Η Αρχαία Ελληνική ευχή της μάνας στον Γιο της με έξι λέξεις μόνο φωνήεντα που οι ειδικοί καταρρίπτουν

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Βρισκόμαστε στα 1936. Ο Γερμανός αρχαιολόγος Tillmann Ueberroth βρισκόταν επικεφαλής σε ανασκαφές που γίνονταν στις Μυκήνες, στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών και ειδικότερα στην Υπόγεια Δεξαμενή. Η αποστολή συνδεόταν άμεσα με μια άλλη που λάμβανε χώρα παράλληλα, στον Θολωτό Τάφο του Ατρέως για τον οποίο υπήρχε μια περίεργη φήμη που σχετιζόταν με διαπλανητικά ταξίδια, σύμφωνα με κάποιους μύθους αλλά και μερικές εκτιμήσεις κορυφαίων επιστημόνων της εποχής. Και, είναι η γνωστή λατρεία που είχε ο Χίτλερ για παρόμοια θέματα και σχεδόν οτιδήποτε είχε να κάνει με τον αποκρυφισμό.

Οι ανασκαφικές δραστηριότητες του Ueberroth κράτησαν μόλις δύο μήνες αφού πολύ σύντομα, η αρχαιολογική σκαπάνη εντόπισε και έφερε στο φως μία πολύ ενδιαφέρουσα αρχαία πινακίδα και ήταν σχεδόν ακριβώς αυτό για το οποίο έψαχνε. Ο αρχαιολόγος κράτησε την ανακάλυψη σε απόλυτη μυστικότητα καθώς λογοδοτούσε κατευθείαν στον Φύρερ και το εύρημα ήταν πολύ παραπάνω από σπουδαίο και σημαντικό.

Η μαρμάρινη επιγραφή από πεντελικό μάρμαρο είχε χαραγμένα επάνω της μόλις δεκατέσσερα φωνήεντα σε ένα σύνολο έξι λέξεων και έγραφε: «OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ». Υποτίθεται πως ήταν η ευχή μιας μάνας προς το παιδί της και θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα!».

Ναι, ήταν εκπληκτικό που μερικά φωνήεντα μπορούσαν να δώσουν ένα σαφές και πλήρες νόημα. Όμως για τον Γερμανό αρχαιολόγο Tillmann Ueberroth, υπήρχε ένα κρυφό μήνυμα ανάμεσα στις λέξεις και τα φωνήεντα. Είναι γνωστό στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό πως και τα πέντε ελληνικά φωνήεντα συνδέονται με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Το ιδιοφυές ήταν πως στο «OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ» τα φωνήεντα λειτουργούσαν σαν κώδικας, σαν μια φόρμουλα για ένα ταξίδι σε αυτούς τους πλανήτες, οπότε αυτομάτως και το νόημα της φράσης άλλαζε άμεσα. Αυτό ακριβώς αναζητούσαν οι άνθρωποι του Χίτλερ.

Ο Tillmann Ueberroth, αμέσως κάλεσε τον ειδικό φυσικό επιστήμονα και αποκρυφιστή Erik Kieber που ασχολούνταν με τους πλανήτες και τις εξισώσεις του Άλμπερτ Αϊνστάιν προκειμένου να κατανοήσουν τι ήθελε να πει ο αρχαίος συντάκτης που χάραξε την πινακίδα. Δηλαδή, με απλά λόγια, να αποκωδικοποιήσουν το μυστικό της φράσης με τα φωνήεντα, προκειμένου να την μετατρέψουν σε πραγματικότητα για το πρώτο ταξίδι εκτός Γης και πέρα από αυτήν.

Ο συνδυασμός των φωνηέντων σε λέξεις και η σωστή εκφορά τους μπορεί να επιφέρει μία πνευματική σύνδεση, Ουσιαστικά πρόκειται για “κλειδιά” που ξεκλειδώνουν τον κωδικό κάποιας συχνότητας ώστε να “μιλήσεις” με έναν πλανήτη. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Erik Kieber και τις αποκρυφιστικές γνώσεις του, αφού συνδεθείς με τον πλανήτη που υποδεικνύεται από την φράση με τα φωνήεντα, μεταφέρεσαι με την φυσική σου παρουσία εκεί, σε ένα είδος πολυστασίας, δηλαδή, να βρίσκεσαι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα, όπως υποτίθεται έκαναν ο Πυθαγόρας και ο Απολλώνιος Τυανέας.

Τόσο ο Erik Kieber όσο και ο Tillmann Ueberroth, πίστευαν πως η σειρά των φωνηέντων είχε έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό που δίνεται έμμεσα στην Γένεση Γ 19. Εκεί, Όταν Θεός διώχνει τον Αδάμ και την Εύα από τον Παράδεισο, για να είσαι σίγουρος ότι δεν θα βρουν ξανά το δρόμο της επιστροφής, στέλνει πολλά χερουβείμ και μια πύρινη ρομφαία για να φυλάει τον δρόμο. Η σειρά των φωνηέντων ανακαλεί την εντολή των χερουβείμ και του φλεγόμενου σπαθιού και ανοίγει τον δρόμο της επιστροφής. Τι σημαίνει αυτό; Ουσιαστικά ότι η ευχή της μάνας, της μαρμάρινης επιγραφής, σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να είναι: “να ξεφύγεις από αυτή την Γη και να φτάσεις πέρα από τον Ήλιο, το άστρο που δημιουργεί την αυγή στη Γη.”

Μετά το τέλος του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου η πινακίδα με την ευχή της μάνας χάθηκε αλλά επανεμφανίστηκε το 1952 σε ένα ιδιωτικό μουσείο που ζητήθηκε να μελετηθεί από ένα πανεπιστήμιο της Αμερικής λόγω της φήμης που το συνόδευε. Πολύ σύντομα εμφανίστηκαν άντρες από μυστικές υπηρεσίες που διέψευσαν την θρυλούμενη ιστορία και παρέλαβαν το εύρημα για να το μελετήσουν σε ειδικά εργαστήρια και προχωρημένους επιστήμονες. Στη συνέχεια, ανέλαβαν την σκυτάλη μεγάλα ΜΜΕ που κατέρριψαν επίσης την ιδέα πως υπήρξαν έρευνες για το αν η επιγραφή αποτελούσε κώδικα για ένα ταξίδι στο χωροχρόνο ή σε μια άλλη διάσταση. Κάποια, μάλιστα, αμφισβήτησαν και την ίδια την ύπαρξη της επιγραφής. Άραγε, αυτή η μία ή παρόμοια επωδή θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο προς τα άστρα;

*Τα παραπάνω αποτελούν προϊόν φαντασίας και μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα αλλά και καταστάσεις είναι απλή σύμπτωση και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Η ιστορία που διαβάσατε είναι εμπνευσμένη από δημοσίευμα που αφορά την φράση «OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ» η οποία θεωρείται ψευδής ως προς το ότι “η φράση έχει μόνο φωνήεντα” και ότι “αυτό γίνεται μόνο με την Ελληνική γλώσσα”. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στο sarantakos αλλά και στο ellinikahoaxes.gr, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν συνοπτικά κάποια πράγματα, ξεκινώντας από το αρχικό δημοσίευμα που στη συνέχεια διαψεύστηκε:

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ έλεγε: «Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνον αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα». Προσέξτε, λοιπόν, κάτι: «OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ», που σημαίνει: «Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα!».

Έξι (6) λέξεις, δεκατέσσερα (14) φωνήεντα, μια φράση. Ούτε ένα σύμφωνο, σε μια πλήρη φράση! Σε ποια άλλη γλώσσα μπορεί να συμβεί αυτό; Μάλλον μόνον στην Ελληνική… ΙΑ σημαίνει όπως, ΗΩ είναι η αυγή, Ω ΥΙΕ γιε μου, ΑΕΙ ΕΙ Να είσαι πάντα! Σύμφωνα, όμως, με το sarantakos: στην πραγματικότητα η φράση «οἷα ἠώ ὦ υἱέ ἀεί εἶ» είναι πειραγμένη για να μην έχει σύμφωνα. Επιπλέον σημειώνει:

“Το «ηώ» είναι αιτιατική, ενώ κανονικά εδώ χρειάζεται ονομαστική: όπως η αυγή. Αρα, Οία ηώς είναι το σωστό. Ή, μάλλον χρειάζεται και άρθρο: Οία η ηώς, ω υιέ αεί ει. Το οποίο, δεν σημαίνει, όπως νομίζει αυτός που σκάρωσε τη φράση, «να είσαι πάντα», αλλά «είσαι πάντα» -η προστακτική θα ήταν «ίσθι», που έχει κι αυτή σύμφωνα.

[Στο δικό μου το αισθητήριο, και η φράση «οία η ηώς, ω υιέ» μου φαίνεται να κουτσαίνει. Αφού το υποκείμενο της σύγκρισης είναι αρσενικό, δεν θα έπρεπε να είναι «οίος η ηώς ω υιέ»; Το έδειξα όμως σε μια φίλη φιλόλογο που δεν συμφώνησε μαζί μου, και θεώρησε σωστό το «οία η ηώς ω υιέ». Αν έχετε άποψη, σχολιάστε]”

Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι στην δημιουργία στίχων και ποιημάτων, τόσο στην σύγχρονη αλλά και σε αρκετά δημοτικά τραγούδια, συναντούμε “παρατυπίες” στο συντακτικό, την γραμματική έως και λεξιπλασίες. Κάπως έτσι, αλλά και για άλλους λόγους, δημιουργήθηκε η έκφραση “ποιητική αδεία” που ακούμε συχνά, όταν ο ποιητής ή ο στιχουργός “κάνει τα δικά του” παραβιάζοντας τους κανόνες της γραμματικής, του συντακτικού, της γλώσσας γενικότερα αλλά και της λογικής.

Πηγή: diadrastika