Η λογική εξήγηση γιατί λείπει η μύτη σε τόσα πολλά αρχαία αγάλματα

Ναι, γι' αυτό που νομίζετε

Αν έχετε επισκεφθεί ποτέ ένα μουσείο, πιθανότατα θα έχετε παρατηρήσει ότι ένα από κοινά χαρακτηριστικά των γλυπτών είναι το γεγονός ότι από τα περισσότερα λείπει η μύτη -εκείνα που έχουν είναι, συνήθως, μισοσπασμένη ή θρυμματισμένη.

Μια περίπτωση που αφορά τα αρχαία γλυπτά από όλους τους πολιτισμούς και όλες τις χρονικές περιόδους της αρχαίας ιστορίας. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα χαρακτηριστικό που περιορίζεται σε γλυπτά κάποιου συγκεκριμένου πολιτισμού ή εποχής. Ακόμα και η μύτη της Μεγάλης Σφίγγας, στις Πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο, είναι γνωστό ότι λείπει.

Και αν έχετε παρατηρήσει κάτι τέτοιο, πιθανόν να έχετε αναρωτηθεί: «Τι συνέβη στη μύτη». Είναι αλήθεια ότι μερικά αρχαία γλυπτά αλλοιώθηκαν σκόπιμα από ανθρώπους σε διάφορες εποχές για διαφορετικούς λόγους. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το mentalfloss.com, υπάρχει ένα ελληνικό μαρμάρινο κεφάλι της θεάς Αφροδίτης του πρώτου αιώνα μ.Χ. που ανακαλύφθηκε στην Αθηναϊκή Αγορά. Μπορείτε να καταλάβετε ότι το συγκεκριμένο μαρμάρινο κεφάλι βανδαλίστηκε κάποια στιγμή σκόπιμα από χριστιανούς, επειδή σμίλεψαν έναν σταυρό στο μέτωπο της θεάς.

Αυτό το μαρμάρινο κεφάλι, ωστόσο, είναι μια εξαιρετική περίπτωση που δεν είναι αντιπροσωπευτική της πλειονότητας των αρχαίων γλυπτών από τα οποία λείπει η μύτη.

Η κοινή λογική πίσω από το ότι τα περισσότερα αρχαία γλυπτά δεν έχουν μύτη

Για τη συντριπτική πλειονότητα των αρχαίων γλυπτών από τα οποία λείπουν μύτες, ο λόγος της έλλειψής της δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους ανθρώπους. Αντίθετα, ο λόγος για την έλλειψη μύτης έχει απλώς να κάνει με τη φυσική φθορά που υπέστη το γλυπτό με την πάροδο του χρόνου.

Το γεγονός είναι ότι τα αρχαία γλυπτά έχουν ηλικία χιλιάδων ετών και όλα έχουν υποστεί σημαντική φυσική φθορά με την πάροδο του χρόνου. Τα αγάλματα που βλέπουμε σήμερα στα μουσεία είναι σχεδόν πάντα χτυπημένα και κατεστραμμένα από τον χρόνο και την έκθεση στα στοιχεία της φύσης.

Τα μέρη των γλυπτών που προεξέχουν, όπως μύτες, χέρια, κεφάλια και άλλα εξαρτήματα, είναι σχεδόν πάντα τα πρώτα μέρη που σπάνε, ενώ άλλα μέρη που είναι πιο σταθερά συνδεδεμένα, όπως τα πόδια και οι κορμοί, είναι γενικά πιο πιθανό να παραμείνουν άθικτα.

Πηγή: newsbeast