Όλος ο κόσμος τειχίστηκε από Θηβαίους Μύστες και Θηβαίους τεχνίτες - Ετυμολογία των Θηβών

Του Σπύρου Παπανικολάου

Το όνομα ΘΗΒΑ προέρχεται από το Πρώτο και μοναδικό στον κόσμο Σύμβολο Πόλεως. Το «Αμφίον Ζήθον».

Stefano della Bella

Το σύμβολο αυτό έχει Τριμέρεια. Είναι Τριαδικό. Έχει:

- Κοσμογονικό Θείον νόημα,

- Κοσμικό νόημα, και τέλος,

- Μακάριο - αεί νόημα.

Η πάλαι, παλαιά πανάρχαια ΜΟΝΑΔΙΚΗ στον κόσμο τειχισμένη πόλις. Πόλις που τειχίστηκε με πνεύμα, σχέδιο, ιδέα, από ΜΥΣΤΕΣ και ΜΑΣΤΟΡΟΥΣ. Είναι πόλις ΖΑΘΕΗ και ΕΠΤΑΠΥΛΗ (Ομ. Δ,406).

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΘΗΒΑΙΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΗΒΑΙΟΥΣ ΤΕΧΝΙΤΕΣ.

Η πόλις (*) «βυθίστηκε», ξεχάστηκε, λόγω της άγνοιάς μας στην κατανόηση της μυθολογίας μας.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΜΦΙΟΝ ΖΗΘΟΝ;

Το Άφωνο Θ έχει τριμέρια, όπως όλα τα γράμματα:

Α) Θ-εία Ιερά Θεϊκά

Β) Θ-ΕΤΩ, ΘΕΜΕΛΙΩΝΩ

Γ) Θ-ΥΩ, ΘΥΣΙΑΖΩ ΣΤΟΥΣ ΘΥΤΕΣ (ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ - ΠΑΤΕΡΕΣ - ΓΟΝΙΟΥΣ).

Η το φωνήεν διαθέτει μεγάλη κάθοδο φωτεινότητας. Φωτίζει πολύ μόνον τα ορατά.

ΒΑ (ΜΠΑ[1] στην αρβανίτικη) ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ αυτά, έχουν και αυτά τριμέρεια:

Α) κοσμογονικό (μ)πήγμα (γη) Άνωθεν θείον (νοητή και ορατή δημιουργία)

Β) Ανθρώπων δημιούργημα επί του πήγματος (γης). Για να τιμήσει όλους τους ζώντες Θηβαίους.

Γ) Ανθρώπων δημιούργημα επί του πήγματος (γης) προς τιμήν των μακάρων προγόνων.

Άρα:

ΘΗΒΑ = ΘΕΙΑ ΠΑΛΛΑΜΠΡΗ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ ΠΟΛΙΣ. (**)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Γ. Λεκάκη:

(*) Με ομώνυμες αποικίες στην Αίγυπτο (εκατόμπυλος πόλις στην Θηβαΐδα, Λούξορ), τα Άδανα και το Αδραμύττειον (Θήβη Τρωάδος).

(*) Η πόλις των Θηβών - όπως και η Βοιωτία - ετυμολογείται από την βουν (αγελάδα, βόδι), την οποία βρήκε σημαδεμένη, κατά τον χρησμό, ο Κάσμος / Κάδμος, αναζητώντας την αδελφή του, Ευρώπη, και εκεί κατοίκησε - άρα οικισμός προϋπήρχε αυτού. Την θεμελίωσε / τείχισε με ιερά άρεια τείχη - βοηθεία του θεού Άρεως (Καδμείοι = Θηβαίοι, Δ 391, λ 276). Ή από την Θήβη, θυγατρός της Μετώπης, συζύγου του Ασωπού. Γι' αυτό στην αρχαία συριακή γλώσσα - διάλεκτος της ελληνικής, η βους καλείται θήβα.

Κάδμος > κάδμιον = φωτεινό > Ακάδημος, Ακαδήμεια = φωτεινή (σχολή) > λυκ- λύκος, Λύκειο > lux > Luxor, > λυμ- Όλυμπος, κλπ.

[1] Από την αρχαία πρωτοελληνικη πελασγική ρίζα ΒΑ προέκυψαν πολλές λέξεις ξένων γλωσσών – παιδιών της ελληνικής - σχετικές με το κτίσιμο, τον τόπο τον ικανό για κτίσιμο, και τα υλικά που χρησιμοποιούνται γι’ αυτό, όπως:

> teba (πελασγ.) = λόφος (βοιωτ., αιολ., σαββ.) > Taba η πόλις Θήβα Τρωάδος, στις υπώρειες του όρους Πλάκου (Ομ. Α,366) > τύμβος, τούμπα, κλπ. (βλ. Varro de r.r. I l l, 1,10). Η Θήβα είναι επτάλοφος (κτισμένη σε 7 λόφους). Τeisbas, θεός του αέρος (ουρανού) των βανικών επιγραφών > Τaivas όνομα του ουρανού στους Σουόμι / Suomi Φινλανδούς... Και σήμερα tepe (τουρκ.) = λόφος.

> ΜΠΑ > γερμ. bauen (> Bauhaus) = κτίζω και Baum (= δένδρο) βασική πρώτη ύλη για το κτίσιμο οικοδομών τότε, κλπ.

> WA > ΒΑΝΑ = γυναίκα, θηλυκό, επί τους οποίου κτίζεται η γενιά, το γένος, η οικογένεια, κλπ.

Τέλος, η Καδμεία Θήβα είναι ένας από τους λογιζόμενους τόπους γεννήσεως του θεού Διονύσου Βάκχου και η αρχαιοτέρα έδρα λατρείας του (Παυσ. IX, 12,3. 16,4). Εκ της εξαπλώσεως των Θηβαίων Ελλήνων σε όλον τον κόσμο και δη στην Αφρική, έμεινε στην Αφρική το Ba να σημαίνει τον Βάκχο - βλ. Λ. Σουβαλτζή "Διαχρονική παρουσία του Διονύσου".

Πηγή: arxeion-politismou