Ελληνικά φαγώσιμα γούρια της πρωτοχρονιάς

Από την πρασόπιτα της Ξάνθης, στη γλυκιά μπουγάτσα στο Ηράκλειο της Κρήτης, η Ελλάδα είναι γεμάτη πολλά και διαφορετικά γαστρονομικά έθιμα.

Είναι δεδομένο ότι άπαντες γνωρίζουμε ότι το σπάσιμο του Ροδιού φέρνει τύχη και το κρέμασμα της κρεμμύδας πάνω από την πόρτα επίσης. Πέρα, όμως, από τα καθιερωμένα, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, υπάρχουν και άλλα έθιμα που ίσως δεν γνωρίζουμε με πρωταγωνιστή τις τροφές που θα μας φέρουν υγεία, τύχη και ευτυχία.

Η «προβέντα» της Σάμου

Εκτός από την βασιλόπιτα, οι γυναίκες της Σάμου φτιάχνουν και την «προβέντα». Πρόκειται για ένα πιάτο με γλυκά που «κρίνει» τη νοικοκυροσύνη της Σαμιώτισσας.

Ξάνθη: πρασόπιτα, όπως λέμε βασιλόπιτα

Οι οικογένειες ανοίγουν φύλλο και παρασκευάζουν μια πίτα με πράσο, κιμά και μπαχαρικό κύμινο. Η πίτα ψήνεται σε παραδοσιακό ταψί, το οποίο ονομάζεται «σινί».

Ηράκλειο Κρήτης: Η γλυκιά μπουγάτσα

Κάθε χρόνο η Πρωτοχρονιά στην Κρήτη συνοδεύεται από μεγάλη κατανάλωση μπουγάτσας. Για το σκοπό αυτό, σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για να είναι γλυκιά η πρώτη γεύση που θα πάρουν οι κάτοικοι του νησιού.

Τα γλυκά της Πρωτοχρονιάς στη Χαλκιδική

Οι γυναίκες στη Χαλκιδική, εκτός από τη βασιλόπιτα, πρέπει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να φτιάξουν «κλίκια» και «φταζμίτ’κα», όπως και άλλα γλυκά για τους καλαντιστές, τους επισκέπτες και τα μέλη της οικογένειας. Συνήθως τα γλυκά αυτά είναι: σαραγλί, σουσαμόπιτα, μπακλαβάς, κανταΐφι κ.ά.

Στη Λήμνο

Στη Λήμνο το τραπέζι της πρώτης μέρας του χρόνου στρώνεται με αφθονία φαγητών και γλυκών προοιωνίζοντας την αφθονία των αγαθών για όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Εκτός όμως από τα φαγητά, τοποθετούν απαραίτητα στο τραπέζι κλαδιά ελιάς, ένα μεγάλο ρόδι και ένα μπολ γεμάτο μέλι, σύμβολο ευτυχίας και ευγονίας για κάθε σπιτικό.

Το σφάξιμο του χοίρου

Ένα παλιό έθιμο, που η πρόοδος και οι σύγχρονες ευκολίες το έχουν σβήσει, είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να το σφάξει τις μέρες των γιορτών. Από το κρέας του χοίρου δεν πέταγαν σχεδόν τίποτα και με όσα παρασκεύαζαν έτρωγαν σχεδόν όλο το χρόνο.

Πηγή: itrofi