Τι απέγιναν οι Καμήλες της Ελλάδας;

Καμήλες στην Άμφισσα. Εικόνα: Δημόσιος Τομέας

Κάποτε, πριν από πολλές δεκαετίες, όταν το κάψιμο των ξύλων ήταν το μόνο μέσο ζεστασιάς, οι καμήλες που κουβαλούσαν φορτίο δεν ήταν ασυνήθιστο θέαμα στην αγροτική Ελλάδα.

Οι περισσότερες από τις καμήλες στην Ελλάδα βρέθηκαν στη Θράκη και ο αριθμός τους αυξήθηκε το 1923. Ειδικά στα βουνά της Ροδόπης, οι καμήλες ήταν πολύ διαδεδομένες στις αγροτικές κοινότητες.

Οι πιο γνωστές ήταν αυτές του καμηλιέρη Velitin Deveci που έμενε στην Κομοτηνή. Οι καμήλες του Deveci μπόρεσαν να πάνε στις πιο απρόσιτες περιοχές της οροσειράς της Ροδόπης για να μεταφέρουν ξύλα πίσω στην πόλη.

Μια καμήλα μπορεί να ταξιδέψει περίπου 22 έως 25 χιλιόμετρα (14 έως 16 μίλια) μεταφέροντας βαριά φορτία. Ο Ντεβέτσι είχε δέκα καμήλες με τις οποίες μετέφερε κυρίως καυσόξυλα από τα βουνά και τα πουλούσε στην περιοχή της Κομοτηνής. Το πούλησε από πόρτα σε πόρτα σε σπίτια Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

Από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η οικογένεια Βελιτίν Ντεβέτσι ήταν η πιο διάσημη και πλουσιότερη οικογένεια της Κομοτηνής λόγω των καμηλών που διέθεταν. Η οικογένεια ήταν από τις παλαιότερες της Κομοτηνής και η οδήγηση καμήλας ήταν το επάγγελμά της. Άλλωστε, Deveci στην τουρκική γλώσσα σημαίνει στην πραγματικότητα «καμηλοοδηγός».

Πίσω στη δεκαετία του 1930 όταν υπήρχαν καμήλες στην Ελλάδα. Εικόνα: Δημόσιος Τομέας

Η οδήγηση καμήλας παρέμεινε ως το επάγγελμα της οικογένειας μέχρι το 1968, όταν ο Velitin Deveci πέθανε και η τελευταία καμήλα που είχε η οικογένεια πουλήθηκε και σφάχθηκε για κατανάλωση κρέατος.

Ο Mehmed Devetzioglou, ο γιος του Velitin Deveci, μεγάλωσε ανάμεσα σε καμήλες και έγινε κτηνίατρος. Ήταν το επάγγελμα των προγόνων του που χρησίμευσε ως έμπνευση. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι καμήλες επιβιώνουν σχεδόν οπουδήποτε, καθώς χρειάζονται λίγο νερό και καταναλώνουν οτιδήποτε, από ξηρούς θάμνους μέχρι άγρια χόρτα και αγκάθια.

Οι Καμήλες στην Ελλάδα αντικαταστάθηκαν από μουλάρια και μετά από αυτοκίνητα

Καμήλες στην Ελλάδα. Εικόνα: Δημόσιος Τομέας

Τελικά, στη Ροδόπη έφτασαν να φτιάχνονται δρόμοι και οι ορεινές περιοχές δεν ήταν πλέον απρόσιτες. Ως αποτέλεσμα, στη δεκαετία του 1960, τα φορτηγά αντικατέστησαν τις καμήλες στη μεταφορά ξύλων στην πόλη.

Δεν ήταν πλέον βολικό να συντηρούνται καμήλες στη Ροδόπη. Ωστόσο, η σφαγή τους, από την άλλη, απαγορεύτηκε. Ωστόσο, ο Δεβετζιόγλου τράβηξε τα νήματα και τελικά δόθηκε άδεια για να πουληθούν οι καμήλες της οικογένειας σε σφαγείο. Έτσι, οι τελευταίες καμήλες της Κομοτηνής έγιναν λουκάνικα.

Εκτός από την Κομοτηνή, καμήλες υπήρχαν και στην Άμφισσα της Στερεάς Ελλάδας όπου εκτρέφονταν από την Τουρκοκρατία και χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων.

Όμως και εκεί αντικαταστάθηκαν από μουλάρια στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και αργότερα από φορτηγά, καθώς κατασκευάστηκε το οδικό δίκτυο και τα καραβάνια με καμήλες εξαφανίστηκαν εντελώς από το Ελληνικό τοπίο.