Ραδάμανθυς και στύραξ

Ο Ραδάμανθυς γιος του Δία και της Ευρώπης, είχε δυο αδέλφια τον Σαρπηδόνα και τον Μίνωα. Έγινε διάσημος για τη σοφία και την δίκαια κρίση του. Ο Μίνωας του ανέθεσε την απονομή δικαιοσύνης στις πόλεις που είχαν έδρα την Κνωσό. Λέγεται ότι στη συνέχεια ο Μίνωας βλέποντας τις ικανότητες του αδελφού του ένοιωσε να απειλείται και τον έδιωξε εκτός Κρήτης. Αυτός κατέφυγε στη Βοιωτία όπου παντρεύτηκε την Αλκμήνη και δίδαξε τοξοβολία στον Ηρακλή.

Έκτοτε ο Ραδάμανθυς έκανε νομοθετικό και πολιτικό έργο και έξω από την Κρήτη: ίδρυσε νέες πόλεις εποικίζοντας έρημους τόπους ή συνενώνοντας μικρούς οικισμούς Σε αυτές όριζε το νομοθετικό, διοικητικό, πολιτικό πλαίσιο και τις σχέσεις τους με το κέντρο της κρητικής αυτοκρατορίας, και διόριζε και τον άρχοντα. Μετά τον θάνατό του λοιπόν, ο Πλούτωνας του ανέθεσε να δικάζει τους νεκρούς στον Άδη, μαζί με τον Μίνωα και τον Αιακό.

Τι είναι όμως ο στύραξ και πώς σχετίζεται με τον Ραδάμανθυ.

Ο στύραξ ( Styrax officinalis) στην Ελλάδα ονομάζεται κοινώς και Αστέρακας, Στουρακιά, Λαγομηλιά και αγριοκυδωνιά (λόγω ομοιότητας των φύλλων τους). Το ρετσίνι του χρησίμευε στην παρασκευή αρωμάτων και καλλυντικών αλοιφών στην αρχαιότητα. Έχουμε αναφορές από τον Θεόφραστο και τον Ηρόδοτο. Η διάδοση του χρήσιμου αυτού φυτού οφείλεται στον Ραδάμανθυ.

Η Μυθολογία θέλει τον στύρακα να κατάγεται από την Κρήτη όπου ζούσε ο Ραδάμανθυς. Όταν ο Ραδάμανθυς πήγε στη Βοιωτία, μαζί του έφερε τον στύρακα κι έτσι εξαπλώθηκε το φυτό στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Εκτός από την παρασκευή αρωμάτων, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρετσίνι του και ως θυμίαμα προς τους θεούς, αλλά και για θεραπευτικούς σκοπούς, για το βήχα και το άσθμα. Αναφέρεται τόσο από τον Πλίνιο όσο και τον Διοσκουρίδη στο «Περί ύλης ιατρικής», όπου μάλιστα γράφει «Στύραξ δάκρυον εστί δένδρου ομοίου κυδωνιά». Ο Πλίνιος αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες της Κύπρου χρησιμοποιούσαν τους σπόρους του φυτού που είχαν ναρκωτικές ιδιότητες για να πιάνουν ευκολότερα τα ψάρια και τα χέλια στα ποτάμια και τα έλη.

Υπάρχει αναφορά και για το Μέγα Αλέξανδρο ότι, όταν ήταν μικρός, έκαιγε θυμίαμα από στύρακα προς τιμή των θεών. Όταν οι ιερείς του συνέστησαν να χρησιμοποιεί λιγότερο, προφανώς γιατί ως εισαγόμενο ήταν ακριβό, εκείνος όμως απάντησε ότι, όταν μεγαλώσει και αν κατακτήσει τα μέρη που το παράγουν θα μπορεί να χρησιμοποιεί όσο θέλει. Όταν δε κατέκτησε την Ινδία, έστειλε στους ιερείς ένα μεγάλο φορτίο με την εντολή να χρησιμοποιούν όσο θέλουν, γιατί οι τόποι παραγωγής του έχουν κατακτηθεί.

Ράνια Τζεν

Πηγή: Mythologists