Η Καλαβρία ζητεί από το Βρετανικό Μουσείο να της επιστρέψει τον αρχαίο Ελληνικό μπαλτά της Ήρας…

Του Γιώργου Λεκάκη

Μετά την γνωστοποίηση του σπουδαίου αρχαίου Ελληνικού ευρήματος, και σε συνεννόηση και συνεργασία με συνοδοιπόρες ομάδες και φίλους στην υπέροχη αυτή περιοχή της άλλοτε Μεγάλης Ελλάδος, νυν Κάτω Ιταλίας, το θέμα του ευρήματος ανακινήθηκε… Και «η Καλαβρία ζητεί την επιστροφή του μαγευτικού αντικειμένου της Μεγάλης Ελλάδος, θεωρώντας την πώληση και την εξαγωγή του από την Ιταλία, παράνομη… Αλλά μέχρι στιγμής κάθε πρόταση προς το Βρετανικό Μουσείο, έχει πέσει στο κενό…

Εκτός από την βλάβη και την κοροϊδία το αδικαιολόγητα εξαχθέν από τον τόπο καταγωγής του, τσεκούρι εκτέθηκε στο Βρετανικό Μουσείο και με λάθος ετικέττα, η οποία ανέφερε ως προέλευση του «Casilini di S. Agata».

Η παρέμβαση της αρχαιολόγου Paola Zancani Montuoro την δεκαετία του 1960 οδήγησε στην διόρθωση: Στο «Casalini di S. Sosti». Ωστόσο, μέχρι το 2008, το Βρετανικό Μουσείο συνέχιζε εσφαλμένα να αναφέρει ως περιοχή προέλευσής του την Καμπανία, αντί της Καλαβρίας… Το λάθος τελικώς διορθώθηκε χάρις στην παρέμβαση του δικηγόρου Vincenzo De Luca.

Τώρα, ήρθε η ώρα αυτός ο αρχαίος θησαυρός να επιστρέψει στην Καλαβρία…

Το περίτεχνο τσεκούρι είναι «δυτικοΕλληνικό», κατασκευασμένο στην σπουδαία αχαϊκή αποικία, Σύβαρι της Καλαβρίας, στην Μεγάλη Ελλάδα, περίπου το 520 π.Χ.

Αυτή η περίτεχνα διακοσμημένη χάλκινη κεφαλή τσεκουριού, προφανώς δεν προοριζόταν για… καθημερινή χρήση. Το τσεκούρι είχε μερικές φορές τελετουργικές χρήσεις. Και άλλοτε είχε και την ισχύ σκήπτρου. Ο συμβολισμός του προέρχεται από την χρήση του, δηλ. την δύναμη που προσέθετε, ως όπλο, σε όποιον το κατείχε, αλλά και την δυνατότητα σφαγής ή θανάτωσης ζώων προς θυσία.

Αλλά η Ελληνική επιγραφή στο πλάι αυτού του τσεκουριού κάνει ξεκάθαρη την ιδιαίτερη φύση του:

«Είμαι ιερό (ανάθημα) της Ήρας / ΗΕΡΑΣ στην πεδιάδα:

Με αφιέρωσε ο Κυνίσκος[1] ο χασάπης, ως δεκάτη

(των εσόδων από την εργασία του)».[2]

τᾶς ℎέρας ℎιαρός ἐμι τᾶς ἐν πεδίοι

Ϙυνίσϙος με ἀνέθεκε ὁ ἄρταμος, Fέργον δεκάταν.

IGASMG IV 15, IG XIV 643

Η επιγραφή είναι επτά σειρές χαρακτήρων στο Αχαϊκό Ελληνικό αλφάβητο.

Δεν γνωρίζουμε την θέση του ιερού της Ήρας «στην πεδινή». Ωστόσο, η επιγραφή διασώζει αυτό το άτομο από τον αρχαίο κόσμο: Γνωρίζουμε το όνομά του, το επάγγελμά του, κάτι από την νοοτροπία του, αλλά και τον φόρο (10%) που έπρεπε να καταβάλλει κανείς στο Ηραίον της Καλαβρίας. Προφανώς ένιωθε ότι έπρεπε να ευχαριστήσει τους θεούς για την ευημερία του, και ίσως επίσης ότι ο πλούτος του θα μπορούσε να συνεχιστεί εάν τον μοιραζόταν μαζί τους…

Εικονίζεται και μορφή πτερωτού πλάσματος, που απεικονίζεται μετωπικά, πιθανώς σφίγγα.

Ιστορίες που λένε οι επιγραφές, που δεν γράφουν οι άλλες γραπτές πηγές…

Βρέθηκε στο Άγιο Σώστη, κοντά στην αρχαία Σύβαρι.

Οι διαστάσεις του είναι: Διάμετρος: 8,85 εκατοστά. Ύψος: 15,50 - 16,50 εκατοστά. Μήκος: 14 εκατοστά. Πλάτος: 8,80 εκατοστά, Βάρος: 0,85 κιλά.

Πηγή: arxeion-politismou.gr