του Γιάννη Νίκου
Το 334 π.Χ. ο Αλέξναδρος άρχιζε, με την πρώτη νίκη του στον Γρανικό ποταμό, την ένδοξη πορεία του στα απρόσιτα, μέχρι τότε, βάθη, όχι μόνο της Ασίας, αλλά και της Ιστορίας και των θρύλων.
Σε μια κίνηση συμβολισμού, αλλά και ουσίας, αφιέρωσε αυτήν την νίκη στην θεά Αθηνά, την θεά της Πολεμικής Αρετής και συνώνυμο του Ελληνικού Πολιτισμού, στέλνοντας τριακόσιες ασπίδες στον Παρθενώνα, που συνοδεύονταν από μια επιγραφή “ταυτότητας” του αφιερώματος.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων.»
Ο Αρριανός κάνει λόγο για πανοπλίες, δηλαδή τρόπαια.
«Μακεδόνων δὲ τῶν μὲν ἑταίρων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι καὶ πέντε ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ ἀπέθανον· καὶ τούτων χαλκαῖ εἰκόνες ἐν Δίῳ ἑστᾶσιν, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ Ἀλέξανδρον μόνος προκριθεὶς ἐποίει· τῶν δὲ ἄλλων ἱππέων ὑπὲρ τοὺς ἑξήκοντα, πεζοὶ δὲ ἐς τοὺς τριάκοντα. Καὶ τούτους τῇ ὑστεραίᾳ ἔθαψεν Ἀλέξανδρος ξὺν τοῖς ὅπλοις τε καὶ ἄλλῳ κόσμῳ· γονεῦσι δὲ αὐτῶν καὶ παισὶ τῶν τε κατὰ τὴν χώραν ἀτέλειαν ἔδωκε καὶ ὅσαι ἄλλαι ἢ τῷ σώματι λειτουργίαι ἢ κατὰ τὰς κτήσεις ἑκάστων εἰσφοραί. Καὶ τῶν τετρωμένων δὲ πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν, ἐπελθών τε αὐτὸς ἑκάστους καὶ τὰ τραύματα ἰδὼν καὶ ὅπως τις ἐτρώθη ἐρόμενος καὶ ὅτι πράττων εἰπεῖν τε καὶ ἀλαζονεύσασθαί οἱ παρασχών. Ὁ δὲ καὶ τῶν Περσῶν τοὺς ἡγεμόνας ἔθαψεν· ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον· ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. Ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει· καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε· Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων.»
Ωστόσο ο Αλέξανδρος, παρά την δήλωσή του “πλην Λακεδαιμονίων” (που ιστορικά αποτύπωνε απλώς μια πρόσκαιρη κοντόφθαλμη τωρινή επιλογή τους)
δεν ήθελε “απούσα” και απαξιωμένη την Σπάρτη.
Οι τριακόσιες ασπίδες, υπενθύμιζαν στους Σπαρτιάτες του καιρού του (οι οποίοι είχαν χαλαρώσει αρκετά στα τέλη του 4ου π.Χ αιώνα) το χρέος τους απέναντι στους Τριακόσιους της αυτοθυσίας των Θερμοπυλών, για το κοινό καλό των Ελλήνων.
Οι 300 Περσικές ασπίδες-λάφυρο, νοερά τρόπαιο “ΝΙΚΗΣ”, μία για κάθε νεκρό των Θερμοπυλών.
Υπενθύμιση, αλλά και συμβολικό αφιέρωμα στην προγονική Πολεμική Αρετή των Σπαρτιατών, δίπλα σε αυτήν των Αθηναίων.
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τρίτη, Ιανουαρίου 04, 2022
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: