) κέρδισε το βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας το 1967.

Ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρει ότι … Το βιβλίο αυτό αποτελεί το δώρο μιας άνοιξης στους Δελφούς. Είναι αρχικά ένας εκτενής διαλογισμός στις μορφές της θρησκείας και της τέχνης της Αρχαίας Ελλάδας. Στο κάλεσμα της σωστής φωνής, οι θεοί της Αρχαίας Ελλάδας ανασταίνονται από το βάθος του χρόνου. Γεννημένοι από το χώρο, τη γη, τη θάλασσα και τον έναστρο ουρανό, βρίσκονται εκεί, πάντα ζωντανοί, ίσως μισοκοιμισμένοι, και είναι πάντα έτοιμοι στα μεγαλειώδη ερείπια των ναών να ξαναπάρουν ζωή….

Πηγή: visaltis