Σπήλαια Διρού: Ψηφιακή περιήγηση στον μαγικό κόσμο των σταλακτιτών

Η τεχνολογία βρήκε τρόπο να ξεπεράσει τις δυσκολίες που δημιουργούν οι αποστάσεις.

Με εικονική περιήγηση 3D οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν πλέον το σπήλαιο του Διρού στην Μάνη, χωρίς να μετακινηθούν ένα εκατοστό από τον καναπέ τους.

Έχει λεχθεί πολλάκις ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η πανδημία έχει επισπεύσει και συχνά δημιουργήσει την ανάγκη εφαρμογής νέων ψηφιακών τεχνολογιών, που ξεπερνούν φυσικά εμπόδια. Ένα καινοτόμο πρόγραμμα της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) και του υπουργείου Πολιτισμού, που τέθηκε σε εφαρμογή το καλοκαίρι προσφέρει την δυνατότητα σε όσους επιθυμούν, αλλά αδυνατούν να βρεθούν σε περιοχές φυσικού κάλους ή σε ιστορικούς τόπους.

Ο Πέτρος Λαζαράκος, προϊστάμενος των σπηλαίων Διρού εξηγεί πως έναντι αντιτίμου 5 ευρώ ο επισκέπτης μπαίνει στην ιστοσελίδα της virtual ξενάγησης, και έχει στην διάθεση του 48 ώρες, προκειμένου να περιηγηθεί σε 300 μέτρα λιμναίου και 300 μέτρα χερσαίου τμήματος του σπηλαίου στην Μάνη. Το πρόγραμμα διατίθεται δωρεά σε όλα τα σχολεία της χώρας, δίνοντας την ευκαιρία στους μαθητές να ανακαλύψουν τον πολιτιστικό και φυσικό πλούτο της Ελλάδας.

Κατά την επιτόπια επίσκεψη η διαδρομή έχει συνολικό μήκος 1.500 μέτρα από τα οποία τα πρώτα 1.200 είναι λιμναία. Η φυσική είσοδος του σπηλαίου με διάμετρο μόλις μισό μέτρο βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Κοντά στην είσοδο έχουν βρεθεί κεραμικά που δηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία. Έως σήμερα έχουν χαρτογραφηθεί 14.700 μέτρα, ενώ το μέγιστο βάθος του σπηλαίου φτάνει τα 80 μέτρα, με θερμοκρασία που κυμαίνεται από 16 έως 21 βαθμούς χειμώνα – καλοκαίρι. Ο «Μεγάλος Ωκεανός», όπως αποκαλείται η κεντρική αίθουσα του σπηλαίου είναι μήκους 160 μ. και ύψους 30 μέτρων.

Πρόκειται για μια μοναδική διαδρομή, σε ένα χώρο όπου βρίσκεται o μεγαλύτερος αριθμός οστών ιπποπόταμων που έχει ανακαλυφθεί στην Ευρώπη, σημειώνει ο κ. Λαζαράκος. Στο σπήλαιο της Αλεπότρυπας βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία, σκελετοί ζώων, εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια, αγγεία και ένας λίθινος πέλεκυς από την νεολιθική εποχή.

Το σπήλαιο ήταν άγνωστο έως το 1898, οπότε το ανακάλυψε ο Μανιάτης Πέτρος Αραπάκης, αλλά η συστηματική μελέτη του άρχισε το 1949, όταν το ζεύγος Πετροχείλου άρχισε την εξερεύνησή του. Το σπήλαιο άνοιξε για το κοινό το 1967 και το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση. Επίσης, υπάρχουν άλλα 15 χιλ. διαδρομών, που δεν είναι επισκέψιμες.