Αρχαιολογική ανακάλυψη: «Χρονοκάψουλα» 3.600 ετών αποκαλύπτει την αρχαία καταστροφή

Ερευνητές ανακάλυψαν μια απίστευτη «χρονοκάψουλα» στις τουρκικές ακτές, βοηθώντας να πέσει νέο φως σε μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές.

Η «χρονοκάψουλα» διατηρήθηκε από την ηφαιστειακή έκρηξη της Σαντορίνης που συγκλόνισε τη Μεσόγειο και άλλαξε την πορεία της ιστορίας. Τώρα, μπορεί να είναι η πρώτη περίπτωση φυσικών λειψάνων που αποκαλύφθηκαν σε έναν από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που πιθανότατα χάθηκαν. Η διεθνής ομάδα ερευνητών δημοσίευσε τα ευρήματά τους στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

Σε αυτό, παρουσίασαν στοιχεία για ένα καταστροφικό τσουνάμι που ακολούθησε την έκρηξη της Θήρας, που βρίσκεται στη σύγχρονη Σαντορίνη, ένα ηφαιστειογενές νησί στο Αιγαίο Πέλαγος, πριν από περίπου 3.600 χρόνια.

Η ηφαιστειακή έκρηξη της Σαντορίνης εξακολουθεί να θεωρείται ως μια από τις πιο καταστροφικές εκρήξεις στην ανθρώπινη ιστορία.

Βαθμολογήθηκε με επτά ή οκτώ στον δείκτη ηφαιστειακής έκρηξης, γεγονός που το χαρακτηρίζει ως μια «υπερ-κολοσσιαία» έκρηξη που συμβαίνει μόνο μία φορά στα χίλια χρόνια. Τα ηφαίστεια αυτού του μεγέθους βγάζουν καπνό που φτάνει τα 25 χιλιόμετρα σε ύψος, ενώ εκτείνεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Μερικοί ερευνητές συνέκριναν το ηφαίστειο με την έκρηξη εκατομμυρίων ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα.

Οι μελετητές πιστεύουν επίσης ότι η τραυματική μνήμη που προκλήθηκε από αυτή την έκρηξη μπορεί να είναι υπεύθυνη για πολλούς από τους μύθους και τους θρύλους των ανθρωπιστικών επιστημών.

Πιστεύουν ότι στην εποχή του Χαλκού το 1600 π.Χ., μπορούσε να δει κανείς την αλληγορία του Πλάτωνα για τη βυθισμένη πόλη της Ατλαντίδας, η οποία συνέβη περισσότερο από χίλια χρόνια αργότερα.

Το καταστροφικό γεγονός έχει επίσης συνδεθεί με τις βιβλικές Δέκα Πληγές, καθώς οι ηφαιστειακές εκρήξεις προκαλούν συχνά χαλαζοθύελλες, ατελείωτο σκοτάδι και υπερβολική υγρασία στην ατμόσφαιρα κατάλληλη για να «φιλοξενήσει» πολλές ακρίδες.

Οι ερευνητές έκαναν ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο του Çesme-Bağlararası, ο οποίος βρίσκεται στο δημοφιλές θέρετρο του Τσεσμέ στις ακτές του Αιγαίου, στην πλευρά της Τουρκίας και περισσότερα από 100 μίλια βόρεια-βορειοανατολικά της Σαντορίνης.

Οι αρχαιολόγοι κάνουν ανασκαφές στην περιοχή από το 2009 σε μια τοποθεσία που φαινόταν να είναι ένας ακμάζων παράκτιος οικισμός που κατοικούνταν σχεδόν συνεχώς από τα μέσα της τρίτης χιλιετίας έως τον 13ο αιώνα π.Χ.

Εκτός από μερικά καλοδιατηρημένα κτίρια και δρόμους που είχαν αποκαλυφθεί προηγουμένως, οι ερευνητές βρήκαν πολλά χειροποίητα αντικείμενα, αρκετά κατεστραμμένα όμως όσον αφορά στο σχήμα τους.

Η απόκτηση πολύτιμων γνώσεων από αυτό το χάος απαιτούσε μια διεθνή ομάδα ερευνητών διαφόρων ειδικοτήτων για να μελετήσει τους πολλούς κατεστραμμένους οχυρωματικούς τοίχους, τα στρώματα στάχτης και το συνονθύλευμα αγγείων, οστών και θαλάσσιων οστράκων, όπως αναφέρει δημοσίευμα της ιστοσελίδας express.co.uk.

Παλιότερα, οι αρχαιολόγοι δυσκολεύονταν να βρουν ίχνη από προηγούμενα τσουνάμι, καθώς τα καταστροφικά γεγονότα είναι συνήθως διαβρωτικά, πράγμα που σημαίνει ότι η ζημιά θα μπορούσε να εξαφανιστεί στη θάλασσα.

Επιπλέον, στοιχεία όπως τα κτίρια που κατέρρευσαν και οι πυρκαγιές μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα σεισμών, πλημμυρών ή καταιγίδων, που θα μπορούσαν να απομακρύνουν τους ερευνητές από τα συγκεκριμένα ίχνη.

Μιλώντας στο National Geographic, ο Floyd McCoy, καθηγητής Γεωλογίας και Ωκεανογραφίας, χαρακτήρισε την έρευνα «μια πραγματική συνεισφορά όχι μόνο στην έρευνα για ό,τι αφήνει πίσω του ένα τσουνάμι, αλλά κυρίως στο νόημα και την ερμηνεία τους, ειδικά σε σχέση με την έκρηξη της Θήρας [Εποχή του Χαλκού]».