Βρέθηκε η αρχαία Βασσανία στην Αλβανία;

[Credit: M. Lemke]

Πολωνοί αρχαιολόγοι αναζητούν πειστικές αποδείξεις για να υποστηρίξουν την άποψη ότι ανακάλυψαν τη χαμένη αρχαία πόλη της Βασσανίας στην Αλβανία.

Τα ερείπια δύο μεγάλων αρχαίων λίθινων κατασκευών στην κορυφή ενός λόφου κοντά στη Σκόδρα της Αλβανίας ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, πιστευόταν ότι υπήρχαν μόνο φυσικοί σχηματισμοί στην εν λόγω περιοχή.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, πιθανότατα πρόκειται για τη αρχαία Βασσανία – πόλη που περιγράφεται από τον Ρωμαίο ιστορικό Λίβιο (59 π.Χ.-17 μ.Χ.) στο πλαίσιο των μαχών των ρωμαϊκών στρατευμάτων με τον τελευταίο βασιλιά της Ιλλυρίας, Γένθιο.

Τον Μάιο του 2018, οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν μόνο ένα μέρος των τειχών και της εισόδου. Η πύλη προστατευόταν από δύο προμαχώνες, στους οποίους οδηγούσαν ισχυρά αμυντικά τείχη πλάτους άνω των 3 μ. Τα εξωτερικά τους μέρη ήταν κατασκευασμένα από μεγάλους πέτρινους ογκόλιθους. Ο χώρος ανάμεσά τους καλυπτόταν με μικρές πέτρες και χώμα.

Λόφος δίπλα στο χωριό Bushat κατά τη διάρκεια της αρχαιολογικής έρευνας. [Credit: M. Lemke]

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αυτός ο τύπος κατασκευής είναι χαρακτηριστικός για τις αμυντικές κατασκευές της Ελληνιστικής περιόδου. Η ίδια χρονολόγηση υποστηρίζεται και από αντικείμενα που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι κοντά στα τείχη: νομίσματα και θραύσματα κεραμικών αγγείων του 4ου με 2ου αιώνα π.Χ. Αυτό σημαίνει ότι η πόλη υπήρχε την εποχή του Ιλλυρικού βασιλείου, το οποίο έπαψε να υπάρχει στις αρχές της χιλιετίας μετά τη ρωμαϊκή εισβολή.

Η πρόσφατα αποκαλυφθείσα πόλη αποδείχθηκε ότι ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από την αρχαία Σκόνδρα, με έκταση περίπου 20 εκταρίων.

Όπως αναφέρει το PAP, ο καθηγητής Piotr Dyczek, επικεφαλής της έρευνας και διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, δήλωσε ότι κατά τη φετινή ανασκαφική περίοδο ανασκάφηκε το ψηλότερο τμήμα της πόλης ακριβώς κάτω από την κορυφή του βουνού. Από την Αλβανική πλευρά ηγήθηκε της έρευνας ο Δρ Saimir Shpaza από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Τιράνων.

«Κατά τη διάρκεια των εργασιών μας τον περασμένο Μάιο, αποκαλύψαμε τα θεμέλια δύο μεγάλων κτηρίων», πρόσθεσε ο καθηγητής Dyczek.

[Credit: M. Lemke]

Η πόλη διαβρωνόταν με την πάροδο των ετών και τα τείχη της έπεφταν από τις πλαγιές του βουνού. Το υλικό τους χρησίμευε επίσης ως τοπικό λατομείο – πολλά από τα γύρω σπίτια είναι χτισμένα από μεγάλους τετράγωνους λίθους που προέρχονται από τον αρχαιολογικό χώρο.

Παρά τη διάβρωση και την ανθρώπινη δραστηριότητα στην αρχαία πόλη, οι αρχαιολόγοι είχαν την τύχη να βρουν θραύσματα αρχαίας κεραμικής. Χάρη στην ανάλυσή τους, διαπιστώθηκε ότι ο λόφος κατοικήθηκε ήδη από τη 2η χιλιετία π.Χ.

Στα κτιριακά κατάλοιπα βρέθηκαν θραύσματα ιταλικών κυρίως αμφορέων που χρονολογούνται στον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ., καθώς και σκύφοι, αρχαία ελληνικά αγγεία πόσης οίνου με οριζόντιες λαβές.

«Πολλοί από αυτούς είναι αρκετά μικροί σε μέγεθος. Στην αρχαιότητα τέτοια μικροσκοπικά αγγεία χρησίμευαν είτε ως παιχνίδια είτε ως αναθήματα. Είναι δύσκολο να πούμε ποιες λειτουργίες υπηρετούν επί του παρόντος στη συγκεκριμένη θέση», είπε ο καθηγητής Dyczek.

Μέχρι στιγμής, οι αρχαιολόγοι δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν τη λειτουργία των κτηρίων που ανακάλυψαν. Ωστόσο, εκτιμούν ότι διαφέρουν από τα υπόλοιπα στην περιοχή, γεγονός που τους καθιστά δύσκολο την ασφαλή αναγνώρισή τους. Τα κτήρια ήταν εκτεθειμένα στην κορυφή του λόφου, οπότε έπρεπε να είχαν έναν δημόσιο χαρακτήρα κύρους.

[Credit: M. Lemke]

Όπως σημείωσε ο επικεφαλής της έρευνας, τα συγκεκριμένα κτήρια είχαν γερά θεμέλια, πλάτους 90 εκατοστών. Χρησιμοποιήθηκε τοπική πρώτη ύλη – ένα ετερογενές μίγμα λίθων χωρίς κονίαμα. Οι στέγες καλύπτονταν με κεραμίδες διαμορφωμένες σε ελληνικό ύφος.

Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι ανακαλυφθείσες κατασκευές χρονολογούνται στην ελληνιστική περίοδο, από τα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. μέχρι το πρώτο μισό του 2ου αιώνα π.Χ.

Αυτή η ισχυρή οχυρωματική πόλη βρισκόταν μεταξύ δύο σημαντικών κέντρων της αρχαίας Ιλλυρίας – της Σκόδρας και της αρχαίας ελληνικής αποικίας της Λισσού. Μπορεί να είναι η αρχαία Βασσανία, αλλά οι αρχαιολόγοι εξακολουθούν να αναζητούν πειστικά στοιχεία για να υποστηρίξουν τη συγκεκριμένη άποψη.

Πηγή: anaskafi