Ήταν κόρη αυτή του μάντη Τειρεσία ήταν η και ίδια ονομαστή μάντισσα, όπως άλλωστε δείχνει και το όνομά της. Κατά τον Διόδωρο έγραψε χρησμούς. Η Μαντώ ήταν αδελφή της Ιστορίδας. Ο Παυσανίας αναφέρει, ότι στον πρόναο του ναού του Ισμηνίου Απόλλωνος στη Θήβα υπήρχε ο «Μαντούς δίφρος», δηλαδή ο λίθος όπου κατά την παράδοση καθόταν η Μαντώ. Πιθανότατα η Μαντώ ήταν οιωνοσκόπος, αφού και ο πατέρας της μάντευε τα μελλούμενα από τα πουλιά, ιδίως τα όρνεα. Στη δραματική ποίηση η Μαντώ εμφανίζεται απλώς ως συνοδός του τυφλού πατέρα της.
Ο Στάτιος γράφει, ότι βοηθούσε τον Τειρεσία στις θυσίες και του περιέγραφε τα σημεία. Στις μυθικές παραδόσεις η Μαντώ συνδέεται με την εκστρατεία των Επιγόνων εναντίον των Θηβών. Μετά την κατάληψη της πόλης, η Μαντώ μεταφέρθηκε μαζί με άλλους αιχμαλώτους στους Δελφούς, όπου και αφιερώθηκε στον Απόλλωνα. Από εκεί πήγε κατά διαταγή του θεού στην Κλάρο, όπου σύμφωνα με μία εκδοχή παντρεύτηκε τον Ράκιο, αρχηγό των Κρητών που είχαν εγκατασταθεί εκεί και γέννησε τον Μόψο. Εκεί επίσης η Μαντώ ίδρυσε το ονομαστό μαντείο της Κλάρου, που ήταν πιθανότατα υδρομαντείο, τουλάχιστο στην αρχή. Ως σύζυγος της Μαντώς αναφέρεται, εκτός από τον Ράκιο, και κάποιος Ζωγραίος, πιθανώς Κορίνθιος και ταυτιζόμενος με τον αναφερόμενο «άνδρα Βακχιάδην». Μία άλλη παράδοση αναφέρει, ότι η Μαντώ γέννησε τον Μόψο από τον ίδιο τον Απόλλωνα. Στη Θήβα μνημονεύεται και ένας Λάμπος, που είχε ερωτική σχέση με τη Μαντώ, αλλά σκοτώθηκε από τον Αμφιάραο με τη βοήθεια του Απόλλωνα.
Η Μαντώ συνδεόταν επίσης με το ιερό του Απόλλωνα στη Λέσβο, όπου ο θεός ονομαζόταν Μαλόεις, επειδή εκεί η Μαντώ είχε βρει το χρυσό της μήλο, που είχε χάσει καθώς χόρευε. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις η Μαντώ, μετά την άλωση των Θηβών από τους Επιγόνους, κατέφυγε στην Ιταλία. Εκεί γέννησε με τον Τίβερη τον Βιάνορα ή Όκνο, που ίδρυσε στη Λομβαρδία της βόρειας Ιταλίας μία πόλη, στην οποία έδωσε το όνομα της μητέρας του: ακόμα και σήμερα ονομάζεται Μάντοβα. Στην τραγωδία του Ευριπίδη «Αλκμέων διά Κορίνθου» η Μαντώ είναι παντρεμένη με τον Αλκμέωνα και έχουν δύο παιδιά: τον Αμφίλοχο και την Τισιφόνη.
ΘΕΣΣΑΛΙΑ Πελλήνα. Τέλη 3ου με αρχές 2ου αιώνα π.Χ. Δίχάλκο. Κεφαλή της Μαντώ καλυμμένη, περίγραμμα κουκκίδων, με επιγραφή ΠΕΛΙ-ΝΑΙΩ-Ν. Κρανοφόρος Θεσσαλός καβαλάρης με χλαμύδα και κοντό χιτώνα, με λόγχη πάνω σε άλογο.
Πηγή: https://www.facebook.com/photo/?fbid=153954846973505&set=gm.944990772788720
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Σάββατο, Ιανουαρίου 01, 2022
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: