Λευκάδιος Χερν: Ο Έλληνας Εθνικός Ποιητής της Ιαπωνίας

Ο Λευκάδιος Χερν, γνωστός και ως Koizumi Yakumo, μια μοναδική φυσιογνωμία στη διεθνή λογοτεχνία, ξεκίνησε τη ζωή του στην Ελλάδα και πέρασε το υπόλοιπο της καριέρας του στην Ιαπωνία.

Μέσα από το έργο του, ο Χερν δημιούργησε μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης και ήταν θιασώτης τόσο του Ελληνικού όσο και του Ιαπωνικού πολιτισμού.

Πίστευε ότι ο Ελληνικός και ο Ιαπωνικός πολιτισμός είχαν κοινά χαρακτηριστικά στον παγανισμό και τον ανιμισμό τους και οραματίστηκε την Ελλάδα ως Ουτοπία, γράφει η ιστορικός Kathy Warnes.

Γνωστός και με το Ιαπωνικό όνομα «Koizumi Yakumo», τα βιβλία του για τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, ειδικά οι συλλογές του με ιαπωνικούς θρύλους και ιστορίες φαντασμάτων, τον έχουν κάνει μια αναπόσπαστη φιγούρα στον Ιαπωνικό λογοτεχνικό κόσμο.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Χερν είναι επίσης γνωστός για τα γραπτά του για τη ζωντανή πόλη της Νέας Ορλεάνης, βασισμένα στη δεκαετή παραμονή του εκεί.

Η ζωή του Λευκάδιου Χερν

Παραλία Καλαμίτσι στη Λευκάδα. Εικόνα: Ggia /Wikimedia Commons/ CC BY-SA 3.0

Ωστόσο, ο Λευκάδιος Χερν δεν ήταν ούτε Ιάπωνας ούτε Αμερικανός. Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1850 στο Ελληνικό νησί της Λευκάδας στο Ιόνιο Πέλαγος και υιοθέτησε το όνομά του από αυτό ακριβώς το νησί.

Ο πατέρας του ήταν ένας Αγγλο-Ιρλανδός χειρούργος ταγματάρχης του βρετανικού στρατού, ο Τσαρλς Μπους Χερν, και η μητέρα του ήταν μια Ελληνίδα ευγενούς καταγωγής, η Ρόζα Αντωνίου Κασιμάτη.

Ο Λευκάδιος βαφτίστηκε Πατρίκιος Λευκάδιος Χερν (Patricio Lefcadio Hearn) στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά δεν χρησιμοποίησε ποτέ το μικρό του όνομα.

Όταν ο πατέρας του μεταφέρθηκε στις Δυτικές Ινδίες, ο Λευκάδιος, που ήταν τότε έξι, μετακόμισε στο Δουβλίνο με τη μητέρα του για να ζήσει με την οικογένεια του πατέρα του.

Ωστόσο, η μητέρα του δεν έγινε αποδεκτή από την οικογένεια του συζύγου της και σύντομα το ζευγάρι χώρισε, αφήνοντας το Λευκάδιο να μεγαλώσει μια προγιαγιά στο Δουβλίνο.

Η Ρόζα Κασιμάτη επέστρεψε στην Ελλάδα και δεν ξαναείδε τα παιδιά της.

Ο νεαρός Χερν τραυματίστηκε σε ατύχημα σε παιδική χαρά σε ηλικία δεκαέξι ετών, έχοντας απώλεια όρασης στο αριστερό του μάτι (οι επόμενες φωτογραφίες του κρύβουν το αριστερό του προφίλ). Λίγο μετά το ατύχημα του, ο πατέρας του πέθανε.

Ο Χερν έγινε επιτυχημένος δημοσιογράφος

Σε ηλικία δεκαεννέα ετών, ο Χερν μετακόμισε στο Σινσινάτι του Οχάιο. Με τη δύναμη του ταλέντου του ως συγγραφέας, σύντομα βρήκε δουλειά ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Cincinnati Daily Enquirer, εργαζόμενος στην εφημερίδα από το 1872 έως το 1875.

Ο Χερν έγινε σύντομα γνωστός για τις αφηγήσεις του για τοπικές δολοφονίες, αποκτώντας τη φήμη του εντυπωσιακού δημοσιογράφου της εφημερίδας, καθώς και του συγγραφέα ευαίσθητων αφηγήσεων για τη ζωή μερικών από τους πιο μειονεκτούντες ανθρώπους του Σινσινάτι.

Η Βιβλιοθήκη της Αμερικής επέλεξε έναν από αυτούς τους λογαριασμούς δολοφονίας, τον «Gibbeted», για συμπερίληψη στην αναδρομική έκθεση του Αμερικανικού Αληθινού Εγκλήματος δύο αιώνων, η οποία δημοσιεύτηκε το 2008.

Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1877, ο Χερν έφυγε από το Σινσινάτι για τη Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα, όπου έγραψε αρχικά αποστολές για τις ανακαλύψεις του στην Πύλη προς τους Τροπικούς για το Εμπορικό Σινσινάτι.

Έζησε στη Νέα Ορλεάνη για σχεδόν μια δεκαετία, γράφοντας πρώτα για την εφημερίδα Daily City Item και αργότερα για τους Times Democrat.

Τα γραπτά του για το Harper's Weekly και το Scribner's Magazine βοήθησαν να δημιουργηθεί η δημοφιλής φήμη της Νέας Ορλεάνης ως τόπου με ξεχωριστή κουλτούρα που μοιάζει περισσότερο με αυτήν της Ευρώπης και της Καραϊβικής παρά με την υπόλοιπη Βόρεια Αμερική.

Ενώνοντας Ελλάδα και Ιαπωνία

Το 1890, ο Χερν ταξίδεψε στην Ιαπωνία για να εργαστεί ως ανταποκριτής εφημερίδων. Αν και αυτή η δουλειά δεν του βγήκε, ο Χερν είχε βρει ένα μέρος όπου θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του και θα επεκτείνει την έμπνευσή του ως συγγραφέας.

Ο Χερν έγινε σύντομα φίλος με τον Basil Hall Chamberlain του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο και με αξιωματούχους του Ιαπωνικού Υπουργείου Παιδείας.

Με την ενθάρρυνση τους, το καλοκαίρι του 1890, μετακόμισε στην πόλη Ματσούε για να διδάξει αγγλικά.

Ο Χερν και η σύζυγός του Σέτσου Κοϊζούμι. Εικόνα: Wikimedia Commons/Δημόσιος Τομέας

Ο Χερν παντρεύτηκε τη Σέτσου Κοϊζούμι, κόρη τοπικής οικογένειας Σαμουράι και ασπάστηκε τον Βουδισμό.

Έγινε Ιάπωνας υπήκοος και άλλαξε το όνομά του σε Κοϊζούμι Γιακούμο (Koizumi Yakumo).

Τον Δεκέμβριο του 1896, το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο του πρόσφερε τη θέση του Καθηγητή Αγγλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας. Το 1904 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Waseda.

Ο Lafcadio Hearn επηρέασε τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ιαπωνίας το 1899.

Ο Λευκάδιος Χερν διατήρησε σύνδεση με την Ελλάδα

Αν και δεν είδε ποτέ ξανά τη μητέρα του μετά το 1854, συνέχισε να νιώθει αγάπη για αυτήν και ήταν πολύ περήφανος για την Ελληνική του ταυτότητα.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1904, ο Χερν πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 54 ετών. Τάφηκε στο νεκροταφείο Zoshigava στην Τοσίμα του Τόκιο.

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας είναι αγαπητός και μνημονευμένος τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιαπωνία.

Μνημείο του Λευκάδιου Χερν γνωστού και ως Koizumi Yakumo στην Ιαπωνία. Εικόνα: Kajikawa /Wikimedia Commons/ CC BY 3.0

Ένα πάρκο στη μνήμη του δημιουργήθηκε το 1993 κοντά στον τόπο όπου πέθανε στην Ιαπωνία. Το πάρκο περιλαμβάνει ένα άγαλμα δωρεά της Ελληνικής κυβέρνησης και αρκετές στήλες που θυμίζουν αρχαίους Ελληνικούς ναούς.

Η κληρονομιά του Χερν συνεχίζεται στη γραφή του και σε θεατρικά έργα και εκθέσεις που παρουσιάζουν το έργο του. Το Lafcadio Hearn Memorial Museum και το σπίτι του εξακολουθούν να είναι δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στο Ματσούε της Ιαπωνίας.

Ένα μουσείο άνοιξε επίσης το 2014 στη γενέτειρά του, τη Λευκάδα στην Ελλάδα. Το Ιστορικό Κέντρο του Lafcadio Hearn ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό μουσείο αφιερωμένο στον άνθρωπο που θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας.

Το πιο διάσημο έργο του Χερν είναι μια συλλογή διαλέξεων με τίτλο «Japan: An Attempt at Interpretation» (1904). Άλλα βιβλία του για την Ιαπωνία περιλαμβάνουν Εξωτικά και Αναδρομικά (1898), In Ghostly Japan (1899), Shadowings (1900), A Japanese Miscellany (1901) και Kwaidan (1904).